บทที่ 204  ลิฟต์ ตอนที่ 1

บทที่ 204  ลิฟต์ ตอนที่ 1

เสิ่นชงหรานใช้ชีวิตอย่างสงบมาครึ่งเดือนจนกระทั่งคืนวันศุกร์วันหนึ่ง เธอได้รับข้อความจากเฟิงอี้เฉิน จึงรีบล้างหน้าแปรงฟัน แล้วขึ้นเตียงนอน รอเข้าสู่ภารกิจ

"บ้านนี้มีหนึ่งห้องนอน หนึ่งห้องนั่งเล่น หนึ่งห้องครัว และหนึ่งห้องน้ำ ทุกอย่างตกแต่งพร้อมแล้ว มีแอร์ เครื่องซักผ้า อะไรพวกนี้ครบ ค่าเช่าเดือนละแค่แปดร้อย เธอก็รู้ว่านี่อยู่ใกล้ใจกลางเมืองมาก ถ้าไม่ใช่ว่าครอบครัวฉันมีเรื่องฉุกเฉิน ฉันคงไม่อยากปล่อยเช่าถูกขนาดนี้ ส่วนเงื่อนไขคือจ่ายล่วงหน้าสามเดือนพร้อมมัดจำหนึ่งเดือน ถ้าสนใจโอนเงินผ่านมือถือมาได้เลย ฉันมีสัญญามาด้วย เซ็นได้ทันที"

คนพูดคือคุณป้าที่ไว้ผมหยิกทรงข้าวโพด สวมเครื่องสำอางเต็มหน้า และมีสร้อยทองเด่นสะดุดตาบนคอ

เสิ่นชงหรานรู้ดีว่าตอนนี้เธอไม่มีทางเลือกอื่น จึงพยักหน้าตอบ "ได้ค่ะ ฉันเซ็นเดี๋ยวนี้เลย"

พูดจบก็รับปากกาและสัญญาจากมือป้ามา

ป้ายังพูดต่อว่า "ตอนอยู่ที่นี่ก็ช่วยดูแลเครื่องใช้ไฟฟ้าให้ดีนะ ค่าน้ำค่าไฟคิดต่างหาก ป้าไม่คิดมัดจำเธอแล้วกัน"

เสิ่นชงหรานยิ้มพยักหน้า ขณะที่เซ็นชื่อเรียบร้อย แล้วหยิบมือถือในกระเป๋าออกมา ปลดล็อกและเข้าแอปพลิเคชันจ่ายเงินที่คุ้นเคย โอนเงินเข้าบัญชีที่ป้าบอก

เมื่อป้าได้ยินเสียงแจ้งเตือนการรับเงิน ก็ยิ้มออกมาทันที

"งั้นเธอก็ดูบ้านต่อไปนะ ฉันต้องไปแล้ว มีเรื่องอื่นต้องทำ"

เสิ่นชงหรานพยักหน้า มองป้าถือสัญญาออกจากบ้านไปตรงบันได

"ป้าไม่ใช้ลิฟต์เหรอ ลงบันไดแบบนี้เหนื่อยแย่เลย"

คุณป้าผมหยิกชะงักไปเล็กน้อย แต่กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็ว

"ไม่เป็นไร ช่วงนี้ป้ารู้สึกไม่ค่อยดี เดินบันไดถือว่าออกกำลังกาย"

พูดจบก็เดินลงบันไดไปอย่างคล่องแคล่ว เสียงเท้าดัง "ตึง ตึง" เพียงไม่กี่ครั้ง คนก็หายไปจากสายตา

เสิ่นชงหรานมองไปที่ลิฟต์ จากนั้นก็กลับเข้าห้องและปิดประตู ความจริงแล้วบ้านหลังนี้ก็ดีมาก หันหน้าไปทางทิศใต้ มีแสงสว่างและลมเย็น ในเมืองแบบนี้ บ้านที่อยู่ใกล้ใจกลางเมืองแถมค่าเช่าเพียงแปดร้อย เปรียบเหมือนได้ลดราคา 80%

ครั้งนี้เธอรับบทเป็นคนที่มาหางานในเมืองใหญ่ มีเงินติดตัวไม่มากนัก เดิมทีตั้งใจจะไปหาเช่าบ้านในเขตชานเมือง แต่บังเอิญเจอคนท้องถิ่นในรถโดยสาร ซึ่งได้ให้เบอร์ติดต่อคุณป้าคนนี้กับเธอ บอกว่าเธอจะได้เช่าบ้านราคาถูก

เหตุการณ์จึงเป็นอย่างที่เกิดขึ้น เธอเช่าบ้านได้ตั้งแต่วันแรกที่มาถึง ทำเลดีและราคาถูก แต่ด้วยเหตุนี้จึงยิ่งน่าสงสัย

[ลิฟต์]

ระดับภารกิจ: ขั้นสูง

เนื้อหาภารกิจ: ค้นหาบ้านของมัน และส่งมันกลับบ้าน

หมายเหตุ: ระหว่างพักอาศัย หากไม่มีเหตุจำเป็น ต้องใช้ลิฟต์ทุกครั้งที่ขึ้นลง

"มัน" ต้องเป็นผีแน่ บ้านของผีอยู่ที่นี่? แล้วมันเกี่ยวข้องอะไรกับลิฟต์ แถมยังต้องใช้ลิฟต์ทุกครั้ง

เสิ่นชงหรานทำได้แค่เก็บของลงก่อน ห้องถูกทำความสะอาดเรียบร้อยแล้ว เธอแทบไม่ต้องทำอะไรเพิ่ม นอกจากเตรียมตัวหางาน เธอไม่แน่ใจว่าจำเป็นต้องไปทำงานจริงหรือเปล่า

และภารกิจก็ไม่ได้บอกเวลาจำกัด พอเช็กยอดเงินในบัญชี เหลืออยู่เพียงไม่กี่พัน

ดูเสร็จเธอก็หยิบมือถือออกมาใช้งานได้ตามปกติ รหัสผ่านทุกอย่างรู้หมด เหมือนเธอเป็นคนในโลกนี้จริง ๆ

นี่คือภารกิจขั้นสูงงั้นเหรอ มันไม่รู้สึกแปลกแยกจากโลกนี้เหมือนภารกิจที่ผ่านมาสักนิด

ตอนเซ็นสัญญาเธอรู้ว่าที่นี่คือหมู่บ้านชุนหยวน เธอพักอยู่ที่อาคารสาม ชั้นหก

จากนั้นลองเปิดแอปค้นหาข้อมูล ใส่คำว่า "หมู่บ้านชุนหยวน" เพื่อดูว่าที่นี่เคยเกิดคดีฆาตกรรมหรือไม่

แต่ข้อมูลในเน็ตมีเพียงรายละเอียดหมู่บ้านกับโฆษณาให้เช่าบ้าน ไม่มีข้อมูลคดีฆาตกรรม เธอจึงต้องหยุดการค้นหา

อีกทั้งยังไม่รู้ว่าเพื่อนร่วมทีมอีกสามคนอยู่ที่ไหน สถานการณ์ค่อนข้างยุ่งยาก

ดูจากพฤติกรรมของคุณป้าบ้านเช่า สถานที่ทำภารกิจน่าจะเป็นลิฟต์ในอาคารนี้ หากเป็นภารกิจ เพื่อนร่วมทีมคนอื่น ๆ ก็น่าจะอยู่ในอาคารเดียวกัน เพียงแต่ไม่รู้ว่าพักอยู่ห้องไหน

...

ขณะที่กำลังคิดว่าจะหางานอย่างไร มือถือก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เธอหยิบมือถือขึ้นมาดู พบว่าเป็นข้อความจากคนที่ใช้ชื่อว่า เม่ยเจี่ย (นายหน้าหญิง) ส่งมา

【คุณไม่ใช่เคยบอกว่ามาเช่าบ้านในหมู่บ้านชุนหยวนเหรอ? พอดีแถวนี้มีงานที่เหมาะกับคุณอยู่ ทำงานตั้งแต่บ่ายสี่โมงถึงเที่ยงคืน สนใจจะลองไหม】

เสิ่นชงหรานย้อนดูประวัติการสนทนาก่อนหน้านี้ พบว่าตนเองเคยพูดถึงเรื่องเช่าบ้านในหมู่บ้านชุนหยวนจริง ๆ

ในจังหวะนั้น ระบบก็ส่งคำแนะนำมา

【คำแนะนำระบบ: โปรดรับงานนี้เพื่อดำเนินภารกิจให้สำเร็จ】

เมื่อเป็นเช่นนี้ เธอจึงตอบรับงานผ่านข้อความ ทางนั้นนัดเวลาไว้ในอีกครึ่งชั่วโมง เธอค้นหาที่อยู่ในแอปพลิเคชัน พบว่าหากปั่นจักรยานไปจะใช้เวลาเพียง 15 นาที

เสิ่นชงหรานหยิบมือถือและเอกสารสมัครงานออกจากบ้าน โลกนี้ไม่ต่างจากโลกจริงมากนัก โดยส่วนใหญ่ใช้การชำระเงินผ่านมือถือ

เธอเช่าจักรยานไฟฟ้าแบบแชร์สาธารณะและปั่นไปยังจุดหมาย ใช้เวลาสิบกว่านาทีก็มาถึง ที่นั่นเป็นสำนักงานบริษัทให้เช่า แต่มีพื้นที่ไม่ใหญ่มาก

เมื่อเข้าไปในร้าน เม่ยเจี่ย ซึ่งเป็นหญิงวัยประมาณสี่สิบปี ก็ทักเธอขึ้นมา "เสี่ยวหราน มานี่สิ"

เสิ่นชงหรานเดินเข้าไปภายในร้าน สายตาเห็นหญิงสวมแว่นคนหนึ่งซึ่งอายุใกล้เคียงกับเม่ยเจี่ย

เมื่อเห็นเสิ่นชงหราน เม่ยเจี่ยเริ่มแนะนำตัวเธอ "นี่ เด็กคนนี้เพิ่งจบมหาวิทยาลัย กำลังหางานอยู่ คุณว่าพอได้ไหม?"

เสิ่นชงหรานส่งเอกสารสมัครงานที่เตรียมมาด้วยให้ หญิงสวมแว่นรับไปและเปิดอ่านคร่าว ๆ ก่อนพยักหน้า "ได้ งานนี้ไม่ยาก แค่จัดเก็บและรวบรวมข้อมูลลูกค้า หากตกลงทำ งานช่วงทดลองจ่ายเดือนละสองพันห้ารวมอาหารกลางวัน หลังทดลองงานหนึ่งเดือน จะปรับเงินเดือนขึ้นเป็นสามพันกว่าพร้อมสิทธิประโยชน์ประกันสังคม"

เสิ่นชงหรานตอบตกลงทันทีเพราะนี่เป็นส่วนหนึ่งของภารกิจตามคำแนะนำของระบบ "ไม่มีปัญหาค่ะ"

เมื่อหญิงสวมแว่นได้ยินเธอตอบตกลง จึงเก็บเอกสารไว้ และอธิบายเพิ่มเติมว่า "ที่นี่ทำงานหกวันต่อสัปดาห์ หยุดหนึ่งวัน งานไม่ยาก และที่สำคัญต้องอยู่จนถึงเที่ยงคืนเพราะต้องปิดร้าน ตำแหน่งที่ตั้งของที่นี่อยู่ในย่านใจกลางเมือง ความปลอดภัยถือว่าสูง ถ้าคุณไม่รังเกียจเวลาเลิกงาน ฉันจะดำเนินการรับคุณเข้าทำงานทันที"

ทุกอย่างเป็นไปอย่างราบรื่น หลังบันทึกลายนิ้วมือเสร็จ หญิงสวมแว่นก็ยื่นกุญแจร้านให้

"นี่คือกุญแจร้าน ในเวลาปกติจะไม่มีใครมาที่นี่ คุณเพียงแค่มาเปิดร้านตามเวลางาน และปิดร้านให้เรียบร้อยตอนเลิกงาน งานส่วนใหญ่คุณต้องทำคนเดียว ดูแลงานให้เรียบร้อยก็พอ"

เสิ่นชงหรานรับกุญแจมา รู้สึกว่าการอยู่เวรคนเดียวนั้นง่ายจนเกินไป

เม่ยเจี่ยเห็นว่าทุกอย่างเรียบร้อยก็จากไปด้วยรอยยิ้ม ส่วนหญิงสวมแว่นเริ่มสอนวิธีจัดการเอกสาร

เสิ่นชงหรานเรียนรู้อย่างรวดเร็ว หญิงสวมแว่นจึงอนุญาตให้เธอกลับบ้าน และกำชับให้มาทำงานตรงเวลาในวันพรุ่งนี้

เธอตั้งใจจะถามข้อมูลเกี่ยวกับหมู่บ้านชุนหยวน แต่เมื่อคิดว่าเพิ่งย้ายเข้ามาและยังไม่ได้พักค้างคืน การถามเรื่องนี้ในทันทีอาจดูแปลกเกินไป

เมื่อกลับถึงบ้านเช่า เสิ่นชงหรานหยิบมือถือขึ้นมาดู เธอยังไม่พบทั้งผู้ทำภารกิจคนอื่นและเพื่อนร่วมทีมของตัวเอง

"หรือว่าพวกเขาไปสัมภาษณ์งานเหมือนกัน?"

เสิ่นชงหรานเปิดมือถือเข้าแอปพลิเคชัน พบว่าครั้งนี้ต่างจากภารกิจที่ผ่านมา เธอสามารถใช้งาน

แอปพลิเคชันต่าง ๆ ได้ตามปกติ เช่น อ่านข่าว หรือเข้าแอปความบันเทิง

เธอลองค้นหาข้อมูลเกี่ยวกับหมู่บ้านชุนหยวนในแอปพลิเคชันต่าง ๆ แต่ไม่พบข้อมูลอะไรน่าสงสัย จึงเริ่มใช้มือถือสำรวจโลกนี้

จากข้อมูลที่ได้มา ประวัติศาสตร์ของโลกนี้เหมือนโลกของเธอ แต่มีรายละเอียดบางอย่างแตกต่างกัน ซึ่งทำให้ผลลัพธ์ในบางเรื่องเปลี่ยนไป

เสิ่นชงหรานลองค้นหาชื่อสถานที่ที่เกี่ยวข้องกับภารกิจที่เธอเคยเจอ เช่น โรงแรมหย่งอัน เรือเฟยเยว่ รวมถึงสถานที่อื่น ๆ ในภารกิจ แต่ก็ไม่พบผลลัพธ์ที่เกี่ยวข้อง

แม้แต่สถานีรถไฟฟ้าสายที่สี่ หรือโรงแรมรุ่ยลี่ ก็ไม่มีข้อมูลใด ๆ ...

..........