ตอนที่ 49 ซุ่มโจมตีและล่อศัตรู
กองทัพโจรโพกผ้าเหลืองแปดหมื่นนายเดินทัพอย่างเป็นระเบียบ
เตียวก๊กขี่ม้าศึก ยืนอยู่กลางกองทัพ สีหน้าเคร่งขรึม
เมื่อเขาเดินทางไปทั่วทุกสารทิศเพื่อเผยแพร่ลัทธิไท่ผิง เขาก็เคยเดินบนถนนสายนี้
ในตอนนั้น เขาไปเพื่อช่วยเหลือผู้คนที่กำลังดิ้นรนเพื่อเอาชีวิตรอดภายใต้การปกครองที่เสื่อมโทรมของราชวงศ์ฮั่น
เพื่อช่วยชีวิตผู้คน!
แต่ครั้งนี้ เขาจะไปฆ่าคน!
ฆ่าสุนัขรับใช้ของราชสำนัก!
"ท่านปรมาจารย์!"
"ใกล้ค่ำแล้ว พวกเราควรตั้งค่ายพักผ่อนก่อนไหมครับ?"
แม่ทัพคนหนึ่งถามด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
เตียวก๊กเงยหน้าขึ้นมองไปข้างหน้า
หุบเขาเล็กๆ ปรากฏขึ้นข้างหน้า
เขารู้จักภูมิประเทศนี้เป็นอย่างดี
ผ่านหุบเขานี้ไป เดินทางอีกสิบกว่าลี้ก็จะถึงแม่น้ำชวี
"ไม่ต้องพักแล้ว เดินทางต่อไป ข้ามหุบเขานี้ไป แล้วค่อยพักที่แม่น้ำชวี!"
เตียวก๊กยกมือขึ้นออกคำสั่ง
แม่ทัพพยักหน้าอย่างลังเล
"ข้างหน้ามีหุบเขา ภูมิประเทศแบบนี้อันตรายมาก ควรส่งหน่วยสอดแนมไปตรวจสอบก่อนไหมครับ?"
"ไม่จำเป็น!"
ดวงตาของเตียวก๊กฉายแววดูถูกเหยียดหยาม
"กองทัพหลักของราชสำนักกำลังล้อมเมืองชวีเหลียง! มีเพียงไม่กี่คนที่รับผิดชอบการป้องกันที่แม่น้ำชวี"
"เรามีกองทัพแปดหมื่นนาย แค่น้ำลายก็มากพอที่จะทำให้พวกมันจมน้ำตาย!"
"ทหารพวกนั้นมีความสามารถอะไร ถึงกล้ามาต่อกรกับพวกเรา?"
แม่ทัพก็พยักหน้าเช่นกัน
"ท่านปรมาจารย์พูดถูก ข้าคิดมากเกินไป!"
กองทัพเดินเข้าไปในหุบเขา
เตียวก๊กมีสีหน้าเรียบเฉย ยังคงหยิ่งยโส
ในขณะนี้ เสียงตะโกนฆ่าก็ดังขึ้นรอบๆ!
กองกำลังเทพธนูที่ซุ่มโจมตีอยู่เป็นฝ่ายเริ่มโจมตีก่อน
ลูกธนูนับไม่ถ้วนพุ่งออกมาจากท้องฟ้า และปกคลุมกองทัพโจรโพกผ้าเหลือง
ผลของรัศมีค่ายกลปีกกระเรียนระดับเทพ: แม่นยำ!
พลธนูแต่ละคนเล็งเป้าหมายที่แตกต่างกัน
ลูกธนูเหล่านี้เล็งไปที่คอของทหารเหล่านั้น!
ด้วยความเสียหายเจ็ดเท่า ลูกธนูสามารถเจาะคอของโจรโพกผ้าเหลืองได้อย่างง่ายดาย
บางลูกธนูที่ทรงพลัง สามารถทะลุผ่านสองคนพร้อมกัน
ภายใต้การซุ่มยิงที่แม่นยำของกองกำลังเทพธนู โจรโพกผ้าเหลืองล้มลงทันที
กองทัพโจรโพกผ้าเหลืองเริ่มปั่นป่วน
จากนั้น เสียงฝีเท้าม้าก็ดังขึ้น
ทหารม้าจำนวนมากปรากฏตัวขึ้นจากทั้งสองข้างทาง
ทหารม้าเพลิงสายฟ้าดักรอซุ่มโจมตีอยู่ก่อนแล้ว!
เตรียมพร้อมอย่างเต็มที่!
"พี่น้อง ตามข้ามา ฆ่าโจรโพกผ้าเหลือง และสร้างผลงานให้กับบ้านเมือง!"
ลิโป้ตะโกนและพุ่งเข้าใส่ก่อน
จูล่งแกว่งทวนเงิน เตียวเลี้ยวยกทวนเหล็ก นำทหารม้าเพลิงสายฟ้าพุ่งเข้าใส่
พวกเขาเหมือนเสือที่กระโจนลงจากภูเขา และเหมือนฝูงหมาป่าที่ดุร้าย
การจัดขบวนทัพของโจรโพกผ้าเหลืองถูกทำลายในพริบตา!
กองทัพโจรโพกผ้าเหลืองที่ไม่ได้เตรียมพร้อมถูกสังหารอย่างโหดเหี้ยม!
ในพริบตา ภายใต้การโจมตีของทหารม้าเพลิงสายฟ้าและการยิงธนูที่แม่นยำของกองกำลังเทพธนู โจรโพกผ้าเหลืองถูกฆ่าตายไปไม่น้อยกว่าห้าพันคน
เลือดไหลนองไปทั่วหุบเขา
กลิ่นคาวเลือดคละคลุ้งไปทั่ว!
สีหน้าของเตียวก๊กเปลี่ยนไป
"มีการซุ่มโจมตีจริงๆ? ทหารพวกนั้นกล้าดียังไง!"
"พวกมันคิดจะต่อกรกับพวกเราจริงๆ เหรอ!"
"คนแค่ไม่กี่พันคน คิดจะจัดการกับกองทัพแปดหมื่นนายของข้า!"
เขาแกว่งดาบยาวและพูดอย่างเฉียบขาด
"ตั้งสติ! ตั้งสติไว้!"
"อย่าแตกตื่น ทหารพวกนั้นมีจำนวนน้อย!"
"ทุกคนตั้งรับและล้อมพวกมันไว้!"
ภายใต้การปลอบใจของเตียวก๊ก ทหารโจรโพกผ้าเหลืองก็ตั้งสติได้ และเริ่มตอบโต้ทหารม้าเพลิงสายฟ้าอย่างเป็นระบบ!
พวกเขามีกำลังพลมากกว่าทหารม้าเพลิงสายฟ้า
พลังการต่อสู้ก็แข็งแกร่งมาก
ทหารม้าเพลิงสายฟ้าเริ่มรู้สึกกดดัน
จูล่งแกว่งทวนและสังหารโจรโพกผ้าเหลืองที่อยู่ตรงหน้า
เขารีบหันไปมองลิโป้และเตียวเลี้ยว
"เฟิงเซียน เหวินหยวน ได้เวลาแล้ว!"
"ตามคำสั่งของนายท่าน พวกเราควรจะถอยแล้ว!"
"มิฉะนั้น พวกเราอาจจะถูกกองทัพโจรโพกผ้าเหลืองล้อมไว้!"
ลิโป้พยักหน้า กวาดทวนกวนเตียว และผ่าแม่ทัพโจรโพกผ้าเหลืองที่อยู่ตรงหน้าออกเป็นสองซีก
"จูล่งพูดถูก พวกเราจะถอยตอนนี้ อย่าได้พลาดเรื่องสำคัญของนายท่าน!"
พูดจบ ลิโป้ก็หันม้าและผิวปากเหมือนนกอินทรีบนท้องฟ้า
นี่คือสัญญาณถอยทัพ!
จูล่ง เตียวเลี้ยว และทหารม้าเพลิงสายฟ้าคนอื่นๆ ก็หันหลังกลับในเวลาเดียวกัน ฝ่าวงล้อม และมุ่งหน้าไปยังป่าทึบ!
"ท่านปรมาจารย์ พวกมันจะหนี!"
แม่ทัพคนหนึ่งตะโกน
ดวงตาของเตียวก๊กเต็มไปด้วยความโกรธ เหมือนไฟกำลังลุกไหม้
จิตสังหารแผ่ออกมาจากตัวเขา
"ทหารพวกนั้นคิดว่าพวกเราเป็นอะไร?"
"อยากมาตอนไหนก็มา อยากไปตอนไหนก็ไป?"
"ด้วยหนี้เลือดมากมายขนาดนี้ พวกมันคิดจะหนีไปง่ายๆ หรือ?"
"คิดผิดแล้ว!"
เตียวก๊กกัดฟันและคำราม
"ไล่ตาม! ไล่ตามพวกมัน!"
"วันนี้ ไม่ว่าจะต้องแลกด้วยอะไร ข้าจะให้ทหารพวกนั้นอยู่ที่นี่ เพื่อฝังศพศิษย์ของเราที่เสียชีวิต!"
