บทที่ 177 บล็อกไคออน
ช่วงปลายเดือนสิงหาคม เวย์นใช้เวลาประมาณสิบวันเดินทางกลับไปยังโลกมิดเดิลเอิร์ธ
ในโลกนั้น เขาใช้เวลาประมาณสองเดือนเพื่อจัดการสิ่งที่ต้องทำ ไม่ว่าจะเป็นการบริหารจัดการคฤหาสน์เวย์น หรือสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับสัตว์เลี้ยงคู่ใจอย่าง เดธคลอว์โรบิน และ
ไวท์ฟาง หมาป่าน้ำแข็ง ผ่านการฝึกฝนและให้อาหารด้วยตนเอง
โรบิน แม้ยังอยู่ในช่วงเติบโตและยังไม่โตเต็มวัย แต่ด้วยการดูแลอย่างดีจากเวย์น มันจึงกลายเป็นอสูรที่ทรงพลัง สามารถล่าช้างเสือและต่อกรกับฝูงหมาป่าในป่าได้อย่างสบายๆ ป่าหลังคฤหาสน์จึงกลายเป็นสนามเด็กเล่นและอาณาเขตของมัน
โรบินสามารถช่วยเวย์นในศึกต่างๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ ในขณะที่ ไวท์ฟาง ที่กลายเป็นหมาป่าแสนซื่อและมีบทบาทคล้ายสุนัขเฝ้าบ้านเสียมากกว่า
---
ระหว่างอยู่ที่มิดเดิลเอิร์ธ เวย์นยังจัดการขยายธุรกิจ ใบยาสูบสำหรับสูบไปป์ ที่ได้รับความนิยมอย่างมากในโลกนักล่าอสูร โดยเฉพาะอย่างยิ่งในหมู่คนแคระ เช่น โอเฮนรี เจ้าของร้านตีเหล็กในวิจีม่า
เวย์นลงทุนก้อนใหญ่ (พร้อมกับกู้เงินจาก วิเวียน) เพื่อลงทุนขยายพื้นที่ปลูกใบยาสูบ และจ้างแรงงานฮอบบิทเพิ่มเติม ทั้งนี้ เขาวางแผนที่จะใช้ใบยาสูบนี้โปรโมตควบคู่ไปกับ เกมไพ่กวินท์ ซึ่งกำลังได้รับความนิยมในดินแดนเหนือ
ด้วยเป้าหมายเชิงพาณิชย์และระบบแต้มความสามารถของกวินท์ เวย์นเริ่มวางแผนธุรกิจที่สามารถผสานผลประโยชน์จากโลกทั้งสองเข้าด้วยกัน
---
เมื่อต้นเดือนกันยายน เวย์นกลับมาสู่โลกนักล่าอสูร โดยเวลาใกล้เคียงกับงานเลี้ยงเลือกคู่ของเจ้าหญิงพาวิต้าในซินทรา เขากล่าวลาผู้คนในวิจีม่าและขี่พรมวิเศษมุ่งหน้าไปยังซินทรา
เส้นทางบินของเขาผ่านเทือกเขา พรมแดน และในที่สุดก็ถึง ป่าบล็อกไคออน ซึ่งเป็นป่า
ดึกดำบรรพ์ขนาดใหญ่ที่รายล้อมด้วยอาณาจักรต่างๆ เช่น ซินทรา บรุกเก้ ซอดเดน และวีเดน
ป่าบล็อกไคออน หรือที่เรียกกันว่าป่าแห่งพรายไม้ เป็นบ้านของสิ่งมีชีวิตลึกลับ เช่น พรายไม้** ภูตป่า และ เทพป่า
---
ป่าบล็อกไคออนและพรายไม้
พรายไม้ที่อาศัยในป่านี้เป็นศัตรูกับมนุษย์มาอย่างยาวนาน เนื่องจากความขัดแย้งเรื่องทรัพยากร โดยเฉพาะไม้ล้ำค่าในป่า พรายไม้ขึ้นชื่อเรื่องการลอบโจมตีมนุษย์ที่เข้ามาในป่าโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ทำให้ป่าแห่งนี้เป็นดินแดนอันตราย
พรายไม้ เป็นเผ่าพันธุ์ที่มีแต่ผู้หญิงทั้งหมด พวกเธอไม่สามารถสืบพันธุ์ได้ด้วยตัวเอง จำเป็นต้องมีมนุษย์หรือเอลฟ์เป็นคู่ในการกำเนิดบุตร ลูกที่เกิดมาจะเป็นผู้หญิงเสมอ
อย่างไรก็ตาม เนื่องจากความเป็นศัตรูกับมนุษย์ พรายไม้จึงมักจับมนุษย์ชายมาเป็นเชลย โดยมีเพียงส่วนน้อยที่ถูกปล่อยตัว ส่วนที่เหลือมักถูกใช้เป็นเครื่องมือสืบพันธุ์ และเมื่อหมดประโยชน์ก็มักจะถูกฆ่าทิ้งอย่างไร้ความปรานี
---
ดินแดนของพรายไม้
เมืองหลวงของพรายไม้ในป่าบล็อกไคออนคือ ดอนคานาร์ ซึ่งมีความหมายว่า “ดินแดนแห่งต้นโอ๊ก” ในภาษาโบราณ เมืองนี้ตั้งอยู่ใจกลางป่า เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์และลึกลับที่สุด ไม่มีผู้บุกรุกคนใดสามารถเข้าถึงได้โดยไม่ถูกปิดตา
ดอนคานาร์ยังเป็นที่ประทับของ ราชินีเอียนา เอลฟ์พรายไม้แห่งดวงตาสีเงิน ผู้ปกครองสูงสุดของพรายไม้
---
เวย์นบินช้าๆ เหนือป่าบล็อกไคออน สายตาสำรวจความกว้างใหญ่และความลึกลับของป่าแห่งนี้ เขาคิดถึงข้อมูลที่อ่านจากหนังสือ และอยากรู้ว่าคำล่ำลือเกี่ยวกับพรายไม้และป่าศักดิ์สิทธิ์นี้เป็นความจริงเพียงใด
แม้การเดินทางจะยังไม่ถึงจุดหมาย แต่ป่าแห่งนี้ก็เป็นจุดที่น่าสนใจ และอาจกลายเป็นเป้าหมายสำคัญในอนาคต
เวย์นยืนบนพรมวิเศษ มองลงไปยังป่าดึกดำบรรพ์ที่ปกคลุมไปด้วยต้นไม้หนาทึบและเงียบสงบ ในใจเขากำลังชั่งน้ำหนักทางเลือก
แม้เขาจะเหลือเวลาประมาณหนึ่งสัปดาห์ก่อนถึงวันนัดหมายกับเกรอลท์ที่ซินทรา แต่การรออยู่เฉยๆ ดูจะเสียเวลาโดยเปล่าประโยชน์ การเข้าไปในป่าบล็อกไคออนเพื่อพบพรายไม้ และอาจได้รับภารกิจสร้างความสัมพันธ์ก็ดูจะเป็นทางเลือกที่น่าสนใจ
แน่นอน เวย์นคงไม่ยอมรับว่าแรงจูงใจส่วนหนึ่งมาจากความอยากเห็นความงามของเหล่าพรายไม้ ผู้มีรูปร่างงดงามและเป็นที่ร่ำลือในตำนาน
---
ขณะเวย์นกำลังตัดสินใจ เสียงกรีดร้องแผ่วเบาของหญิงสาวดังมาจากป่าด้านล่าง
“ช่วยด้วย! ใครก็ได้ช่วยข้าที!”
เวย์นหยุดชะงัก เสียงนั้นมาจากระยะไกล แต่ด้วยประสาทสัมผัสของนักล่าอสูรที่เฉียบแหลม เขาจับทิศทางได้อย่างแม่นยำ
เขาไม่ลังเลนาน รีบควบคุมพรมวิเศษให้ลดระดับลงและมุ่งหน้าไปยังแหล่งที่มาของเสียงอย่างรวดเร็ว
---
การช่วยเหลือที่น่าตื่นเต้น
หลังผ่านพงไพรหนาทึบ เวย์นมาถึงบริเวณที่มีเสียงร้องขอความช่วยเหลือ เขาเห็นหญิงสาวผิวสีเขียวรูปร่างเล็กบาง เธอสวมเพียงใบไม้และเถาวัลย์ปิดกายอย่างง่ายๆ กำลังวิ่งหนีอย่างตื่นตระหนก
เบื้องหลังเธอคือสัตว์ร้ายตัวใหญ่ รูปร่างคล้ายเสือดำหรือแมวป่าชนิดหนึ่งที่ปกคลุมด้วยขนสีดำเงา มันพุ่งไล่ตามเธอด้วยความเร็ว
หญิงสาวสะดุดเถาวัลย์ล้มลงกับพื้น ในขณะที่สัตว์ร้ายกระโจนเข้าหาเธออย่างไร้ความปรานี
เวย์นไม่ลังเลอีกต่อไป เขาเร่งพรมวิเศษพุ่งผ่านหัวของสัตว์ร้าย และกระโดดลงมาพร้อมชักดาบสายฟ้าสแตติค
การโจมตีจากด้านบนฟันร่างสัตว์ร้ายเป็นสองซีก เสียงฟ้าผ่าดังกึกก้อง พลังไฟฟ้าจากดาบเผาไหม้บาดแผลจนดำสนิท สัตว์ร้ายเสียชีวิตทันทีโดยไม่มีโอกาสส่งเสียงร้อง
---
การเผชิญหน้ากับพรายไม้
หญิงสาวผิวเขียวที่รอดชีวิตมองชายผู้ช่วยชีวิตด้วยความตกตะลึง เธอไม่อยากเชื่อว่ามีชายคนหนึ่งสามารถโผล่มาจากฟากฟ้า และสังหารสัตว์ร้ายที่เธอไม่อาจต่อกรได้ด้วยดาบเพียงครั้งเดียว
เวย์นเช็ดเลือดบนดาบและเก็บเข้าฝัก ก่อนจะยื่นมือให้เธอพร้อมรอยยิ้มอบอุ่น
“ท่านผู้หญิง ข้าคือนักล่าอสูรเวย์น เจ้าปลอดภัยแล้ว?”
หญิงสาวยังคงจ้องมองเขาด้วยความตกตะลึง ก่อนจะค่อยๆ ยื่นมือมาจับมือของเขา พร้อมกับกล่าวเบาๆ:
“ขะ...ขอบคุณ...ท่านช่วยข้าไว้...”
(จบบท)###
