บทที่ 152
ลีออนเอนตัวพิงบาร์ ใช้สองมือยันขอบบาร์ไว้ เขามองไปรอบๆ โรงเหล้า สายตามองดูชีวิตอันหลากหลาย ทั้งความวุ่นวาย เสียงหัวเราะ และจังหวะชีวิตของผู้คนในนั้น ก่อนที่มุมปากของเขาจะยกขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ตาแก่ไมค์ที่ดูคุ้นเคยกับลีออนดี เล่าเรื่องราวต่างๆ ด้วยน้ำเสียงอบอุ่น ตั้งแต่ประวัติของโรงเหล้า...
