บทที่ 334 ศิษย์อาจารย์

บทที่ 334 ศิษย์อาจารย์

สถานีตำรวจจิมซาจุ่ย หน่วยคดีอาชญากรรมหนัก

“คุณหลี่คะ คุณปล่อยเจียงหลางไปจริงหรือ?” ครูฝึกหูเอ่ยถามด้วยความไม่แน่ใจ หลังได้รับข่าวว่ามีคำสั่งล่าหัวเจียงหลางในวงการใต้ดิน

“ไอ้โง่นั่นไปทำร้ายผู้ต้องสงสัยในสถานีตำรวจ แถมยังโชว์โง่ต่อหน้าทนายกับนักการเมือง เธอคิดว่าฉันไม่สมควรไล่มันออกหรือไง?” หลี่เอ้อร์ตอบพร้อมแสดงความไม่พอใจ

ครูฝึกหูไม่ได้โต้เถียง เพียงแต่รู้สึกแปลกใจ เพราะการบีบบังคับผู้ต้องสงสัยด้วยความรุนแรงในสถานีตำรวจนั้นเป็นเรื่องปกติ หลี่เฉียนอิงเองก็ทำอยู่บ่อยๆ แถมหลี่เอ้อร์ก็ดูไม่ได้ถือสาเรื่องนี้มาก่อน

แต่ในครั้งนี้ เจียงหลางโชคร้ายที่ดันไปทำเรื่องแบบนั้นต่อหน้าทนายและนักการเมือง

“เจียงหลางมันเล่นงานฉันในสามเหลี่ยมทองคำ ถ้ามันไม่หนีเร็วกว่านี้ ฉันคงฆ่ามันไปแล้ว” หลี่เอ้อร์พูดเบาๆ พร้อมสายตาเย็นชา

ครูฝึกหูถึงกับตกตะลึง เธอเริ่มเข้าใจว่าทำไมเจียงหลางถึงออกจากตำรวจไปอย่างรวดเร็ว ดูเหมือนเจียงหลางจะรู้ล่วงหน้าว่าหลี่เอ้อร์คิดจะเล่นงานเขา

ด้วยนิสัยระมัดระวังและเด็ดขาดของเจียงหลาง เขาคงเลือกออกจากตำรวจก่อนที่จะถูกเล่นงาน

แต่ที่น่าสงสัยยิ่งกว่า คือข่าวล่าหัวเจียงหลางในวงการใต้ดินหลังจากที่เขาถูกปลดไม่นาน มันเหมือนว่าข้อมูลนี้หลุดออกไปอย่างตั้งใจ ครูฝึกหูเริ่มสงสัยว่าหลี่เอ้อร์อาจเป็นคนปล่อยข่าวเอง

“นี่! ครูฝึกหู เธอเหม่ออะไรอยู่ เอารายงานมาให้ฉันเดี๋ยวนี้”

ครูฝึกหูสะดุ้ง ก่อนรีบส่งรายงานที่เตรียมไว้ให้หลี่เอ้อร์

“ช่วงที่ฉันไม่อยู่ เธอทำตัวแปลกๆ ไปนะ” หลี่เอ้อร์พูดพร้อมมองครูฝึกหูด้วยสายตาสงสัย

“ไม่มีอะไรค่ะ ฉันแค่เคารพคุณเหมือนเดิม” เธอตอบด้วยท่าทีจริงจัง

“ดีมาก! รักษาไว้ให้ดี” หลี่เอ้อร์พูดพร้อมพยายามตบไหล่เธอ แต่ด้วยความที่เขานั่งอยู่ ทำให้มือไม่ถึง ครูฝึกหูรีบก้มตัวลงให้เขาตบไหล่ได้

โรงแรมวิคตอเรีย เขตหว่านไจ๋

“เสี่ยวเต๋า ไปซื้อช็อกโกแลตให้ฉันที” เกาจิ้นยื่นธนบัตรพันดอลลาร์ให้เฉินเสี่ยวเต๋า

“ได้ครับ พี่จิ้น!” เสี่ยวเต๋ารับเงินไปพร้อมมองดูลู่ห้าที่ยืนอยู่ เขารู้ว่าพี่จิ้นต้องการไล่เขาออกไป เพื่อพูดคุยเรื่องส่วนตัว

หลังเสี่ยวเต๋าออกไป ลู่ห้าก็เริ่มตรวจสอบห้องด้วยอุปกรณ์หาสัญญาณลับ

“ติ๊ดๆๆ!”

ลู่ห้าพบเครื่องดักฟังซ่อนอยู่ในทีวีของโรงแรม

เกาจิ้นยิ้มเย็นๆ “ดีมาก...น่าสนใจจริงๆ”

หลังจากตรวจสอบ ลู่ห้าพบเครื่องดักฟังทั้งหมดห้าจุดในห้อง ซึ่งเป็นไปไม่ได้เลยที่เกาอี้จะไม่รู้ นอกจากเขาจะเป็นคนติดตั้งเอง

“ฉันตรวจสอบแล้ว เกาอี้เคยมีการติดต่อกับมือขวาของเฉินจินเฉิง” ลู่ห้ารายงานด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง

เกาจิ้นสูดลมหายใจลึก ดูเหมือนเขาจะเดาได้อยู่แล้ว แต่ก็ไม่อยากยอมรับความจริงนี้

“ฉันต้องรู้ให้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจเน็ตในตอนที่ฉันไม่อยู่” เกาจิ้นพูดพลางมองออกไปนอกหน้าต่าง ไม่อยากให้ใครเห็นความเจ็บปวดในแววตา

หลังจากนั้น เฉินเสี่ยวเต๋ากลับมาพร้อมช็อกโกแลต แต่เก็บเงินทอนเข้ากระเป๋าตัวเอง เกาจิ้นไม่ได้ว่าอะไร กลับยิ้มให้ด้วยความพอใจ

“เสี่ยวเต๋า เธอสนใจเรียนรู้ศิลปะการเล่นพนันจากฉันไหม?”

“สนใจสิครับ! ผมอยากเป็นเหมือนพี่จิ้น”

เกาจิ้นหัวเราะเบาๆ ก่อนชี้ไปที่พรมหน้าตัวเอง

เฉินเสี่ยวเต๋ารีบเข้าไปคุกเข่าพร้อมก้มหัวอย่างนอบน้อม “อาจารย์ครับ ลูกศิษย์คนนี้ขอฝากตัวด้วย!”