บทที่ 100 แขกไม่ได้รับเชิญ(ฟรี)
บทที่ 100 แขกไม่ได้รับเชิญ(ฟรี)
หลังจากจัดการเรื่องราวเรียบร้อย เจียงอันถือกรงว่างเปล่าเดินกลับเข้าบ้านหรู
"หืม?"
เพิ่งเข้าบ้านหรู เจียงอันรู้สึกถึงไอสังหารที่พุ่งเข้าใส่จมูก ร่างกายสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว
ทำไมถึงรู้สึกคุ้นๆ?
มองไปรอบๆ บนโซฟาที่หลินอี้ชอบนั่งที่สุด ตอนนี้มีคนนั่งอยู่!
คนแปลกหน้า ไม่รู้จักเลย!
เจียงอันหรี่ตาทันที คืนนี้ดูเหมือนจะมีแขกมากไปหน่อยนะ
และแต่ละคนก็มีวรยุทธ์ไม่ธรรมดา!
หวังหลิงหลงเป็นผู้ฝึกวิชาระดับทอง ชายชุดดำเมื่อครู่ก็เหมือนจะเป็น แขกไม่ได้รับเชิญตรงหน้าก็เป็นผู้ฝึกวิชาระดับทองเช่นกัน
บนโซฟามีชายชุดขาวนั่งอยู่ รูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวจนน่ากลัว
นิ้วมือของเขา สามารถใช้คำว่านิ้วหยกบางเฉียบมาอธิบายได้
นี่เป็นผู้ชาย แต่กลับมีผิวละเอียดและใบหน้างดงามที่ทำให้ผู้หญิงอิจฉา!
ถ้าให้หลินอี้รู้ว่าโซฟาที่เธอชอบที่สุดมีผู้ชายที่สวยกว่าผู้หญิงนั่งอยู่ คงจะคลั่งจนนอนไม่หลับแน่!
ชายชุดขาวใช้มือซ้ายกำหมัดรองคาง นิ้วมือขวาทั้งห้านิ้วเคลื่อนไหวไม่หยุด เคาะขอบโซฟาเป็นจังหวะเบาๆ
ดวงตาของเขาจ้องมองเจียงอันตลอด ไม่พูดอะไรเลย!
มองเขา แค่มองเขาเงียบๆ!
สำหรับแขกไม่ได้รับเชิญในบ้าน เจียงอันตกใจเล็กน้อยแล้วก็สงบลง!
แม้ว่าชายคนนี้จะสามารถเข้าบ้านหรูได้โดยไม่มีใครรู้ แต่เขาบอกว่าไม่ตื่นตระหนกเลย!
เจียงอันสีหน้าสงบ ราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ก่อนอื่นเอากรงไปไว้ที่ห้องใต้ดิน
จากนั้นกลับขึ้นมาที่ห้องรับแขกชั้นหนึ่งอีกครั้ง เก็บแก้วน้ำที่ใช้ต้อนรับหวังหลิงหลงเมื่อครู่ แล้วชงน้ำผึ้งให้ตัวเอง
หนึ่งลังน้ำผึ้ง เพิ่งซื้อมา
พังพอนไม่มีโชคได้กิน ก็จัดการเองละกัน!
เจียงอันนั่งตรงข้ามชายคนนั้น ท่าทางเป็นธรรมชาติ ไม่ได้สนใจชายชุดขาวเลย!
น้ำผึ้งตราร้อยอายุ หวานอร่อยจริงๆ!
ตอนนี้ กลับเป็นชายชุดขาวที่นั่งไม่ติด!
"นายไม่อยากรู้หรือว่าฉันเป็นใคร? ทำไมถึงมาที่นี่?"
พร้อมกับที่ชายชุดขาวเอ่ยปาก เจียงอันก็รู้สึกถึงไอสังหารที่พุ่งเข้ามาอีกครั้ง
เจียงอันขมวดคิ้ว ไอนี้ อืม ใช่แล้ว เป็นไอที่เขารู้สึกได้เมื่อคืนหลังจากฝึกวิชาเสร็จ!
เจียงอันช้อนตามองชายชุดขาวทีหนึ่ง พูดเรียบๆ "ไม่ต้องถาม คุณก็จะพูดเอง ไม่ใช่หรือ?"
แววตาชายชุดขาวเข้ม "น่าแปลกที่หลิงหลงพูดถึงนายบ่อยๆ จิตใจนายใช้ได้ทีเดียว!"
เจียงอันใจสั่น ชายคนนี้เกี่ยวข้องกับหวังหลิงหลง?!
บ้าเอ๊ย!
คงไม่ใช่คนที่ชอบหวังหลิงหลง แล้วมองตนไม่ถูกตา อยากมาหาเรื่องหรอกนะ?
มันจะดราม่าขนาดนั้นเลยหรือ?
บ้าชะมัด
ตัวเองแค่ของปลอม ทุกอย่างเกี่ยวกับหวังหลิงหลงมาจากตัวตนก่อนหน้า ตัวเองไม่ได้มีความรู้สึกหรือความผูกพันอะไรกับหวังหลิงหลง นี่จะต้องเจอเคราะห์กรรมที่ไม่ได้ก่อด้วยหรือ?
เจียงอันยักไหล่ พูดอย่างไม่ใส่ใจ "แล้วไง?"
ชายชุดขาวพูด "ฉันเป็นพี่ชายฝ่ายแม่ของหลิงหลง!"
เจียงอันได้ยินแล้วกลับถาม "คุณเป็นใคร เกี่ยวอะไรกับผม?"
ชายชุดขาวได้ยินแล้ว สีหน้าเคร่งขึ้นเล็กน้อย
"สิบแปดปี ระดับเงินสามดาว ฉันไม่รู้จริงๆ ว่านายมีข้อดีอะไรที่ทำให้หลิงหลงพูดถึงตลอด!"
เจียงอันไม่ยินดีต้อนรับแขกไม่ได้รับเชิญคนนี้แน่นอน
ยิ่งตอนนี้ไอ้หมอนี่ยังบังคับเชื่อมโยงตนกับหวังหลิงหลง ช่างไร้คำพูด!
แต่ว่า
ฉันเจียงอัน ไม่เคยยอมเสียเปรียบ!
แกบุกเข้าบ้านฉันมาทำให้ฉันรำคาญ ฉันจะปล่อยแกไปง่ายๆ ได้อย่างไร?
ทันใด เจียงอันเผยรอยยิ้มมีนัยลึกซึ้ง
"ฉันรู้ความลึกตื้นของเธอ เธอรู้ความยาวสั้นของฉัน เรื่องระหว่างฉันกับหลิงหลง คนนอกอย่างคุณจะรู้ได้อย่างไร?"
แน่นอน สีหน้าของชายชุดขาวเปลี่ยนไปทันที!
ในดวงตามีความโกรธระอุ
เขาปล่อยไอเย็นเยียบออกมา ราวกับไอจากนรก แช่แข็งจิตวิญญาณผู้คน
อย่างไรก็ตาม ไอนั้นมาถึงตัวเจียงอันแล้วสลายไปในพริบตา ไม่สามารถทำอันตรายเจียงอันได้เลย
เจียงอันยังคงยิ้ม บรรลุจุดประสงค์แล้ว!
อีกฝ่ายทำให้ตนไม่สบายใจ ตนก็ต้องทำให้เขาไม่สบายใจเช่นกัน!
ง่ายแค่นั้นเอง!
เห็นเจียงอันต้านทานไอเย็นของเขาได้ง่ายๆ ชายชุดขาวค่อยๆ ลุกขึ้น "น่าสนใจ"
ทันใด พลังบนตัวชายชุดขาวพุ่งพรวด ไอสังหารน่ากลัวปกคลุมทั้งบ้านหรูในพริบตา
จากนั้น เงาน่ากลัวปรากฏขึ้นหลังชายชุดขาว
เจียงอันหรี่ตาทันที
ตอนนี้ชายชุดขาวดูเหมือนผี น่ากลัว
พันธุกรรมพิเศษของเขา เป็นพันธุกรรมปีศาจ!
คนที่มีพันธุกรรมปีศาจ ชอบดูดพลังและเลือดของคน
เจียงอันนึกถึงลุงจางที่จะไปเล่นหมากรุกและผู้จัดการหยางที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตที่เจอวันนี้ ลักษณะของพวกเขา เหมือนคนที่มีพลังและเลือดไม่พอ คงไม่ใช่ถูกไอ้หมอนี่ลงมือหรอกนะ?
ไม่มีลม แต่เสื้อผ้าปลิวสะบัด
ตอนนี้เล็บของชายชุดขาวยาวขึ้นในพริบตา คมกริบ แม้แต่ในปากก็งอกเขี้ยว ไอสังหารน่าสะพรึง!
พลังระดับทองสองดาวของชายชุดขาว ในตอนนี้ปะทุออกมาหมดแล้ว!
ไอสังหารค่อยๆ รุกคืบเข้าหาเจียงอัน ราวกับจะกลืนกินเจียงอัน
แต่ว่า เจียงอันแสดงว่าไม่กลัวเลย!
ไอสังหารพวกนั้นซัดใส่ตัวเจียงอัน เหมือนโคลนไหลลงทะเล ไม่มีผลอะไรเลย
ความสงบนิ่งของเจียงอัน เกินความคาดหมายของชายชุดขาว!
มุมปากเจียงอันกระตุก กำลังเบื่อที่ไม่มีคู่ต่อสู้ หวังว่าเขาจะไม่ทำให้ฉันผิดหวังมากเกินไป!
ระบำหงส์เก้ามายาผสานกับดรรชนีกระบี่หกชีพจร พอดีจะได้ดูว่ามีพลังมากแค่ไหน!
ทั้งบ้านหรูราวกับกลายเป็นนรก ชายชุดขาวกลายร่างเป็นปีศาจ พาไอสังหารไม่สิ้นสุดบุกเข้าใส่เจียงอัน
ทันใดนั้น เจียงอันขยับ
เขาใช้ระบำหงส์เก้ามายา ทำให้มีเจียงอันเก้าคนปรากฏขึ้นทันที!
ร่างราวกับวิญญาณ!
ดูแล้ว เจียงอันต่างหากที่เป็นผี!
ความเร็วของชายชุดขาวเร็วมาก แต่เมื่อเจอระบำหงส์เก้ามายา ก็ถูกเจียงอันเล่นงานจนหัวปั่น
ชายชุดขาวทั้งพุ่งทั้งตะปบ ใช้ท่าทางต่างๆ
น่าเสียดาย แม้แต่ชายเสื้อเจียงอันก็ไม่ได้แตะสักที
ชายชุดขาวพูดเสียงน่าสะพรึง "ไม่คิดว่านายจะรู้วิชาตัวเบาระดับสูงแบบนี้ แต่ว่า นอกจากหลบ นายทำอะไรได้อีก?"
ในสายตาชายชุดขาว เจียงอันมีความเร็วเหลือเฟือแต่การโจมตีไม่พอ
รอจนเจียงอันหมดแรง ตอนนั้นเขาก็จะเหยียบเจียงอันไว้ใต้เท้าได้!
เสียงพูดยังไม่ทันขาด พลังกระบี่สายหนึ่งพุ่งออกมาจากมือเจียงอันอย่างน่าตกใจ
เกือบจะพร้อมกัน พลังกระบี่สายที่สองและสายที่สามก็พุ่งออกมา
สามกระบี่พร้อมกัน บวกกับความเร็วสูง ถูกเป้าหมายอย่างสมบูรณ์!
ชายชุดขาวหลบไม่ทัน ถูกยิงกระเด็นออกไปโดยตรง
หน้าอกขวา ไหล่ซ้ายขวาของเขามีรูเลือด น่าสยดสยอง!
ชายชุดขาวมองรูเลือดบนตัว แล้วมองเจียงอัน ช็อกจนพูดไม่ออก
ตั้งแต่เจียงอันพบชายชุดขาวจนถึงตอนนี้ ดูเหมือนเวลาจะนาน แต่ก็ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีเท่านั้น
กริ่งประตูดังขึ้นอีกครั้ง
เจียงอันวิ่งไปที่ประตูอย่างกับหนี
วิ่งไปพลางตะโกนไปพลาง "ลุงตำรวจช่วยด้วย มีขโมยเข้าบ้านผม ขโมยน่ากลัวมาก ยังจะฆ่าผมด้วย!"
ชายชุดขาว: "..."