บทที่ 297 หนึ่งเดียว
บทที่ 297 หนึ่งเดียว ในวันนี้ที่เฉินเฉิงมาถึงเหยียนจิง อากาศสดใส ท้องฟ้าโปร่งแสงอาทิตย์อ่อนโยน ใบไม้เปลี่ยนสีเหลืองอร่ามร่วงหล่นบนพื้นเหมือนพรมที่ปูเอาไว้ แสงแดดอุ่นส่องลงมากระทบใบไม้แห้งจนเหมือนจะเปราะบางและแตกออกได้เมื่อแตะต้อง ชีวิตคนก็เหมือนใบไม้ที่ร่วงหล่น เมื่ออายุมากขึ้น ย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามก...