บทที่ 3 กลับสู่โลกแห่งความจริง!
บทที่ 3 กลับสู่โลกแห่งความจริง!
เส้นสายรอบๆ ผลึกมีความหนาและบางไม่เท่ากัน ดึงดูดความสนใจของซูหยุน
เส้นเหล่านี้ส่งพลังงานมาอย่างต่อเนื่อง และยังมีเสียงกระซิบเบาๆ ดังตามมาอีกด้วย
“นี่อาจจะเป็นพลังแห่งความศรัทธาใช่ไหม?”
เมื่อสังเกตเห็นเส้นที่หนาที่สุด ความสนใจของเขาก็เปลี่ยนไปโดยไม่รู้ตัว
เสียงของชายชราที่ดูเหมือนว่าจะเคยอยู่ในอดีตดังขึ้นมาอย่างขาดๆ หายๆ ที่ข้างหูของเขา
“ในที่สุด... ชาวเผ่าที่สวดภาวนามานานกว่าร้อยปี พระเจ้าก็ปรากฏตัวขึ้นแล้ว หมู่บ้านของเราก็มีพระเจ้าแล้ว...”
“พระเจ้าแห่งแสงสว่างผู้ยิ่งใหญ่...”
ขอท่านเมตตาพวกเราด้วย โปรดช่วยพวกเราให้ผ่านพ้นภัยพิบัติที่กำลังจะมาถึงด้วยเถิด!
"นี่เป็นเสียงในใจของปุโรหิตคนนั้นหรือ?" ซูหยุนขมวดคิ้วด้วยความประหลาดใจ ขณะฟังเสียงความคิดและครุ่นคิดจากข้อมูลที่ได้รับ
“หรือว่าการที่ฉันมาที่นี่ เกิดจากการสวดภาวนาของคนในหมู่บ้านนี้ และพลังแห่งศรัทธาพวกนั้น?”
ซูหยุนคาดเดาว่า ตัวเขาอาจจะบังเอิญข้ามมิติและเข้ามาอยู่ในศิลาศักดิ์สิทธิ์นี้ จากนั้นก็ถูกพลังแห่งศรัทธาที่สะสมไว้เปลี่ยนแปลงให้กลายเป็นเทพ ส่วนเกิดขึ้นได้อย่างไรนั้น เขาเองก็ไม่เข้าใจ
หลังจากที่เลิกจดจ่อกับเสียงของปุโรหิตเฒ่า ซูหยุนก็สังเกตเห็นสิ่งแปลกปลอมในพื้นที่
ลูกกลมสีดำขนาดเล็กเท่าเล็บมือ เป็นวัตถุที่โดดเด่นมากในพื้นที่ขาวบริสุทธิ์นี้
"นั่นมันคืออะไรกันหน่ะ?"
จิตสำนึกของซูหยุนสัมผัสกับสิ่งนี้ด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ใครจะรู้ว่า เพียงชั่วขณะที่จิตสำนึกเพิ่งสัมผัสถึงสิ่งนั้น ก็เกิดความเปลี่ยนแปลงขึ้นอย่างรวดเร็ว! ลูกบอลสีดำเล็กๆ นั้นเปลี่ยนจากสถานะนิ่งกลายเป็นวังวนสีดำเล็กๆ จากนั้นก็ขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็ว
ทุกสิ่งรอบๆตัวเขา ถูกวังวนดึงเข้าไปอย่างรวดเร็วและกลืนหายไป
'อะไรนะ!'
ซูหยุนเพียงแค่ได้ตกตะลึงเท่านั้น ก่อนที่จะตอบนองอะไรได้ทัน ทุกอย่างก็มืดลงในทันที!
วังวนสีดำขยายตัวอย่างรวดเร็วและสัมผัสถึงร่างเทพของเขา ก่อนจะดูดร่างของเขาเข้าไปทั้งหมด จากนั้นวังวนสีดำก็เริ่มหดตัวลงจนหายไปในที่สุด."
ทั่วทั้งพื้นที่ภายในศิลาศักดิ์สิทธิ์นั้นว่างเปล่า เงียบสงัดไร้เสียงใดๆ
ชาวเผ่าดั้งเดิมที่ยังคงสวดอ้อนวอนอยู่ภายนอกต่างก็ตกใจเมื่อพบว่าแสงของศิลาศักดิ์สิทธิ์ดับลงทันที ทุกคนจึงตกอยู่ในความตื่นตระหนกและสับสน.
……
"ในห้องขนาดประมาณสิบตารางเมตร ชายหนุ่มอายุราวยี่สิบปีนอนตะแคงอยู่บนเตียง
เปลือกตาของซูหยุนขยับเล็กน้อย ก่อนจะลืมตาขึ้น
'นี่คือ...?'
มองไปรอบๆ ในสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย เขารู้สึกตกใจและสับสนอยู่ในใจ พร้อมกับความรู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
'หรือว่าก่อนหน้านี้ฉันแค่ฝันไป?'
ด้วยความหวังเล็กๆ เขายื่นมือออกมาลองควบคุมพลังเทพดู
ซูหยุนชะงักไปและจ้องมองสิ่งที่อยู่ในมืออย่างตกตะลึง
กลุ่มแสงสีขาวเริ่มส่องประกายอย่างเลือนราง ทำให้รอบๆ สว่างไสว
หลังจากนิ่งไปไม่กี่วินาที ร่างของซูหยุนก็สั่นสะท้านด้วยความตื่นเต้น พร้อมกับรอยยิ้มที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้า
'ฉันกลายเป็นเทพแล้ว จริงๆ! ฮ่าฮ่า...' "
พลังของพระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่ยังคงอยู่ นั่นหมายความว่า เขาในโลกสมัยใหม่ก็ยังเป็นเทพอยู่!
ทันใดนั้น ขณะที่ซูหยุนหัวเราะออกมา
“คนข้างๆ นี่ ทำบ้าอะไรอยู่?”
เสียงบ่นของหญิงวัยกลางคนดังขึ้นอย่างเลือนลาง
“เอ่อ...” ซูหยุนหยุดหัวเราะทันทีและปิดปากตัวเองอย่างเขินอาย
เขาเกือบลืมไปว่ามีคนอาศัยอยู่ไม่ไกลจากที่นี่ น่าจะถูกคนข้างๆ ได้ยินจากระเบียง
“เกือบจะดีใจจนลืมตัวไปแล้ว” ซูหยุนเกาหัว หลังจากความตื่นเต้นสงบลง เขาก็ค่อยๆ กลับมาคิดใหม่อีกครั้ง
“เดี๋ยวก่อน! ดูเหมือนว่าจะมีอะไรบางอย่างไม่ถูกต้อง?”
“ที่นี่คือโลกแห่งความจริง! ทำไมฉันยังสามารถใช้พลังเทพได้อยู่?
เมื่อซูหยุนตระหนักถึงเรื่องนี้ ใบหน้าของเขาแสดงถึงความตกใจ นี่ไม่ใช่โลกต่างมิติ แต่เป็นโลกแห่งความจริง!
จริงๆแล้วโลกนี้มีพลังเหนือธรรมชาติด้วยอย่างนั้นเหรอ?
นี่มันอะไรกันแน่?
“หรือว่าโลกนี้ยังมีอีกด้านที่ซ่อนอยู่? แค่ฉันไม่รู้?”
ซูหยุนตกอยู่ในภวังค์
ในโลกนี้เขาใช้ชีวิตมาแล้วกว่า 20 ปี แม้ว่าเขาจะไม่เคยประสบกับเหตุการณ์เหนือธรรมชาติ แต่เขาก็ไม่สามารถรับประกันได้ว่าไม่มีเรื่องราวแบบนั้น หรืออาจจะถูกปกปิดโดยรัฐบาล
บางเรื่องลึกลับก็ได้มีการกล่าวถึงในการพูดคุยกันในโลกออนไลน์ซึ่งก็มักทำให้เขารู้สึกแปลกใจและสงสัย
เขาใช้ชีวิตในโลกนี้มาเพียง 20 กว่าปี ความเข้าใจของเขาส่วนใหญ่ยังคงเป็นสิ่งที่ผู้อื่นสอนมา ด้านที่แท้จริงของโลกอาจจะเกินความคาดหมายของเขา
แต่ในเวลาเดียวกัน ความคิดอีกอย่างก็ผุดขึ้นมาในหัวของซูหยุนโดยไม่รู้ตัว
ถ้า... ถ้าโลกแห่งความจริงไม่มีพลังเหนือธรรมชาติล่ะ?
งั้นเป็นไปได้มั้ยที่เขาจะเป็นเทพเจ้าคนเดียวบนโลก?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เขารู้สึกตื่นเต้นและนัยย์ตาเป็นประกาย
“ใจเย็นๆ ใจเย็นๆ!”
ซูหยุนบังคับตัวเองให้ใจเย็น แม้ความฝันจะงดงาม แต่ความเป็นจริงก็อาจจะโหดร้าย
ด้วยพลังที่เขามีในตอนนี้ เขาไม่รู้สึกว่าเขาจะสามารถเล่นสนุกกับโลกแห่งความจริงได้
อย่าพูดถึงการมีพลังเหนือธรรมชาติ แม้จะไม่มีพลังเหนือธรรมชาติ ตอนนี้พลังของเขาก็ยังไม่สามารถต้านทานอาวุธปัจจุบัน ได้เลย!
คำกล่าวที่ว่า
"ยุคสมัยเปลี่ยนไป แม้พลังจะสูงส่งเพียงใด ก็สามารถโดนลูกกระสุนยิงตายได้!"
เขาก้มหน้าลงมองร่างกายที่เปราะบางของตัวเอง จู่ๆ ก็รู้สึกเห็นด้วยกับประโยคนี้มากขึ้น
ต้องระมัดระวังการใช้พลังและพัฒนาตัวเองอย่างช้าๆ อย่าให้มันหากไม่จำเป็น!”
ซูหยุนมีสีหน้าสงบ เขาไม่อยากจะออกมาอวดอ้างตัวเอง แต่กลับถูกคนมาจับกดลงพื้นให้ยอมจำนน
ไม่ว่าจะเป็นการต่อสู้กับพลังเหนือธรรมชาติ หรือถูกหน่วยพิเศษมาเรียกสอบสวน ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการ ด้วยนิสัยส่วนตัวที่ชอบอยู่อย่างสงบ
เขาต้องรอให้มีพลังที่แข็งแกร่งกว่านี้ และตรวจสอบโลกแห่งความเป็นจริงเสียก่อนที่จะแสดงตน
ตอนนี้สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการศึกษาพลังและความสามารถที่ตนเองมีเสียก่อน
ซูหยุนมองไปที่ร่างกายของเขา “จิตกับร่างกายของฉันประสานเข้ากันแล้วอย่างงั้นเหรอ?”
เมื่อคิดได้เช่นนั้น เขาก็ลงจากเตียงอย่างรวดเร็วเพื่อปิดกระจกและผ้าม่านที่ระเบียงให้แน่น
เขายืนอยู่หน้าที่นอน แล้วเขาก็มีความคิดที่อยากจะลองใช้วิชาการบินหรือการลอยตัวของเทพดู
พลังเทพพุ่งพล่าน ซูหยุนถูกปกคลุมด้วยแสงออร่าสีขาวที่เข้มข้นและรุนแรง แม้จะมีแรงกดดันมาก แต่กลับแค่สั่นไหวและยังไม่ส่งผลทำให้อะไรเกิดขึ้นเลย
“ดูเหมือนว่าพลังในตอนนี้ยังไม่เพียงพอ”
เขาส่ายหัวเล็กน้อย
หลังจากการทดลองล้มเหลว เขานั่งขัดสมาธิลงบนเตียง ก่อนจะหลับตาลง
ซูหยุนได้รวบรวมจิตเข้าไปในร่างกาย และในขณะนั้นเขาก็ได้รับรู้ถึงการมีอยู่ของอีกร่างหนึ่ง!
เขาจึงถ่ายโอนจิตสำนึกไปยังร่างเทพ และเขาก็เริ่มควบคุมร่างเทพให้ลอยออกมาจากร่างกายของเขา!
ทันใดนั้น แสงสีขาวก็ส่องประกาย!
ทั้งห้องสว่างไสวด้วยแสงสีขาว
แสงสีขาวนุ่มนวลปกคลุมไปทั่วร่าง ปรากฎให้เห็นร่างเทพอันศักดิ์สิทธิ์ซึ่งไม่สามารถเห็นได้อย่างชัดเจน!
ถ้าหากว่าในตอนนี้มีผู้พบเห็นเข้า คงจะกรีดร้องออกมาอย่างตกใจอย่างไม่ต้องสงสัย
ทันทีที่เขาปรากฏให้เห็นก็มีคุณลักษณะที่ดูเป็นเป็นเทพเซียน!
ถึงขั้นที่อาจจะถูกนำไปเปรียบเทียบกับสิ่งศักดิ์สิทธิ์บางอย่างได้เช่นกัน!
เพราะรูปลักษณ์ของเขานั้นทำให้ไม่สามารถมีความคิดดูที่จะหมิ่นใดๆ ได้เลย แสงออร่าสีขาวอันบริสุทธิ์ยังทำให้พวกเขารู้สึกถึงอำนาจที่เหลือล้นจนทำให้ไม่กล้านำตัวเองไปเปรียบเทียบได้ด้วยซ้ำ!
ซูหยุนลอยอยู่เหนือที่นอน
ขณะนั้นเอง คิ้วที่งดงามของเขาขมวดขึ้นทันทีที่แสดงร่างเทพ เขาก็รู้สึกถึงความไม่สบายตัว และพลังเทพในร่างกายก็ลดลงอย่างรวดเร็ว
“เรานี่อ่อนแอขนาดนี้เชียวหรือ? แค่ปรากฏตัวก็ทำให้รู้สึกไม่สบายตัว?”
ซูหยุนคิดอย่างงุนงง
เขาคิดว่า บางทีเขาอาจเป็นเทพที่อ่อนแอที่สุดก็เป็นได้?
หรือบางที เทพที่ชื่อว่า ‘โลกิ’ คนนั้นอาจจะแข็งแกร่งกว่าตัวเขาด้วยซ้ำ!
ในตอนนั้น ความรู้สึกแปลกๆ ก็ผุดขึ้นมาในใจของเขา
"หรือว่า..."
สีหน้าของซูหยุนเปลี่ยนไปเล็กน้อย เขารีบหันไปมองให้ความสนใจไปที่ ‘แก่นเทพ’ ทันที!
(จบตอนที่ 3)
