"หนูบอกแล้วว่าหนูไม่มีทางขอโทษกู่เฉินหนาน!" หลิวว่านหันกลับมาโต้ตอบ "บอกว่าเขาเป็นคุณชายตระกูลกู่ เป็นไปได้เหรอ? รู้จักกันมาตั้งนาน เขาจะเปลี่ยนภูมิหลังของตัวเองได้ในชั่วข้ามคืน?"

พูดจบ หลิวว่านก็มองกู่เฉินหนานด้วยสายตาเหยียดหยาม ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น "พ่อ หนูว่าพ่อต้องโดนหลอกแล้วแน่ ๆ !"

ความหมายของหลิวว่านนั้นชัดเจน เธอกำลังบอกว่าทั้งหมดนี้เป็นแผนการของกู่เฉินหนาน

"หุบปากเดี๋ยวนี้นะ!"

ทันใดนั้น หลิวตงก็ตวาดลั่น

"ถ้ายังพูดจาเหลวไหลอีก พ่อจะไม่ไว้หน้าลูกแน่!"

เรื่องที่กู่เฉินหนานเป็นคุณชายกู่ ไม่เพียงแต่ท่านประธานจางจะยืนยันด้วยตัวเอง บุคคลสำคัญอีกหลายคนก็ยืนยันเช่นกัน หลายคนพูดตรงกันแบบนี้ จะเป็นไปได้ยังไงว่ากู่เฉินหนานไม่ใช่คุณชายกู่?

เฉินหนานบอกแล้วว่าแค่ยอมจบเรื่องนี้ เขาก็ยังยอมรับให้เรียกว่าลุงหลิวอยู่ โอกาสดีแบบนี้ปกติจะอ้อนวอนยังไงก็ไม่ได้!

ถ้าเขาได้เป็นลุงหลิวของคุณชายกู่จริง ๆ พวกบุคคลสำคัญที่เขาคอยประจบเอาใจจะกลายเป็นแค่ขี้ผง!

ไม่ว่ายังไง เขาก็ต้องเกาะขาของกู่เฉินหนานให้ได้ ไม่ว่ายังไงก็ตาม!

เมื่อเห็นว่าหลิวตงไม่สนใจคำพูดของเธอ แถมยังตวาดใส่เธออีก อารมณ์ของหลิวว่านก็ปะทุขึ้นทันที

เธอแทบจะกรีดร้องออกมา

"พ่อ กู่เฉินหนานสั่งให้คนตบหน้าหนูต่อหน้าพ่อแท้ ๆ ตอนนี้พ่อจะเข้าข้างเขาแล้วเหรอ?"

"ทั้งที่มันเป็นเรื่องจริง แต่กู่เฉินหนานไม่มีความผิดเลยงั้นสิ?"

"ใช่ หนูยอมรับว่าหนูดูถูกกู่เฉินหนานต่อหน้าคนเยอะ ๆ ในงานเลี้ยง แต่กู่เฉินหนานเป็นแค่ไอ้ขี้แพ้มาตลอด หนูพูดแบบนั้นก็สมควรแล้วไม่ใช่เหรอ?"

"แต่เขาล่ะ? จู่ ๆ ก็มาตบหน้าหนู แถมซูเฉียนโม่ก็ตบหนูด้วย!"

"พ่อ หนูต้องการให้พ่อ..."

"เพี๊ยะ!"

หลิวว่านยังพูดไม่จบ ก็มีเสียงตบหน้าดังขึ้น

คนที่อยู่นอกห้องส่วนตัวได้ยินเสียงตะโกนของหลิวว่าน ต่างก็ซุบซิบกัน

"เกิดอะไรขึ้น?"

"ลูกสาวของหลิวตงทำไมทำตัวเหมือนคนบ้าแบบนี้?"

......

ภายในห้องส่วนตัว

หลิวตงชี้หน้าหลิวว่านด้วยความโกรธ "เสี่ยวว่าน พ่อบอกลูกไว้เลยนะ เรื่องนี้เป็นความผิดของลูกเอง ลูกไม่ควรพูดจาดูถูกเฉินหนานต่อหน้าคนเยอะ ๆ การให้ลูกขอโทษเฉินหนาน ไม่ว่าจะมองยังไงก็เป็นเรื่องที่สมควร!"

การตบหน้าครั้งนี้ทำให้หลิวว่านตกตะลึงไปหลายวินาที

ในความทรงจำของเธอ ตั้งแต่เด็กจนโต หลิวตงไม่เคยตบหน้าเธอเลย แต่หลิวตงกลับตบหน้าเธอเพราะกู่เฉินหนาน?!

"พ่อตบหนู?"

หลิวว่านกัดฟัน เงยหน้าขึ้นจ้องหลิวตง "พ่อกล้าตบหนูเพื่อกู่เฉินหนาน?"

เมื่อเห็นหลิวว่านทำท่าทางไม่ยอมแพ้ หลิวตงก็รู้จักนิสัยของเธอดี ถึงขั้นนี้แล้ว ต่อให้เขาพูดอะไร หลิวว่านก็ไม่มีทางยอมขอโทษ แถมยังอาจจะพูดจาไม่เข้าหูมากขึ้นอีก

ไม่มีทางเลือก หลิวตงจึงส่งสายตาให้หลี่หลิน "พาเสี่ยวว่านออกไปก่อน"

"ครับ"

หลี่หลินรีบลุกขึ้นเดินไปหาหลิวว่าน "คุณหนูหลิว เราไปกันเถอะครับ"

"ไป? ไปไหน!"

หลิวว่านลุกขึ้นยืนชี้หน้ากู่เฉินหนานด้วยความโกรธ "กู่เฉินหนาน ฉันบอกแกไว้เลยนะ อย่าคิดว่าฉันจะขอโทษแก เป็นไปไม่ได้!"

พูดจบ เธอก็ชี้ไปที่ซูเฉียนโม่ "แล้วก็ยัยผู้หญิงชั้นต่ำนี่ด้วย แกตบหน้าฉัน ฉันจะเอาคืนแกให้ได้!"

"เสี่ยวว่าน! ลูก!"

หลิวตงร้อนรนขึ้นมาทันที ครั้งนี้เขาตั้งใจจะให้กู่เฉินหนานเลิกโกรธเคือง แต่หลิวว่านกลับมาป่วนแบบนี้ จะเลิกโกรธเคืองกันได้ยังไง

ทว่า ก่อนที่หลิวตงจะทันได้เอ่ยปากต่อว่า จู่ ๆ กู่เฉินหนานก็ลุกขึ้นยืนด้วยสีหน้าบึ้งตึง คว้าขวดไวน์แดงที่อยู่ใกล้มือ ฟาดเข้าที่ศีรษะของหลิวว่านอย่างแรง

โครม!

ของเหลวสีแดงกระจายไปทั่ว ไม่รู้ว่าเป็นไวน์หรือเลือด

หลิวตงและคนอื่น ๆ ต่างก็ตกตะลึง

กู่เฉินหนานหยิบผ้าเช็ดปากมาเช็ดมือ มองหลิวว่านที่กำลังตกใจพูดไม่ออก "ถ้ายังพูดจาไม่เข้าหูอีก ฉันไม่รับประกันว่าเธอจะพูดได้อีก"

"แก แก!"

หลิวว่านเบิกตากว้าง ไม่คิดว่ากู่เฉินหนานจะลงมือจริง ๆ

"เฉินหนาน ใจเย็น ๆ ใจเย็น ๆ ก่อน"

หลิวตงรีบเข้ามาไกล่เกลี่ย แม้ว่าหลิวว่านจะโดนขวดไวน์ฟาด แต่ด้วยสถานะของกู่เฉินหนาน เขาจึงไม่กล้าโวยวาย

พูดจบ หลิวตงก็หันไปมองหลี่หลินกับหวังหู่ "ยังยืนงงอยู่ทำไม รีบพาเสี่ยวว่านออกไป!"

"ครับ"

ทั้งสองคนตกตะลึงไปครู่หนึ่ง ก่อนจะรีบลากหลิวว่านที่กำลังกรีดร้องออกไปจากห้องส่วนตัว

คนที่อยู่นอกห้องส่วนตัวได้ยินเสียงดังมาจากข้างใน ต่างก็พากันวิพากษ์วิจารณ์

"กู่เฉินหนาน แกจำไว้ ฉันจะไม่ปล่อยแกไว้แน่!"

แต่ในขณะนั้นเอง ทุกคนก็เห็นหลิวว่านที่ถูก ลากออกมาด้วยสภาพหัวเปื้อนเลือด

"บ้าเอ๊ย นี่มันเกิดอะไรขึ้น?"

"นั่นลูกสาวของหลิวตงไม่ใช่เหรอ ทำไมเหมือนโดนขวดไวน์ฟาด?"

"เหมือนอะไรล่ะ ก็โดนจริง ๆ นั่นแหละ"

"เธอตะโกนว่าจะไม่ปล่อยกู่เฉินหนานไว้แน่ หมายความว่ากู่เฉินหนานเป็นคนตีเธอเหรอ?"

"ไม่ใช่หรอกมั้ง กู่เฉินหนานก็เพิ่งตบหน้าหลิวว่านต่อหน้าหลิวตงไปหยก ๆ จะกล้าตบอีกเหรอ? เขามันแน่ขนาดนั้น ไม่กลัวตายหรือไง?"

ต่างจากเสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่ดังระงมอยู่ด้านนอก ภายในห้องส่วนตัวกลับเงียบสงัด

กู่เฉินหนานนั่งหน้าบึ้งไม่พูดอะไร ซูเฉียนโม่ก็กอดอกด้วยความไม่พอใจ

หลิวตงเปิดขวดไวน์แดงขวดใหม่ด้วยสีหน้าลำบากใจ ก่อนจะรินไวน์ให้กู่เฉินหนานและซูเฉียนโม่จนเต็มแก้ว "เฉินหนาน คุณซู เสี่ยวว่าน เด็กคนนี้มันนิสัยไม่ดี ขออภัยด้วยนะครับ..."

ในตอนนี้ หลิวตงรู้สึกจนใจ

วันนี้เขาเชิญกู่เฉินหนานกับซูเฉียนโม่มาเพื่อขอโทษ แต่หลิวว่านกลับมาป่วนแบบนี้ ไหนว่าจะขอโทษ กลายเป็นหาเรื่องชัด ๆ !

"เฉินหนาน วางใจเถอะ ลุงจะให้หลิวว่านขอโทษคุณกับคุณซูให้ได้ เรื่องนี้เป็นความผิดของหลิวว่านเอง เมื่อทำผิดก็ต้องยอมรับผิด"

กู่เฉินหนานสงบสติอารมณ์ลงเล็กน้อย ก่อนจะยกไวน์ที่หลิวตงรินให้ดื่มจนหมดแก้ว

"ผมรออยู่"

………………

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หาก อ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_

0 0 โหวต

Article Rating

0 Comments

Inline Feedbacks

ดูความคิดเห็นทั้งหมด