บทที่ 61 สละชีพเพื่อชาติ ร่วมสู่ปรโลก!
"พ่อ!"
"พ่อ!!!"
ที่กองบัญชาการทหารมณฑลกวนตง ฉินหงหยูที่จ้องมองหน้าจออย่างเคร่งเครียด เมื่อได้ยินคำวินิจฉัยของหัวหน้าแพทย์ น้ำตาก็พรั่งพรูออกมาทันที!
หลายวันมานี้ ฉินหงหยูไม่มีแก่ใจจะกินจะนอน นอนไม่หลับ!
แม้หลังจากประตูเชื่อมต่อถูกระเบิดทำลาย ฉินหงหยูก็คาดการณ์ภาพนี้ไว้แล้ว
แต่เมื่อผลสุดท้ายมาถึงจริงๆ ความโศกเศร้าอันใหญ่หลวงที่ไม่อาจบรรยายได้ ก็ครอบคลุมร่างของฉินหงหยูทันที!
"โพล่ง!"
วินาถัดมา อากาศก็ระเบิด!
ทั้งห้องประชุมราวกับถูกพายุทอร์นาโดโจมตี โต๊ะเก้าอี้มากมายแตกกระจาย กระดาษปลิวว่อน อลหม่านไปหมด!
ฉินหงหยูกลายเป็นเงาร่างพุ่งออกจากห้องประชุม มุ่งหน้าไปยังที่ไกลๆ อย่างรวดเร็ว
"ท่านแม่ทัพฉิน ท่านแม่ทัพฉินจะไปไหน?" ด้านหลังห้องประชุม นายทหาร 2 นายวิ่งออกมาตะโกนถามด้วยความกังวล
พวกเขากลัวว่าฉินหงหยูจะทำเรื่องโง่ๆ!
"ข้าจะไปเมืองคุนหลุนตะวันตก!"
"ข้าทนไม่ไหวแล้ว ทนไม่ไหวแล้ว!"
"ข้าจะไปสนามรบหมื่นเผ่า!"
"ข้าจะฆ่าคน ข้าจะไปฆ่าคนน่ะ อาาาาา!"
...
...
เครือข่ายอาณาจักรมังกร
หลังจากพันธมิตรเจ็ดเผ่าถอนทัพ แต่การถ่ายทอดสดบนท้องฟ้ายังไม่ขาดหาย
หน้าจอยังคงจับภาพชูหยุนเซิงและคนอื่นๆ
เมื่อชาวเน็ตได้ยินว่าพ่อของชูหยุนเซิงก็เคยเป็นขุนพลผู้สร้างคุณูปการใหญ่หลวง ผู้ใช้อินเทอร์เน็ตมากมายก็ตกตะลึงอีกครั้ง!
"ตระกูลชูวีรบุรุษ จงรักภักดีทั้งครอบครัว!"
"พระเจ้า! นี่มันครอบครัวอะไรกัน? พ่อก็เจ๋ง ลูกก็เจ๋ง!"
"อ้าาาา พ่อของชูหยุนเซิงคือวีรบุรุษแห่ง 'ศึกเขาไต่ซาน' นี่เอง! เมื่อเร็วๆ นี้ฉันเพิ่งเขียนวิทยานิพนธ์เกี่ยวกับศึกเขาไต่ซานเลย!"
"ขอบอกว่า ศึกเขาไต่ซานเป็นการรบที่ยิ่งใหญ่ โดยเฉพาะผู้บัญชาการชูจง ได้สร้างผลงานอันน่าจดจำในประวัติศาสตร์ทหารของเรา!"
"แต่ข้อมูลส่วนตัวของชูจงมีน้อยมาก เก็บตัวมาก ฉันค้นหาตั้งนานก็ไม่เจออะไรเลย ไม่นึกเลยว่าจะเป็นพ่อของชูหยุนเซิง!"
"พ่อเสือลูกไม่แพะ พ่อเสือลูกไม่แพะ!"
"ตระกูลชูจงรักภักดี!"
"......"
เมื่อการถ่ายทอดสดแสดงให้เห็นว่า หัวหน้าแพทย์บอกว่าท่านผู้บัญชาการฉินและท่านผู้บัญชาการเฉินทั้งสองได้รับบาดเจ็บสาหัส คงไม่รอดคืนนี้ เครือข่ายอาณาจักรมังกรก็เดือดดาลอีกครั้ง!
"ฮือๆ หัวใจน้อยๆ ของฉันทนไม่ไหวแล้ว ทนไม่ไหว! เพิ่งเสียปรมาจารย์ซูซื่อเหลียงกับหลวนยี่ติงไป ตอนนี้ท่านผู้บัญชาการฉินกับท่านผู้บัญชาการเฉินก็จะตายอีกหรือ?"
"เตี้ยวจื้อเฉียงชั่วช้า! ขอให้ตระกูลเจ้าถูกสาปแช่งทั้งเจ็ดชั่วโคตร!"
"ท่านผู้บัญชาการฉินจงเป็นอมตะ ท่านผู้บัญชาการเฉินจงเป็นอมตะ!"
"น้ำตาฉันไหลไม่หยุด! กองทัพเทพสงครามสายฟ้า กองทัพอันทรงเกียรติหนึ่งแสนนาย ตอนนี้เหลือแค่แปดร้อยวีรบุรุษ ไม่นึกว่าแม้แต่แปดร้อยวีรบุรุษเหล่านี้... เจ็บ เจ็บเหลือเกิน!"
"ข้ารู้สึกได้ว่าทั้งชนชาติจีนกำลังคร่ำครวญ! ข้ารู้สึกได้ว่าทั้งชนชาติจีนกำลังร่ำไห้เลือด!"
"ทหารหนุ่มหนึ่งแสนนาย ขุนเขาเขียวฝังกระดูกผู้จงรักภักดี! เตี้ยวจื้อเฉียง มโนธรรมเจ้าไม่เจ็บปวดบ้างหรือ?"
"......"
ทั้งอาณาจักรมังกรจมอยู่ในความเศร้าโศกอันใหญ่หลวง แต่ในเครือข่ายต่างประเทศ แม้จะมีคนไว้อาลัย แต่ส่วนใหญ่กลับดีใจในความหายนะและพูดจาเสียดสี
"กองทัพเทพสงครามสายฟ้าถูกทำลายย่อยยับ ฉินจงเฉิงกับเฉินหงเต้าก็จะตาย เผ่าเสือบินก็คงไม่ปล่อยชูหยุนเซิงดาวรุ่งของอาณาจักรมังกรไว้! อาณาจักรมังกรครั้งนี้เสียเลือดหนักจริงๆ!"
"ใช่ ปรมาจารย์ขั้นแปดสองท่าน ไม่ว่าจะอยู่ประเทศไหน ก็เป็นกำลังที่สามารถเปลี่ยนแปลงสงครามได้! น่าเสียดายสำหรับอาณาจักรมังกร!"
"สูญเสียฐานทัพหมื่นเผ่าหนึ่งแห่ง แถมเสียปรมาจารย์ขั้นแปดอีกสองท่าน อำนาจของอาณาจักรเหยี่ยวพวกเราก็เทียบเท่าอาณาจักรมังกรในพริบตา!"
"ไม่รู้ว่าฐานทัพหมื่นเผ่าอีกสามแห่งของอาณาจักรมังกรเป็นอย่างไรบ้าง? ถ้าฐานทัพหมื่นเผ่าอีกสามแห่งก็เกิดเหตุการณ์แบบนี้..."
"อาณาจักรมังกรไปสร้างศัตรูกับเผ่าชั้นยอดทั้งหมดหรือไง? ถึงได้มีเผ่าพันธุ์จากดวงดาวมากมายมาโจมตี?"
"......"
...
...
สนามรบหมื่นเผ่า
เมืองประตูสวรรค์ใต้
ฉินจงเฉิงมองดูการถ่ายทอดสดบนท้องฟ้า แล้วพยักหน้าเบาๆ ไปทางค่ายทหารแห่งหนึ่งในระยะไกล
ชูหยุนเซิงเข้าใจทันที พยุงผู้บัญชาการทั้งสองเข้าไปในค่ายทหาร
เมื่อมีค่ายทหารบัง การถ่ายทอดสดบนท้องฟ้าก็มองไม่เห็นสถานการณ์ภายใน
ท่านผู้บัญชาการฉินปล่อยพลังจิต ห่อหุ้มค่ายทหารทั้งหมด ป้องกันการสอดแนมที่อาจเกิดขึ้น
"ท่านผู้บัญชาการฉิน ท่านผู้บัญชาการเฉิน มีอะไรหรือครับ?"
ชูหยุนเซิงมองทั้งสองคนอย่างสงสัย
ท่านผู้บัญชาการฉินล้วงมือเข้าไปในอก คลำอยู่ครู่หนึ่ง แล้วหยิบกุญแจครึ่งชิ้นขนาดฝ่ามือออกมา
ท่านผู้บัญชาการเฉินก็ล้วงมือเข้าไปในอก หยิบกุญแจครึ่งชิ้นขนาดฝ่ามือออกมาเช่นกัน
กุญแจสองชิ้นวางชิดกัน ประกอบเป็นกุญแจดอกใหม่อย่างสนิท
"นี่คือ..."
"นี่คือกุญแจสำหรับเปิดใช้อาวุธสุดท้ายของเมืองประตูสวรรค์ใต้" ท่านผู้บัญชาการฉินส่งกุญแจที่ประกอบกันสมบูรณ์ให้ชูหยุนเซิง
"อาวุธสุดท้าย?" ชูหยุนเซิงตกตะลึง
"ไอ้ก!"
ฉินจงเฉิงไอแรง ไอเสมหะสีแดงฉานออกมาจากปาก
ฉินจงเฉิงไม่สนใจ หยิบผ้าขึ้นมาเช็ดแล้วพูดต่อ: "หยุนเซิง จริงๆ แล้วตั้งแต่กองทัพเริ่มสร้างเมืองประตูสวรรค์ใต้ ก็ได้เตรียมรับมือกับสถานการณ์ที่เลวร้ายที่สุดไว้แล้ว"
"เมืองประตูสวรรค์ใต้แตก ถูกศัตรูยึดครอง ทหารทั้งหมดถึงทางตัน"
"ดังนั้น ตอนสร้างเมืองประตูสวรรค์ใต้ กองทัพจึงฝังอาวุธร้ายแรงไว้ใต้ฐานรากของฐานทัพแห่งนี้ตั้งแต่แรก นั่นก็คืออาวุธสุดท้ายที่พวกเราจะมอบให้เจ้าในตอนนี้!"
ชูหยุนเซิงกลั้นหายใจเบาๆ: "อาวุธสุดท้ายนี้คืออะไร?"
"อาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดในเทคโนโลยีปัจจุบันของเผ่ามนุษย์ - ระเบิดนิวเคลียร์!"
"ระเบิดนิวเคลียร์?!" ม่านตาของชูหยุนเซิงหดตัวอย่างรุนแรง!
"ใช่ ถูกต้อง นั่นคือระเบิดนิวเคลียร์!"
เฉินหงเต้าค่อยๆ ตอบ: "แต่เจ้าต้องจำไว้ สนามรบหมื่นเผ่าเป็นโลกที่พิเศษ ในโลกนี้อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ใช้งานไม่ได้"
"อาวุธนิวเคลียร์ต้องใช้ระบบอิเล็กทรอนิกส์ที่ซับซ้อนในการควบคุมจังหวะและลำดับการจุดระเบิดอย่างแม่นยำ"
"แต่ตอนนี้ระบบอิเล็กทรอนิกส์ใช้ไม่ได้ในสนามรบหมื่นเผ่า... ดังนั้น พวกเราจึงต้องใช้ร่างกายจุดระเบิดนิวเคลียร์!"
ความหนาวเย็นอันมหาศาล แล่นจากส้นเท้าของชูหยุนเซิงขึ้นไปถึงท้ายทอย แล้วแผ่ไปทั่วร่าง!
ฉินจงเฉิงมองชูหยุนเซิง ยิ้มขมขื่น: "ใช่ สิ่งที่เรียกว่าอาวุธสุดท้าย ก็คือการตายพร้อมกัน!"
"ถ้าคืนนี้เจ้าไม่มา ข้าก็จะจุดระเบิดนิวเคลียร์ที่ฝังอยู่ใต้เมืองประตูสวรรค์ใต้แล้ว"
ฉินจงเฉิงพูดอย่างเรียบเฉย แต่ในใจของชูหยุนเซิงกลับมีสายฟ้าระเบิดครั้งแล้วครั้งเล่า!
ชูหยุนเซิงผุดลุกจากเก้าอี้ แล้วค่อยๆ นั่งลง
ชูหยุนเซิงกำหมัดแน่น แล้วคลาย แล้วกำแน่น แล้วคลาย!
ชูหยุนเซิงเงยหน้า ดวงตาแดงก่ำ เต็มไปด้วยความเจ็บปวดและไม่ยอมรับ!
ความทุกข์ทั้งหมดของมนุษย์ล้วนมาจากความไร้ความสามารถของตนเอง!
อาวุธที่แข็งแกร่งที่สุดของผู้อ่อนแอที่ต้องการเอาชนะผู้แข็งแกร่ง ก็คือการตายพร้อมกัน!
ผ่านไปนาน
ฉินจงเฉิงมองใบหน้าหนุ่มของชูหยุนเซิง เสียงแหบแห้ง แต่แฝงความหวังอันแรงกล้า: "นักศึกษาชูหยุนเซิง เจ้าน่าจะติดต่อกับทางกองทัพไปแล้วใช่ไหม?"
ชูหยุนเซิงพยักหน้า: "ติดต่อแล้วครับ"
"งั้นพวกเขาน่าจะบอกเจ้าแล้วใช่ไหม? ทางตะวันออกของเมืองประตูสวรรค์ใต้ห่างออกไป 10 กิโลเมตร มีแม่น้ำใต้ดินสายหนึ่ง เดินทางลงใต้ไปเรื่อยๆ ก็จะถึงที่ที่เรียกว่าบึงปี๋เหยา ที่นั่นมีเผ่าคลื่นมรกตที่เป็นกลาง พวกเขาสามารถช่วยพวกเราได้"
"ตั้งแต่เมืองประตูสวรรค์ใต้แตกจนถึงตอนนี้ นักศึกษาชูหยุนเซิงเจ้าทำมากเกินพอแล้ว ตอนนี้ก็ไปที่นั่นเถอะ!"
สีหน้าของชูหยุนเซิงเปลี่ยนไป!
เขาเข้าใจความหมายของฉินจงเฉิง!
ฉินจงเฉิงกำลังไล่เขาไป แล้วจะนำทหารกองทัพเทพสงครามสายฟ้าที่เหลือแปดร้อยนายและดวงวิญญาณทหารกองทัพเทพสงครามสายฟ้าหนึ่งแสนดวง สละชีพเพื่อชาติ ร่วมสู่ปรโลกกับพันธมิตรแปดเผ่า!
(จบบท)
