บทที่ 450: ผมคือไอ้เลวคนนั้นแหละ
ก้าวเข้าสู่แผ่นดินใหญ่อีกครั้ง มองผู้คนที่พลุกพล่านบนท้องถนน ติ๋งจื่อเกามีความรู้สึกสับสน แม้ที่นี่จะยังยากจนและล้าหลัง แต่กลับมีความมีชีวิตชีวาที่ฮ่องกงไม่มี ราวกับว่าทุกคนเต็มไปด้วยความหวังต่ออนาคต ไม่ใช่ความสับสนและหวาดกลัว ติ๋งจื่อเกาถอนหายใจ พอออกจากด่านตรวจคนเข้าเมืองก็โบกแท็กซี่ทันที "ไปบริษั...
