บทที่ 70(ฟรี)
บทที่ 70(ฟรี)
ซ็องฮยอนชางกำลังครุ่นคิดว่าจะหลบสายตาฮันเตอร์คนอื่นเพื่อใช้หินวิวัฒนาการได้อย่างไร
'และ... ต้องรีบหาสิ่งที่ซ่อนอยู่ที่นี่ด้วย'
เกตลับจะปิดหลังผ่านไประยะเวลาหนึ่ง
มีเวลาไม่มาก ต้องรีบหาสิ่งที่ซ่อนอยู่ให้เร็วที่สุด
'ตอนนี้พลังเวทเหลือน้อยก็จริง... แต่ต้องหาให้เจอ'
เกตลับในอุโมงค์ 10
ภายในเกตลับนี้มีพื้นที่ลับซ่อนอยู่
พูดให้ถูกคือมีกับดักซ่อนอยู่หนึ่งอันในเกตลับนี้
'ถ้าตกกับดัก... คงไปถึงที่นั่นแน่'
เมื่อตกกับดัก จะถูกส่งไปยังสถานที่อื่นทันที
และที่นั่นมีไอเท็มมหัศจรรย์ชิ้นหนึ่งซ่อนอยู่
'มีสิทธิพิเศษลับที่เหลือเชื่อซ่อนอยู่...!'
ตอนที่ซ็องฮยอนชางเล่นเกม โลกออนไลน์ ได้ราว 100 ปี บังเอิญเจอที่นี่เข้า
ตอนนั้นเลเวลไม่ขยับ หมดกำลังใจ แต่ที่นี่ทำให้เพิ่มเลเวลได้เยอะ
จริงๆ แล้วในเกม โลกออนไลน์ เขาขึ้นถึงเลเวล 970 ส่วนใหญ่เพราะเกตลับ
'กลางทะเลทราย... มีกับดักซ่อนอยู่ที่นั่น'
ใจกลางทะเลทรายพอดี
ทันทีที่เหยียบตรงนั้น พื้นจะยุบและถูกดูดลงไปข้างล่าง
และข้างในนั้นจะมีสิ่งมีชีวิตมหึมาที่คอยปกป้องหินรูนอยู่
'แม้จะใช้พลังเวทไปเกือบหมด... แต่ต้องหาทางเอาหินรูนให้ได้'
ซ็องฮยอนชางใช้พลังเวทไปมากตอนมาถึงอุโมงค์ 10 จนไม่เหลือพลังพอจะใช้สกิลเวทย์วงกว้างอย่าง 'ระเบิด' หรือ 'ทุ่งน้ำแข็ง'
ถ้าตกกับดัก ต้องเสี่ยงอันตรายมาก แต่ก็ไม่อาจยอมแพ้หินรูนที่ซ่อนอยู่ใต้ทะเลทราย
'ถ้าพลาดโอกาสนี้... อาจไม่ได้เจออีก'
แถมหินรูนที่ซ่อนอยู่ที่นี่เป็นสิ่งที่ซ็องฮยอนชางต้องการมาก
"ฮึ่ม..."
ซ็องฮยอนชางถอนหายใจลึกขณะมองฮันเตอร์ที่จ้องเขาอยู่
พร้อมกันนั้น
วับ!
เขาวิ่งไปยังใจกลางทะเลทรายในพริบตา
"นัก... ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางคะ!!"
"พี่ครับ!! ไปไหนกันครับ!!!"
"โอ้... ห่วงพวกเราถึงขนาดนี้เลยเหรอ..."
ซนมินซูหัวหน้าสาขาฮันเตอร์คยองกีโดมองซ็องฮยอนชางที่วิ่งไปยังใจกลางทะเลทรายด้วยความประหลาดใจอย่างจริงใจ
'อายุยังน้อยแท้ๆ แต่มีจิตใจกว้างขวางได้ขนาดนี้...'
ซนมินซูตั้งใจว่าจะเอาอย่างซ็องฮยอนชางบ้าง แม้จะแค่นิดหน่อย
ตุบ.. ตุบ..
ระหว่างนั้น โครงกระดูกสไลม์ก็เข้ามาใกล้ซนมินซูและฮันเตอร์คนอื่น
พวกมันวิ่งเข้าใส่สุดแรงแล้วระเบิด
ปัง! ปัง!
"ฮ่ะๆ..."
ซนมินซูยืนนิ่ง หัวเราะแห้งๆ เมื่อเห็นข้อความแจ้งเลเวลอัพ
วับ!
ระหว่างนั้น คึมรินยองก็วิ่งตามไปทางที่ซ็องฮยอนชางไป
"พี่รินยองคะ!! ไปไหนคะ"
"ไม่รู้ว่าจะมีอะไรบ้าง ปล่อยให้ไปคนเดียวไม่ได้หรอก!"
วู้มม..!!
คึมรินยองดึงพลังเวทขึ้นมาใช้สกิลเวทย์ไล่ตามซ็องฮยอนชางอย่างรวดเร็ว
*
ตึก
ซ็องฮยอนชางมาถึงใจกลางทะเลทราย หลบสายตาฮันเตอร์คนอื่นได้สำเร็จ
สวับ
เขารีบหยิบหินวิวัฒนาการออกมาจากคลังของและใช้ทันที
ฟิ้ว..
แสงสีม่วงจากหินวิวัฒนาการแทรกซึมเข้าสู่ร่างของซ็องฮยอนชาง และข้อความก็ปรากฏขึ้นตรงหน้าเขา
[ใช้หินวิวัฒนาการแล้ว]
[กรุณาเลือกอาชีพ]
[รายชื่ออาชีพ]
1. นักรบ
2. มือสังหาร
3. เนโครแมนเซอร์
4. อัศวินศักดิ์สิทธิ์
ตอนนี้เหลืออาชีพให้เลือกแค่ 4 อาชีพ
เขาคิดไว้แล้วว่าจะเลือกอาชีพอะไร จึงเลือกทันทีโดยไม่ลังเล
[เลือก 'มือสังหาร']
[สามารถเลือกสกิลเฉพาะของมือสังหารได้]
เมื่อเลือกอาชีพมือสังหาร พลังลึกลับก็แทรกซึมเข้าสู่ร่างของซ็องฮยอนชาง
ด้วยคุณสมบัติของอาชีพมือสังหาร การเคลื่อนไหวจะเร็วขึ้น ทำให้รู้สึกเบาตัวขึ้นมาก
'งั้นมาเลือกสกิลกันเลยดีกว่า'
เหตุผลที่ซ็องฮยอนชางเลือกมือสังหารคือเพราะสกิล
มือสังหารมีสกิลโกงระดับเทพถึงสองสกิล
และสกิลโกงพวกนั้นจะสุ่มออกมาในสกิลเฉพาะอาชีพตั้งแต่เลเวล 120 เขาจึงเลือกอาชีพมือสังหารตอนนี้
'หวังว่าจะได้เลย...'
ตอนนี้เขามีสิทธิ์เลือกสกิลเฉพาะอาชีพสองอันจากเลเวล 110 และ 120
'ใช้สิทธิ์เลือกสกิลเฉพาะอาชีพกับมือสังหารก็น่าเสียดายไปหน่อย'
ถ้าสกิลที่เขาต้องการไม่ออกมาสักอัน ก็ต้องจำใจใช้สิทธิ์เลือกสกิลเฉพาะอาชีพ
เขาจึงตรวจสอบข้อความที่ปรากฏตรงหน้าด้วยความลุ้น
[สกิล: ดับสูญ]
[สกิล: ซ่อนเร้นขั้นสูง]
[สกิล: การตัดเงา]
มุมปากของซ็องฮยอนชางยกขึ้นโดยไม่รู้ตัวเมื่อเห็นรายการสกิลมือสังหาร
"ได้แล้ว..!"
แถมสกิลทั้งหมดในรายการเป็นสกิลที่ได้เมื่อถึงเลเวล 100 ขึ้นไปเท่านั้น
"สกิลอื่นก็น่าเสียดายนิดหน่อย... แต่นี่แหละดีที่สุด"
ในบรรดาสกิลมือสังหาร ซ็องฮยอนชางต้องการแค่สองสกิล
หนึ่งในนั้นคือ 'ดับสูญ' ที่ได้ตอนนี้
[ได้รับสกิล 'ดับสูญ']
[สกิล: ดับสูญ]
[ผล: เมื่อใช้สกิล จะเข้าสู่สถานะซ่อนเร้นสมบูรณ์ สถานะซ่อนเร้นสมบูรณ์จะไม่ถูกยกเลิกจนกว่าจะสัมผัสกับสิ่งมีชีวิต]
[คูลดาวน์: 30 นาที]
[ใช้พลังเวท: 500]
สกิล 'ดับสูญ' ที่ซ็องฮยอนชางได้รับ ทำให้สามารถซ่อนเร้นได้สมบูรณ์
แม้แต่มอนสเตอร์หรือฮันเตอร์ที่มีพลังเวทสูงและความสามารถในการตรวจจับยอดเยี่ยมก็ไม่สามารถรับรู้ได้เมื่อใช้สกิล 'ดับสูญ'
"อยากลองใช้เดี๋ยวนี้เลย... น่าเสียดาย"
อยากลองใช้สกิลทันที แต่พลังเวทไม่พอ
ใช้หินวิวัฒนาการไปแล้ว ตอนนี้สามารถเพิ่มเลเวลได้จนถึง 150 โดยไม่ต้องกังวล
เกรี้ยววว!!!
โครว์วว!!!
เขาฟันดาบใส่โครงกระดูกสไลม์ห้าตัวที่ยืนอยู่กลางทะเลทราย
ฉัวะ!!!!
ฉึก- ฉึก- ฉึก- ฉึก- ฉึก-
[เลเวลเพิ่มขึ้น]
[เลเวลเพิ่มขึ้น]
[เลเวลเพิ่มขึ้น]
[เลเวลเพิ่มขึ้น]
[เลเวลเพิ่มขึ้น]
เพิ่งถึงเลเวล 120 ไม่กี่นาที แต่พอสังหารทั้งห้าตัว เลเวลก็เพิ่มขึ้น 5 ระดับในพริบตาเป็นเลเวล 125
"ฮึ่ม... ที่เหลือค่อยสังหารหลังเข้าไปในกับดักแล้วออกมา"
เวลาจำกัดของเกตลับคือ 120 นาที หรือ 2 ชั่วโมง
เข้ามาราว 30 นาทีแล้ว เหลือเวลาแค่ 1 ชั่วโมง 30 นาที
จุดที่ซ็องฮยอนชางยืนอยู่คือกลางทะเลทรายในเกตลับ ตามความทรงจำของเขา ถ้าเดินไปทางซ้ายอีกสามก้าวจะกระตุ้นกับดัก
'ควรรีบไปก่อนคนอื่นจะเห็น'
ตึก. ตึก. ตึก.
เขาก้าวไปอย่างระมัดระวังทีละก้าว ครบสามก้าว
พร้อมกันนั้น
วู้มม...!!!!!!
เมื่อซ็องฮยอนชางเหยียบกลางทะเลทราย พลังเวทมหาศาลก็พุ่งขึ้นมาจากพื้น
แต่...
"ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางคะ!!!!! จะไปไหนคนเดียว!!!"
"คุณ... คึมรินยอง? รีบกลับไปเร็ว!!"
"ไม่ค่ะ!!!"
คึมรินยองก็รู้สึกถึงพลังเวทมหาศาลที่พุ่งขึ้นมาใต้เท้าซ็องฮยอนชาง
"จะทำอะไรกันคะ!! รีบหนีเร็ว!!"
"ไม่..."
แต่ก่อนที่ซ็องฮยอนชางจะพูดจบ ร่างของเขาก็ถูกดูดเข้าไปในพลังเวทมหาศาล
"นัก... ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางคะ!!! ไม่นะ!!!"
ฟู่ว...
ทรายในทะเลทรายยุบลงไป พลังเวทสีฟ้ามหึมาปั่นป่วนอยู่ตรงนั้น
ซ็องฮยอนชางถูกดูดเข้าไปแล้ว และคึมรินยองก็กระโดดตามเข้าไปอย่างรวดเร็ว
สวบ...
พอทั้งคู่ถูกดูดเข้าไปในพลังเวท พลังเวทก็หายไปในพริบตา และทรายก็กลับมาเต็มหลุมที่ยุบลงไปทันที
*
เมื่อซ็องฮยอนชางลืมตาขึ้น เขาก็เห็นวิหารขนาดมหึมา
รอบๆ มีเสาขนาดใหญ่ตั้งอยู่หลายสิบต้น และไกลออกไปมีมังกรนั่งหลับตาอยู่
"ฮึ่ม... ดีที่คึมรินยองเข้ามาไม่ได้"
ซ็องฮยอนชางถอนหายใจอย่างโล่งอก แต่ตอนนั้นเอง...
"ฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางคะ! ที่นี่คือที่ไหนกัน?! บ้าไปแล้วเหรอคะ?! จะเข้ามาที่แบบนี้โดยไม่บอกอะไรเลย..."
"......"
จู่ๆ ก็มีเสียงดังมาจากด้านหลัง คึมรินยองที่เพิ่งตามมาก็ตะโกนใส่ท้ายทอยซ็องฮยอนชาง
"ทำไมถึงตามมาล่ะครับ... ที่นี่อันตรายมากจริงๆ นะ..!"
"ทำไมจะตามมาล่ะคะ! ก็เป็นห่วงฮันเตอร์ซ็องฮยอนชางน่ะสิ..! ต้องออกไปด้วยกันให้ได้ จะได้ตอบแทนบุญคุณที่ช่วยชีวิตฉันด้วย... แล้วที่นี่คือที่ไหนกันคะ?"
"ฮ่าา..."
ซ็องฮยอนชางถอนหายใจพลางมองคึมรินยอง ก่อนหันไปมองมังกรที่กำลังหลับ
หลังมังกรมีหีบไม้วางอยู่ มังกรกำลังปกป้องหีบนั้น
"อยู่นิ่งๆ ก่อน อย่าทำอะไรทั้งนั้น อันตรายจริงๆ"
"ฉัน... ฉันช่วยคุณเอง!"
"ไม่ได้!"
"......"
เมื่อซ็องฮยอนชางตะโกนด้วยสีหน้าจริงจัง คึมรินยองก็พูดอะไรไม่ออก
เห็นปฏิกิริยาของเขาแล้วพอจะเดาได้ว่าที่นี่อันตรายแค่ไหน
"ค... ค่ะ..."
ซ็องฮยอนชางได้ยินคำตอบแล้วเริ่มคิดอย่างรวดเร็ว
'ยังเหลือกระจกยาตะอีกสามอัน... น่าจะสังหารได้ ถ้าไม่ไหวจริงๆ... ก็ต้องหาทางใช้หินรูนก่อน'
สิ่งที่อยู่ในหีบไม้คือหินรูนที่ซ็องฮยอนชางตามหา
ตึก. ตึก. ตึก.
ซ็องฮยอนชางค่อยๆ เดินเข้าหามังกร
และเมื่อเข้าใกล้มังกรพอสมควร
ฟึ่บ..!
มังกรที่กำลังหลับขดตัวก็ลืมตาโพลง กางปีกที่พับอยู่ออกกว้าง
โครมมมมม!!!!
เสียงที่ดังจนหูอื้อ
แถมยังรู้สึกถึงพลังเวทมหาศาลจากมัน
'มอนสเตอร์ระดับ AA-3...'
มังกรไฟระดับ A A เลเวล 3
ร่างที่ปกคลุมด้วยหนังสีแดงนี้ ต้องมีเลเวลอย่างน้อย 350 ถึงจะพอสังหารได้
'ไม่มีพลังเวท... ต้องใช้กระจกยาตะสังหารให้ได้..!'
อย่างน้อยก็ป้องกันการโจมตีของมันได้สามครั้ง
ตอนนั้น มังกรไฟอ้าปากกว้าง พลังเวทมหาศาลเริ่มรวมตัวในปาก
แกร่ง-
วู้มม..!!!!!!
มังกรไฟกำลังเตรียมพ่นลมหายใจ
ซ็องฮยอนชางจึงรีบวิ่งเข้าไปข้างหน้ามัน
วับ!!
ต้องสังหารก่อนมันจะพ่นลมหายใจ นั่นคือวิธีที่ดีที่สุด
แต่...
เปรี้ยงงงง!!!!!
มังกรไฟรวบรวมพลังเวทอย่างรวดเร็วแล้วพ่นลมหายใจใส่ซ็องฮยอนชางที่วิ่งเข้ามา
วู่วว!!!
ซ็องฮยอนชางรีบใช้ 'กระจกยาตะ' ป้องกันร่างกาย
'ป้องกันได้สามครั้ง...!'
เขาคิดแบบนั้นแน่นอน
แต่...
[ใช้กระจกยาตะ]
[ดูดซับลมหายใจ]
[ใช้กระจกยาตะ]
[ดูดซับลมหายใจ]
[ใช้กระจกยาตะ]
[ดูดซับลมหายใจ]
ลมหายใจของมังกรไฟครั้งเดียวทำให้ต้องใช้กระจกยาตะทั้งสามอัน
ลมหายใจยังพุ่งเข้าใส่ซ็องฮยอนชางต่อ และตอนนี้ไม่มีโล่ป้องกันแล้ว
วู่วววว!!!!
ร่างของซ็องฮยอนชางเริ่มถูกเผาไหม้จากลมหายใจของมังกรไฟ