บทที่ 827 แมวจับหนู
“ไปกันเถอะ” จู้ยวี่ชิงสะบัดฝุ่นออกจากเสื้อผ้า ก่อนก้าวออกจากรอยแยก เพียงแค่ข้ามเส้นเดียว ด้านหลังคือบรรยากาศอบอวลด้วยกลิ่นเลือดและสายฟ้าที่กระหน่ำลงมาอย่างไม่หยุดยั้ง แต่เบื้องหน้ากลับเต็มไปด้วยเสียงนกร้อง น้ำใสไหลเย็นและภูเขาเขียวขจี เวลาราวครึ่งเดือนอาจไม่นานสำหรับผู้ฝึกตน แต่การต้องจดจ่อกับสถานกา...
