บทที่ 430: เวลาคือเงินคือทอง
หนึ่งสัปดาห์ต่อมา ลี่อี้เหวินก็เริ่มเดินทางกลับประเทศ ก่อนขึ้นเครื่อง เขาโทรไปบอกลู่อี้หมิงเป็นพิเศษ: "ผมกำลังจะขึ้นเครื่อง คาดว่าอีกสิบสองชั่วโมงจะถึงสนามบินไป๋อวิ๋นแล้ว" ปลายสายลู่อี้หมิงหัวเราะใหญ่: "ได้ คราวนี้กลับมาต้องให้คุณได้หน้าได้ตาแน่ ทำข่าวใหญ่เลย" ลี่อี้เหวินได้ยินแล้วอดขำไม่ได้: "ฟังคุ...
