บทที่297
"โอ้ เมอร์ลิน! รักษาได้จริงๆ ด้วย!" คุณหญิงลองบัตท่อมมองภาพตรงหน้าด้วยความไม่อยากเชื่อ เธอโผเข้ากอดแฟรงก์ ลองบัตท่อมบนเตียงด้วยความดีใจจนน้ำตาไหล "ลูกชายของแม่! ในที่สุดลูกก็ได้สติแล้ว!" แฟรงก์ที่ถูกกอดไว้มองผู้หญิงสูงวัยตรงหน้าด้วยความงุนงง รู้สึกอบอุ่นแปลกๆ ทำให้เขาไม่ได้ปฏิเสธการกอดนี้ แต่ก็ถ...
