บทที่ 13 แกเป็นใคร?
บทที่ 13 แกเป็นใคร?
“โอเค!”
เลี่ยขมวดคิ้ว ยื่นมือขวาไปจับที่แขนของเฮ่ยจู้ “อย่าทำให้มันตาย เราต้องถามมัน!”
เฮ่ยจู้จึงต้องปล่อยมือออกด้วยความเสียดายเล็กน้อย
“อึก! อึก! อึก!”
หลี่สำลักและไออย่างหนัก
“ข้ามีคำถามจะถามเจ้า” เลี่ยรอให้ผู้หญิงฟื้นตัวสักพัก จากนั้นถามด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาว่า “เธอรู้จักเฮ่ยซือหรือไม่?”
“ฉันไม่รู้!” หลี่ส่ายหัวอย่างหวาดกลัวตามสัญชาตญาณ
หลี่รีบส่ายหัว
เลี่ยขมวดคิ้ว เขาสังเกตเห็นว่าผู้หญิงคนนี้คงไม่รู้จริงๆ จึงเปลี่ยนวิธีถาม “งั้นมีคนต่างเผ่ามาที่หมู่บ้านของพวกเธอไหม?”
พูดจบ เขาก็มองไปที่ผู้หญิงอย่างตั้งใจ
หลี่ได้ยินคำถามนี้แล้วนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ถึงได้หน้าเปลี่ยนสี เมื่อเห็นทั้งสองคน เธอเกิดความสงสัยบางอย่างในใจ
“ไม่มี!” เธอรีบส่ายหัวอย่างรุกรี้รุกรน
เธอพยายามทำให้ตัวเองดูนิ่ง แต่ดวงตาของเธอแสดงอาการว้าวุ่นจนบอกความจริงทุกอย่าง
เลี่ยเห็นท่าทางของผู้หญิงก็รู้ทันทีว่าเธอกำลังโกหก พร้อมกับรู้สึกสังหรใจแปลกๆ
“เฮ่ยซือเป็นอะไรรึป่าว?”
จากท่าทางของผู้หญิงคนนี้ ดูเหมือนเผ่าของเธอคงจะมีคนนอกเข้ามาจริง ๆ แต่เธอกลับโกหก แถมยังมีท่าทีลนลาน เห็นได้ชัดว่าสถานการณ์ของเฮ่ยซือนั้นคงไม่ดีเท่าไร
ไม่ต้องให้เลี่ยพูดอะไร เพราะเฮ่ยจู้เองก็ดูออกเหมือนกัน เขาจึงเหวี่ยงผู้หญิงคนนั้นลงกับพื้นอย่างแรง
"อยากตายหรือไง! กล้าหลอกพวกเราเหรอ?"
เขาเตะเข้าที่ท้องของหลี่อย่างแรง
"อ๊าก!"
หลี่กุมท้องและกลิ้งไปมา
คราวนี้ เลี่ยไม่ได้ห้าม
เฮ่ยจู้ไม่มีแววเมตตาในดวงตา เขาหัวเราะเย็นชาแล้วพูดว่า "ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ก็ควรเล่าเรื่องทั้งหมดออกมาซะ ไม่งั้นแกจะต้องเจ็บยิ่งกว่านี้!"
หลี่มีเหงื่อเย็นผุดเต็มหน้าผาก แต่เธอก็ยังคงกัดฟันส่ายหน้าไม่ยอมพูด
เห็นดังนั้น เฮ่ยจู้ก็โกรธจัด เขาจึงเข้าไปเตะเธออีกหลายครั้ง
หลี่ร้องโอดครวญด้วยความเจ็บปวด
ไม่กี่อึดใจ กลัวว่าผู้หญิงคนนี้จะตายเสียก่อน เลี่ยจึงดึงเฮ่ยจู้ไว้ และมองไปที่หญิงสาวด้วยสายตาเย็นชา "พาผู้หญิงคนนี้ไปด้วย เราจะไปถามคนในหมู่บ้านของเธอโดยตรง ยังไงก็ต้องมีคนพูดอะไรออกมาบ้าง"
"ก็จริง" เฮ่ยจู้ชะงักไปก่อนจะเข้าใจทันที
เขาแสยะยิ้มอย่างดุร้าย ก่อนจะก้มลงคว้าคอของหลี่แล้วดึงตัวเธอขึ้น
"งั้นไปกัน ฉันอยากเห็นนักว่า หมู่บ้านกระจอก ๆ นี่มันมีความกล้าขนาดไหนถึงได้กล้ามาหาเรื่องเผ่าน้ำแข็งของเรา!"
เฮ่ยจู้ลากตัวหลี่แล้วก้าวเท้ามุ่งหน้าไปยังที่รวมตัวของหมู่บ้านที่สังเกตเห็นก่อนหน้านี้
เลี่ยตามไป
ไม่นาน พวกเขาก็มาถึงบริเวณใกล้ถ้ำ
"ก็แค่หมู่บ้านต้อยต่ำจริง ๆ" เฮ่ยจู้มองถ้ำด้วยสายตาดูถูกเหยียดหยาม
"พวกเจ้าเป็นใคร!"
ชาวบ้านคนหนึ่งสังเกตเห็นทั้งสามคนแล้วตะโกนถาม
“หลี่?”
“พวกเจ้าจะทำอะไรกับหลี่!”
ชายหนุ่มชาวเผ่าสามคนรีบล้อมเข้ามา และถามด้วยความตกใจ
ชายร่างใหญ่ที่ดูคล้ายหมีทำแบบนี้กับหลี่ ทั้งสองคนนี้ก็เห็นได้ชัดว่าเป็นคนต่างเผ่า
ผู้มาไม่ประสงค์ดี! ความคิดนี้ผุดขึ้นในใจทั้งสามคนทันที
“ปล่อยหลี่เดี๋ยวนี้!”
ชายหนุ่มคนหนึ่งในกลุ่มเห็นใบหน้าของหลี่ที่เริ่มแดงก่ำ ก็โกรธจัดพุ่งเข้ามาหมายจะจัดการกับคนเถื่อนคนนี้
เลี่ยขมวดคิ้ว ก่อนจะยกเท้าถีบชายหนุ่มคนนั้นออกไปทันที
“อ๊าก~” ชายหนุ่มร้องโหยหวน ร่างลอยกระเด็นไปบนพื้นแล้วนอนกลิ้งด้วยความเจ็บปวด
“ไปเรียกหัวหน้าของพวกเจ้ามาซะ ไม่อย่างนั้นข้าจะฆ่าผู้หญิงคนนี้!”
เฮ่ยจู้กล่าวอย่างดุดัน
“เจ้า...”
อีกสองคนที่เหลือแสดงสีหน้าตกตะลึงและโกรธจัด แต่พอเห็นว่าชายคนนี้ไม่ใช่คนที่จะรับมือได้ง่ายๆ แถมยังเอ่ยคำข่มขู่ออกมา หนึ่งในนั้นก็ได้แต่ฝืนใจวิ่งเข้าไปเรียกคนออกมา
ไม่นานนัก หัวหน้าเผ่าพร้อมด้วยชายฉกรรจ์อีกสามสิบกว่าคนก็มาถึง ล้อมพวกเขาทั้งสามไว้
“พวกเจ้าเป็นใครกันแน่ ต้องการอะไรกัน?”
หัวหน้าเอ่ยถามอย่างโกรธเกรี้ยว
“ต้องการอะไรน่ะหรือ? ฮึ!” เฮ่ยจู้หัวเราะเยาะ “ต้องถามพวกเจ้ามากกว่าว่าพวกเจ้าฆ่าคนของพวกเราจากเผ่าน้ำแข็งหรือเปล่า?”
เขาถามตรงๆ ด้วยความตั้งใจจะลวงถามพวกเขา
ใครจะรู้ว่าทันทีที่เขาพูดจบ คนของเผ่าตรงข้ามต่างพากันหน้าตื่น ราวกับเข้าใจอะไรบางอย่าง
“แสดงว่าเจ้าเฮ่ยซือถูกพวกเจ้าฆ่าจริงๆ?”
เลี่ยมองพวกเขาด้วยสายตาเยือกเย็น
เฮ่ยจู้เผยแววโหดเหี้ยมออกมา
นอกจากหัวหน้าเผ่าแล้ว คนอื่น ๆ ในเผ่าต่างแสดงท่าทีหวาดกลัวให้เห็นไม่มากก็น้อย
หัวหน้าเผ่ารู้ว่าเรื่องนี้คงไม่จบลงง่าย ๆ จึงสูดลมหายใจลึกก่อนจะกล่าวว่า “ปล่อยหลี่ไปก่อน แล้วข้าจะบอกพวกเจ้าเรื่องคนของพวกเจ้า”
เลี่ยลังเลเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองเฮ่ยจู้
เฮ่ยจู้เข้าใจทันที เขาจึงเหวี่ยงหญิงสาวในมือทิ้งไปอย่างไม่ใยดี
สำหรับพวกเขาแล้ว ผู้หญิงคนหนึ่งไม่ใช่เรื่องสำคัญนัก ที่นี่มีตัวประกันอยู่มากมายอยู่แล้ว
หลี่ร้องเสียงหลงขณะกลิ้งไปบนพื้น หลังจากนั้นคนในเผ่าก็รีบเข้ามาช่วยพยุงเธอขึ้น
พอเห็นสภาพอันน่าสงสารของหลี่ พวกเขาก็หันมาจ้องพวกเขาด้วยความโกรธแค้น
“ตอนนี้เจ้าพูดได้แล้ว” เลี่ยมองหัวหน้าเผ่าด้วยสายตาเยือกเย็นที่แฝงไปด้วยความอาฆาต
หัวหน้าเผ่าไม่รีรอ เขารู้ดีว่าเรื่องนี้คงไม่มีทางประนีประนอมได้อีกแล้ว เขาจึงพูดออกมาตรง ๆ
“เขาแอบเข้ามาสอดแนมในเผ่าของเรา เราจึงบูชายัญเขาให้กับเทพเจ้าแล้ว!”
เขาไม่ได้คิดว่าตัวเองทำอะไรผิด ชายคนนั้นดูไม่เป็นมิตร การได้บูชายัญให้เทพเจ้า ถือเป็นเกียรติสำหรับชายผู้นั้นด้วยซ้ำ
แม้จะถูกสองคนนี้ข่มขู่ถามเขาก็ยังไม่แสดงอาการหวาดกลัวออกมาเลยสักนิด
“เจ้าพูดว่าอะไรนะ?” เฮ่ยจู้คำรามด้วยความโกรธ “พวกเจ้าอยากตายนักใช่ไหม!”
เขาตะโกนด้วยความเดือดดาลก่อนพุ่งเข้าใส่หัวหน้าเผ่า
"หัวหน้า ระวัง!"
เมื่อเห็นเฮ่ยจู้พุ่งเข้ามา คนในเผ่าคนอื่นๆ ก็รีบพุ่งเข้าขวางทันที
"แค่พวกแมลงน่ารำคาญ" เฮ่ยจู้หัวเราะเย้ย
"วันนี้พวกเจ้า ชาวเผ่าพวกนี้จะได้เห็นพลังของเทพเจ้า!"
พูดจบ ทันใดนั้นแก๊สสีขาวอมฟ้าก็พวยพุ่งออกมาจากร่างของเขา
เมื่อเห็นหอกหินหลายเล่มพุ่งเข้ามา เขาก็แสยะยิ้มอย่างดูแคลน
เฮยจู้ยกหมัดขึ้น และทันใดนั้นก็เกิดชั้นน้ำแข็งปกคลุมร่างและหมัดของเขา
หอกหินสามเล่มถูกแช่แข็งในทันที
คนในเผ่าทั้งสามคนมองภาพตรงหน้าด้วยความตกตะลึง
ยังไม่ทันให้พวกเขาคิดอะไรต่อ หมัดของเฮยจู้ก็กระแทกเข้าที่ร่างของพวกเขา
เสียงกระแทกดังสนั่น
"อ๊ากกก!"
ทั้งสามคนลอยกระเด็นกลับไปด้วยความเจ็บปวด
"อะไรนะ?"
หัวหน้าเผ่าและคนในเผ่าคนอื่น ๆ ตกตะลึงด้วยความช็อก
"นั่นมันอะไรกันแน่?"
เสียงอุทานด้วยความตกใจดังขึ้นรอบ ๆ
เฮ่ยจู้ยิ้มเยาะเย้ยอย่างภาคภูมิและดูแคลนเมื่อเห็นสายตาหวาดกลัวของพวกคนป่า
"ข้ารู้อยู่แล้วว่าพวกเจ้า ชาวเผ่าด้อยปัญญาแบบนี้ คงไม่เข้าใจว่านี่คืออะไร"
"แค่นี้ก็กล้ามาท้าทายเทพของเผ่าพวกเรา เผ่าน้ำแข็ง นี่มันไม่ต่างจากการหาที่ตาย!"
เขาหัวเราะเสียงดังเย้ยหยัน
ใบหน้าของหัวหน้าเผ่าและคนอื่นๆ เริ่มเคร่งเครียด บางคนจ้องมองเขาด้วยสายตาหวาดกลัว
ในตอนนั้นเอง เลี่ย ก็กล่าวขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา "พวกเจ้าบอกว่า เอาเฮ่ยซือไปถวายให้เทพเจ้าอย่างนั้นหรือ?"
เฮ่ยจู้ที่ยิ้มอยู่อย่างมั่นใจก็ชะงักลงเล็กน้อย แววตาแฝงไปด้วยความกังวล
หรือว่าพวกนี้จะมีเทพเจ้าอยู่จริง?
ไม่น่าใช่…
เขารู้สึกว่าอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง
แล้วในวินาทีนั้น เลี่ยก็เอ่ยขึ้น
(จบตอนที่ 13 )