บทที่ 1072: แผนลับของเหล่าทหารเรือกับอัลเคมี
【แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ】
【แค่ คอมเมนต์ ก็เหมือนการให้กำลังใจแล้วนะครับ รบกวน comment กันหน่อยน๊า ;-;】
【Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย】
บทที่ 1072: แผนลับของเหล่าทหารเรือกับอัลเคมี
โครม!
เสียงเสียดสีอันน่าสะพรึงดังขึ้นรอบข้าง ฝุ่นผงฟุ้งกระจายตามลมพัดเข้าหาผู้คน เหตุการณ์เช่นนี้ถือว่าไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไรนัก เพราะใจกลางของเกาะก็เกิดความวุ่นวายไม่ต่างกัน
แต่ต้นตอของเสียงเหล่านี้กลับมาจากบ้านเรือนรอบๆ ลูกน้องกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรคนหนึ่งขยี้ตาตัวเอง มองซ้ำแล้วซ้ำเล่าเพื่อให้แน่ใจว่าตัวเองไม่ได้ตาฝาด
"นี่พวกแก บ้านพวกนั้นมันขยับได้ยังไง? เป็นพวกผู้ใช้พลังพิเศษรึไง?"
"ช่างมันเถอะ เกาะรังผึ้งจะกลายเป็นยังไงก็ไม่ใช่เรื่องที่เราต้องไปกังวล เอาแค่พาตัวนายจ้างออกมาได้ก็พอแล้ว"
"ว่าแล้วเชียว งั้นที่นี่ก็ฝากนายละ พวกเรา! ตามฉันมา พาตัวนายจ้างออกมา!"
เหล่าโจรสลัดคนอื่นๆไม่ได้ใส่ใจกับเรื่องนี้มากนัก พวกเขามุ่งหน้าไปยังทิศทางที่จับตัวประกันไว้ ในระหว่างที่พวกเขากำลังบุกตะลุย เดรกก็อ้าปากกว้างพุ่งเข้ากัดยักษ์ดินเหนียวที่อยู่ข้างหน้า
ร่างกายที่สร้างขึ้นจากดินเหนียวแตกเป็นเสี่ยงๆภายใต้แรงกัดของเดรก จากนั้นยักษ์ดินเหนียวตนอื่นๆก็กรูกันเข้ามารุมล้อมเดรก
หมัดดินเหนียวกว่าสิบกำปั้นกระหน่ำเข้าใส่เดรกอย่างไม่ปรานี แถมยังมีทหารดินเหนียวบางส่วนเริ่มโจมตีเหล่าโจรสลัดร้อยอสูร แต่ก็ถูกพวกที่อยู่ด้านหลังจัดการเรียบร้อยแล้ว
"ธงแดง! ระวังตัวด้วยล่ะ! พอเสร็จภารกิจแล้วพวกเราจะกลับมารับ!"
เหล่าลูกน้องโจรสลัดธรรมดาไม่ได้คิดอะไรมาก เรื่องสายลับหรือคนทรยศเป็นเรื่องของพวกเบื้องบน พวกเขาแค่ทำตามคำสั่ง แล้วก็รับรางวัลตามผลงานที่ทำได้ก็พอ
เดรกเป็นถึงอดีตเชลยศึกก็ไม่เห็นเป็นไร ในกลุ่มโจรสลัดร้อยอสูรก็มีคนแบบนี้อยู่บ้าง ในสายตาพวกเขา เดรกก็เป็นแค่เพื่อนร่วมดื่ม เพื่อนร่วมรบคนหนึ่ง แถมยังเป็นคนที่นิสัยไม่เลวอีกด้วย
ตอนนี้คนที่แข็งแกร่งที่สุดอย่างเขาอาสาอยู่ปิดท้าย พวกเขาก็ไม่มีทางทิ้งเขาไว้ข้างหลังหรอก
เดรกไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่เหวี่ยงยักษ์ดินเหนียวตนหนึ่งออกไปอย่างแรง แล้วใช้มันช่วยจัดการศัตรูที่ซุ่มอยู่ให้เหล่าโจรสลัด
เมื่อเหล่าโจรสลัดร้อยอสูรค่อยๆ ฝ่าวงล้อมนี้ออกไป ความยากในการต่อสู้ของเดรกก็ลดลง เมื่อบ้านเรือนรอบๆรวมตัวกันเป็นกำแพงอย่างสมบูรณ์ ยักษ์ดินเหนียวก็หยุดการเคลื่อนไหวลง
"แน่ใจนะ? เจ้าชาย"
"วางใจได้เลย หัวหน้าหน่วยเดรก ตรวจสอบรอบๆแล้ว พวกโจรสลัดร้อยอสูรออกไปแล้ว เป้าหมายคือโซนที่จับตัวประกันไว้ ส่วนพวกโจรสลัดของเกาะรังผึ้งก็ถูกกำจัดหมดแล้ว"
ชายคนหนึ่งสวมเสื้อโค้ทขนสัตว์ สวมหมวกทหารเรือแบบมีปีกยาว เดินออกมาจากด้านหลังยักษ์ดินเหนียว ปลายนิ้วของเขายังคงเล่นกับตุ๊กตาดินเหนียวตัวเล็กๆ ทหารดินเหนียวพวกนั้นเป็นผลงานของเขา และเขาก็คือคนคุ้นเคยของเดรก
พลเรือตรีแห่งกองทัพเรือ สมาชิกหน่วย SWORD ปรินซ์ กรูส ว่ากันว่าเคยเป็นเจ้าชายของประเทศหนึ่ง แต่หลังจากประเทศประสบเหตุ เขาก็เข้าร่วมกับกองทัพเรือ
เขาเป็นผู้ใช้พลังพิเศษสายพารามีเซีย ผลปีศาจดินเหนียว สามารถควบคุมดินเหนียวได้อย่างอิสระ และใช้มันสร้างยักษ์ หุ่นยนต์ ทหาร และสิ่งต่างๆจากดินเหนียวได้
"นกยูงปิดล้อมที่นี่ไว้หมดแล้ว รอบๆนี้จะไม่มีโจรสลัดคนอื่น ใช่มั้ย? นกยูง"
"ใช่แล้ว บ้านพวกนั้นเชื่อฟังคำสั่ง ทำหน้าที่ของตัวเองเสร็จเรียบร้อยแล้ว"
ด้านหลังของเดรกก็มีหญิงสาวร่างสูงโปร่งคนหนึ่งเดินออกมา สวมหมวกทรงกลมประดับเปลือกหอยและนกนางนวล ในมือถือแส้ยาว
นกยูง พลเรือตรีแห่งกองทัพเรือเช่นกัน และยังเป็นหลานสาวของสึรุ เสนาธิการใหญ่แห่งกองทัพเรือ เป็นผู้ใช้พลังพิเศษสายพารามีเซีย ผลแส้
พลังของผลปีศาจทำให้เธอสามารถควบคุมสิ่งที่เธอใช้แส้ฟาดได้ รวมถึงอาคารด้วย การที่บ้านเรือนเคลื่อนที่ได้เป็นฝีมือของนกยูง
"หัวหน้าหน่วย ถึงจะได้ยินคุณย่าเล่าให้ฟังว่าหัวหน้าไปปฏิบัติภารกิจพิเศษ แต่หายไปทั้งปีแบบนี้ก็น่าตกใจเกินไปแล้วนะคะ"
ภารกิจของเดรกมีเพียงแค่ผู้บริหารระดับสูงของกองทัพเรือและคนจำนวนน้อยนิดเท่านั้นที่รู้ และคนจำนวนน้อยนิดนี้ก็คือสมาชิกหน่วย SWORD
ถึงแม้จะเป็นสมาชิกหน่วย SWORD แต่พวกเขาไม่ได้อยู่ในลำดับชั้นปกติของกองทัพเรือ
ในทางหนึ่ง สมาชิกหน่วย SWORD ถือว่าเป็นทหารเรือที่ "แปรพักตร์" หรือลาออกไปแล้ว หมายเลขประจำตัวทหารเรือของพวกเขาถูกส่งคืนให้กับกองทัพเรือ
ดังนั้นพวกเขาจึงไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งใดๆ เป็น "กองโจร" ที่สามารถปฏิบัติการได้อย่างอิสระ สามารถทำสงครามกับจักรพรรดิ โดยไม่ต้องได้รับอนุญาตจากเบื้องบน
แต่ในทางกลับกัน อิสรภาพนี้ก็มีราคาที่ต้องจ่าย กองทัพเรือและรัฐบาลโลกจะไม่รับผิดชอบต่อการกระทำของสมาชิกหน่วย SWORD ทุกสิ่งที่พวกเขาทำล้วนเป็นการกระทำส่วนบุคคล
ถ้าพวกเขาเป็นภัยคุกคามต่อการปกครองของรัฐบาลโลก รัฐบาลโลกก็สามารถลบตัวตนของพวกเขาได้ทันที
โดยส่วนใหญ่แล้ว สมาชิกหน่วย SWORD ก็จะปฏิบัติภารกิจที่กองทัพเรือมอบหมายให้ จะไม่ทำอะไรตามใจตัวเองมากเกินไป คนที่สามารถเข้าร่วมหน่วยนี้ได้ ล้วนแต่มีความสัมพันธ์กับผู้บริหารระดับสูงของกองทัพเรือไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง จะไม่ทำอะไรที่เกินเลยมากนัก
ถึงแม้พวกเขาจะพิเศษแค่ไหน การหายตัวไปของเดรกก็ดูแปลกๆ อยู่ดี ก่อนปฏิบัติภารกิจช่วยเหลือ นกยูงและกรูสก็ไม่คิดว่าจะได้เจอเดรกที่นี่
"มันเป็นเรื่องบังเอิญ ตอนนี้ฉันแทรกซึมเข้าไปในกลุ่มพวกนั้นได้แล้ว แต่ยังต้องใช้เวลาอีกหน่อย พวกนายมาได้จังหวะพอดีเลย"
การปฏิบัติการของหน่วย SWORD เป็นความลับ เดรกจึงไม่มีความจำเป็นต้องอธิบายสิ่งที่ตัวเองทำ แถมต่อให้ฆ่าเขา เขาก็ไม่มีทางยอมรับกับเพื่อนร่วมงานหรอกว่าตัวเองไปขุดเหมืองมาเป็นปี
ในขณะที่กรูสและนกยูงกำลังเป็นห่วงเดรก ทหารเรือหญิงอีกคนหนึ่งที่สวมหูฟังก็ถือปืนไรเฟิลพิเศษเดินมาที่นี่
"รุ่นพี่โคบี้! คุณเป็นอะไรรึเปล่า? ที่หน้าอกนั่นมันเกิดอะไรขึ้น?!"
"ฉันไม่เป็นไร เจอเรื่องยุ่งๆ นิดหน่อยน่ะ"
พันโทแห่งกองทัพเรือ - ยุนิ เรียกโคบี้ว่ารุ่นพี่เพราะโคบี้เข้าร่วมหน่วย SWORD ก่อนเธอ ความสัมพันธ์ของทั้งคู่ก็ค่อนข้างดี ที่เหล่าโจรสลัดร้อยอสูรโดนยิงปืนจนปากกระบอกปืนแตกเป็นดอกไม้ก็เป็นฝีมือเธอ
อาวุธในมือเธอเป็นอาวุธที่เวก้าพังก์ประดิษฐ์ขึ้นมาเป็นพิเศษ กระสุนพิเศษภายในไม่มีอานุภาพทำลายล้าง มีผลทำให้ดินปืนกลายเป็นดอกไม้ เป็นสิ่งประดิษฐ์แปลกๆของเวก้าพังก์ในช่วงที่เดินทาง มีจุดประสงค์เพื่อยุติสงคราม
"คนที่ผมสีชมพูนั่นเด็กใหม่เหรอ?"
"อืม ศิษย์ของพลโทการ์ป มากับคนที่ชื่อเบลูเมเบอร์ ตอนนี้อยู่บนเรือ รับผิดชอบประสานข้อมูลภารกิจ โคบี้ นี่คือหัวหน้าหน่วยของเรา ตอนนี้พวกนายก็ได้รู้จักกันแล้ว"
"ครับ สวัสดีครับหัวหน้าหน่วยเดรก"
โคบี้ทำความเคารพเดรก จากนั้นก็เล่าเรื่องที่ลอว์เล่าให้เขาฟัง และเริ่มปรึกษาหารือเกี่ยวกับแผนการขั้นต่อไป ภารกิจของพวกเขาคือช่วยเหลือคนสำคัญคนหนึ่งที่อยู่ในกลุ่มตัวประกัน
เดิมทีการแทรกซึมเข้าไปในเกาะรังผึ้งเป็นงานที่อันตรายมาก แต่ตอนนี้มีโจรสลัดมาช่วยรับมือกับการโจมตีแทน กลับกลายเป็นเรื่องดี
เพียงแต่สมาชิกหน่วย SWORD ทำพลาดไปอย่างหนึ่ง พวกเขาเคลียร์พื้นที่บนพื้นดินแล้ว แต่กลับไม่ได้สนใจบนท้องฟ้า
นี่เป็นจุดอ่อนของกองทัพเรือมาโดยตลอด นอกจากกลุ่มโจรสลัดบินของราชห์สีทองคำแล้ว ก็ไม่มีโจรสลัดกลุ่มไหนบินอยู่บนท้องฟ้าเป็นเวลานานๆ แม้แต่ไคโด การบินก็เป็นแค่การเดินทาง สำหรับเขาแล้ว เวลาต่อสู้ก็ยังต้องเหยียบพื้นดินอยู่ดี
ด้วยความเคยชินที่สั่งสมมาหลายปี ในคู่มือของกองทัพเรือมีข้อบังคับให้ระวังมนุษย์เงือกใต้น้ำ แต่ไม่มีข้อบังคับให้ระวังภัยทางอากาศ
ณ เวลานี้ ภายในห้องโดยสารของแมมมอธเหล็ก อัลเคมีไม่ได้เดินเล่นไปมา แต่กำลังนั่งกอดจอยสติ๊กอยู่หน้าโทรศัพท์โรตอม
ภาพบนหน้าจอโทรศัพท์โรตอมเป็นภาพของเดรก เมื่ออัลเคมีกดปุ่มบนจอยสติ๊ก ภาพถ่ายก็ถูกบันทึกไว้ทันที
ที่จริงแล้ว แจ็คส่งคนมาคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของเดรกตลอด เพียงแต่คนๆนี้ไม่ใช่มนุษย์จริงๆ แต่เป็นอัลเคมี
จอยสติ๊กในมือมันคือคันบังคับของหุ่นยนต์โรตอม
ถึงแม้จะไม่มีโรตอมสิงสถิตอยู่ แต่โทรศัพท์โรตอมสามารถเชื่อมต่อกับหุ่นยนต์ผ่านคลื่นไฟฟ้าภายในร่างกาย ทำให้คนอื่นสามารถควบคุมหุ่นยนต์ผ่านภาพบนหน้าจอได้
ขนาดของหุ่นยนต์ไม่ได้ใหญ่โต แถมยังทาสีพรางตัวแบบเดียวกับท้องฟ้า คอยสังเกตการณ์สถานการณ์เบื้องหน้าอยู่บนฟ้าตลอดเวลา
"ฮ่า~"
อัลเคมีกดปุ่มบินกลับอัตโนมัติของหุ่นยนต์ การจับตาดูสิ้นสุดลงแล้ว ทหารเรือไม่มีทางทำความเคารพโจรสลัดหรอก เว้นแต่ว่าโจรสลัดคนนั้นจะมีปัญหากับตัวตนที่แท้จริงของตัวเอง
เดรกไม่คิดเลยว่าตัวตนของตัวเองจะถูกอัลเคมีที่ควบคุมหุ่นยนต์จับได้ แถมยังถูกเด็กใหม่เก็บหลักฐานสำคัญไว้ได้อีก
แต่นั่นก็ไม่ได้ส่งผลกระทบอะไรต่อเกาะรังผึ้ง ต่อให้จะจับสายลับ ก็เป็นเรื่องที่จะจัดการทีหลัง อีกอย่างด้วยฝีมือของเดรก ตอนนี้ยังไม่สามารถคุกคามแจ็คได้
แถมตอนนี้อัลเคมียังติดต่อแจ็คที่ทิ้งโทรศัพท์โรตอมไว้ไม่ได้ ได้แค่เก็บหลักฐานไว้เฉยๆ
ในขณะที่ทหารเรือพวกนี้กำลังยุ่งอยู่กับการช่วยชีวิตผู้คน แจ็คก็บุกฝ่ามาถึงใจกลางเกาะรังผึ้งแล้ว อาคารโครงกระดูกขนาดใหญ่อยู่ตรงหน้าเขา โดยมีเหล่าโจรสลัดรายล้อมอยู่โดยรอบ
"แจ็ค! พวกเราน่าจะไม่ได้มีเรื่องบาดหมางกับพวกแกนะ? ถ้าแกออกไปจากเกาะนี้ตอนนี้ ฉันก็จะยกโทษให้!"
"เรื่องตลกอะไร การต่อสู้ระหว่างโจรสลัดต้องมีเหตุผลด้วยเหรอ? ถ้าแกอยากได้เหตุผลนัก ก็มีคนจ่ายเงินเพื่อซื้อชีวิตแกไงล่ะ"
"งั้นก็คุยกันไม่รู้เรื่องสินะ! ลงมือ! หัวมูลค่า 1,880 ล้านเบรี ฉันจะเก็บมันเอง!"
ตูม! ตูม! ตูม!
พื้นดินใต้เท้าของแจ็คระเบิดขึ้น แรงระเบิดอันรุนแรงต่อเนื่องไม่หยุด ควันระเบิดปกคลุมแจ็คในชั่วพริบตา พื้นที่ตรงนี้ถูกเหล่าโจรสลัดฝังระเบิดไว้เต็มไปหมด ก็เพื่อรอให้แจ็คก้าวเข้ามาที่นี่
ในขณะเดียวกันกับที่พวกเขาระเบิด หน้าต่างของบ้านเรือนโดยรอบก็ถูกเปิดออก RPG ปืนใหญ่ หน้าไม้ การโจมตีทุกรูปแบบเล็งเป้าไปที่แจ็คที่อยู่ตรงกลาง
"พี่ใหญ่แจ็คเริ่มแล้ว พวกเรา! อย่ามัวชักช้า ตัดหัวศัตรูซะ เราต้องได้ผลงานชิ้นโบแดง!"
"บุกโจมตีพร้อมกัน! อย่าให้ชีพเฮ้ดแย่งไปได้!"
กองกำลังสองฝั่งของกินรามี่และชีพเฮ้ดสั่งให้ลูกน้องเร่งโจมตีพร้อมกัน ถึงแม้ทั้งคู่จะแบ่งกำลังออกเป็นสองทาง แต่ก็ไม่มีใครกังวลเกี่ยวกับสถานการณ์ของแจ็ค ต่อให้เสียงระเบิดจะดังสนั่นแค่ไหน ก็ไม่อาจสั่นคลอนความเชื่อมั่นที่พวกเขามีต่อแจ็คได้
ความจริงก็พิสูจน์แล้วว่าชีพเฮ้ดคิดถูก หลังจากควันระเบิดจางหายไป แจ็คก็ตบไหล่ตัวเอง ถึงแม้เสื้อผ้าช่วงบนจะขาดวิ่น แต่ร่างกายของเขาก็ยังคงสมบูรณ์ แค่เศษทองแดงหลุดร่วงไปบ้างเท่านั้น
"ถึงตาฉันบ้างแล้ว คราวนี้ฉันจะไม่พลาดอีก"
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
