บทที่ 289 กลิ่นหอมที่อบอวล
บทที่ 289 กลิ่นหอมที่อบอวล เมื่อเฉินเฉิงเอ่ยคำพูดออกมา เจียงลู่ซีถึงกับใบหน้าแดงก่ำอีกครั้ง เพราะเธอพลันนึกถึงตอนที่ยังเรียนมัธยมปลาย เมื่อเฉินเฉิงเคยเขียนข้อความถึงเธอบนกระดาษ เฉินเฉิงคนนี้ช่างหน้าหนาเกินไปจริง ๆ และยังเป็นคนที่ไม่มีความละอายเสียเลย ทำไมคำพูดที่น่าขายหน้าแบบนั้นถึงพูดออกมาได้ง่ายขน...
