บทที่ 400: เบ่งบาน (6)
【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】
【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】
【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】
บทที่ 400: เบ่งบาน (6)
ภายในห้องพักรับรองของฮอลล์ที่ ‘โคลัมเบียสตูดิโอ’ จัดเตรียมไว้สำหรับงานแถลงข่าว คังวูจินรู้สึกตึงเครียดอย่างบอกไม่ถูก ความกังวลถาโถมเข้าใส่ตั้งแต่ก้าวเข้ามาในโรงแรม จนกระทั่งถึงวินาทีที่ชื่อของเขาใกล้จะถูกประกาศเรียก
“······”
แม้ภายนอกจะยังคงไว้ซึ่งสีหน้าเคร่งขรึม แข็งกร้าวราวกับภูผา แต่ภายในใจกลับสั่นไหวอย่างรุนแรง
‘โอ๊ย- แย่ล่ะ ใจเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว ทั้งที่ผ่านงานแบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วนแท้ ๆ ’
แม้เคยเผชิญหน้ากับกองทัพนักข่าวมากมายนับร้อยนับพัน แต่การแถลงข่าวครั้งนี้ในฮอลลีวูดกลับแตกต่างออกไป นี่คือครั้งแรกของเขาบนเวทีระดับโลก เป็นวันที่เขาจะประกาศศักดาให้โลกได้รู้จักตัวตนที่แท้จริง ความตื่นเต้นจึงยิ่งทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว
คังวูจินพยายามอย่างหนักที่จะควบคุมภาพลักษณ์ของตนเองให้สมบูรณ์แบบที่สุด
ราวกับราดน้ำเย็นลงบนเปลวไฟที่กำลังลุกโชนในอก เขาพยายามดับความร้อนรนที่กำลังแผดเผา
เขาจะต้องไม่แสดงความอ่อนแอออกมาเด็ดขาด เพราะนี่คือการเปิดตัวสู่สายตาชาวโลก ท่าทางของวูจินจึงดูสงบนิ่งและเคร่งขรึมกว่าที่เคยเป็นมา เขาสูดหายใจเข้าลึก ๆ แล้วผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ จนในที่สุดความว้าวุ่นในใจก็เริ่มสงบลง ในขณะเดียวกัน ทีมงานที่รายล้อมวูจินอยู่ รวมถึงชเวซองกุนและสไตลิสต์ ต่างก็พากันตื่นเต้นดีใจจนแทบจะเก็บอาการไม่อยู่
“ทำยังไงดีเนี่ย! ทำไมฉันรู้สึกตื่นเต้นแทนเขาขนาดนี้!”
“จริงด้วย! ฉันรู้สึกเหมือนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว! พี่วูจินทำไมใจเย็นได้ขนาดนั้น เราเองก็ควรจะนิ่งแบบเขาบ้างนะ แต่ก็ทำไม่ได้สักที!”
“นี่ พอพี่วูจินออกไปข้างนอก คนทั้งโลกก็จะรู้จักเขาแล้วใช่มั้ย!”
“แน่นอนอยู่แล้ว! แค่แอบมองออกไปก็เห็นแล้วว่ามีนักข่าวมารอกันมากกว่าร้อยคน!”
“······ถ้าเรื่องนี้ดังเป็นพลุแตกขึ้นมา คงจะกลายเป็นเรื่องใหญ่โตน่าดู”
ทว่าวูจินกลับไม่ได้ยินเสียงจ้อกแจ้กเหล่านั้นเลยแม้แต่น้อย เพราะความสนใจทั้งหมดของเขามุ่งไปที่การรักษาภาพลักษณ์ให้ดูดีที่สุด ในการแถลงข่าวครั้งนี้ ไม่มีสคริปต์ตายตัวกำหนดไว้ล่วงหน้า ไม่ว่าจะถูกยิงคำถามใด หรือต้องเผชิญกับสถานการณ์แบบไหน เขาก็ต้องรับมือด้วยไหวพริบของตัวเองเพียงลำพัง
ในจังหวะนั้นเอง เสียงเคาะประตูดังขึ้น
-ก๊อก ๆ
ทีมงานต่างชาติเคาะประตูห้องแต่งตัว แล้วส่งสัญญาณให้คังวูจินเตรียมตัว ชเวซองกุนกุมไหล่เขาไว้แน่นแล้วเอ่ยว่า
“นายทำได้”
คังวูจินผู้สุขุมตอบกลับเสียงราบเรียบ
“ครับ ท่านประธาน”
เขาก้าวเท้าออกจากห้องแต่งตัวอย่างเชื่องช้า เสียงผู้คนพลุกพล่านดังขึ้นเรื่อย ๆ ราวกับคลื่นทะเลที่ซัดเข้าหาฝั่ง ยิ่งใกล้ห้องโถง เสียงก็ยิ่งดังกระหึ่มขึ้น นักข่าวนับร้อยกำลังรอคอยเขาอยู่ภายใน ตามมาด้วยเสียงทุ้มนุ่มของPDใหญ่แห่งภาพยนตร์ “ปิเอโรต์:กำเนิดวายร้าย”
“เชิญเลยค่ะ”
สัญญาณอนุญาตให้เขาเข้าไปดังขึ้น คังวูจินปรายตามองสำรวจความเรียบร้อยของเสื้อผ้าอีกครั้ง ก่อนจะก้าวผ่านประตูบานใหญ่ ภาพเบื้องหน้าปรากฏขึ้นในฉับพลัน ผู้กำกับอันกาบกและทีมงานนั่งอยู่บนเวทีด้านหน้า เบื้องล่างเต็มไปด้วยนักข่าวต่างชาติมากมายราวกับผึ้งแตกรัง
สีหน้าของนักข่าวเหล่านั้นเมื่อเห็นคังวูจินเป็นภาพที่น่าจดจำเหลือเกิน
‘ทุกคนคงอึ้งไปหมดแล้วสินะ คงไม่คิดว่าฉันจะมาปรากฏตัวหรอก’
เห็นสีหน้าตะลึงงันของนักข่าวนับร้อย คังวูจินกลับรู้สึกผ่อนคลายอย่างประหลาด ทุกย่างก้าวของเขาเปี่ยมไปด้วยความมั่นใจ ใช่แล้ว เขาจะทำในสิ่งที่เขาถนัดเสมอ ‘ในแบบของคังวูจิน’ เขานั่งลงประจำที่อย่างสง่างาม แล้วกล่าวทักทายนักข่าวทุกคน ที่เบิกตากว้างด้วยความตกตะลึง
“สวัสดีครับ ผมคังวูจิน รับบทเป็น ‘เฮนรี่่ กอร์ดอน’ ในภาพยนตร์เรื่อง ‘ปิเอโรต์:กำเนิดวายร้าย’”
เขาประกาศก้องต่อสายตาชาวโลก ไม่ใช่ดาราฮอลลีวูดผู้โด่งดัง แต่เขา คังวูจิน คือนักแสดงนำในภาพยนตร์ฟอร์มยักษ์ “ปิเอโรต์:กำเนิดวายร้าย”
ตกใจกันล่ะสิ?
เป็นการแนะนำตัวที่เรียบง่าย แต่หนักแน่น ทว่า บรรดาสื่อต่างชาติที่ยืนอยู่เบื้องล่างแท่นกลับแสดงสีหน้า
“······”
“······”
“······”
นิ่งงันไปชั่วขณะราวกับถูกสาปให้แข็งเป็นหิน ไร้ปฏิกิริยาใด ๆ ดวงตาเบิกกว้างด้วยความตกตะลึง เพราะบุคคลที่ปรากฏกายตรงหน้าแตกต่างจากที่ทุกคนคาดการณ์ไว้โดยสิ้นเชิง ความเงียบโรยตัวลงปกคลุมทั่วทั้งห้องโถง ซึ่งมีผู้คนแออัดอยู่กว่าร้อยชีวิต บรรยากาศนิ่งค้างอยู่นานราวห้าวินาที
คังวูจินจ้องมองไปยังเหล่าสื่อมวลชนเบื้องหน้าอย่างเงียบเชียบ
‘ทุกคนคงตกตะลึงกันหมดแล้วสินะ’
คังวูจินเอ่ยขึ้นอีกครั้งผ่านไมโครโฟน
“ตกใจกันเหรอครับ?”
น้ำเสียงนั้นหาได้แสดงความห่วงใยไม่ กลับแฝงไว้ด้วยความเยาะหยัน ราวกับจะถามว่า ‘เป็นไงล่ะ พลิกความคาดหมายของพวกคุณใช่ไหม?’ และหลังจากที่คำถามของวูจินดังขึ้น
“อ่า”
“เอ่อ”
บรรดาสื่อต่างชาติกว่าร้อยชีวิตเริ่มได้สติ แต่ก็ยังไม่อยากเชื่อสายตาตัวเอง สัญชาตญาณของนักข่าวกระตุ้นให้พวกเขายกกล้องขึ้นมา และในชั่วพริบตาเดียว เหล่าสื่อมวลชนต่างก็
-แชะ! แชะ! แชะ!
-แชะ! แชะ! แชะ! แชะ!
รัวชัตเตอร์บันทึกภาพของคังวูจินบนแท่น แสงแฟลชสว่างวาบเป็นระลอกแล้วระลอกเล่า จนแสบตา พร้อมกับเสียงอื้ออึงด้วยความตื่นเต้นของเหล่าสื่อต่างชาติ
“คังวูจิน?! เป็นคังวูจินจริง ๆ เหรอ?!”
“โอ้ พระเจ้า! นี่มันเหลือเชื่อจริง ๆ !!”
“ใครจะไปคิดล่ะ!”
“ยังไงก็ได้ตีพิมพ์ข่าวด่วนแล้ว!”
ทุกคนต่างตกตะลึงกับภาพที่ไม่เคยมีใครคาดคิดมาก่อน แม้ว่าในบรรดาสื่อมวลชนกว่าร้อยชีวิต หลายคนยังคงไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เห็น
“จริงเหรอ? ‘โคลัมเบียสตูดิโอ’ ให้คังวูจินรับบทนี้จริง ๆ เหรอ?”
“โอ้โห... นี่หมายความว่าพวกเขากำลังวางแผนสร้างจักรวาลภาพยนตร์อันยิ่งใหญ่ และเลือก คังวูจิน ให้เป็นผู้เปิดศักราชใหม่งั้นหรือ!”
“ถ้าเป็นแบบนี้ก็เท่ากับว่า ‘ปิเอโรต์:กำเนิดวายร้าย’ จะได้ผู้กำกับและนักแสดงนำเป็นชาวเกาหลีสินะ?”
“เดี๋ยวก่อนนะ ถ้า คังวูจิน ได้รับเลือกจริง นั่นหมายความว่าเขาเบียดนักแสดงชื่อดังอย่าง คริส ฮาร์ทเน็ต และคนอื่น ๆ ได้เลยนี่”
“เกิดอะไรขึ้นในรอบออดิชั่นกันแน่เนี่ย?!”
ไม่นานนัก เสียงโหวกเหวกโวยวายของเหล่าผู้สื่อข่าวต่างชาติก็ดังระงม แต่คังวูจินยังคงนั่งนิ่งสงบ สายตาแน่วแน่ ผู้กำกับอันกาบกที่นั่งอยู่ทางซ้ายของเขาเผยยิ้มบาง ๆ อย่างพอใจ
‘น่าสนใจจริง ๆ ’
นี่เป็นปฏิกิริยาที่เขาคาดหวังและวางแผนเอาไว้ไม่มีผิดเพี้ยน
การปรากฏตัวของคังวูจินในงานแถลงข่าวครั้งนี้เปรียบเสมือนการจุดระเบิดปรมาณู นับตั้งแต่เทศกาลหนังเมืองคาน ชื่อของคังวูจินก็ร้อนแรงไปทั่วฮอลลีวูด กระแสข่าว ‘ปิเอโรต์’ ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ ‘มารร้ายผู้แสนดี’ และอีกมากมาย ล้วนแต่เป็นเชื้อเพลิงชั้นดี ‘โคลัมเบียสตูดิโอ’ ไม่คิดจะเปิดตัวเขาแบบธรรมดา ๆ อยู่แล้ว และดูจากท่าทีของนักข่าวในตอนนี้ แผนการจุดระเบิดปรมาณูนี้ก็ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม
แน่นอนว่ามันสมองผู้วางแผนการทั้งหมดนี้คือPDหญิงของ ‘ปิเอโรต์’
และเธอก็ประกาศก้องว่า
“เรื่อง ‘ปิเอโรต์:กำเนิดวายร้าย’ ภาพยนตร์ที่จะเป็นจุดเริ่มต้นของจักรวาลภาพยนตร์ ตัวร้ายคนแรกจะรับบทโดยคุณคังวูจินค่ะ”
การบรรยายสรุปเริ่มต้นขึ้น คังวูจินนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้น ขณะที่เธอพยายามอธิบายความคืบหน้าของโปรเจกต์ยักษ์ ‘ปิเอโรต์: กำเนิดวายร้าย’ อันเป็นส่วนหนึ่งของจักรวาลภาพยนตร์ รวมถึงแผนงานในอนาคต
แต่ดูเหมือนเหล่านักข่าวนับร้อยชีวิตที่อยู่ตรงหน้าจะไม่ได้สนใจฟังสิ่งที่เธอพูดมากนัก
เสียงเคาะแป้นพิมพ์ดังแว่วขึ้นทั่วห้องประชุม
ต๊อกแต๊ก!
ต๊อกแต๊กแต๊ก!
ทุกคนต่างจดจ่ออยู่กับแล็ปท็อปของตัวเองราวกับโลกภายนอกหยุดหมุน
ณ ‘เวิลด์ดิสนีย์พิคเจอร์ส’ ในเวลาเดียวกันนั้น
ภายในห้องประชุม เหล่าทีมงานของภาพยนตร์เรื่อง ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ กำลังประชุมกันอย่างขะมักเขม้น
“เอาล่ะ ถ้าอย่างนั้นเราจะนัดทดสอบหน้ากล้องกันในอีกห้าวันข้างหน้านะครับ”
ก่อนหน้านี้ ทางทีมงานได้ส่งเอกสารรายละเอียดเกี่ยวกับการทดสอบบทไปให้นักแสดงที่อยู่ในรายชื่อเรียบร้อยแล้ว ตอนนี้จึงเหลือเพียงขั้นตอนการตัดสินใจขั้นสุดท้าย
“ครับ แจ้งให้นักแสดงทุกคนทราบโดยด่วนเลย”
“ว่าแต่เราจะเริ่มจากบท ‘อสูร’ หรือนางเอก ‘เจ้าหญิงเบลล์’ ก่อนดีครับ”
“ผมว่าเราน่าจะดูบท ‘อสูร’ ก่อน แล้วค่อยมาตัดสินใจเลือกนักแสดงนะครับ”
“เห็นด้วยครับ พอได้นักแสดงบท ‘อสูร’ แล้ว ผมว่าให้นักแสดงคนนั้นมาร่วมสังเกตการณ์การทดสอบบท ‘เจ้าหญิงเบลล์’ ด้วยก็ดีนะครับ”
“เพื่อดูเคมีของ ‘อสูร’ กับ ‘เจ้าหญิงเบลล์’ สินะครับ ไอเดียนี้ไม่เลวเลย”
“ใช่ครับ ไม่ใช่แค่เรื่องการแสดงอย่างเดียว แต่รวมถึงการลองจับคู่โทนเสียงของทั้งคู่ด้วย”
“ผมว่าน่าจะช่วยให้เราตัดสินใจเลือกนักแสดงหญิงสำหรับบท ‘เจ้าหญิงเบลล์’ ได้ง่ายขึ้นเยอะเลย”
ทันใดนั้นเอง
“อ๊ะ!”
ท่ามกลางทีมงานชาวต่างชาติหลายสิบคน ชายร่างใหญ่หนวดเฟิ้มจากฝ่ายผลิต ผู้ซึ่งมักจะถือโทรศัพท์มือถือไว้ตลอดเวลาเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“นี่…นี่มัน!”
สายตาของทุกคนในห้องประชุมจับจ้องไปที่ชายร่างใหญ่หนวดเฟิ้ม ซึ่งร้องตะโกนพร้อมกับชูโทรศัพท์มือถือขึ้น บนหน้าจอปรากฏข่าวที่เพิ่งเผยแพร่ออกมาสด ๆ ร้อน ๆ
“‘ปิเอโรต์: กำเนิดวายร้าย’ ! พระเอกคอนเฟิร์มแล้วว่าเป็นคังวูจิน?!”
ทันใดนั้น เสียงฮือฮาก็ดังกระหึ่มทั่วห้องประชุม
ทว่า ความตื่นเต้นนี้ไม่ได้จำกัดอยู่แค่ในห้องประชุมเท่านั้น แต่กลับแผ่ขยายไปทั่วแอลเอ ราวกับไฟลามทุ่ง
เริ่มจากคริส ฮาร์ทเน็ต นักแสดงระดับท็อปของฮอลลีวูดที่กำลังนั่งอยู่ในรถตู้
“คริสดูนี่สิ ข่าวประกาศนักแสดง ‘เฮนรี่่ กอร์ดอน’ ออกมาแล้ว เป็นคังวูจินอย่างที่เราคิดไว้เลย ดูเหมือนว่าจะเป็นการประกาศบนเวทีด้วย”
“ฮ่า ๆ ไม่น่าแปลกใจเลยที่เจ้า ‘โจ๊กเกอร์’ จะมารับบท ‘โจ๊กเกอร์’ ไม่ประกาศข่าวธรรมดา ๆ แต่เลือกสร้างกระแสแบบนี้สินะ คงเป็นข่าวใหญ่แน่ ๆ”
“เสียดายจริง ๆ ‘โคลัมเบียสตูดิโอ’ น่าจะบอกเรื่อง ‘จักรวาลภาพยนตร์’ ตั้งแต่แรก”
“ช่างเถอะ ยังไงฉันก็จะไปออดิชั่นบทอื่นอยู่แล้ว ไม่มีปัญหาหรอก”
“อืม... พรุ่งนี้ออดิชั่นแล้ว เตรียมตัวหรือยัง?”
“ฉันไม่คิดจะยอมแพ้ จะทุ่มสุดตัว ฉันอยากมีส่วนร่วมในโปรเจกต์นี้ให้ได้”
ไมลีย์ คาร่า ที่กำลังเตรียมตัวสำหรับบท ‘เจ้าหญิงเบลล์’
“อย่างที่คิดไว้เลย... เขากินเรียบเลยสินะ”
“หืม? อะไรนะ?”
“คังวูจินได้รับบทนำใน ‘ปิเอโรต์: กำเนิดวายร้าย’ แล้ว”
“อ่า... เหรอ? เออ ๆ เอ๊ะ?! จริงดิ?!”
“จริงสิ ตอนนี้ข่าวกำลังดังเลย ต้องส่งข้อความแสดงความยินดีซะหน่อยแล้ว”
“งั้นก็เท่ากับว่า ‘จักรวาลภาพยนตร์’ ของ ‘โคลัมเบียสตูดิโอ’ จะเริ่มต้นด้วยคังวูจินสินะ?! น่าทึ่งมาก!”
“น่าทึ่งเหรอ? ก็ไม่รู้สินะ ถึงฉันจะไม่ได้ดูออดิชั่น แต่คังวูจินก็คงแสดงฝีมืออะไรบางอย่างที่คนอื่นเทียบไม่ติดออกมาแน่ ๆ เขาเป็นผู้ชายที่แปลกจริง ๆ เพิ่งเคยเห็นคนที่มีอิทธิพลต่อเนื่องรุนแรงขนาดนี้ คราวนี้คงจะครึกโครมฮือฮากันไปอีกพักใหญ่เลย”
คาร่าดูอารมณ์ดีเป็นพิเศษ รอยยิ้มประดับบนใบหน้าอย่างแจ่มใส
“แบบนี้ ‘มารร้ายผู้แสนดี’ ก็จะยิ่งได้รับความนิยมถล่มทลายมากขึ้นไปอีกสินะ?”
แน่นอนว่าข่าวนี้ส่งตรงถึงหูของโจเซฟ เฟลตัน PDชื่อดังแห่งฮอลลีวูดโดยพลัน
“ฮ่าฮ่าฮ่า! ยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยมจริง ๆ !”
เปล่าเลย ไม่ใช่แค่โจเซฟ เฟลตัน แต่ทั้งฮอลลีวูดต่างจับจ้องมองคังวูจินราวกับดาวดวงใหม่ ขณะที่คังวูจินกำลังยืนยันการเข้าสู่ฮอลลีวูดในการแถลงข่าวอยู่นั่นเอง ข่าวก็ถูกเผยแพร่ออกไปทั่วทุกสารทิศอย่างรวดเร็วราวกับไฟลามทุ่ง และเหล่านักแสดงฮอลลีวูดมากมายก็แสดงปฏิกิริยาแตกต่างกันไป ทั้งประหลาดใจ ตื่นตะลึง ไม่อยากเชื่อ และใคร่รู้
คังวูจินคือพายุลูกใหม่ที่จะพัดพาความเปลี่ยนแปลงมาสู่วงการ
แล้วบรรดาบริษัทภาพยนตร์ บริษัทจัดจำหน่าย และบริษัทผู้ผลิตใน LA ล่ะ? พวกเขาจะนิ่งเฉยได้ยังไง
“ได้ยินว่า ‘ปิเอโรต์’ ตัดสินใจเลือกคังวูจินแล้ว?!”
“อะไรนะ?”
“เรื่อง ‘ปิเอโรต์’ น่ะ ‘ปิเอโรต์’ ! ‘โคลัมเบียสตูดิโอ’ ตัดสินใจเลือกคังวูจินแล้ว!”
“อะไรนะ?! จริงเหรอ?!”
“ถ้าเกิดคังวูจินได้เล่น ‘โฉมงามกับเจ้าชายอสูร’ ด้วยล่ะก็... มันคงจะเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อสุดขีดเลยนะ?!”
“ไม่... ไม่น่าจะเป็นไปได้หรอกมั้ง”
ความตกตะลึงและความงุนงงปกคลุมทุกผู้คนราวกับม่านหมอกหนา เหตุการณ์พลิกผันเกินคาดเดา เป็นครั้งแรกในประวัติศาสตร์ฮอลลีวูดที่เรื่องราวเช่นนี้ได้อุบัติขึ้น
การคาดการณ์ใด ๆ ในตอนนี้ล้วนไร้ความหมาย
ท่ามกลางความอลหม่านที่เพิ่งเริ่มต้น แม้สิ่งที่ทุกคนรับรู้มีเพียงชื่อของ คังวูจิน ที่ได้รับเลือกให้สวมบทบาท ‘เฮนรี่่ กอร์ดอน’ แต่แรงสั่นสะเทือนกลับแผ่ขยายไปทั่วฮอลลีวูด ราวกับแผ่นดินไหวครั้งใหญ่
แรงสั่นสะเทือนนี้ยังแผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็ว ไกลออกไปทั่วโลก
นิ้วมือของผู้คนทั่วโลกที่เฝ้าติดตามข่าวสารแบบเรียลไทม์เริ่มขยับอย่างรวดเร็ว ข่าวลือแพร่สะพัดไปทั่วทุกมุมโลกในชั่วพริบตาผ่านการสัมผัสของนิ้วมือเหล่านั้น อาจจะถึงร้อยเปอร์เซ็นต์เลยทีเดียว
แม้กระทั่งในเกาหลีที่เวลาล่วงเลยเข้าสู่ตีสี่แล้ว ขณะที่แอลเอยังคงสว่างไสวด้วยแสงตะวัน
『[ข่าวเด่น] คังวูจิน คอนเฟิร์มรับบทนำ ‘ปิเอโรต์:กำเนิดวายร้าย’ เดบิวต์ฮอลลีวูดด้วยบทนำเดี่ยว』
ข่าวแพร่กระจายออกไปด้วยความเร็วเหนือแสง
ราวหนึ่งชั่วโมงต่อมา ณ ห้องแถลงข่าวอีกครั้ง
เวลากว่าชั่วโมงผ่านไปนับตั้งแต่คังวูจินปรากฏตัวพร้อมสีหน้าเย็นชา บรรยากาศในห้องโถงแถลงข่าวที่เต็มไปด้วยทีมงานจาก ‘โคลัมเบียสตูดิโอ’ ผู้กำกับอันกาบก คังวูจิน และนักข่าวต่างชาติกว่าร้อยคน กำลังจะถึงบทสรุป
PDใหญ่เองก็ได้อธิบายและแจกแจงข้อมูลมากมายแก่นักข่าว ไม่ว่าจะเป็นทิศทางและที่มาของ ‘จักรวาลภาพยนตร์’ ความคืบหน้าในการสร้าง ‘ปิเอโรต์:กำเนิดวายร้าย’ และรายละเอียดปลีกย่อยอื่น ๆ อีกมากมาย
ในที่สุด เธอก็กล่าวกับเหล่านักข่าวที่ยังคงกดชัตเตอร์ไม่หยุดว่า
“ดิฉันขอจบการอธิบายไว้เพียงเท่านี้ค่ะ เชิญถามคำถามได้เลย”
เหล่านักข่าวที่อดทนรอคอยต่างยกมือขึ้นพร้อมกันราวกับป่าไม้ที่ถูกลมพัดไหว ทุกคนล้วนปรากฏแววตาแห่งความกระหายใคร่รู้ ใบหน้าเปี่ยมไปด้วยความมุ่งมั่น ราวกับตะโกนว่า "เลือกฉันสิ!!" แน่นอนว่าสายตาของนักข่าวทุกคู่ต่างจับจ้องไปที่คังวูจินซึ่งนั่งนิ่งสงบราวกับรูปสลัก เหยื่อที่นักข่าวทุกคนหมายปองก็คือวูจินนั่นเอง
PDเอ่ยขึ้น "คุณตรงนั้น" เลือกนักข่าวหญิงผมแดงเป็นคนแรก เธอหันไปหาคังวูจินทันที พร้อมกับเอ่ยคำถามด้วยน้ำเสียงกระตือรือร้น
"ก่อนอื่นขอแสดงความยินดีกับความสำเร็จในการก้าวเข้าสู่ฮอลลีวูดอย่างงดงามนะคะ ฉันมีคำถามมากมายจนเลือกถามแทบไม่ถูกเลยค่ะ อืม...คังวูจิน คุณได้รับเลือกให้แสดงใน ‘มารร้ายผู้แสนดี’ และ 'โฉมงามกับเจ้าชายอสูร' และตอนนี้ก็ 'ปิเอโรต์:กำเนิดวายร้าย' ฉันคิดว่าชื่อเสียงในต่างประเทศของคุณจะต้องพุ่งทะยานอย่างรวดเร็วแน่ ๆ คุณมีอะไรอยากจะบอกกับแฟน ๆ ต่างชาติที่เฝ้ารอติดตามคุณอยู่บ้างคะ?"
โดยทั่วไปแล้วคนส่วนใหญ่มักจะใช้เวลาครุ่นคิดสักครู่ แต่คังวูจินที่นั่งสงบนิ่งกลับเผยคำตอบออกมาทันที ราวกับเตรียมตัวมาอย่างดี
"ในคำกล่าวรับรางวัลนักแสดงนำชายจากงานเทศกาลหนังเมืองคานส์ ผมเคยกล่าวไว้ว่า 'ช่วงนี้ผมมีบ้านที่แอลเอแล้ว ผมจะตั้งเป้าหมายไปที่นั่น' และผมก็เคยบอกให้ทุกคนรอดูผมต่อไปด้วย ผมรู้ว่ามันเป็นประเด็นที่ค่อนข้างร้อนแรง และมีหลายคนที่วิพากษ์วิจารณ์ผมด้วยใช่ไหมครับ?"
วูจินกล่าวด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง ราวกับไม่แยแสต่อสายตาของผู้คนทั่วโลก และไม่ลังเลแม้แต่น้อย
"ผมไม่เคยผิดสัญญา อย่างที่ทุกคนเห็น ผมเพิ่งเริ่มต้นก้าวแรกตามที่เคยสัญญาเอาไว้"
'ฉันกำลังเดินตามทางของตัวเอง'
"พบกันที่ 'รางวัลออสการ์' ครับ" คังวูจินทิ้งท้ายด้วยรอยยิ้มมุมปาก พร้อมกับประกายตาที่เต็มไปด้วยความมั่นใจ
-จบ-
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
