ช่างตีเหล็กสายบั๊ก ตอนที่ 28 ต้องการหมั้นตอนนี้เลยไหม
ช่างตีเหล็กสายบั๊ก ตอนที่ 28 ต้องการหมั้นตอนนี้เลยไหม
“ถ้าอย่างนั้น คุณมู่เหมียนมารอที่นี่ มีเรื่องอะไรจะให้ฉันบอกท่านหยวนเอ๋อร์หรือคะ” หลังจากพูดคุยกันเล็กน้อย คริสซิเลียก็เริ่มต้นบทสนทนา
“เธอพูดตรงไปตรงมาแบบนี้ ฉันก็กดดันเหมือนกันนะ”
มู่เหมียนวางน้ำเต้าใส่เหล้าลง ถอนหายใจ แล้วพูดว่า “ฉันมารอพวกเธอที่นี่ ก็แค่มาขอโทษแทนสาขาสหพันธ์มณฑลเป่ยเสวียน เรื่องของพวกเธอ สาขาเราไม่ได้คิดจะยุ่งเกี่ยว ถ้ามีคนโง่เง่าที่ยังดื้อดึงไม่เลิก ฉันก็จะไม่ปล่อยพวกมันไปแน่”
คนโง่เง่า...
หมายถึง ฉินเจิง นักรบคลั่งโลหิตคนนั้นน่ะเหรอ?
ซูเฉินเดาในใจ ก็ได้ยินคริสซิเลียโค้งคำนับเล็กน้อย “ฉันจะนำคำพูดของคุณไปบอกท่านค่ะ”
“งั้นก็แบบนี้แหละ ไว้ฉันว่าง ๆ จะไปมาเล่นกับหยวนเอ๋อร์”
มู่เหมียนตบน้ำเต้าใส่เหล้าที่เอว แล้วมองซูเฉินอีกครั้ง ดวงตาฉายแววเจ้าเล่ห์ “นายไม่ไปเพิ่มระดับ กลับรีบร้อนกลับมาแบบนี้ เพราะอาจารย์ของนายเรียกหาเหรอ?”
“อืม ใช่ครับ”
ซูเฉินไม่ได้ปฏิเสธ แต่พอเห็นท่าทางที่มู่เหมียนเหมือนกำลังรอคอยเรื่องสนุก ๆ เขาก็รู้สึกแปลก ๆ
เขาหันไปมองคริสซิเลียโดยไม่รู้ตัว
สาวใช้คนนั้นตอบเขาว่า “ท่านกลับไปก็รู้เองค่ะ”
“เอ่อ ก็ได้”
เห็นว่าถามอะไรไม่ได้ ซูเฉินก็ไม่พูดอะไรต่อ
มู่เหมียนยิ้มอย่างมีเลศนัย
——
ในบ้านต้นไม้ หญิงสาวที่เหมือนตุ๊กตา นั่งอยู่บนเก้าอี้หวาย
แสงเทียนส่องกระทบใบหน้าด้านข้างที่ไร้ที่ติ เธอเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง
ซูเฉินที่กลับมาจากค่ายกลเคลื่อนย้าย เห็นภาพนั้นก็รู้สึกไม่อยากรบกวน
คริสซิเลียที่อยู่ข้างๆ ก็ไม่ได้ส่งเสียง
แต่จูหยวนเอ๋อร์ที่รู้ว่าทั้งสองคนกลับมาแล้ว ก็เงยหน้าขึ้นมอง พูดขึ้นมาเองว่า “ไปต่างโลกครั้งแรก รู้สึกยังไงบ้าง”
“ก็ไม่เลวครับ”
ซูเฉินคิดอย่างละเอียด แล้วพูด “ก็เหมือนที่ผมเคยคิดไว้ สไลม์ที่กระโดดไปมา ทหารโครงกระดูกที่ดูน่ากลัว... แล้วก็การใช้ทักษะ เมืองจุดวาร์ปของสหพันธ์ที่ผู้ครอบครองอาชีพมารวมตัวกัน แล้วก็ศัตรูต่างโลกพิเศษที่เหมือนกับพวกเรา... อืม พอเจอแล้วก็รู้สึกน่าสนใจ การพูดคุยกับพวกเขาก็ทำให้ผมรู้สึกแปลกใหม่...”
เขาพูดยาวเหยียดมากมาย
แต่จูหยวนเอ๋อร์ตั้งใจฟัง พอซูเฉินพูดจบ เธอก็ยิ้มออกมาแวบหนึ่ง “ปรับตัวเข้ากับบรรยากาศของผู้ครอบครองอาชีพได้เร็วมาก นี่ดีมากแล้ว”
“เพราะผมเคยคิดไว้นานแล้วว่า พอเป็นผู้ครอบครองอาชีพแล้ว ผมควรจะทำอะไร”
ซูเฉินยิ้ม
จูหยวนเอ๋อร์พยักหน้า แล้วจ้องมองซูเฉิน ทันใดนั้นก็ทำท่าเหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็หยุด
เขาคิดถึงรอยยิ้มที่มีความหมายของมู่เหมียนเมื่อครู่ จึงกระแอมเบา ๆ แล้วพูดว่า “อาจารย์หยวนเอ๋อร์ มีอะไรท่านก็พูดตรง ๆ ได้เลยครับ”
“จริงเหรอ” จูหยวนเอ๋อร์เอียงคอ คิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูด “ก็ได้”
“งั้น เธอต้องการหมั้นตอนนี้เลยไหม”
ซูเฉินถึงกับชะงัก
เขาขยิบตา ถามด้วยความตกใจ “หมั้น?”
“ใช่” จูหยวนเอ๋อร์พยักหน้า เธอใช้นิ้วแตะไปในอากาศ ภาพมากมายปรากฏขึ้น
เป็นหญิงสาวรูปร่างหน้าตาสะสวย อายุรุ่นราวคราวเดียวกับซูเฉิน
“พวกเธอเป็นรุ่นน้องของผู้ครอบครองอาชีพระดับเดียวกับอาจารย์”
จูหยวนเอ๋อร์พูดพลางชี้ไปที่ภาพหนึ่ง เป็นหญิงสาวถือคทาเวทไม้สีขาว ดูบริสุทธิ์และสงบ “สวี๋อิง อาชีพหายาก [พ่อมดนักรบดนตรี] ว่ากันว่าเป็นผู้หญิงประเภทแม่บ้านแม่เรือน อายุมากกว่าเธอสองปี เก่งเรื่องการดูแลคนอื่น...”
“แล้วก็คนนี้ อาชีพหายาก [อัศวินศักดิ์สิทธิ์แห่งดวงดาว] จงจิ้งเหยา ว่ากันว่าร่าเริงมาก อายุเท่าเธอ เพิ่งจะปลุกพลังวันนี้...”
“อาชีพหายาก [ดรูอิดมังกรยักษ์] ลั่วหว่า อืม เธออายุมากกว่าเธอสามปี...”
“อาชีพหายาก [นักรบเวทชั่วร้าย] ฟางม่าน ดูเหมือนจะตัวเล็ก แต่อายุมากกว่าเธอสองปี...”
“แล้วก็...”
……
พอได้ยินอาจารย์พูดชื่อและข้อมูลของหญิงสาวมากมาย ซูเฉินก็เข้าใจรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ของมู่เหมียนเมื่อครู่แล้ว
ที่แท้ก็รอคอยที่จะดูเรื่องสนุก ๆ นี่เอง
เขากดหว่างคิ้ว ถามอย่างแปลกใจ “อาจารย์หยวนเอ๋อร์ เรื่องหมั้นหมายนี้ ใครเป็นคนแนะนำให้ท่าน”
รับศิษย์วันแรกก็ให้เขาหมั้นเลย?
ด้วยนิสัยของจูหยวนเอ๋อร์ ตอนแรกเขาก็ไม่คิดว่าเธอจะเป็นคนแบบนี้!
“เป็นผู้ครอบครองอาชีพระดับ 100 ที่สำนักงานใหญ่น่ะ” จูหยวนเอ๋อร์ตอบอย่างตรงไปตรงมา “พวกเขาบอกว่า เธอเป็นผู้ใหญ่แล้ว การมีความรักและหมั้นหมายก็ไม่ใช่เรื่องแปลก”
“ในบรรดาหญิงสาวเหล่านี้ ถ้าเธอถูกใจใครก็บอกอาจารย์ได้เลย”
“หมั้นก่อนค่อยมีความรักก็ได้”
พูดจบ เธอก็เลื่อนภาพเหล่านั้นมาไว้ตรงหน้าซูเฉิน
“นี่ไม่ใช่เรื่องของการถูกใจหรือไม่ถูกใจ...”
ซูเฉินพูดพลางมองภาพเหล่านั้น ต้องยอมรับว่า พวกเธอสวยกันทุกคน มีเสน่ห์เฉพาะตัว
“เธอค่อย ๆ คิดก็ได้”
จูหยวนเอ๋อร์พูด “พรุ่งนี้ไปสำนักงานใหญ่ เธอจะได้เจอทุกคนเอง”
ถ้าให้เจอกันก่อน คนรุ่นราวคราวเดียวกัน ก็คงจะมีเรื่องให้คุยเยอะ
อาจารย์สาวคิดเช่นนั้น
“ก็ได้ครับ ไว้ค่อยว่ากันตอนนั้น”
ซูเฉินพยักหน้า
เขาไม่ได้รังเกียจอะไร แต่ต้องรอดูตัวจริงก่อนถึงจะตัดสินใจได้
จูหยวนเอ๋อร์ครางรับ แล้วพูดด้วยความเป็นห่วง “เธอเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว ไปพักผ่อนก่อนก็ได้ ตรงมุมซ้ายของห้องเธอ มีห้องอาบน้ำที่มีบ่อน้ำพุร้อนเวทมนตร์ที่ทำความสะอาดตัวเองได้”
“อาหารเย็นเดี๋ยวก็พร้อมแล้ว”
สำหรับผู้ครอบครองอาชีพระดับต่ำ หลังจากที่มีการเปลี่ยนแปลงข้อมูลให้อ่านได้แล้ว การกินอาหารและทำความสะอาดร่างกายก็ยังคงจำเป็น
ถ้าไม่กินอาหารหรือทำความสะอาดร่างกายนานเกินไป จะทำให้เกิดสถานะผิดปกติ [ความหิว] และ [ความสกปรก]
ต้องรอจนระดับสูงขึ้น สถานะผิดปกติเหล่านี้ถึงจะหายไป
นั่นคือ ไม่ต้องกินอาหารหรือทำความสะอาดร่างกายอีกต่อไป
ส่วนสิ่งของอย่างบ่อน้ำพุร้อนเวทมนตร์นั้น เป็นสิ่งที่ผู้ครอบครองอาชีพ [จอมเวท] และ [นักเล่นแร่แปรธาตุ] สร้างขึ้น
เท่าที่ซูเฉินรู้ ถ้าแช่บ่อน้ำพุร้อนเวทมนตร์บ่อย ๆ จะมีโอกาสได้รับบัฟค่าประสบการณ์สองเท่าเป็นเวลาสามวัน
เขาไม่ได้ปฏิเสธ ตอบตกลงแล้วเดินไปยังห้องอาบน้ำที่จูหยวนเอ๋อร์บอก
——
พอซูเฉินออกไป จูหยวนเอ๋อร์ก็มองไปที่ภาพของรุ่นน้องผู้ครอบครองอาชีพเหล่านั้นอีกครั้ง คิดอย่างครุ่นคิด “เขาดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจเรื่องนี้เลยเหรอ?”
“ฉันพูดอะไรผิดไปรึเปล่า”
“ไม่ใช่อย่างนั้นหรอก ท่านหยวนเอ๋อร์” คริสซิเลียส่ายหัวเล็กน้อย ดวงตาสีทองฉายแววครุ่นคิด แล้วพูดว่า “ท่านไม่ได้พูดอะไรผิดเลย”
“ส่วนสาเหตุที่ท่านซูเฉินดูเหมือนจะไม่ค่อยสนใจ ฉันคิดว่าน่าจะมีสองอย่าง”
“อืม?” จูหยวนเอ๋อร์มองขึ้น
“อย่างแรกคือเขากำลังเขินอาย”
คริสซิเลียชูนิ้วขึ้นมา “ผู้ชายวัยนี้ ถึงจะเป็นผู้ใหญ่แล้ว บางคนก็ยังคงขี้อายเวลาคุยกับผู้หญิง ยิ่งเป็นเรื่องสำคัญแบบนี้ด้วย”
“ก็เป็นไปได้”
จูหยวนเอ๋อร์พยักหน้า “แล้วอย่างที่สองล่ะ”
“ฉันเคยได้ยินผู้ครอบครองอาชีพหน้าใหม่พูดกันว่า ผู้ชายวัยนี้ บางคนชอบ ‘เอาหมด’”
คริสซิเลียพูดแล้วหยุดเล็กน้อย “หมายความว่า หญิงสาวพวกนั้น ท่านซูเฉินอาจจะชอบทุกคน แต่ไม่กล้าบอกท่านตรง ๆ เลยแสร้งทำเป็นไม่สนใจ”