บทที่ 122 ความอาฆาต
บทที่ 122 ความอาฆาต ทหารราบคนนั้นเพิ่งตระหนักได้ว่าเขานั่งจมอยู่ในปัสสาวะของตัวเอง มือใหญ่ที่จับคอเขาไว้มีแรงมหาศาล แม้เขาจะพยายามดิ้นรนอย่างไร ก็ไร้ผล ไม่นาน เขาหมดแรง ใบหน้าเต็มไปด้วยความหวาดกลัว มือใหญ่ค่อยๆ คลายออก ทหารราบหันไปมองเห็นเจ้าของมือนั้น เป็น ชายในชุดดำปิดหน้า ชายในชุดดำยกนิ้วขึ้น และ...
