บทที่ 316 ถึงสถานี
บทที่ 316 ถึงสถานี เจียงลู่ซี รู้สึกง่วงอย่างมาก เวลานี้เลยหนึ่งนาฬิกาไปแล้ว ปกติตอนอยู่โรงเรียน เธอเข้านอนประมาณสี่ทุ่มหรือไม่ก็สิบเอ็ดโมงตรงเป็นประจำ เพราะอย่างนั้น พอได้หลับตาไม่นาน เสียงดัง "ก้องดัง ก้องดัง" ของรถไฟ ก็ช่วยให้เธอเข้าสู่ห้วงนิทราได้อย่างง่ายดาย เฉินเฉิง นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่พักหนึ่...
