บทที่260
เมื่อเดินตามศาสตราจารย์สเปราต์ มาถึงต้นวิลโลว์จอมหวด ปีเตอร์ก็อุ้มผ้าพันแผลกับน้ำยารักษาอยู่ในมือ "โอ้ เจ้าโชคร้ายเอ๋ย กิ่งก้านหลายอันโดนทำลายเสียแล้ว" ศาสตราจารย์สเปราต์พูดด้วยความเสียดายก่อนจะร่ายคาถาให้หินก้อนหนึ่งพุ่งไปกระทบปุ่มที่ต้นวิลโลว์จอมหวดเพื่อให้มันหยุดเคลื่อนไหว จากนั้นเธอหันมายิ้มใจดี...
