บทที่ 344 ข้าจะอดทน! ตราบใดที่ภูผายังตั้งตระหง่าน ย่อมไม่กลัวขาดฟืนให้ก่อไฟ!
ตงฟางหมิงโกรธจนหน้าแดงก่ำ เขาคิดว่าตัวเองมีชีวิตอยู่มานานหลายปี น่าจะมองทุกสิ่งในโลกด้วยความรู้สึกเฉยชาไปแล้ว แต่ไม่คิดว่า การปรากฏตัวของหลินฉางเฟิงจะทำให้จิตใจที่สงบนิ่งดั่งผืนน้ำของเขาต้องปั่นป่วนอีกครั้ง ตงฟางหมิงเคลื่อนร่างวูบเดียวก็มาอยู่ตรงหน้าหลินฉางเฟิง พร้อมกับชี้นิ้วไปที่หน้าผากของอีกฝ่าย ...
