บทที่ 330 มือปราบบ่อนตัวเล็ก 

บทที่ 330 มือปราบบ่อนตัวเล็ก

ตำรวจจากสถานีไซกงมาถึง

“นายมาจากเขตไหน รู้ไหมว่านี่เป็นเขตดูแลของสถานีตำรวจไซกง?” ตำรวจชั้นสารวัตรที่มีพุงโตเอ่ยถามโจวซิงซิง

“เอ่อ…” โจวซิงซิงจำได้ว่าบัตรประจำตัวตำรวจของเขาถูกยึดไป เขาจึงไม่มีอะไรยืนยันตัวเองได้

“หัวหน้าของฉันคือหลี่เอ้อร์   แห่งจิมซาจุ่ย นายกำลังไม่ให้เกียรติเราใช่ไหม?” โจวซิงซิงแหงนคอพูดเสียงดัง

“อ้อ! ที่แท้ก็เป็นคนของสถานีตำรวจจิมซาจุ่ย ขอโทษ ขอโทษ พวกเราเข้าใจผิดกันแล้ว หัวหน้าหลิวซือ ของเราเองก็สนิทกับหลี่ซือ   มากเลย นี่มันเหมือนกับสองวังมังกรที่เข้าใจผิดกัน” ตำรวจไซกงพูดพร้อมเปลี่ยนสีหน้าจากขรึมเป็นยิ้ม

โจวซิงซิงเห็นว่าชื่อของหลี่เอ้อร์ช่วยได้จริง ก็ถอนหายใจโล่งอก

“แต่พี่ชาย นายก็ควรบอกกันหน่อย ถ้านายมาทำคดีในไซกง แม้ไม่ต้องการความช่วยเหลือ แต่ก็ควรแจ้งล่วงหน้า!” ตำรวจชั้นสารวัตรตบไหล่โจวซิงซิงด้วยท่าทีเป็นกันเอง

“ใช่ ใช่ ฉันผิดเอง พี่ชาย ฉันไม่ค่อยได้ออกพื้นที่ ไม่รู้ธรรมเนียม ขอโทษจริงๆ” โจวซิงซิงยิ้มแหย “ไว้วันหลังเชิญพวกพี่ๆ ไปเที่ยวจิมซาจุ่ย ทั้งกินทั้งดื่ม ฉันเลี้ยงเอง!”

ในใจโจวซิงซิงคิดว่าถ้าพวกไซกงมาจริง เขาจะหายตัวไปแน่นอน

“พี่ชาย รู้จักธรรมเนียมดี!” ตำรวจไซกงยกนิ้วโป้งให้ แม้พวกเขาไม่คิดจะลำบากเดินทางไปจิมซาจุ่ยจริงๆ แต่คำพูดของโจวซิงซิงก็ถือว่าให้เกียรติพวกเขามาก

ขณะที่ทั้งหมดพูดคุยกัน ตำรวจไซกงอีกคนที่มีหน้าตาเต็มไปด้วยสิวเริ่มสงสัย เพราะโจวซิงซิงยังไม่ได้แสดงบัตรประจำตัวใดๆ เขาคิดจะเตือนหัวหน้า แต่ก็ถูกรบกวนโดยเสียงตะโกนจากเพื่อนร่วมงาน

“หวงจื้อเฉิง  นายมัวยืนบื้ออะไรอยู่ รีบมาช่วยงานหน่อย!”

“ขอโทษครับ พี่ใหญ่ ผมมาเดี๋ยวนี้” หวงจื้อเฉิงรีบตอบ

ขณะนั้นเอง เสาไป่ซิง  ก็มาถึงพร้อมกับหลี่เซียนอิง

“นายจับตัวเจ้าหัวเถิกได้หรือยัง?” เสาไป่ซิงถามโจวซิงซิงด้วยความตื่นเต้น

“ฮ่าฮ่า ไม่เพียงแค่จับมันได้ ฉันยังจับบ่อนได้ทั้งบ่อน!” โจวซิงซิงพูดพร้อมกับแสดงท่าภูมิใจ

“รู้ไหม เมื่อก่อนฉันมีฉายา ‘มือปราบบ่อนตัวเล็ก’” โจวซิงซิงอวดอย่างไม่อาย

เสาไป่ซิงถอนหายใจอย่างอ่อนใจ

“นายไม่มีหลักฐานมากพอจะจับฉัน แกะกุญแจมือออก แล้วเรื่องวันนี้ถือว่าไม่เกิดขึ้น” เกาจิ้น พูดเสียงเย็น

หลี่เซียนอิงเดินเข้ามาในที่เกิดเหตุหลังจากทักทายตำรวจไซกงและสั่งการอย่างเรียบร้อย

“คุณเกา เรามีเหตุผลเพียงพอที่จะควบคุมตัวคุณ อย่างน้อยในข้อหาเล่นพนันผิดกฎหมาย คุณหนีไม่พ้นแน่” หลี่เซียนอิงพูดพลางแกะกุญแจมือของเกาจิ้น

“ทำไมต้องปล่อยเขาด้วย?” เสาไป่ซิงพึมพำเบาๆ

“คุณเกาเป็นคนมีเกียรติ เราควรปฏิบัติต่อเขาด้วยความเหมาะสม” หลี่เซียนอิงกล่าวอย่างมีเหตุผล

“ฉันต้องการทนาย” เกาจิ้นพูดพร้อมขยับข้อมือ

“ได้สิ กลับไปที่จิมซาจุ่ยก่อน ฉันจะจัดการเรื่องนี้ให้” หลี่เซียนอิงตอบด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

เมื่อทั้งหมดออกจากสถานที่เกิดเหตุ ตำรวจไซกงที่เหลือก็ปิดคดีไปตามระเบียบ ด่ากูจิ่ว  รีบหาข้อแก้ตัวเพื่อเลี่ยงการถูกสอบสวนเพิ่มเติม

“ฉันไม่รู้ว่าพวกนั้นเป็นใคร พวกเขาแค่เล่นพนันในบ่อนของฉัน!” ด่ากูจิ่วพูดด้วยสีหน้าสำนึกผิด

“นั่นน่ะคือโชคร้ายของนายเอง!” ตำรวจไซกงกล่าวพลางสูบบุหรี่

ด่ากูจิ่วพยักหน้ารับคำแล้วรีบออกไปจากที่เกิดเหตุ