บทที่ 72 อย่าโทษเลยที่ต้องแต่งเรื่องขึ้นมา
บทที่ 72 อย่าโทษเลยที่ต้องแต่งเรื่องขึ้นมา “ชีวิตไม่มีที่สิ้นสุด...” หวงตงตงท่องตามที่เย่เหรินพูด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสับสน เขามองเย่เหริน “ครูเย่ ครูแน่ใจเหรอครับ? อาจารย์ของผมไม่เห็นจะรู้เลยว่าท่าไม้ตายถูกเรียกว่าชีวิตไม่มีที่สิ้นสุด...” “หืม? ไม่แน่ใจ...” เย่เหรินยิ้มอย่างเขินอาย ดูเหมือนว่า...