บทที่ 139 การส่งผ่านผิดพลาด
ตั้งแต่ห้าปีก่อนที่เขาได้เห็นจินเป่าเอ๋อขึ้นสู่สวรรค์ด้วยสายตาของตัวเอง เขาก็ได้รับความสะเทือนใจอย่างรุนแรง
จนกระทั่งกลับมาเขาก็ขังตัวเองในที่หลบซ่อน ไม่พบปะใครทั้งนั้น!
คงเป็นเพราะเด็กสาวที่เขาเคยย่ำยีไปอย่างง่ายดายนั้น ใช้เวลาเพียงแค่สิบปีเท่านั้น ก็สามารถแซงหน้าตัวเขาไปได้
เขาคงรู้สึกไม่ยอมรับในสิ่งนี้…
และเมื่อท่านเต๋าเทียนฉีได้ทำการคำนวณทำนายโชคชะตา ก็พบว่าจินเป่าเอ๋อเป็นเพียงโอกาสเดียวที่เซียนจุนจะได้ขึ้นสู่สวรรค์ แต่เขากลับผลักโอกาสนั้นออกไปเอง จนทำให้เกิดสถานการณ์เช่นนี้ในวันนี้!
เมื่อปีที่แล้ว ในวันหนึ่งที่เซียนจุนกำลังฝึกฝนอยู่ในที่ปิดของตน
เสียงระเบิดดังขึ้นมา เต๋าเทียนฉีจึงรีบไปถึง แต่เมื่อไปถึงก็พบว่าเซียนจุนอยู่ในสภาพใกล้ตาย พลังจิตมารครอบงำตัวเขา และระดับพลังฝึกของเขาก็ลดลงไปถึงขั้นรวมร่างระดับเริ่มต้น
อาจจะเป็นไปได้ว่าในไม่ช้า เซียนจุนจะตกจากระดับฮวาชินได้!
ตอนนี้ ดูเหมือนว่าจะมีแค่เต๋าเทียนฉีเพียงคนเดียวที่ยังสามารถรักษาสถานการณ์ได้…
พอเขาพูดจบ ทุกคนก็รู้สึกเหมือนฟ้าผ่าลงกลางใจ พวกเขามองไปที่ท่านเต๋าเทียนฉีด้วยความตกใจและไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน สีหน้าของเต๋าเทียนฉีก็เต็มไปด้วยความซับซ้อน และในที่สุดทุกคนก็ต้องยอมรับความจริงนี้
"เป็นไปได้อย่างไร ตอนนี้เซียนจุนพรสวรรค์ระดับไหนกันเชียว..."
"เซียวไป๋ซาน เรื่องมันเป็นยังไงกันแน่?!"
"พอแล้ว! ตอนนี้สิ่งสำคัญที่สุดคือการหาหนทางรอด และป้องกันไม่ให้เผ่ามารทำการโจมตี!"
เต๋าเทียนฉีขมวดคิ้วอย่างเคร่งขรึม เสียงที่จริงจังทำให้ทุกคนไม่กล้าพูดอะไรต่อ! แต่ภายในใจเขารู้สึกผิดหวังกับเซียนจุนจนบอกไม่ถูก!
ห้าปีก่อน เหตุการณ์ที่จินเป่าเอ๋อหญิงสาวผู้ฝึกตนจากโลกมนุษย์ได้บินขึ้นไปในกลางวันเป็นสิ่งที่ทุกคนเห็นชัด!
ชาวฝึกตนในโลกเซียนต่างวิพากษ์วิจารณ์กันอย่างรุนแรง! อารมณ์ของเซียนจุนในวันนั้น ถูกคนบางกลุ่มนำไปเล่าต่อ สุดท้ายก็กลายเป็นข่าวลือ จนทำให้คนอื่นๆคาดเดากันไปต่างๆ นานา! ภายใต้เสียงวิจารณ์มากมาย เซียนจุนกลับยิ่งดื้อดึงและมั่นใจในตัวเองมาก จนไม่ยอมให้โอกาสใครเลย!
เช้าวันรุ่งขึ้น สำนักต่างๆได้เตรียมตัวป้องกันอย่างเข้มงวด โดยมีเต๋าเทียนฉีและเหล่าศิษย์ของท่านนำทางไปยังที่หนึ่งเพื่อค้นหาคนคนหนึ่ง...
ขณะเดียวกัน ในเขตมาร…
ชายหนุ่มผู้สวมชุดแดงที่มีเสน่ห์และเย้ายวน นอนเอนหลังอยู่บนเก้าอี้ ดวงตาที่คมเหมือนดั่งดวงตาของนกฟินิกซ์เผยแสงเย็นเยียบและลึกลับ ทุกการเคลื่อนไหวของเขาทำให้ผู้คนต้องหลงใหล! ใต้เก้าอี้ที่ทำจากไม้ดำมีแก่นวิญญาณของผู้ฝึกเซียนมนุษย์ฝังอยู่!
“ท่านมารหลี่! เกราะป้องกันเริ่มจะคลายตัวแล้ว!”
เมื่อได้ยินเสียงนั้น เขาก็ลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ดวงตาคู่นั้นส่องแสงเย็นยะเยือก ด้านมุมปากยกยิ้มอย่างเย้ยหยันและโหดเหี้ยม พร้อมกับความอ่อนโยนที่แฝงไปด้วยความแข็งแกร่ง!
“ดีมาก! คราวนี้ ข้าจะให้เซียนจุนชดใช้ด้วยเลือด! นางฟ้าตัวน้อย เจ้าต้องรอข้าอยู่นะ…”
เสียงที่แปลกประหลาดและคลุ้มคลั่งของท่านมารทำให้ทหารมารที่ยืนอยู่ตกใจและสะท้านจนต้องกลืนน้ำลายลงคอ คิดจะขยับก็ไม่กล้า!
ตั้งแต่ที่มารหลี่เหยี่ยนได้รับบาดเจ็บเมื่อเจ็ดปีก่อน และกลับมาในสภาพที่เปลี่ยนไป ทำให้ท่านมารมีอารมณ์ที่ยากจะคาดเดาและมีความรุนแรงมากขึ้น!
ไม่มีใครรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเขา แต่ท่านมารก็ใช้เวลาไปในการเตรียมการโจมตีฝ่ายฝึกเซียนอย่างต่อเนื่อง!
โลกมารเริ่มเคลื่อนไหว! เมื่อหลายสิบปีก่อน มารไม่สามารถเอาชนะสามเซียนที่แข็งแกร่งที่สุดของฝ่ายฝึกเซียนได้! หลังจากนั้นมารก็ถูกขับไล่ออกจากโลกฝึกเซียนและถูกกักตัวอยู่ในที่มืดมิดไม่มีแสงตะวัน! ได้แต่คอยซุ่มซ่อนอยู่ในมุมมืดของโลกนี้!
มารหลี่เหยี่ยนก็หายไปจากโลกมารช่วงหนึ่งและแฝงตัวเข้าไปในโลกฝึกเซียนโดยไม่มีใครรู้…
และตอนนี้ที่ท่านมารกลับมาแล้ว ข่าวดีก็เริ่มตามมา! เซียนจุนล้มลงแล้ว! เหลือเพียงแค่เต๋าเทียนฉีเท่านั้น!
การฟื้นฟูของโลกมารกำลังใกล้เข้ามาแล้ว!
______________________________
เมื่อจินเป่าเอ๋อตื่นขึ้นมา กลิ่นคาวปลาที่ฉุนในอากาศเต็มไปหมด เสื้อคลุมที่สวมอยู่แนบเนื้อ รู้สึกชื้นแฉะและไม่สบายตัว! นางขมวดคิ้วขึ้นอย่างไม่พอใจ สายตาเลื่อนมองไปรอบๆด้วยความระมัดระวัง…
ที่นี่คือถ้ำเล็กๆที่ชื้นแฉะ นางนั่งอยู่บนเปลือกหอยขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยสิ่งของไม่ทราบชนิดที่มีกลิ่นคาวปลาออกมา!
นางลุกขึ้นไปตรวจสอบคฤหาสน์เซียนของตัวเอง จนแน่ใจว่าเจ้าตัวน้อยกับฟินิกซ์กำลังหลับอยู่จึงคลายความกังวล!
โชคดีที่ขณะถูกกระแทกจนหมดสติ นางยังสามารถเก็บเจ้าตัวน้อยเหล่านั้นกลับไปได้ ไม่อย่างนั้นคงแย่ไปแล้ว… นางใช้วิชาเพื่อฟื้นฟูร่างกายให้อยู่ในสภาพที่ดีขึ้นอย่างรวดเร็ว!
เมื่อออกจากถ้ำ นางก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติ…
พื้นที่รอบๆเต็มไปด้วยพลังปราณที่อุดมสมบูรณ์ แต่กลับไม่มีร่องรอยของมนุษย์! นี่อาจจะเป็นการผิดพลาดเของเวทเคลื่อนย้าย
เมื่อนึกถึงตอนที่เดินทางกลับในครั้งก่อน นางมั่นใจว่าทิศทางที่เลือกไม่มีปัญหา โลกฝึกเซียนต้องไม่ไกลจากที่นี่…
แต่ไม่นานหลังจากที่นางออกจากถ้ำ นางกลับรู้สึกถึงความแปลกประหลาด! พื้นที่รอบๆ นอกจากป่าเล็กๆ และถ้ำแล้ว ก็มีแต่ทะเลกว้างสุดลูกหูลูกตา...
นางยืนนิ่งอยู่ที่ริมชายฝั่ง ท่ามกลางวิวทะเลที่ไม่เคยเห็นมาก่อน รู้สึกถึงกลิ่นคาวปลาโชยเข้ามาในจมูกพร้อมกับกลิ่นเลือดจางๆที่ลอยมากับลม
นางรีบวิ่งเข้าป่าโดยสัญชาตญาณ และกดพลังให้อ่อนลงแล้วซ่อนตัวทันที!
ไม่นานหลังจากนั้น ทะเลก็เริ่มมีบางสิ่งปรากฏขึ้น ร่างกายที่มีผมสีฟ้าสดพุ่งออกจากน้ำ มันค่อยๆเผยตัวขึ้นมาเป็นส่วนบนที่แข็งแกร่ง ท่ามกลางแสงแดด บนใบหน้าของเขามีประกายสีรุ้งส่องออกมา...
เมื่อมองไปยังส่วนล่าง นางก็ต้องตะลึงเมื่อเห็นหางปลาขนาดมหึมาเหล่านั้นตีอยู่พื้นทะเลส่งผลให้ฝูงมนุษย์ปลาเข้ามาใกล้ฝั่ง! เพียงแค่ขึ้นฝั่ง ร่างกายของพวกมันก็เปลี่ยนเป็นขาเรียวยาวอย่างรวดเร็ว ซึ่งทำให้ดูเหมือนหนุ่มหล่อในฝัน...
มนุษย์ปลาหรือ นี่มันที่ไหนกัน! นางตกใจจนไม่สามารถขยับได้และพยายามคิดหาทางออก...
หลังจากนั้นพวกมนุษย์ปลาทั้งหลายเดินเข้าป่าอย่างมีความสุข ดูเหมือนจะตื่นเต้นกับอะไรบางอย่าง
เมื่อพวกเขาจากไป ริมชายหาดก็เหลือแค่รอยเท้าของพวกเขาที่ทิ้งไว้ ซึ่งทำให้จินเป่าเอ๋อขมวดคิ้วหนักขึ้น ก่อนจะบินขึ้นไปในอากาศ และใช้ความเร็วสูงในการตรวจสอบพื้นที่รอบๆ แต่กลับไม่พบแผ่นดินอื่นเลย...
ชัดเจนแล้วว่า...นางถูกส่งผิดที่! และที่ที่นางมาถึงนี้ก็เป็นดินแดนของมนุษย์ปลาที่แทบไม่มีแผ่นดินเลย!
ในขณะนั้นเอง จู่ๆนทะเลก็มีปากอสูรรขนาดใหญ่พุ่งออกมาอย่างรวดเร็ว มันจ้องมาที่จินเป่าเอ๋อที่บินอยู่กลางอากาศ! ฟันที่แหลมคมเป็นแถวสะท้อนแสงอาทิตย์ออกมาแวววาวเจิดจ้า!
เมื่อจินเป่าเอ๋อได้สติและรู้ทันเหตุการณ์ก็รีบตวัดพลังออกไปทันที... ร่างกายของนางถอยหลังอย่างรวดเร็ว!
"ปึ้ง!"
เสียงดัง "ปึ้ง!" ดังขึ้น เสียงกระแทกที่ดังก้องจากฟันยักษ์ของสัตว์ทะเลนั้นดังขึ้นท่ามกลางพลังฝีมือระดับสูงของจินเป่าเอ๋อในขั้นฮวาชิน ที่เกือบจะทำลายฟันของสัตว์ทะเลตัวนั้นไปหลายซี่!
ในขณะที่เสียงนั้นยังดังอยู่ ปากขนาดยักษ์ก็รู้สึกถึงความเจ็บปวด มันส่งเสียงครวญครางออกมา ก่อนที่จะหมุนตัวและพุ่งตกลงไปในทะเล ส่งคลื่นยักษ์สูงเป็นหมื่นเมตรขึ้นไปจนพุ่งทะยานไปยังท้องฟ้า!
จินเป่าเอ๋อรีบบินขึ้นไปในอากาศหลบหลีก นางเกือบจะโดนคลื่นซัดจนตัวเปียกไปทั้งตัว ภายในดวงตาของนางเต็มไปด้วยความตกใจ...
นี่มันโลกอะไรกันเนี่ย
เมื่อปากขนาดยักษ์ตกลงไปที่น้ำ จินเป่าเอ๋อก็สามารถเห็นรูปร่างของมันได้ชัดเจนขึ้น! มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่นางไม่เคยเห็นมาก่อน ลำตัวใหญ่โตไม่แพ้สัตว์อสูร ตาของมันเล็กมาก หัวใหญ่มาก และหางที่แข็งแรง! ร่างกายของมันเรียบเนียนและลื่นไหลอย่างมากในน้ำ
ยังไม่ทันที่นางจะได้คิดอะไรดี นางก็พลันสัมผัสได้ถึงความกดดันจากพลังบางอย่างที่พุ่งเข้ามาจากด้านหลังอย่างรวดเร็ว! ร่างยาวๆที่เต็มไปด้วยหนวดหนามมีที่ดูดน่าขยะแขยง พุ่งตรงมาจากหลังของนาง!
ถึงแม้พลังมันไม่ได้รุนแรงมาก แต่ความเร็วกลับทำให้จินเป่าเอ๋อไม่ทันตั้งตัว! ยังไม่ทันที่นางจะหลบไปได้ หนวดอีกเส้นหนึ่งก็พุ่งออกจากทะเลและพันร่างของนางไว้แน่น! ความรู้สึกหนืดๆ น่าขยะแขยงจากหนวดนั้นทำให้นางไม่สามารถขยับได้! ทั้งตัวของนางถูกดึงลงไปในน้ำจนหมดสิ้น...