บทที่ 22 การประเมินผลของระบบ

"ลุงหลี่ครับ เรื่องเงินกู้ ถึงกำหนดแล้วจะมีทางคืนไหมครับ?" ถังชิงรู้สึกอึดอัดใจ

จริงๆ แล้ว การทวงหนี้เป็นเรื่องที่พูดยาก แต่ก็ต้องพูด จะมาอายจนปล่อยไว้ไม่ได้ เขาไม่ใช่คนที่จะยอมทนทุกข์เพื่อรักษาหน้า เขารอให้หลี่เจี้ยนกั๋วคืนเงินเพื่อจะได้รับประสบการณ์

"เรื่องนี้ไม่มีปัญหา ถึงเวลาฉันก็แค่ยืมเพื่อนสักหน่อย ก่อนหน้านี้ไม่มีอะไรแน่นอน เพื่อนๆ ก็ไม่กล้าให้ยืม แต่ตอนนี้มีร้านอาหารใหญ่ขนาดนี้ ธุรกิจก็ดีแบบนี้ การยืม 200,000 ก็ไม่มีปัญหาอะไร" หลี่เจี้ยนกั๋วยิ้มพูด

ถึงถังชิงไม่พูด หลี่เจี้ยนกั๋วก็เตรียมจะคุยเรื่องนี้กับถังชิงคืนนี้อยู่แล้ว เพราะสัญญาใกล้ครบกำหนด และตัวเองก็ผ่านช่วงยากลำบากมาได้แล้ว แม้ในกระเป๋าจะไม่มีเงิน แต่ในมือก็มีไก่ที่ออกไข่เป็นทอง

มีร้านอาหารอยู่ตรงนี้ ตอนนี้จะยืมเงินใครก็ง่ายขึ้น เป็นการเติมเต็มให้ดียิ่งขึ้น แน่นอนว่าจะมีคนอยากช่วยมากมาย อาจถึงขั้นเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดี ถ้ายืมไม่นานอาจไม่คิดดอกเบี้ยด้วยซ้ำ แต่แน่นอน หลี่เจี้ยนกั๋วก็ไม่ใช่คนไม่รู้จักบุญคุณ จะไม่จ่ายดอกเบี้ยให้เขาไม่ได้

ที่ถังชิงถามเรื่องคืนเงินตรงๆ แบบนี้ หลี่เจี้ยนกั๋วก็ไม่ได้รู้สึกไม่พอใจอะไร

หลายปีมานี้ เขาได้เรียนรู้ความเจ้าเล่ห์ของพ่อค้ามาบ้าง แต่ก็ได้เรียนรู้จิตวิญญาณของการทำสัญญาด้วย เมื่อมีสัญญาก็ต้องปฏิบัติตาม ไม่เช่นนั้นต่อไปใครจะกล้าร่วมงานกับตน? แค่ไม่กี่ครั้งชื่อเสียงก็จะเสียหาย

ไม่คุ้มเสีย สำหรับหลี่เจี้ยนกั๋วที่มีความทะเยอทะยานอยู่ในใจและอยากทำเรื่องใหญ่ เรื่องที่เขียนไว้ในสัญญาแล้วยังจะมาหาทางบ่ายเบี่ยง เขาไม่ยอมให้ตัวเองเป็นคนแบบนั้น

โดยเฉพาะเมื่อถังชิงบอกว่ามีเรื่องจำเป็นต้องใช้ นั่นหมายความว่าเงิน 200,000 นี้อาจเป็นเงินที่ถังชิงเร่งรีบให้ตนยืม หรือแม้แต่นำเงินที่ยืมมาให้ตนยืมต่อ คิดมาถึงตรงนี้ หลี่เจี้ยนกั๋วก็อดรู้สึกซาบซึ้งใจไม่ได้

"ดีแล้วครับ ที่จริงผมมีเรื่องด่วนต้องใช้จริงๆ ไม่งั้นก็คงไม่รีบถาม หวังว่าลุงหลี่จะไม่ถือสาน" ถังชิงก็โล่งอกไปที

"ฮ่าๆ ไม่เป็นไร ฉันหลี่เจี้ยนกั๋วไม่ใช่คนไม่รักษาคำพูด เมื่อเซ็นสัญญาแล้วก็จะไม่ผิดสัญญา ไม่เคยคิดจะให้เกินกำหนด ฉันก็คิดเรื่องคืนเงินก้อนนี้มานานแล้ว ติดต่อเพื่อนๆ ไว้แล้ว พรุ่งนี้ก็จะรวบรวมเงินได้ครบ" หลี่เจี้ยนกั๋วหัวเราะพูด

"ขอบคุณที่เข้าใจครับ ผมก็ไม่มีทางเลือก มะรืนตอนเที่ยงผมจะมารับ"

เพื่อจะเลเวลอัพให้เร็ว เขาจำเป็นต้องให้หลี่เจี้ยนกั๋วคืนเงินเร็วๆ ส่วนจางตงชิง เขาก็โทรไปตอนเที่ยงวันนี้แล้ว จางตงชิงก็บอกว่าไม่มีปัญหา สามารถคืนให้เขามะรืนต่อหน้าได้

จางตงชิงเดิมจะเลี้ยงเขาที่ร้านอาหารเสฉวนเก่า แต่ด้วยหลักการที่ว่าเงินไม่ควรไหลไปที่อื่น ถังชิงจึงนัดมาที่นี่ ตอนนั้นจะได้คืนพร้อมกันทั้งสองก้อน

แน่นอนว่า ตลอดกระบวนการไม่ได้หลบหน้าจางจิ้งและคนอื่นๆ

พวกเขาในฐานะฝ่ายการเงิน ย่อมรู้ข้อตกลงในสัญญาของทั้งสองคน แม้แต่หลี่ข่าย ก็กำลังคำนวณว่าอีกไม่กี่วันจะต้องรีดเงินเศรษฐีถังชิงคนนี้สักมื้อ ควรกินอะไรดี? หลี่ข่าย จมอยู่ในภาวะตัดสินใจไม่ได้

"ได้ครับ งั้นลุงหลี่ ดึกแล้วผมขอตัวก่อน เรื่องเงินเดือนกับโบนัสก็ทำตามแผนที่วางไว้ ลุงผมคงรอผมไม่นอนอีกแล้ว คราวหน้าพวกนักเลงนั่นมา อย่าลืมถ่ายรูปนะครับ"

ถังชิงลุกขึ้นเตรียมจะกลับ เวลาดึกแล้ว ถ้าไม่กลับลุงก็จะโทรมาอีก

"เข้าใจแล้ว มะรืนตอนเที่ยงฉันจะเอาเงินมาให้" หลี่เจี้ยนกั๋วลุกขึ้นพูด

"ไม่มีปัญหา อ้อ ลุงหลี่ครับ มะรืนตอนเที่ยงผมจะเลี้ยงเพื่อนคนหนึ่ง ขอจองห้องวีไอพีให้หน่อย ไม่ต้องห้องใหญ่สุด ห้องธรรมดาก็พอ" ถังชิงพูดต่อ

"งั้นจองห้องชิงเฟิงนะ เสี่ยวจาง จำไว้ด้วย มะรืนตอนเที่ยงเก็บห้องชิงเฟิงไว้" หลี่เจี้ยนหันไปสั่งจางจิ้ง

ชื่อห้องวีไอพีในร้านไม่ได้ใส่คำว่าหอหรือศาลา ใช้แค่สองตัวอักษร ชิงเฟิง(สายลมเย็น) เสี่ยวเฉียว(สะพานเล็ก) หลิ่วสุ่ย(น้ำไหล) ฟูอวิ๋น(เมฆลอย) สวี่รื่อ(อาทิตย์รุ่ง) หมิงเยว่(จันทร์สว่าง)... ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นชื่อที่ถังชิงตั้ง

ส่วนห้องวีไอพีที่ใหญ่ที่สุด ชื่อที่ถังชิงตั้งคือ -- ชางไห่(ทะเลกว้าง)

ชางไห่ซังเทียน หมายถึงทะเลกลายเป็นทุ่งนา สิ่งของยังคงเดิมแต่คนเปลี่ยนไป

แม้จะไม่ค่อยเข้ากับบรรยากาศ แต่คำนี้กลับมีเสน่ห์พิเศษบางอย่าง ทำให้เขาชอบมาก

"ค่ะ" จางจิ้งรีบรับคำ

...

หลังกลับถึงบ้าน

เป็นอย่างที่คาด

ลุงยังไม่นอน กำลังนั่งดูข่าวรอบดึกที่โซฟา

ป้าเข้านอนแล้ว พรุ่งนี้เธอต้องไปทำงาน ส่วนลุง หลายปีที่ผ่านมานาฬิกาชีวิตทำให้เขานอนดึกแค่ไหนก็ตื่นเช้า ทั้งวันก็ยังกระปรี้กระเปร่า ก็แค่อายุสามสิบกว่า ยังอยู่ในวัยที่แข็งแรงมีพลัง

เห็นถังชิงกลับมาอย่างปลอดภัย ชิ่นอวี่กังก็วางใจ

พี่สาวฝากลูกคนเดียวมาอยู่ที่นี่ ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องไม่ให้เกิดอันตราย

ช่วงนี้ถังชิงเปลี่ยนไปมาก ราวกับโตขึ้นในทันที ทั้งทำอาหารเป็น ทำความสะอาดบ้านและซักผ้าเอง น้ำเสียงและวิธีทำงานก็ดูเป็นผู้ใหญ่กว่าเดิมมาก

แต่ชิ่นอวี่กังก็ไม่ได้คิดอะไรมาก หลานชายโตขึ้นและเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเป็นเรื่องดี

...

วันต่อมา

วันจันทร์

ต้องไปเรียนอีกแล้ว

ถังชิงตื่นแต่เช้าเพื่อดูว่าระบบมีการเปลี่ยนแปลงอะไรไหม

เขาพบว่าวันประเมินผลก็ไม่ได้มีอะไรมาก แค่หน้าระบบเปลี่ยนไปนิดหน่อย ตัวอักษรทั้งหมดที่เคยดูโปร่งใสเหมือนสีฟ้าขาว กลายเป็นสีแดงเข้ม ดูเร่งด่วนมาก

นอกจากนี้ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยน ภารกิจระบบจะรีเฟรชหลังการประเมินผลคืนนี้เที่ยงคืน

ถังชิงดูข้อมูลของตัวเองอีกรอบ:

ชื่อผู้ใช้: ถังชิง

เลเวล: 1

ประสบการณ์: 30/100

วงเงินกู้ประจำเดือน: 500,000/500,000

วงเงินส่วนตัวประจำเดือน: 300,000/100,000

ทรัพย์สินที่ถอนได้: 0

จิตใจ: 51+15

ร่างกาย: 49+15

ค่าพลังงาน: 15

ในข้อมูลไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง

แค่ในส่วนทรัพย์สินที่ถอนได้ ระบบทำตัวหยิ่งมาก มีความสามารถในการปัดเศษลงสูงมาก แม้แต่ 19,999 หยวนก็จะแสดงเป็น 10,000 หยวน

ราวกับว่าการแสดงตัวเลขหลักพันเป็นเรื่องน่าอายมาก

แต่ถังชิงก็เข้าใจได้ เมื่อตัวเองขึ้นถึงเลเวล 9 วงเงินกู้ภายนอกต่อเดือนก็จะเป็นหน่วยร้อยล้าน เงินหลักพันก็ถือว่าน้อยมากจนไม่ต้องคำนึงถึง

เพราะการตั้งค่าแบบนี้ บัญชีส่วนตัวของถังชิงจึงแสดงเป็นศูนย์ไปเลย ถังชิงมองแล้วรู้สึกหมดคำพูด ตัวเลขนี้ชัดเจนว่ากำลังเยาะเย้ยความจนของเขา แต่จะไปโมโหกับสิ่งไม่มีชีวิตก็คงไม่ได้

ตอนกลางคืน

เกือบถึงเวลาเที่ยงคืน

ถังชิงนอนอยู่บนเตียงดูข้อมูลส่วนตัวซ้ำแล้วซ้ำเล่า ระบบไม่มีฟังก์ชั่นบอกเวลา นาฬิกาปลุกที่บ้านก็ไม่ใช่เวลามาตรฐาน อาจคลาดเคลื่อนได้หลายนาที

ดังนั้น ถังชิงจึงท่องดูข้อมูลส่วนตัวไปเรื่อยๆ

ทันใดนั้น เสียงระบบก็ดังขึ้น เขารีบลุกขึ้นนั่ง

"ผลการประเมินเดือนตุลาคม -- ผ่าน"

แล้ว... แล้วก็ไม่มีอะไรต่อ

ช่างสั้นเกินไปแล้ว

ไม่มีการแสดงตารางประเมินสถานการณ์ของตัวเองในเดือนนี้เลยหรือ? หลังจากเห็นระบบที่ดูเหมือนทำงานลับๆ แบบนี้ ถังชิงก็ไม่รู้จะพูดอะไร และดูเหมือนจะไม่มีรางวัลสำหรับการผ่านด้วย

ถังชิงท่องดูข้อมูลระบบอีกครั้ง

ในทันใด ข้อมูลส่วนตัวของเขาก็รีเฟรชเป็น:

ชื่อผู้ใช้: ถังชิง

เลเวล: 1

ประสบการณ์: 45/100

วงเงินกู้ประจำเดือน: 0/500,000

วงเงินส่วนตัวประจำเดือน: 200,000/100,000  (เบิกล่วงหน้าถึงสิ้นเดือนธันวาคม)

ทรัพย์สินที่ถอนได้: 0

จิตใจ: 51+20

ร่างกาย: 49+20

ค่าพลังงาน: 20

เปรียบเทียบกับข้อมูลก่อนหน้า เขาพบว่าตัวเองทำภารกิจทรัพย์สินส่วนตัว 100,000 สำเร็จ ได้เพิ่มค่าพลังงาน 5 คะแนน ประสบการณ์ 10 คะแนน ดูเหมือนว่าเงินที่เขาลงทุนแม้จะถือเป็นของระบบ ไม่สามารถนับเป็นทรัพย์สินส่วนตัว

แต่ร้านอาหารมีมูลค่าเพิ่ม ส่วนที่เพิ่มขึ้นนับเป็นทรัพย์สินส่วนตัวได้

บวกกับการที่เดือนที่แล้วเบิกเงินล่วงหน้า ทำให้วงเงินกู้ส่วนตัวเดือนนี้สำเร็จ ได้เพิ่มประสบการณ์อีก 5 คะแนน

ตอนนี้มีประสบการณ์ 45 คะแนน พรุ่งนี้เมื่อทั้งสองคนคืนเงิน จะได้เพิ่มอีก 50 คะแนน ตัวเองก็จะมี 95 คะแนน แค่ได้อีก 5 คะแนนก็จะเลเวลอัพได้แล้ว ถังชิงตั้งตารอรางวัลหลังเลเวลอัพมาก

จากนั้นถังชิงก็เปิดดูหน้าภารกิจ:

1. ทำภารกิจการให้กู้แก่ลูกค้าที่ระบบแนะนำในเดือนนี้สำเร็จ ดูรายละเอียดได้ในคำอธิบายภารกิจ รางวัล: ประสบการณ์ +5 ความสำเร็จ 0/1

2. ทำภารกิจการให้กู้แก่ลูกค้าที่ไม่ได้มาจากระบบแนะนำในเดือนนี้หนึ่งราย จำนวนเงินไม่ต่ำกว่า 100,000 รางวัล: ประสบการณ์ +5 ความสำเร็จ 0/1

3. ใช้วงเงินกู้ภายนอกทั้งหมดในเดือนนี้ รางวัล: ประสบการณ์ +5 ความสำเร็จ 0/50

4. ใช้วงเงินกู้ส่วนตัวทั้งหมดในเดือนนี้ รางวัล: ประสบการณ์ +5 ความสำเร็จ 10/10 (สำเร็จแล้ว)

5. ภารกิจความสำเร็จ 1: ยอดเงินกู้ภายนอกสะสมถึง 1,000,000 รางวัล: ค่าพลังงาน +5 ประสบการณ์ +10 ความสำเร็จ 50/100

6. ภารกิจความสำเร็จ 2: ยอดเงินต้นที่ได้รับคืนจากเงินกู้ภายนอกสะสมถึง 1,000,000 รางวัล: ค่าพลังงาน +5 ประสบการณ์ +10 ความสำเร็จ 0/100

7. ภารกิจความสำเร็จ 3: ยอดเงินกู้ส่วนตัวสะสมถึง 500,000 รางวัล: ค่าพลังงาน +5 ประสบการณ์ +20 ความสำเร็จ 30/50

8. ภารกิจความสำเร็จ 4: ทรัพย์สินส่วนตัวของผู้ใช้ถึง 500,000 (ไม่นับรวมเงินกู้ส่วนตัวและรางวัลจากระบบ) รางวัล: ค่าพลังงาน +5 ประสบการณ์ +20

ภารกิจส่วนใหญ่ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง เพียงแต่เงินกู้ส่วนตัวประจำเดือนกลายเป็นสีเทา

ภารกิจความสำเร็จ 3 และ 4 ได้รีเฟรชเป้าหมายใหม่เป็น 500,000 เชื่อว่าจะทำสำเร็จไม่นาน

แม้แต่ภารกิจความสำเร็จยอดเงินกู้ส่วนตัวสะสม 500,000 ตอนนี้ก็ทำได้แล้ว แค่เบิกล่วงหน้าก็พอ แต่ด้วยหลักการที่ว่าพยายามสูญเสียให้น้อยที่สุด ถังชิงจึงยังไม่คิดจะเบิกล่วงหน้าอีก เก็บไว้ก่อน รอจนจำเป็นจริงๆ ค่อยว่ากัน

การประเมินเสร็จสิ้น ภารกิจรีเฟรช ถังชิงก็รู้สึกง่วงแล้ว

ไม่นานก็เข้าสู่ห้วงนิทรา

(จบบท)