บทที่ 389 เสียเปรียบเล็กน้อย
มาแล้ว มาแล้ว! ในที่สุดก็กลับมาแล้ว! จางเป่ยซิงไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นรอคอยขนาดนี้มานานแล้ว ความรู้สึกนี้มันช่างแท้จริง เป็นความรู้สึกที่เขาไม่ได้สัมผัสมานาน เมื่อเห็นพนักงานบริการค่อยๆ เดินมาอย่างเชื่องช้า จางเป่ยซิงแทบจะตะโกนบอกเธอว่า "รีบๆ หน่อยสิ!!!" แบบนี้มันเกินไปแล้วจริงๆ ช้าจนน่าหงุดหงิด ถ้าไม่...
