ตอนที่ 6 - ได้คิล
โคลินฟาดขวานเหล็กของเขาด้วยพลังทั้งหมดไปที่หัวของสัตว์ประหลาดที่บิดเบี้ยวและน่ากลัวนั้น.
“ตุบ!”
พลังอิทธิพลที่รบกวนความคิดของเขาได้หายไปพร้อมกับเสียงทุ้มหนัก ความรู้สึกที่ผ่านด้ามขวานนั้นเหมือนกับการฟาดมะพร้าวที่ยังไม่ได้ปอกเปลือก ภาพสมองกระจุยและหัวสัตว์ประหลาดแบะออกเหมือนแตงโมที่คิดไว้ในหัวกลับไม่เป็นจริงอย่างที่เขาคาดไว้ โคลินเกือบจะทำขวานหลุดมือไปเพราะเแรงที่ดีดกลับ.
“บ้าเอ้ย ฉันยังขาดประสบการณ์. รู้งี้น่าจะเล็งไปที่คอ!”
โคลินจับขวานอีกครั้งโดยไม่ลังเลและฟาดไปอีกครั้ง คราวนี้เล็งไปที่คอ ขวานฝังไปได้เพียงไม่กี่เซนติเมตรและไม่ได้สะบั้นคอออกอย่างสมบูรณ์ สัตว์ประหลาดล้มลงกับพื้นไปแต่ยังไม่ตาย.
ระหว่างนั้น ทาสทั้งสองก็พุ่งไปข้างหน้า ฟาดสัตว์ประหลาดด้วยไม้ของพวกเขา หลังจากการโจมตีอย่างบ้าคลั่ง สัตว์ประหลาดก็กลายเป็นเพียงก้อนเละๆที่ไม่สามารถจดจำได้ ไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไป.
โคลินเห็นการแจ้งเตือนการฆ่าและหยุดการโจมตีอย่างโกรธแค้นของทาสทันที: “พอแล้ว มันตายแล้ว!”
โคลินไม่สนใจทาสและมุ่งความสนใจไปที่การแจ้งเตือนอื่นๆ ที่ปรากฏขึ้น.
【ขอแสดงความยินดี คุณได้ฆ่า ‘นักบวชผู้สำนึกผิด – พลเมืองผู้ทุกข์ทรมาน’ แล้ว】
【คุณต้องการแยกชิ้นส่วนมันหรือไม่?】
“นักบวชผู้สำนึกผิด – พลเมืองผู้ทุกข์ทรมาน?”
โคลินรู้สึกสับสน นี่ถือเป็น “พวกกลายพันธุ์” หรือเปล่า? เขาเมินออปชั่นการแยกชิ้นส่วนไป แล้วรีบหยิบกระดาษจาก 【ช่องเก็บของ】 ของเขาออกมาและเปิดรายการภารกิจ เมื่อเห็นภารกิจซึ่งก่อนหน้านี้มีเครื่องหมายคำถาม, จนตอนนี้เป็นเครื่องหมายอัศเจรีย์*เรืองแสงแล้ว โคลินก็รู้สึกโล่งใจ เขาจึงยืนยันอย่างรวดเร็วว่าภารกิจเสร็จสิ้นแล้ว.
*(เครื่องหมายตกใจ = !)
【ขอแสดงความยินดีที่ทำภารกิจประจำวัน “เผชิญหน้ากับความกลัว” สำเร็จ. รางวัล: ขนมปังดำแข็ง *1, เลือดเปื้อนมลทิน 100 มล.】
“รางวัลภารกิจได้ถูกส่งไปยัง【ช่องเก็บของ】ของคุณแล้ว โปรดตรวจสอบ”
โคลินมองไปที่【ช่องเก็บของ】ของเขา พบว่าปริมาณขนมปังดำเพิ่มขึ้นเป็นสองชิ้น และตอนนี้มีของเหลวสีแดงเข้มเป็นก้อนอีกด้วย.
【เลือดเปื้อนมลทิน: ได้รับจากการฆ่าพวกกลายพันธ์หรือทำภารกิจให้สำเร็จ เผาไหม้ได้เป็นเวลาหนึ่งชั่วโมงต่อ 100 มล.】
โคลินใช้เลือดโดยไม่ลังเล โคมไฟเต็มไปด้วยของเหลวสีเข้มมากกว่าครึ่ง.
【โคมไฟแบบโบราณ คุณคิดว่ามันคงลุกไหม้ได้อีกชั่วโมงสามสิบเจ็ดนาที】
“เฮ้อ”
โคลินถอนหายใจ รู้สึกว่าไหล่ของเขาเบาขึ้นมาก จากนั้นเขาก็เหลือบมองซากศพที่น่าขนลุกของ “พลเมืองผู้ทุกข์ทรมาน” และพึมพำว่า “ฉันสงสัยว่ามันจะยังให้อะไรได้อีกในสภาพนี้”
ด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาเลือกออพชั่นแยกส่วนไป.
“คุณได้รับ ‘เลือดเปื้อนมลทิน 16 มล.’ เพิ่มในช่องเก็บของของคุณแล้ว”
“คุณได้รับ ‘หนามแห่งความทุกข์ทรมาน’ *1 เพิ่มในช่องเก็บของของคุณแล้ว”
“คุณได้รับ ‘กระดูกที่แปดเปื้อน’ *7 เพิ่มในช่องเก็บของของคุณแล้ว”
“คุณได้รับ ‘ล้อไม้หักเปื้อนเลือด’ *1 เพิ่มในช่องเก็บของของคุณแล้ว”
“คุณได้รับ ‘วิญญาณบิดเบี้ยว’ *1 เพิ่มในช่องเก็บของของคุณแล้ว”
“คุณได้รับ”เนื้อเน่าเล็กน้อย“*4 เพิ่มในช่องเก็บของของคุณ”
“คุณได้รับ ‘เนื้อกวางเน่าเล็กน้อย’ *1 เพิ่มในช่องเก็บของของคุณ”
“คุณได้รับ ‘แต้มหมอก’ *3 เพิ่มในช่องเก็บของของคุณ”
ความสนใจของโคลินจดจ่ออยู่ที่ไอเทม “หนามแห่งความทุกข์”
【หนามแห่งความทุกข์: หนามที่งอกจาก “พลเมืองผู้ทุกข์ทรมาน” สามารถใช้ในการประดิษฐ์อาวุธหรือผสมกับดินเหนียวเพื่อสร้าง ‘รั้วหนาม’เพื่อปิดกั้นหมอกสีเทาได้!】
“มันปิดกั้นหมอกเทาได้ถาวรเลยเหรอ…”
โคลินสูดหายใจเข้าลึกๆ เมื่อตระหนักถึงความสำคัญของไอเทมนี้ ด้วยไอเทมนี้ เขาสามารถขยายอาณาเขตของเขาได้ ในขณะที่คนส่วนใหญ่ยังคงซ่อนตัวอยู่ในกระท่อมของพวกเขา เขาสามารถทำฟาร์มรอบๆ บ้านไม้ของเขาได้อย่างมีความสุข.
ห๊ะ? ทำไมความคิดแรกของฉันคือการทำฟาร์มหลังจากคิดเรื่องขยายอาณาเขตล่ะ?
โครกกกกก....
ท้องของโคลินส่งเสียงครวญครางดังขึ้นมา เตือนให้เขารู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาคิด. สิ่งสำคัญอันดับแรกคือต้องจัดการกับความหิวของเขา แม้ว่าโคลินจะออกไปได้เพียงครึ่งชั่วโมง แต่ระดับความอิ่มของทาสก็ลดลงเหลือหลักหน่วย ทำให้ขาของพวกเขาอ่อนแรงและสั่น หากพวกเขาไม่กินอะไรในเร็วๆ นี้ พวกเขาอาจอดอาหารตายได้.
หลังเก็บของมาจาก "พลเมืองผู้ทุกข์ทรมาน" หมดแล้ว โคลินก็ทำตามคำใบ้เพื่อค้นหาแม่น้ำที่มันกล่าวถึง. มันไม่ได้อยู่ไกล—เพียงไม่กี่ก้าว—พวกเขาก็ไปถึงแม่น้ำนั้นแล้ว.
เมื่อมาถึง ทาสทั้งสองก็กำลังจะดื่มน้ำจากแม่น้ำนั้นโดยตรง แต่โคลินห้ามพวกเขาทันที: "พวกนายอยากตายเหรอ. อย่าปล่อยให้ความหิวครอบงำการตัดสินใจของพวกนายสิ. รอจนกว่าเราจะต้มน้ำก่อน!"
หากเขาไม่เห็นคำใบ้ที่บอกว่าแม่น้ำนั้นเป็น【น้ำปนเปื้อน】 และมันอาจทำให้ท้องเสียได้แล้วล่ะก็ เขาก็คงไม่ห้ามพวกเขาหรอก.
"ขอบคุณสำหรับคำชี้แนะของท่าน. นายท่าน"
แม้ทาสจะไม่เข้าใจว่าการต้มหมายถึงอะไร แต่ก็เข้าใจเจตนาของโคลิน มันหมายถึงการทำให้น้ำร้อน... นี่คือการปฏิบัติที่พวกเขาไม่เคยได้ทำมาก่อน แม้ว่าน้ำจะดูสกปรก แต่ก็ดูสะอาดเพียงพอในสายตาพวกเขานี่...
พวกเขาไม่สามารถเข้าใจได้ จึงปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้านายโดยไม่บ่น.
จากนั้น โคลินก็หยิบหีบสำหรับผู้เริ่มต้นออกมา โดยตั้งใจจะใช้มันให้เต็มที่ เขาเติมน้ำแม่น้ำประมาณห้าลิตรลงไป ในขณะนั้น ข้อความของระบบก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา.
“คุณต้องการทำให้น้ำแม่น้ำ 1 ลิตรบริสุทธิ์ขึ้นเป็น 'น้ำเกรด 3' หรือไม่? น้ำแต่ละลิตรมีราคา 'แต้มหมอก' หนึ่งแต้ม”
“ปฏิเสธ”
ปากของโคลินกระตุก ระบบโลภมันเกินไป. มันเรียกเก็บแต้มหมอกเพื่อแลกกับน้ำเล็กน้อยนี่นะ. ตามที่เขาได้เรียนรู้มา แต้มหมอกสามารถนำไปใช้ให้เกิดประโยชน์ต่างๆ ได้ เช่น การซื้อลำโพง การจ้างทาส การชำระล้าง และการอัพเกรดชาวบ้าน.
ด้วยแต้มหมอกเพียงสามแต้ม เขาก็สามารถจ้างทาสเพิ่มได้ แล้วตอนนี้มาบอกว่า แต้มหมอกหนึ่งแต้มต่อน้ำไม่กี่ลิตรงั้นเหรอ? นี่มันโกงกันชัดๆ
ยิ่งกว่านั้น ข้อความยังระบุว่าการต้มน้ำจะให้ผลแบบเดียวกับการชำระล้างด้วยแต้มหมอก....
“ถ้าฉันไม่มีเจ้านิ้วทองนี่ ฉันคงเลือกชำระล้างน้ำไปแบบโง่ๆแล้ว…”
โคลินส่ายหัวด้วยความสงสัยว่าจะมีคนหลงเชื่อเรื่องนี้มากแค่ไหนกันนะ. เขาหยิบ【โต๊ะประดิษฐ์】ออกมาแล้วใช้หินที่หาได้ก่อนหน้านี้ จากนั้นก็สังเคราะห์ชุดเครื่องครัวหินตามคำใบ้.
เขาก่อไฟ ตั้งหม้อหิน เทน้ำในแม่น้ำลงไป แล้วหลังจากนั้นไม่กี่นาที 【น้ำเกรด3 (ปนเปื้อนเล็กน้อย) 】หม้อนั้นก็พร้อมแล้ว.
