ตอนที่ 710 ช่วยบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ไหม?

“โลกใบนี้ ต่อให้มีลูกน้องมากมาย และเก่งแค่ไหน ก็ไม่ได้หมายความว่าจะชนะทุกอย่าง”

จ้าว เซิ่งจี้ กล่าวด้วยความหมายแฝงบางอย่าง

“ระหว่างที่มา ฉันได้ติดต่อเพื่อนของฉันหลายคนแล้ว ไม่นานนี้ เจ้าหน้าที่จากหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายต่างๆ จะมาที่นี่”

“ตอนนั้นคุณ และลูกน้องของคุณ ..จะเจอปัญหาใหญ่”

จ้าว เซิ่งจี้ ข่มขู่ เย่เฉิน โดยตรง

“ไม่ว่าคุณจะมีอิทธิพลแค่ไหนในที่อื่น แต่ในเมืองเย่ว์เฉิง มันไม่มีประโยชน์หรอก”

จ้าว เซิ่งจี้ ซึ่งใช้ชีวิตอยู่ในเมืองเย่ว์เฉิงมาตลอดชีวิต เป็นคนที่เก่งในการสร้างเครือข่ายความสัมพันธ์ เขามีเพื่อนมากมายในทุกสาขาอาชีพ

ทันทีที่เขาติดต่อ เพื่อนเหล่านั้นก็รีบตอบกลับว่าพร้อมจะส่งคนมาช่วยทันที

ดังนั้น เขาจึงพาลูกน้องมาเพียงสิบกว่าคน ไม่ได้พาคนมาเยอะกว่านี้

หากเขาอยากจัดการต่อให้จริงจัง เรียกลูกน้องมาเป็นร้อยก็ไม่ใช่ปัญหา

แต่การมีคนเยอะจะมีประโยชน์อะไร เมื่ออยู่ต่อหน้าอำนาจที่แท้จริง หรือต่อหน้าคนใหญ่คนโต ทุกอย่างก็ไม่มีความหมาย

เมื่อได้ยินคำพูดของพ่อ จ้าว จื้อหยาง แสดงออกอย่างชื่นชม ‘พ่อช่างรอบคอบจริงๆ’

ก่อนจะมา พ่อยังวางแผนเรื่องนี้ไว้ด้วย แบบนี้ไม่มีพลาดแน่นอน เขายังต้องเรียนรู้อีกมาก

สองคนที่ทรยศไปก่อนหน้านี้ ใบหน้าก็กลับมายิ้มอีกครั้ง

‘ประธานจ้าว ก็คือประธานจ้าว วางแผนรอบคอบจริงๆ’

แบบนี้พวกเขาก็ไม่ต้องจ่ายเงินห้าร้อยล้านแล้ว

เยี่ยมมาก!

ถึงแม้ เย่เฉิน จะเก่งแค่ไหน แต่เขาก็เป็นแค่คนนอก ในเมืองเย่ว์เฉิงแห่งนี้ เขาจะมีอิทธิพลมากกว่าเพื่อน และสายสัมพันธ์ของ ประธานจ้าว ไปได้อย่างไร?!

ตอนนี้พวก ว่าน จวิ้นอิง ที่โดน จ้าว จื้อหยาง เยาะเย้ยก่อนหน้านี้ แม้จะยังเกลียด จ้าว จื้อหยาง อยู่

แต่เมื่อได้ยินคำพูดของ จ้าว เซิ่งจี้ พวกเขาก็เริ่มเป็นกังวลขึ้นมา

พวกเขารู้ดีว่า จ้าว เซิ่งจี้ มีอิทธิพลขนาดไหน และเครือข่ายของเขากว้างขวางขนาดไหน

“พี่เฉิน สถานการณ์ลำบากแล้ว”

“จ้าว เซิ่งจี้ รู้จักผู้ใหญ่ในหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายเยอะ…”

เถียน ปั๋วเฟิง ที่เป็นคนในเย่ว์เฉิงรีบเดินมาพูดกระซิบข้างหู เย่เฉิน…

ครู่หนึ่งพวกเขากังวลเกี่ยวกับ เย่เฉิน

“พี่เฉิน หรือว่าเราจะยอมๆ ไปก่อน?”

ว่าน จวิ้นอิง ก็เข้ามาเกลี้ยกล่อม พวกเขากลัวว่าถ้าเจ้าหน้าที่มาจริงๆ จะไม่เป็นผลดีกับ เย่เฉิน

“ไม่ต้องห่วง”

เย่เฉิน แค่โบกมือเบาๆ

“คุณคิดจริงๆ เหรอว่าเจ้าหน้าที่ที่คุณพูดถึงจะมาจริงๆ?”

เย่เฉิน มอง และถามกลับ จ้าว เซิ่งจี้

เขาคาดการณ์สถานการณ์นี้ไว้อยู่แล้ว

“แน่นอน เพื่อนของฉันทุกคนตอบรับแล้ว”

จ้าว เซิ่งจี้ พยักหน้าอย่างมั่นใจ เขามั่นใจในมิตรภาพที่แน่นแฟ้นระหว่างเขากับเพื่อนเหล่านั้น

“จริงเหรอ?”

เย่เฉิน ถามกลับว่า :

“คุณมาถึงที่นี่สักพักแล้วใช่ไหม? ทำไมจนถึงตอนนี้ ยังไม่มีเจ้าหน้าที่จากหน่วยงานไหนสักคนโผล่มาเลยล่ะ?”

“เวลาไม่พอเท่านั้นเอง ไอ้แซ่เย่ แกเข้าใจอะไรผิดรึเปล่า?”

จ้าว จื้อหยาง พูดเยาะเย้ย เย่เฉิน ทันที แทนที่จะรอให้พ่อของเขาพูด

เขาไม่รู้จักใครมาก แต่แค่ที่เขารู้ พ่อของเขาก็รู้จักผู้ใหญ่ในหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายหลายคน แถมยังเป็นเพื่อนสนิทกันอีกด้วย

คนเหล่านี้เคยช่วยพ่อเขา และตัวเขามาหลายครั้งแล้ว เชื่อใจได้แน่นอน

แค่พวกอาๆ ลุงๆ เหล่านี้ ก็เพียงพอที่จะทำให้ เย่เฉิน แย่ได้แล้ว

ถึงตอนนั้น เขาจะต้องถ่ายวิดีโอความล้มเหลวของ เย่เฉิน มัน..เก็บไว้ดูให้สะใจเล่นให้ได้

ในขณะที่ จ้าว จื้อหยาง นั่งกระดิกขาด้วยความมั่นใจ และเยาะเย้ย เย่เฉิน

แต่เขากลับไม่ได้ทันสังเกตสีหน้าของ จ้าว เซิ่งจี้ ผู้เป็นพ่อที่เริ่มเปลี่ยนไปเล็กน้อย

“เอ่อ…นี่มัน…”

เมื่อโดน เย่เฉิน ถาม จ้าว เซิ่งจี้ ถึงกับตอบไม่ถูก

ใช่แล้ว ทำไมกันล่ะ?

ทำไมเขามาถึงตั้งนานแล้ว แต่ทำไมเจ้าหน้าที่จากหน่วยงานบังคับใช้กฎหมายยังไม่มาสักคน?

มันไม่ควรจะเป็นแบบนี้นะ

บางหน่วยงานอยู่ใกล้ที่นี่มากกว่าเขาเสียอีก?

ถ้าเพื่อนของเขาส่งคนมาได้จริง พวกเขาควรมาถึงก่อนตัวเองด้วยซ้ำ

แต่ทำไมตอนนี้ยังไม่มีใครโผล่มาเลยสักคน? ชักไม่ปกติแล้ว

หรือจะเกิดเรื่องบางอย่างขึ้นจริงๆ?

จ้าว เซิ่งจี้ เริ่มรู้สึกใจไม่ดี เขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาอย่างไม่ลังเล และเปิดดูประวัติการโทร

ก่อนหน้านี้ เขาติดต่อเพื่อนไปทั้งหมดสามคน ซึ่งทั้งหมดเป็นคนใหญ่คนโตในหน่วยงานบังคับใช้กฎหมาย

ตามลำดับในประวัติการโทร จ้าว เซิ่งจี้ โทรออกไปหาคนแรก

เสียงเรียกดังอยู่นาน สุดท้ายก็มีข้อความเสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นมา

“หมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้…”

ไม่มีคนรับสาย?

จ้าว เซิ่งจี้ ขมวดคิ้วแน่น เขาไม่ยอมแพ้ และกดวางสายไป

อาจเป็นเพราะ ‘เหล่าหลี่’ ติดประชุม หรือไม่ได้อยู่ที่สำนักงานก็เป็นได้ เขาให้เหตุผลกับตัวเองแบบนั้น..

หลังจากนั้น จ้าว เซิ่งจี้ ก็โทรออกไปหาคนที่สอง

แต่ครั้งนี้ เสียงเรียกดังได้เพียงสองครั้ง ก็ถูกตัดสายทิ้งไปทันที

อะไรกัน?

จ้าว เซิ่งจี้ เริ่มรู้สึกกังวลหนักขึ้น นี่เขาโดนตัดสายงั้นเหรอ?!

เรื่องแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน มันแปลกเกินไปแล้ว

เมื่อสองสายแรกล้มเหลว เขาหวังกับสายที่สาม ซึ่งเป็นคนที่เขาสนิทที่สุด และมีตำแหน่งสูงสุดในทั้งสามคนนี้

‘เหล่าเฟิ่ง…อย่าทำให้ฉันผิดหวังเลย’

จ้าว เซิ่งจี้ อธิษฐานในใจ

เขาสูดลมหายใจลึกๆ มอง เย่เฉิน ด้วยความไม่เชื่อก่อนจะกดโทรหาคนสุดท้าย

เสียงเรียกดังขึ้นไม่กี่ครั้ง ครั้งนี้ สายถูกรับในที่สุด

“เหล่าเฟิ่ง ทำไมยังไม่มีใครมาสักคนเลย?”

จ้าว เซิ่งจี้ ถามด้วยน้ำเสียงกระวนกระวาย

“เหล่าจ้าว ครั้งนี้นายก่อเรื่องใหญ่แล้ว ไม่มีใครจะมาช่วยนายได้หรอก”

แต่คำตอบจาก เหล่าเฟิ่ง กลับทำให้หัวใจของ จ้าว เซิ่งจี้ เหมือนตกลงไปในหุบเหวที่เย็นยะเยือก

“อะไรนะ เหล่าเฟิ่ง นายพูดอะไร?!”

จ้าว เซิ่งจี้ ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่ได้ยิน

“เหล่าจ้าว คราวนี้ฉันช่วยอะไรนายไม่ได้จริงๆ นายไปหาเรื่องกับคนใหญ่คนโตขนาดไหนกัน?”

ถึง เหล่าเฟิ่ง จะไม่ได้พูดชัดๆ แต่เขาก็เปรยเป็นนัยๆ ว่าเขาเพิ่งได้รับโทรศัพท์จากคนระดับที่สูงกว่ามาก

ดังนั้นเขาจึงสั่งให้คนของเขาที่กำลังเดินทาง กลับทันที

หลังจากพูดเพียงไม่กี่คำ เหล่าเฟิ่ง ก็วางสายไป

ส่วน จ้าว เซิ่งจี้ เหมือนถูกฟ้าผ่ากลางวันแสกๆ เขายืนนิ่งอึ้งอยู่กับที่ ด้วยดวงตาว่างเปล่า

เรื่องแบบนี้ สถานการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเขามาก่อน..

ในความทรงจำของเขา เหล่าเฟิ่ง ถือว่ามีอำนาจมากแล้ว

แต่ถ้าคนที่เหนือกว่า เหล่าเฟิ่ง ยังต้องเคลื่อนไหวด้วยตนเอง แล้วคนระดับนั้นเป็นใครกันแน่?

จ้าว เซิ่งจี้ ยิ่งคิดถึงเรื่องนี้แล้วพลันรู้สึกหนาวสั่นไปทั้งตัว

“พ่อ เป็นอะไรไป?”

จ้าว จื้อหยาง ที่ยืนอยู่ข้างๆ สังเกตเห็นว่าพ่อของเขาไม่ขยับตัวเลย เขาจึงถามด้วยความสงสัย

เขาเริ่มรู้ตัวว่ามีบางอย่างผิดปกติ ดังนั้นเขาจึงรีบเขย่าแขนพ่อของเขา

“เฮ้อ…”

จ้าว เซิ่งจี้ ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ในพริบตาเดียว เขาดูแก่ลงไปอีกหลายสิบปี

คราวนี้ เขาเจอ ‘มังกรข้ามน้ำ’ เข้าให้แล้วจริงๆ และยังไม่ใช่มังกรธรรมดาด้วย!

คนที่สามารถเรียกตัวคนระดับนั้นมาได้ เย่เฉิน คนนี้เป็นใครกันแน่?

ทำไมถึงมีอิทธิพล และเครือข่ายความสัมพันธ์ที่น่าสะพรึงกลัวขนาดนี้?

จ้าว เซิ่งจี้ ไม่เข้าใจจริงๆ

“คุณทำได้ยังไง?”

“ช่วยบอกฉันเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ไหม? อย่างน้อยให้ฉันได้ตายตาหลับ…”

จ้าว เซิ่งจี้ มองไปที่ เย่เฉิน ถามด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง และอ่อนน้อมอย่างถึงที่สุด