ตอนที่ 668 การมาถึงของราชามังกร!
ตอนที่ 668 การมาถึงของราชามังกร!
“ท่านผู้อาวุโสฮัว ท่านไม่จำเป็นจะต้องลงมือด้วยตัวเอง ปล่อยให้ผู้ฝึกตนขยะเหล่านั้นเป็นหน้าที่ของพวกเราเถอะ!”
ชายชราที่อยู่ถัดจากผู้เฒ่าฮัวพูดด้วยน้ำเสียงทุ้ม
"กลุ่มผู้ฝึกตนในโลกหลักคงจะมีทักษะการฝึกฝนที่ไม่สมบูรณ์ แม้ว่าพวกมันจะฝึกฝนจนมีความแข็งแกร่งในระดับอาณาจักรจิตวิญญาณเซียน แต่ระดับพลังและทักษะการต่อสู้ก็ยังด้อยกว่าพวกเรามาก!”
ชายชราหรี่ตาลงและพูดว่า “ความแข็งแกร่งในกลุ่มของผู้แข็งแกร่งที่สุดของโลกใบใหญ่ ชั้นบนสุดน่าจะอยู่เพียงระดับอาณาจักรจิตวิญญาณเซียนขั้นสูงเท่านั้น!”
“ฮึ! แค่กลุ่มฝูงมดแมลง และราชามังกรก็แค่หัวหน้าฝูงมดที่ตัวใหญ่กว่าก็เท่านั้น!”
น้ำเสียงตอนท้ายประโยคของเขานั้นเต็มไปด้วยความดูถูก
“ถูกต้องผู้อาวุโสฮัว กลุ่มสาวกระดับสูงของเราที่มาในวันนี้ก็อยู่ในระดับอาณาจักรจิตวิญญาณเซียนมากกว่า 25 คนและด้วยมรดกทักษะการต่อสู้ที่สมบูรณ์แบบของพวกเรา หาเปรียบเทียบกันคนของพวกเรา 1 คนสามารถรับมือกับผู้ฝึกตนในระดับเดียวกันในโลกนี้ได้ 2 คนอย่างสบาย ฉะนั้นเราส่งคนไปเพียง 10 คนก็สามารถสังหารพวกมันได้ทั้งหมดอย่างแน่นอน!”
ชายวัยกลางคนที่อยู่ทางด้านข้างพูดด้วยรอยยิ้ม!
จากคำพูดและคำบอกเล่าของผู้ฝึกตนในโลกหลัก ที่กล่าวถึงความแข็งแกร่งของสำนักมังกรและราชามังกร พวกเขานั้นย่อมไม่เชื่อ โดยเฉพาะความแข็งแกร่งของราชามังกรที่ถูกกล่าวอ้างว่าอยู่ในระดับครึ่งขั้นเทพเจ้าอมตะ อย่างมากพวกเขาก็คิดว่าราชามังกรน่าจะอยู่ในระดับอาณาจักรจิตวิญญาณเซียนขั้นสมบูรณ์แบบเพียงเท่านั้น
“ยี่…ยี่สิบห้าคน…ผู้แข็งแกร่งในระดับจิตวิญญาณเซียน 25 คน! นี่แค่กลุ่มผู้ใต้บังคับบัญชาแนวหน้าเท่านั้น!”
ผู้ฝึกตนที่อยู่โดยรอบของโลกหลักต่างรู้สึกตกใจเมื่อได้ยินคำพูดของกลุ่มสำนักโอสถศักดิ์สิทธิ์
แม้แต่ผู้ฝึกตนของประเทศจีนในโลกหลักที่มีอยู่นับแสนคน ก็น่าจะมีผู้ฝึกตนที่อยู่ในระดับอาณาจักรจิตวิญญาณเซียนขั้นต้นไม่ถึงหลักสิบด้วยซ้ำไป!
ในความคิดของพวกเขาแค่ผู้แข็งแกร่งระดับจิตวิญญาณเซียนเพียง 25 คนก็สามารถกวาดล้างคนครึ่งค่อนประเทศได้โดยง่าย
"ขอ….ขออภัย! ข้าขอถามพวกท่านจะได้หรือไม่? กลุ่มผู้ฝึกตนของพวกท่านนั้นทรงพลังมากเพียงใด?”
ชายชราจากตระกูลซ่ง เช็ดเหงื่อเย็นๆ ออกจากหน้าผาก กลืนน้ำลาย และถามด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ
ชายวัยกลางคนผมสั้นเหลือบมองชายชรา แล้วตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่เฉยเมย "พลังแห่งโลกของเหยาติงอยู่นอกเหนือจินตนาการของพวกเจ้า!"
“ผู้ฝึกตนระดับก่อกำเนิดลมปราณ เป็นเพียงสาวกทั่วไปภายนอกของสำนักฯ สาวกและผู้แข็งแกร่งในระดับอาณาจักรจิตวิญญาณเซียนมีอยู่หลายร้อยคน และระดับเทพเจ้าอมตะก็มีเกินกว่าจะนับด้วยนิ้วมือได้!”
เสียงชายวัยกลางคนดังไปถึงหูของนักรบทุกคน ทำให้ใบหน้าของพวกเขาดูหวาดกลัว!
มีอาณาจักรจิตวิญญาณเซียนอยู่หลายร้อยคน!
มีแม้กระทั่งเทพเจ้าอมตะที่สามารถทำลายสวรรค์และโลกได้อย่างแท้จริง! โอ้พระเจ้า!
“มีโลกใบเล็กอยู่เก้าโลก และในไม่ช้าประตูของโลกทั้งหมดจะปรากฏขึ้น เมื่อถึงเวลานั้นผู้ฝึกตนในโลกหลักเช่นพวกเจ้าก็ไม่ต่างจากกลุ่มขยะ!”
ชายวัยกลางคนผมสั้นพูดด้วยความดูถูกเล็กน้อย
“โลกใบเล็กทั้งเก้า!”
ผู้ฝึกตนเกือบจะทั้งหมดของโลกหลักล้วนแล้วตื่นตกใจ หลังจากที่ได้ยินคำพูดของชายวัยกลางคน เพราะหากพูดกันตามจริงแล้วมีเพียงกลุ่มผู้อาวุโสระดับสูงบางกลุ่มเท่านั้นที่รู้ข่าวเกี่ยวกับโลกใบเล็กทั้งเก้า
“แต่หากจะพูดไปแล้วการเปิดโลกใบเล็กทั้ง 9 ใบก็เป็นสิ่งที่ดี เพราะเมื่อโลกใบใหญ่และใบเล็กทั้งหมดเชื่อมต่อถึงกันพลังงานทางจิตวิญญาณก็จะกลับคืนมา ภายใต้โอกาสเหล่านี้ คุณสมบัติและความแข็งแกร่งของพวกเจ้าก็จะเพิ่มขึ้นอย่างมาก!”
“ฉะนั้นเมื่อความแข็งแกร่งของพวกเจ้าเพิ่มขึ้นถึงระดับหยวนอิงขึ้นไป ก็สามารถเข้าร่วมกับสำนักเราได้!”
ผู้เฒ่าฮัวกล่าวอย่างสงบกับนักรบที่อยู่รอบตัวเขา
“จริงเหรอ? ขอบคุณท่านผู้อาวุโส เราจะทำงานหนักและสนับสนุนความแข็งแกร่งของเราให้กับสำนักในอนาคตอย่างแน่นอนขอรับ!
ผู้ฝึกตนโดยรอบต่างแสดงความตื่นเต้นดีใจ การที่จะได้เข้าร่วมเป็นส่วนหนึ่งของสำนักที่ทรงพลังนั้นถือได้ว่าเป็นโอกาสดั่งขึ้นสวรรค์สำหรับพวกเขา!
“ท่านผู้อาวุโส ราชามังกรนั้นอยู่ที่ภูเขาไท่ไป๋นอกจากนี้ยังมีน้ำตกพลังงานวิญญาณที่คล้ายกันในภูเขาไท่ไป๋ ตราบใดที่ท่านไปที่นั่น ท่านจะสามารถฆ่าราชามังกรได้อย่างง่ายดาย!”
“ใช่แล้วครับท่านผู้อาวุโส! ท่านต้องการให้พวกเรานำมางไปยังภูเขาไท่ไป่หรือไม่ขอรับ?”
หากในตอนแรกเหล่าผู้ฝึกตนจากโลกหลักยอมจำนนเพราะความแข็งแกร่ง แต่ในเวลานี้พวกเขากลับยอมจำนนด้วยความเต็มใจ เพราะเมื่อเปรียบเทียบกับโอกาสที่สามารถเข้าร่วมกับสำนักระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์อันแข็งแกร่งที่มีเทพเจ้าอมตะอยู่แล้วนั้น การมอบความภักดีเป็นสาวกถือได้ว่าเป็นเกียรติอย่างมาก!
และหากเทียบกับราชามังกรที่พวกเขาเคยหวาดกลัวมากมาก่อน! ราชามังกรและสำนักมังกรก็ไม่นับว่าเป็นอะไรเลย? เมื่อเปรียบเทียบกับสำนักระดับชั้นศักดิ์สิทธิ์ที่มีคู่แข่งแกร่งในระดับอาณาจักรเทพเจ้าอมตะ!
ตอนนี้สิ่งที่พวกเขาต้องทำคือกอดต้นขาหนาๆ ของผู้อาวุโสตรงหน้าให้แน่นๆ!
“โอ้? น้ำตกพลังงานจิตวิญญาณได้ปรากฏขึ้นแล้วรึ?”
ผู้เฒ่าฮัวถามด้วยความประหลาดใจเล็กน้อย
"ใช่แล้วขอรับ! มีน้ำตกแห่งจิตวิญญาณอยู่ในภูเขาไท่ไป๋ นับเวลาก็ผ่านมาประมาณ 20 วันแล้วขอรับ!”
เหล่าผู้ฝึกตนที่อยู่โดยรอบรีบตอบคำถามอย่างรวดเร็ว!
“ผ่านมาแล้ว 20 วัน? ที่ภูเขาไท่ไป๋? ดูเหมือนว่าประตูโลกใบเล็กใบอื่นจะเปิดขึ้นก่อนเรา!”
ผู้เฒ่าฮัวลูบเคราสีขาวอย่างครุ่นคิด! ก่อนจะพูดกับชายชราด้านข้างว่า "ผู้เฒ่าเปี้ยน เจ้าจงนำผู้เชี่ยวชาญอาณาจักรจิตวิญญาณเซียนยี่สิบคนไปสังหารราชามังกรซะ! ข้าจะรออยู่ที่นี่!"
“ตกลง! ปล่อยเรื่องของราชามังกรตัวน้อยให้เป็นหน้าที่ของข้าเอง!” ผู้เฒ่าเปี้ยนยิ้มและพยักหน้า
“ดี! แต่เจ้าก็อย่าได้ประมาทไปนะผู้เฒ่าเปี้ยน! หากราชามังกรอยู่ในระดับครึ่งขั้นเทพเจ้าอมตะจริงๆ มันก็เป็นการยากที่พวกเจ้าจะสามารถเอาชนะได้!”
“ข้ารู้! แต่ต่อให้เจ้าเด็กราชามังกรอยู่ในระดับครึ่งขั้นเทพเจ้าอมตะ พวกเราทั้งหมดก็สามารถร่วมมือกันจัดการมันได้โดยไม่ยากเย็นเท่าไหร่นัก และคาดว่าคงจะใช้เวลากลับไม่เกิน 1 วัน!”
“เป็นการดีที่เจ้าไม่ประมาท! เช่นนั้นก็จงรีบไปและรีบกลับ!”
ทั้งสองก็พูดคุยกันอย่างสบายใจ
ในความเห็นของพวกเขา ไม่ใช่การฆ่าศัตรูที่แข็งแกร่ง แต่เป็นการบดขยี้มดให้ตาย
“พวกเจ้านำทางไป!”
ผู้อาวุโสเปี้ยนพูดกับกลุ่มผู้ฝึกตนที่อยู่ทางด้านล่างด้วยน้ำเสียงที่เฉยชา
“ขอรับผู้อาวุโส!”
กลุ่มชายชราของผู้ฝึกตนจากโลกหลัก ตอบรับคำและโบกมือให้เหล่าสาวกที่อยู่ทางด้านข้างมารวมตัวกันในทันที
“หือ? มีคนมา!”
อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้น ชายชราที่อยู่ข้างๆ เขาหันหน้าไปมองในระยะไกลด้วยความประหลาดใจ?
ร่างเกือบสี่สิบร่างบินมาทางด้านนี้ด้วยความเร็วที่รวดเร็วมาก!
“หือ? มีคนอยู่บนเทือกเขากูต้าแล้ว ดูเหมือนว่าพวกเราจะไม่ใช่คนกลุ่มแรกที่มาถึง!”
ในขณะที่กลุ่มคนที่อยู่รอบๆเขตเทือกเขา กำลังอยู่ในความมึนงง หวังเสียนก็นำกลุ่มสาวกของสำนักมังกรบินตรงเข้ามา และกวาดสายตามองไปยังกลุ่มคนนับพันที่อยู่เบื้องล่างใต้น้ำตกวิญญาณ!
“คนพวกนี้คือเหล่าผู้ฝึกตน ที่ถูกขับไล่ออกมาจากเทือกเขาไท่ไปในก่อนหน้านี้มิใช่รึ”
หลังจากสังเกตเห็นคนด้านล่างแล้ว หวังเสียน ก็ไม่ได้ให้ความสนใจคนเหล่านั้นอีกต่อไป! ในความคิดของเขา กลุ่มคนทรยศเหล่านี้นั้นมีนิสัยที่น่ารังเกียจมากเกินไป แม้แต่จะชำเลืองมองหรือฆ่าด้วยมือก็ยังไม่คู่ควร!
ในเวลานี้กลุ่มคนที่ถือได้ว่าเป็นศัตรูของเขานั้นก็คือเหล่าสำนักศักดิ์สิทธิ์ที่มีกลุ่มเทพเจ้าอมตะเป็นผู้นำ จากโลกใบเล็กทั้ง 9 !
“ตราสัญลักษณ์ของสำนักมังกร!”
“นั่นๆ.. นั่นมันราชามังกรหวังเสียนไม่ใช่หรอกหรือ?”
“ใช่ๆ แล้ว มันคือราชามังกรจริงๆ ด้วย!”
“คนเหล่านี้คือคนจากสำนักมังกร! และชายหนุ่มที่บินอยู่นำหน้ากลุ่มก็คือราชามังกร!”
“”
เมื่อกลุ่มของหวังเสียนและเหล่าสาวกของสำนักมังกรบินตรงเข้ามาใกล้ เหล่าผู้ฝึกตนจากโลกหลักที่อยู่ทางด้านล่างก็จดจำสัญลักษณ์บนเสื้อคลุมที่เป็นรูปมังกรของสำนักมังกรได้! และบางคนที่เคยเห็นหน้าของหวังเสียน ก็จดจำหวังเสียนในฐานะราชามังกรได้ในทันที!
“คนที่มาคือราชามังกรแห่งสำนักมังกงั้นรึ?”
ผู้เฒ่าฮัวก็ตกตะลึงเล็กน้อยเช่นกัน
“ใช่แล้วผู้อาวุโส! ชายหนุ่มคนนั้นคือราชามังกรผู้นำของสำนักมังกรขอรับ!”
จากด้านข้าง ชายชราหว่านจ้องมองไปยังหวังเสียนที่กำลังบินเข้ามาด้วยสายตาที่เคร่งขรึม!
นับได้แล้วว่านี่เป็นครั้งแรกที่เขากล้ามองไปยังราชามังกรอย่างตรงๆ ด้วยความที่คิดว่าตัวเองนั้นมีผู้สนับสนุนอันทรงพลัง
ฉะนั้นในความคิดของเขาราชามังกรและเหล่าสาวกมังกรที่อยู่ทางด้านหลัง ก็ไม่ต่างจากมดเมื่ออยู่ต่อหน้าของผู้อาวุโสฮัว!
ไม่เพียงแต่ชายชราหว่านเท่านั้นที่มีรอยยิ้มแสดงความยินดีในความโชคร้ายของหวังเสียน ชายชราซ่งที่เป็นผู้นำตระกูลซ่งรวมถึงผู้ฝึกตนคนอื่นๆของโลกหลักก็แสดงรอยยิ้มอันตื่นเต้นและยินดีออกมา!
“ดีมาก! จะได้ไม่ต้องเสียเวลาไปตามหาพวกมันให้วุ่นวาย! ในเมื่อรีบเข้ามาแสวงหาความตายด้วยตนเอง ก็ถือได้ว่าเป็นสิ่งที่ดี!”
ผู้เ
ฒ่าฮัวแสดงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา พร้อมกับตะโกนออกไปเสียงดังอย่างมีอำนาจ
“พวกเจ้าทั้งหมดจงรีบคุกเข่าลงและยอมรับความตายเสียแต่โดยดี!”
………….
จบบท
