บทที่ 180 คำขอของหวางฉง นี่...คือรากฐานของนครเกียวโตงั้นหรือ?!
หลังจากนั้น....เมื่อเก็บกล่องเฉพาะระดับสี่สองกล่องนั้นใส่กระเป๋าแล้ว เย่หยางก็มองดูแถบประสบการณ์ของตัวเองอย่างไม่รู้ตัว!
หลังจากผ่านดันเจี้ยนระดับสี่ระดับมรณะแล้ว แถบประสบการณ์ของเย่หยางพุ่งขึ้นไปถึง 3800% เลยทีเดียว!
ต้องยอมรับว่า....
ยาเลือดอสูรระดับห้า บวกกับคริสตัลอสูรระดับสามซ้อนกัน.....ช่างรุนแรงเหลือเกิน!
มอนสเตอร์หนึ่งตัวก็ให้ค่าประสบการณ์เป็นหมื่นๆ....ผ่านดันเจี้ยนหนึ่งครั้ง ก็ได้ค่าประสบการณ์เพิ่มขึ้นเกือบ 40 เท่า!
ช่างสุดยอดจริงๆ!
จากนั้น....เย่หยางก็ไม่คิดอะไรมาก!
หลังจากปิดหน้าต่างคุณสมบัติของตัวเองแล้ว ก็ออกจากดันเจี้ยนทันที
แต่ว่า....
ก่อนที่เขาจะออกจากปราสาทดันเจี้ยน มู่หยิงหยิงก็เดินมาจากด้านหลังของเขา!
"พี่เย่หยาง รอแป๊บนึงค่ะ!"
"หืม?"
เมื่อเห็นมู่หยิงหยิง เย่หยางก็หยุดฝีเท้า "ตอนนี้ดันเจี้ยนก็เสร็จแล้ว มีอะไรอีกหรือ?"
"ก็เพราะว่าดันเจี้ยนเสร็จแล้ว....ถึงได้มาหาคุณไงคะ"
มู่หยิงหยิงยิ้มหวาน "หลังจากผ่านดันเจี้ยนระดับสี่เมื่อกี้....คะแนนรางวัล 1 พันล้านก็โอนเข้าบัตรประจำตัวของฉันแล้ว ตอนนี้จะโอนให้คุณนะคะ"
"อ๋อ เรื่องนี้นี่เอง....."
เย่หยางเม้มปาก....พูดตามตรง ถ้ามู่หยิงหยิงไม่เตือน เขาก็คงลืมเรื่องนี้ไปอีกแล้ว!
แต่ว่า....
เย่หยางก็ไม่คิดว่า มู่หยิงหยิงจะมีน้ำใจขนาดนี้
เมื่อเทียบกับเฉินซื่อหยู่คนก่อน คะแนนตั้ง 1 พันล้าน....เธอไม่พูดอะไรเลย แค่โอนมาให้เลย!
ไม่นาน.....
พร้อมกับบัตรประจำตัวที่สว่างวาบขึ้น เย่หยางก็เห็นว่ายอดคะแนนในบัตรของตัวเอง....เพิ่มขึ้นมาอีก 1 พันล้านคะแนนเต็มๆ!
"ไม่เลว.....ตอนนี้มีคะแนนถึง 1,240 ล้านแล้ว!"
"ดูเหมือนว่า....ต่อไปถ้าจะเข้าดันเจี้ยนระดับห้าระดับมรณะ ก็คงพอใช้แล้วล่ะ!"
ก่อนหน้านี้ตอนที่เจียงเฉินยังดูแลพิธีเข้าค่ายอยู่ เย่หยางก็ได้เดินดูรอบปราสาทดันเจี้ยน และได้ดูค่าใช้จ่ายคะแนนที่ต้องใช้เพื่อเข้าดันเจี้ยนระดับห้า!
แค่ดันเจี้ยนระดับห้าระดับธรรมดา ก็ต้องใช้คะแนน 100 ล้านแล้ว!
ถ้าเป็นระดับมรณะ....ก็ต้องใช้ถึง 1 พันล้านคะแนน!
ดีนะ....
ตอนนี้คะแนนของตัวเองก็พอใช้ แค่ผ่านดันเจี้ยนระดับห้าระดับมรณะหนึ่งครั้ง....ก็จะได้รางวัลเป็นคะแนนถึง 10 พันล้านแล้ว!
"พูดถึง....ค่ายฝึกพิเศษมณฑลตงซานนี้ มีแค่ทรัพยากรดันเจี้ยนระดับห้าเป็นอย่างสูงสุดนะ!"
"คะแนนที่เหลือของฉัน ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์แล้วสิ?"
ยักไหล่ เย่หยางก็อดที่จะหัวเราะไม่ได้....
คนอื่นต่างแย่งชิงคะแนน....จนเป็นจนตาย
แม้แต่เฉินซื่อหยู่, หลี่เฉิงฮุย....ยังยอมทำให้เขาไม่พอใจ เพื่อจะกินรวบคะแนน 100 ล้านนั้น!
แต่ตอนนี้....
คะแนนแค่ไม่กี่ร้อยล้านนี้ สำหรับเย่หยางแล้วแทบจะมีหรือไม่มีก็ได้!
อย่างไรก็ตาม....
สิ่งที่เย่หยางยังไม่รู้ก็คือ....ในค่ายฝึก สถานที่ที่ต้องใช้คะแนนจริงๆ ไม่ใช่ปราสาทดันเจี้ยน!
......
ในตอนนั้นเอง เย่หยางพาเพื่อนร่วมทีมออกมาจากปราสาทดันเจี้ยน!
อย่างไรก็ตาม....
สิ่งที่ทำให้เย่หยางรู้สึกแปลกใจก็คือ....หวางฉงกำลังยืนอยู่ที่ประตูปราสาทดันเจี้ยน!
"ท่านประธานหวาง....กลับมาจากนครเกียวโตแล้วหรือครับ?"
เมื่อเห็นร่างของเย่หยาง
หวางฉงก็รีบก้าวเข้ามาหาเย่หยางด้วยความตื่นเต้น "ใช่! คราวนี้ไปนครเกียวโต ก็เพื่อเรื่องอาวุธศักดิ์สิทธิ์เฉพาะตัวระดับสี่ของนายนี่แหละ!"
"แต่ตอนนี้ดีแล้ว....เรื่องการสร้างอาวุธศักดิ์สิทธิ์เฉพาะตัวระดับสี่ระดับเทพอสูรของนาย มีทางออกแล้ว!"
พูดถึงตรงนี้
หวางฉงก็พูดตรงๆ "ดังนั้น ถ้านายไม่มีธุระอะไรตอนนี้.....เราไปนครเกียวโตด้วยกันเลยไหม!"
"ได้ครับ! ภารกิจอัพเกรดระดับสี่ของผม....ตอนนี้เหลือแค่ปราสาทลับอีกอันเดียว ภารกิจนี้ช้าหน่อยก็ไม่เป็นไร!"
"เมื่อท่านประธานหวางหาคนได้แล้ว งั้นเราไปจัดการเรื่องอาวุธศักดิ์สิทธิ์กันก่อนเถอะครับ!"
พูดตามตรง....
ตั้งแต่ได้เห็นอาวุธศักดิ์สิทธิ์เฉพาะตัวระดับสามระดับเทพอสูร และรู้ว่าภารกิจอัพเกรดระดับสี่ต้องสร้างอาวุธศักดิ์สิทธิ์....
เย่หยางก็รอคอยมากว่า อาวุธศักดิ์สิทธิ์เฉพาะตัวระดับสี่ระดับเทพอสูรของตัวเอง จะเป็นยังไงกันแน่!
ภารกิจปราสาทลับ....เร็วหน่อยหรือช้าหน่อย สำหรับเขาก็ไม่มีอะไรต่างกัน
ยังไงปราสาทลับก็อยู่ตรงนั้น ไม่มีทางหนีไปไหน!
แค่ต้องการจะลุยปราสาทลับ จ่ายคะแนน....ก็เริ่มได้เลย!
แต่อาวุธศักดิ์สิทธิ์นี่....
แม้จะไม่รู้ว่าหวางฉงหาเจอช่างตีเหล็กระดับสมบัติของชาติอย่างอาจารย์เฉินหยวนจริงๆ หรือเปล่า แต่ไม่ว่าจะเป็นใคร....ช่างตีเหล็กที่สามารถสร้างอาวุธศักดิ์สิทธิ์เฉพาะตัวระดับสี่ระดับเทพอสูรได้ ก็ไม่ใช่คนที่จะได้เจอกันง่ายๆ แน่!
และในเวลาเดียวกัน....
เมื่อได้ยินคำพูดของเย่หยาง หวางฉงก็พยักหน้าด้วยความพอใจ "ถ้าอย่างนั้น....เราออกเดินทางกันเลยดีกว่า!"
"ได้ครับ!"
เย่หยางพยักหน้า
จากนั้น.....
หลังจากบอกลาเจียงเฉินแล้ว หวางฉงก็พาเย่หยาง....มาที่สถานีรถไฟเหาะชิงเนี่ยว!
หลังจากซื้อตั๋วแล้ว เย่หยางก็ขึ้นรถไฟเหาะระดับสูงสุด....ที่มีความเร็วเกินพันล้านกิโลเมตรต่อชั่วโมง!
พูดตามตรง....
แม้แต่รถไฟเหาะ ก็ยังมีการแบ่งระดับ!
รถไฟเหาะจากเมืองเทียนสุ่ยถึงชิงเนี่ยว นับเป็นรถไฟเหาะระดับต้น ความเร็วสูงสุดก็แค่ระดับล้านกิโลเมตรต่อชั่วโมงเท่านั้น!
แต่รถไฟเหาะทุกขบวนที่วิ่งตรงถึงนครเกียวโต....ล้วนเป็นรถไฟเหาะระดับสูงสุดของอาณาจักรมังกร ที่มีความปลอดภัยสูงสุด!
ต้องยอมรับว่า....
แม้จะมาถึงยุค "การเปลี่ยนอาชีพทั้งประเทศ" ที่มีพลังพิเศษแล้ว ลักษณะนิสัย "บ้าการก่อสร้าง" ในสายเลือดของชาวอาณาจักรมังกร....ก็ยังไม่ลดลงเลยแม้แต่น้อย!
ไม่นาน....
หลังจากนั่งรถไฟเหาะไปแค่ไม่ถึงชั่วโมง เมื่อรถไฟเหาะระดับสูงสุดมาถึงนครเกียวโต....เย่หยางก็ลงรถพร้อมกับหวางฉง!
ในตอนนี้....เมื่อออกจากสถานีแล้ว เห็นเมืองที่ผู้มีอาชีพพิเศษทุกคนใฝ่ฝันอย่างนครเกียวโต นครแห่งเทพอันดับหนึ่งของอาณาจักรมังกร เย่หยางก็ตกตะลึงโดยสิ้นเชิง!
"เยี่ยมไปเลย.....นี่คือเมืองระดับสูงสุดของอาณาจักรมังกรงั้นเหรอ?"
"มองไปทางไหน.....แม้แต่ประชาชนรอบข้าง ก็ล้วนเป็นผู้มีอาชีพพิเศษ?"
"และยิ่งไปกว่านั้น ทุกคนล้วนมีพลังอย่างน้อยระดับสี่ห้า!?"
แต่เดิม....เย่หยางก็แค่เคยได้ยินมาว่านครเกียวโตนั้นแข็งแกร่งเท่านั้น!
แต่ตอนนี้...ตั้งแต่ก้าวออกจากสถานีรถไฟเหาะ เห็นประชาชนที่เดินไปมารอบข้าง ก็ถึงกับตกตะลึง!
พูดตามตรง....นี่มันน่ากลัวเกินไปแล้ว!
มองไปรอบๆ!
ในบรรดาคนร้อยกว่าคนที่เห็น พูดไม่เกินจริงเลย....แทบจะเป็นผู้มีอาชีพพิเศษทั้งหมด!
ที่น่าตกใจที่สุดคือ....แค่ผู้มีอาชีพพิเศษระดับสาม ก็มีมากกว่า 50 เปอร์เซ็นต์!
และยิ่งไปกว่านั้น....ยังมีผู้มีอาชีพพิเศษระดับสี่ ระดับห้าอีกไม่น้อย!
ต้องรู้ว่า....
ประธานเมืองเทียนสุ่ย หลินฉางเฟิง ก็มีพลังแค่ระดับห้าขั้นสูงสุดเท่านั้น!
ดังนั้นในนครเกียวโตนี้ สุ่มจับคนที่เดินผ่านไปมาสักคน....ก็มีพลังไม่แพ้หลินฉางเฟิงเลยงั้นเหรอ?
นี่....คือรากฐานของนครเกียวโตงั้นหรือ!?
(จบบท)