บทที่ 459 ก้าวเข้าสู่วงการภาพยนตร์

ในตอนนี้ หัวใจของเสี่ยวหวังเต็มไปด้วยความโกรธ

"มือช้าเกินไปจนพลาดอั่งเปา?"

"รู้สึกสนุกนักใช่ไหมที่แกล้งคน? เดี๋ยวฉันจะทำให้รู้ว่าเหตุใดดอกไม้ถึงได้แดงขนาดนี้!"

เมื่อคนในกองถ่ายเห็นเสี่ยวหวังถือแผ่นอิฐเดินตรงไปหาสวี่เย่ ทุกคนก็รีบหลีกทางให้

ทุกคนในกองถ่ายคุ้นเคยกับภาพเหตุการณ์นี้เป็นอย่างดี

สวี่เย่คนนี้มันน่าถูกตีจริง ๆ!

น่าเสียดายที่ในกองถ่าย ไม่มีใครกล้าหรือสามารถไปตีสวี่เย่ได้เลย

มีเพียงเสี่ยวหวังที่สามารถตีสวี่เย่ได้อย่างเปิดเผยโดยที่เขาไม่คิดจะหลบหนี

โจวต้าฉินซึ่งกำลังพูดคุยกับสวี่เย่ เห็นเสี่ยวหวังเดินเข้ามา จึงหัวเราะและพูดว่า

"สวี่เย่ นายมีธุระแล้ว ฉันไปก่อนนะ เลือดอย่าได้กระเด็นมาที่ฉันล่ะ"

ยังไม่ทันที่สวี่เย่จะพูดอะไร โจวต้าฉินก็หันหลังแล้ววิ่งไป เหมือนกลัวว่าจะโดนลูกหลง

คนในกองถ่ายต่างก็รักษาระยะห่างจากสวี่เย่ไว้ไม่น้อยกว่า 10 เมตร และยืนมองเหตุการณ์อย่างเงียบ ๆ

เมื่อเห็นเสี่ยวหวังยกแผ่นอิฐขึ้นพูดกับสวี่เย่ คนหนึ่งในกองถ่ายก็อุทานว่า

"นี่แหละคือความรัก!"

สุดท้ายแล้ว แผ่นอิฐในมือของเสี่ยวหวังก็ไม่ได้ฟาดลงไป

เธอจะกล้าฟาดสวี่เย่ด้วยแผ่นอิฐลงได้อย่างไร

สวี่เย่เองก็รู้ดีว่าเสี่ยวหวังจะไม่ทำจริง เขาจึงเตรียมอั่งเปาสำหรับงานปิดกล้องไว้ให้เธอแล้ว ที่ทำไปก็เพื่อแค่หยอกเล่นสนุกเท่านั้น

ช่วงบ่าย ทุกคนในกองถ่าย "คาดไม่ถึงอย่างยิ่ง" ได้ร่วมงานเลี้ยงปิดกล้องในโรงแรมที่จองไว้

ที่โต๊ะอาหาร คนสำคัญในกองถ่ายนั่งร่วมโต๊ะกัน

โจวต้าฉิน ถามขึ้นว่า

"สวี่เย่ นายมีแผนจะทำอะไรต่อไป? จะถ่ายละครโทรทัศน์ต่อไปหรือเปล่า?"

สวี่เย่ คิดอยู่สักพักก่อนตอบว่า

"ละครโทรทัศน์ยังจะถ่ายอยู่ แต่เป้าหมายงานของฉันต่อจากนี้น่าจะอยู่ที่ภาพยนตร์เป็นหลัก"

โจวต้าฉินได้ยินดังนั้นก็หัวเราะ

"นายควรไปถ่ายหนังตั้งนานแล้ว ปีที่แล้วหนังของนายฉากแอ็กชันถือว่าสุดยอดมาก ถ้านายแสดงหนังแอ็กชัน คงมีผู้กำกับไม่น้อยที่อยากได้ตัวนาย"

โจวต้าฉิน ซึ่งเป็นผู้กำกับภาพยนตร์โดยกำเนิดรู้สึกว่าทุกวันนี้วงการนักแสดงภาพยนตร์มีปัญหาขาดแคลนคนคุณภาพ

นักแสดงหน้าใหม่ฝีมือดีหายากมาก

การแสดงที่น่าทึ่งของสวี่เย่ ใน "นักดาบแขนเดียว" ทำให้หลายผู้กำกับในวงการให้คะแนนเขาสูงมาก

ตอนนั้นผู้กำกับหลายคนก็พูดกันว่า ตู้ฉงหลินทำให้สวี่เย่เสียโอกาสไป

ถ้าบทภาพยนตร์เรื่องนั้นดีขึ้นอีกนิด ผู้กำกับมีฝีมือมากขึ้นอีกหน่อย รายได้จากการฉายคงจะสูงกว่านี้แน่นอน

แม้แต่นักวิจารณ์ภาพยนตร์ยังพูดเลยว่า

"นักดาบแขนเดียว ไม่คู่ควรกับฝีมือการแสดงของสวี่เย่"

ตอนนั้นคนในวงการต่างคิดว่า สวี่เย่จะเดินต่อในสายภาพยนตร์ แต่เขากลับไม่ทำ กลับไปพัฒนางานในสายดนตรีแทน

หลังจากนั้นเขาก็ยังไปเป็นผู้กำกับละครโทรทัศน์อีก

และในสายละครโทรทัศน์ สวี่เย่ก็ประสบความสำเร็จอย่างงดงาม

ในมุมมองของโจวต้าฉิน เขาคิดว่า ด้วยความนิยมและฝีมือการแสดงของสวี่เย่ ในตอนนี้ ถ้าเขาอยากถ่ายหนัง จะต้องมีผู้กำกับมือดีหลายคนยินดีร่วมงานกับเขา

ขนาดที่ไม่ต้องมีการคัดเลือกนักแสดงตามบท แต่กลายเป็นสวี่เย่เลือกบทภาพยนตร์เอง

ซึ่งสำหรับนักแสดงแล้ว มันเป็นอะไรที่สะใจมาก

แต่ยังไม่ทันจบคำพูดของโจวต้าฉิน ก็ได้ยินเสียงของสวี่เย่พูดขึ้นมา

"ฉันตั้งใจจะกำกับและแสดงเอง"

โจวต้าฉินแทบจะคิดว่าตัวเองฟังผิด

นายจะกำกับและแสดงเอง?

ละครโทรทัศน์ยังพอว่า แต่นี่คือภาพยนตร์นะ! มันไม่เหมือนกัน!

เขาถามด้วยความตกใจ

"สวี่เย่ นายล้อเล่นหรือเปล่า?"

สวี่เย่หัวเราะ

"นายคิดว่าฉันเหมือนคนล้อเล่นเหรอ?"

โจวต้าฉินพยักหน้า

"เหมือนสิ"

คราวนี้ สวี่เย่ถึงกับพูดไม่ออก

"ทำไมยิ่งฉันจริงจัง พวกนายยิ่งไม่เชื่อกัน?"

"ฉันคิดแบบนั้นจริง ๆ การถ่ายละครโทรทัศน์ก็เป็นกระบวนการพัฒนาตัวเองของฉัน ฉันคิดว่าตอนนี้ฉันมีความสามารถพอที่จะถ่ายภาพยนตร์แล้ว" สวี่เย่พูดด้วยสีหน้าจริงจัง

โจวต้าฉินเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนถอนหายใจแล้วพูดว่า

"ฉันเข้าใจความคิดของนาย ในวงการบันเทิงก็มีคนที่คิดเหมือนนายอยู่เยอะ แต่ว่าการถ่ายภาพยนตร์มันยากมาก"

โจวต้าฉินพูดในฐานะคนที่เคยผ่านมาแล้ว

การเปลี่ยนจากนักแสดงไปเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ หรือจากผู้กำกับละครโทรทัศน์ไปเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ มีตัวอย่างแบบนี้มากมาย

บางคนแม้จะเป็นนักแสดงระดับแนวหน้าหรือถึงขั้นเจ้าของรางวัลใหญ่ พอลองมากำกับภาพยนตร์ ผลตอบรับก็ยังไม่ดี ทั้งรายได้และคำวิจารณ์ พังพินาศจนทุนหายกำไรหด

ในกรณีของผู้กำกับละครโทรทัศน์เองก็มีตัวอย่างใกล้ตัวสวี่เย่

ตู้ฉงหลิน ที่เปลี่ยนจากการกำกับละครโทรทัศน์มาสู่ภาพยนตร์ นอกจากเรื่อง "นักดาบแขนเดียว" ที่ทำเงินได้ เรื่องอื่น ๆ กลับขาดทุนทั้งหมด

จนเกือบถูกบรรจุชื่อในบัญชีดำของนักลงทุนในวงการ

โจวต้าฉิน ถึงขั้นเปิดบัญชีโซเชียลมีเดียที่ชื่อว่า

"การถ่ายภาพยนตร์มันยากขนาดนี้เลยเหรอ"

บัญชีนี้โพสต์วิดีโอขำขันสั้น ๆ ซึ่งทำเงินได้มากกว่าการถ่ายภาพยนตร์เสียอีก

วงการภาพยนตร์นั้นแตกต่างจากวงการอื่นมาก

ผู้ชมต้องเสียทั้งเวลาและเงินเพื่อไปดูภาพยนตร์ในโรง ถ้าคุณภาพไม่ดี ต่อให้มีดาราชื่อดังนำแสดง ก็ยังขาดทุนและถูกด่าได้

"วงการภาพยนตร์มันลึกมาก แต่ทุกคนก็อยากเข้าไปทั้งนั้น"

สวี่เย่ พูดขึ้น  "ฉันรู้นะว่ามันยาก ดังนั้นฉันถึงได้เตรียมตัวมาหนึ่งปีแล้ว"

คราวนี้โจวต้าฉินพูดอะไรไม่ออก

สวี่เย่กำลังเป็นเหมือนเด็กใหม่ที่ป่วยเป็นโรคไม่ฟังคำแนะนำ

ตอนนี้ไม่มีใครเตือนเขาได้ จนกว่าจะได้ลองถ่ายภาพยนตร์แล้วล้มเหลว เสียเงินและเวลาไปเสียก่อน

โจวต้าฉินจึงคิดในใจ

"ไม่ชนกำแพงไม่รู้สึก สุดท้ายต้องล้มไม่กี่ครั้งถึงจะเข้าใจสิ่งที่ฉันพูด"

เขาพูดเตือนสวี่เย่

"ในเมื่ออยากถ่ายก็ลองถ่ายดู ถ้ามีอะไรต้องใช้ฉันก็เรียกใช้ได้ตลอด แต่ขอเตือนว่า การเป็นนักแสดง วงการนี้จะต้อนรับนายเสมอ แต่พอนายเป็นผู้กำกับ มันจะไม่เหมือนเดิมแล้ว"

สวี่เย่เข้าใจในความหมายของคำพูดนี้ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจ

"จะกลัวทำให้ใครไม่พอใจแล้วไม่ถ่ายหนังงั้นเหรอ? มันไม่ใช่แนวฉันเลย ฉันไม่เคยกลัวที่จะทำให้ใครไม่พอใจอยู่แล้ว"

สวี่เย่หัวเราะ

"ไหน ๆ ผู้กำกับโจวก็พูดมาขนาดนี้แล้ว ฉันขอยืมตัวเขาหน่อย"

เขาชี้ไปที่ ตงเซิ่งลี่ที่นั่งอยู่อีกฝั่ง

ตงเซิ่งลี่ เป็นนักทำเอฟเฟกต์ของทีมโจวต้าฉิน ตอนที่สวี่เย่เลือกนักแสดงบท "เทพธิดาคง" ใน "คาดไม่ถึงอย่างยิ่ง" ตงเซิ่งลี่เคยเสนอตัวขอแต่งหญิงเล่นบทนั้นด้วยตัวเอง

ผลคือ ได้ผลตอบรับดีมาก ตงเซิ่งลี่ผู้ชายร่างยักษ์จากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ สามารถจับบทนั้นได้อย่างสมบูรณ์แบบ

บทของเขาในภาพยนตร์ "ถังปั๋วหู่ไท่ชิวเสียง" จึงเหมาะสมที่สุด

"ทำไมนายถึงเลือกเขา?"

"เพราะเขามีความน่าเกลียดที่เป็นเอกลักษณ์"

ตงเซิ่งลี่กำลังกินไก่อยู่ เมื่อเห็นสวี่เย่ ชี้มาที่เขา เขาก็ตอบกลับด้วยปากมัน ๆ

"มีอะไรหรือครับผู้กำกับสวี่?"

สวี่เย่ยิ้ม

"ไม่มีอะไร ฉันแค่ชมคุณ"

"อ๋อ ขอบคุณผู้กำกับสวี่ครับ"

พูดจบ ตงเซิ่งลี่ก็ก้มหน้ากินไก่ต่อ

โจวต้าฉินมองด้วยความตะลึง

"นี่นายโกหกหน้าตายได้เก่งขึ้นทุกวันเลยนะ เขายังต้องขอบคุณนายอีกเนี่ย"

หลังงานเลี้ยงปิดกล้องเสร็จ สมาชิกในกองถ่ายต่างก็แยกย้ายกันไป

งานหลังการถ่ายทำของ "คาดไม่ถึงอย่างยิ่ง" ยังต้องใช้เวลาอีกสักพัก และสวี่เย่ ก็ต้องแยกจากเสี่ยวหวังไปชั่วคราว

เทศกาลภาพยนตร์จินหลง เสี่ยวหวังไม่ได้รับเชิญ และเธอก็ไม่มีทางไปเอง

แต่วงการนี้ก็มีดาราบางคนที่ไม่ได้รับเชิญแต่อยากไปเพื่อหาโอกาสพบผู้กำกับ

ในช่วงนี้วงหยวนฉีเส้าหญิง กำลังเตรียมคอนเสิร์ตใหญ่

แต่ก่อนวงนี้คงไม่มีสิทธิ์จัดคอนเสิร์ต แต่เมื่อสวี่เย่เขียนเพลงให้ ทุกอย่างก็เปลี่ยนไป

ตอนนี้พวกเธอกลายเป็นเกิร์ลกรุ๊ปอันดับหนึ่งของฮวาเซี่ย

เสี่ยวหวังใช้เวลาว่างไปซ้อมกับเพื่อนร่วมวง

แต่ช่วงที่อยู่กับสวี่เย่ เธอโดนเขาป้อนอาหารจนแม้จะพยายามคุมอาหารอย่างดี น้ำหนักก็ยังเพิ่มขึ้นสองกิโล เธอจึงต้องกลับไปลดน้ำหนัก

ในคืนหลังงานเลี้ยงปิดกล้อง กองถ่ายคาดไม่ถึงอย่างยิ่ง ได้โพสต์ภาพหมู่ของทีมงาน

ข่าวการปิดกล้องทำให้เรื่องนี้ติดอันดับคำค้นหายอดนิยมอย่างรวดเร็ว

"ในที่สุดละครเรื่องแรกของสวี่เย่ ก็ใกล้จะมาแล้ว ตื่นเต้นสุด ๆ!"

"พวกที่โชคดีได้ไปเยี่ยมกองถ่าย ทำไมไม่เล่าอะไรให้เราฟังเลยล่ะ?"

"มีคนบอกว่าเป็นแนวแฟนตาซี บ้างก็บอกว่าเป็นแนวไอดอล หรืออาจเป็นประวัติศาสตร์ ตอนนี้ก็ยังงงอยู่"

"ทำไมละครเรื่องนี้ถึงเก็บความลับแน่นหนาขนาดนี้?"

แฟน ๆ พูดคุยกันอย่างเผ็ดร้อน

"คาดไม่ถึงอย่างยิ่ง" ถูกมองว่าแปลกประหลาดตั้งแต่เริ่ม

ทีมงานและตัวอย่างที่สวี่เย่ โชว์ออกมาให้ดูในตอนแรก ให้ความรู้สึกแปลก ๆ

บางคนถึงขั้นคิดว่าไม่มีละครเรื่องนี้จริง ๆ และทุกอย่างเป็นเรื่องหลอกลวง

จนกระทั่งมีการประกาศว่า สวี่เย่และเสี่ยวหวัง เป็นนักแสดงนำ คนถึงได้เลิกคิดแบบนั้น

"นายเล่นเองกับแฟนตัวเอง นายกล้าทำอะไรเละเทะแบบนั้นเหรอ?"

ในวันเดียวกัน ข่าวเทศกาลภาพยนตร์จินหลงก็เริ่มติดเทรนด์

เทศกาลนี้เป็นงานสำคัญที่เหล่าดาราแสดงแฟชั่นกัน

บางคนยังซื้อเทรนด์เพื่อเพิ่มการมองเห็น

ในขณะเดียวกัน บัญชีทางการของรางวัลจินหลงก็เริ่มมีปฏิสัมพันธ์กับเหล่าผู้กำกับและนักแสดง

ผู้คนในวงการต่างโพสต์แสดงความตั้งใจที่จะไปร่วมงาน

"ปีนี้จะได้เห็น สวี่เย่กับหลินซั่ว พร้อมกัน มันจะสนุกแน่!"

นักการตลาดต่างพยายามสร้างประเด็น

ในอดีตหลินซั่ว เคยพยายามสร้างกระแสคู่จิ้นกับเสี่ยวหวัง แต่ล้มเหลว

คราวนี้หลินซั่ว ก็จะไปร่วมงานเดียวกับสวี่เย่ ซึ่งถูกมองว่าเป็นคู่แข่งกันโดยปริยาย

ในอีกฟากหนึ่งหลินซั่ว เดินทางถึงเมืองเจ้าภาพแล้ว เขาอารมณ์ดีเพราะมีภาพยนตร์ของเขากำลังจะฉาย

เมื่อเห็นกระแสออนไลน์ เขาแอบยิ้ม

"ในวงการเพลง นายอาจจะยิ่งใหญ่ แต่ในวงการภาพยนตร์ ฉันคือรุ่นพี่ นายต้องใช้เวลาอีกมากกว่าจะไล่ตามฉันทัน"