บทที่ 33 : พันธสัญญาเลือด, ควบคุมจิ้งจอกเก้าหาง!
บทที่ 33 : พันธสัญญาเลือด, ควบคุมจิ้งจอกเก้าหาง!
เมื่อได้ยินเช่นนี้, จิ้งจอกเก้าหางก็เบิกตากว้าง พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า
"มนุษย์, พูดอีกครั้งซิ!"
"คุณจิ้งจอก, ผมรักษาคุณได้นะ"
ในตอนนี้ เซียวซิงหยูรู้สึกได้ว่า เจตนาฆ่าในดวงตาของจิ้งจอกเก้าหางลดลงเล็กน้อย
เพื่อช่วงชิงโอกาสรอดชีวิต เขาจึงรีบพูดต่อทันที
“คุณถูกมังกรสายเลือดบริสุทธิ์ทำร้าย พลังมังกรได้แทรกซึมเข้าไปในอวัยวะภายในของคุณ และเส้นชีพจรของคุณก็เสียหายอย่างรุนแรง”
“ถ้าปล่อยให้เป็นเเบบนี้, คุณคงมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน”
"ถ้าไม่ได้รับการรักษาอย่างทันท่วงที ภายในครึ่งชั่วโมง อสูรระดับจักรพรรดิอย่างคุณต้องตายอย่างแน่นอน!"
หลังจากที่เซียวซิงหยูพูดจบ จิ้งจอกเก้าหางก็มีสีหน้าตกตะลึงอย่างมาก
"มนุษย์อย่างเเกรู้เรื่องนี้ได้ยังไง..."
"แค่กๆๆ, ช่วยปล่อยผมก่อนได้ไหมครับ, ผมหายใจไม่ออกแล้ว!"
ทันใดนั้น, กรงเล็บของจิ้งจอกเก้าหางก็คลายออกจากคอของเซียวซิงหยู
เซียวซิงหยูสูดหายใจเข้าลึกๆ ตอนนี้เขารู้สึกราวกับว่าพึ่งรอดตายมาจากยมโลก
จิ้งจอกเก้าหางจ้องมองเด็กหนุ่มตรงหน้าอย่างพิจารณา เเละสายตาของเธอก็จับจ้องไปที่ตราสัญลักษณ์รูปดาวบนหน้าอกของเซียวซิงหยู
"หนึ่งดาว?”
“แกเป็นปรมาจารย์อสูรระดับหนึ่งดาว!”
เซียวซิงหยูพยักหน้ารับ
เมื่อเห็นเช่นนี้ เจตนาฆ่าก็ปรากฏขึ้นอีกครั้ง!
เเละจิ้งจอกเก้าหางก็บีบคอเซียวซิงหยูด้วยความโกรธ
"ไอ้เด็กเวร, ปรมาจารย์อสูรระดับหนึ่งดาวอย่างแก กล้าพูดว่าจะรักษาอาการบาดเจ็บของข้าได้?”
“คิดว่าข้าโง่งั้นเรอะ!”
ฉากนี้ทำให้มุมปากของเซียวซิงหยูยกยิ้มเยาะ
"ถึงแม้ตอนนี้คุณจะบาดเจ็บสาหัส แต่ยังไงก็เป็นถึงอสูรระดับจักรพรรดิ…จะฆ่าฉันก็ง่ายเหมือนพลิกฝ่ามือ"
"แต่อย่าลืมนะ, อีกครึ่งชั่วโมงคุณก็จะตายต้อง"
"ชีวิตของปรมาจารย์อสูรระดับหนึ่งดาวอย่างผมไม่มีค่าอะไร ถ้าได้อสูรระดับจักรพรรดิอย่างคุณมาตายเป็นเพื่อน ผมก็ถือว่าไม่ขาดทุนเเล้ว!"
เมื่อเห็นเซียวซิงหยูไม่กลัวตาย จิ้งจอกเก้าหางก็มีสีหน้าเย็นชายิ่งกว่าเดิม
"ดูท่าแกจะไม่กลัวตายจริงๆ..."
"ใครๆก็กลัวตายทั้งนั้นเเหล่ะ, ผมก็เหมือนกัน แต่ผมสามารถช่วยชีวิตคุณได้นะ, คุณแน่ใจจริงๆเหรอว่าต้องการจะฆ่าผม?"
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง จิ้งจอกเก้าหางก็เป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน
"แก...รักษาข้าได้จริงๆเหรอ?"
เซียวซิงหยูพยักหน้าอย่างมั่นใจ
"บาดแผลของข้า เกิดจากฝีมือมังกรสายเลือดบริสุทธิ์ ต่อให้เป็นเเพทย์อสูรที่เก่งกาจที่สุดของเผ่าพันธุ์มนุษย์ก็ยังยากที่จะรักษาได้" จิ้งจอกเก้าหางยังคงเคลือบแคลงสงสัย
"คุณจิ้งจอก, ตามจริงแล้ว อาการบาดเจ็บของคุณ ไม่มีทางรักษาให้หายได้หรอกครับ"
"แต่โชคดีที่คุณได้มาเจอกับผม"
"ผมเป็นคนเดียวยที่สามารถรักษาคุณได้"
ทุกคำพูดของเซียวซิงหยู มีน้ำเสียงเรียบเฉยราวกับกำลังพูดถึงเรื่องธรรมดาๆ
จิ้งจอกเก้าหางดวงตาเป็นประกาย พลางคิดในใจว่า
“เส้นชีพจรของข้าเสียหายอย่างหนัก พลังชีวิตก็ร่อยหรอไปมากเเล้ว คงอยู่ได้อีกไม่นานจริงๆ”
“ถึงแม้มนุษย์ผู้นี้จะดูมีเลศนัย แต่เพื่อเอาชีวิตรอด คงต้องลองเสี่ยงดูสักตั้ง…”
จิ้งจอกเก้าหางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเชิงคำสั่งว่า
"มนุษย์ ถ้าเจ้ารักษาข้าได้ ข้าจะไว้ชีวิตเจ้า!"
เมื่อได้ยินเช่นนี้, เซียวซิงหยูก็หัวเราะออกมา
"มนุษย์ แกหัวเราะอะไร!"
"คุณจิ้งจอก คุณนี่ตลกจริงๆ"
"คุณบอกว่าจะไว้ชีวิตผม แต่นั่นมันก็แค่ลมปาก"
"ถ้าผมรักษาคุณหายแล้ว คุณกลับคำพูด…ผมก็ซวยสิครับ"
"แล้วแกต้องการอะไร?" จิ้งจอกเก้าหางเริ่มตวาด
"ง่ายมาก เราทำพันธสัญญาเลือดกัน"
เเละนี่คือแผนการที่แท้จริงของเซียวซิงหยู
เมื่อได้ยินเช่นนี้, จิ้งจอกเก้าหางก็ถึงกับอึ้งจนยืนนิ่งเหมือนท่อนไม้
สักพักหนึ่ง จิ้งจอกเก้าหางก็โกรธจนเปลวเพลิงสีม่วงลุกท่วมร่าง!
"ไอ้เด็กเวร แกอยากให้จักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่อย่างข้า ยอมสยบและไปเป็นอสูรรับใช้ของแกอย่างนั้นรึ?!"
"ถูกต้อง" เซียวซิงหยูตอบอย่างไม่หวั่นเกรง
"แกหาที่ตาย!"
จิ้งจอกเก้าหางบีบคอเซียวซิงหยูด้วยแรงที่มากขึ้น, ใบหน้าที่งดงามปรากฏเจตนาฆ่าอย่างรุนแรง
เเต่เซียวซิงหยูก็ไม่ขัดขืน เเล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า
"ผมยังยืนยันคำเดิม ถ้าฆ่าผม คุณก็ต้องตายด้วย"
ทั้งสองฝ่ายต่างจ้องหน้ากัน โดยไม่มีใครยอมใคร
ตอนนี้ จิ้งจอกเก้าหางคิดจะฆ่าเซียวซิงหยูจริงๆ เพราะจักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่ จะยอมให้ปรมาจารย์อสูรระดับหนึ่งดาวมาคุกคามได้อย่างไร
แต่ถึงจิ้งจอกเก้าหางจะพยายามทำท่าจะสังหารเซียวซิงหยูหลายครั้ง เเต่ก็ยังไม่ลงมือฆ่าสักที
เมื่อเห็นเช่นนี้, เซียวซิงหยูก็ลอบยิ้มอย่างมีเลศนัย
"คุณจิ้งจอก ถ้าอยากมีชีวิตอยู่ต่อ ก็จงเป็นอสูรรับใช้ของผมซะเถอะ"
"ฝันไปเถอะ... อุ๊บ!"
ร่างกายของจิ้งจอกเก้าหางอยู่ในสภาพใกล้ตายอยู่แล้ว
พอถูกเซียวซิงหยูคุกคาม มันก็ทำให้เกิดอาการร้อนรนจนกระอักเลือดออกมาอีกครั้ง
"แย่แล้ว! พลังมังกรได้แทรกซึมเข้าสู่เส้นชีพจรชั้นในแล้ว..."
ในตอนนี้ จิ้งจอกเก้าหางไม่มีแม้แต่แรงจะบีบคอเซียวซิงหยู…เธอล้มลงกับพื้นอย่างหมดพลัง
เซียวซิงหยูที่หลุดจากมือเหล็ก ก็เดินไปนั่งไขว่ห้างอยู่บนก้อนหินพลางยิ้มอย่างอารมณ์ดี
"คุณจิ้งจอก ตอนนี้พลังมังกรคงได้แทรกซึมเข้าสู่เส้นชีพจรชั้นในของคุณแล้วสินะ"
"ความเจ็บปวดที่คุณกำลังเผชิญอยู่ในตอนนี้ มันคงไม่ต่างจากการถูกลูกธนูร้อยดอกทิ่มแทงเข้าสู่หัวใจหรอก"
"ถ้าคุณไม่ยอมทำพันธสัญญาเลือดกับผม ต่อไปคุณจะเริ่มมีเลือดไหลออกจากรูทวารต่างๆทั่วร่างกาย"
ขณะที่เซียวซิงหยูกำลังพูด อาการบาดเจ็บต่างๆขอจิ้งจอกเก้าหางก็เริ่มเป็นจริงตามที่เขาพูดทันที
จิ้งจอกเก้าหางเริ่มมีเลือดไหลออกจากรูทวารต่างๆในร่างกาย จนร่างกายที่งดงามสั่นเทาอย่างรุนแรง
เซียวซิงหยูเลิกยิ้ม เเล้วเผยดวงตาสีเเดงเลือดคมกริบ
"ผมจะถามคุณเป็นครั้งสุดท้าย คุณจะยอมทำพันธสัญญาเลือดกับผมไหม?"
"จักรพรรดิอสูรผู้ยิ่งใหญ่อย่างข้า จะยอมเป็นอสูรรับใช้ให้มนุษย์ตัวเล็กๆ อย่างแกได้อย่างไร!"
ตอนนี้จิ้งจอกเก้าหางโกรธจนแทบคลั่ง
เเต่ทันใดนั้น, ความเจ็บปวดอันโหดร้ายก็กลับมาอีกครั้ง จนจิ้งจอกเก้าหางตาเหลือกลาน ใกล้ตายเต็มที
สามวินาทีต่อมา จิ้งจอกเก้าหางก็ได้เเต่ยอมแพ้อย่างจนใจ
"ข้า...ยอมแล้ว!"
"คิดได้แล้วเหรอ?" เซียวซิงหยูยกยิ้มอย่างพึงพอใจ
ก่อนหน้านี้ เซียวซิงหยูมองออกว่า จิ้งจอกเก้าหางมีความลับมากมาย
เเละความลับเหล่านี้คือแรงผลักดันที่ให้เธออยากมีชีวิตอยู่ต่อไป
เพื่อมีชีวิตอยู่ต่อไป เธอจึงต้องยอมทำทุกอย่างเเม้เเต่จำนนต่อมนุษย์
ทันใดนั้น, เซียวซิงหยูก็กัดนิ้วตัวเองจนเลือดไหล แล้วหยดเลือดลงบนหน้าผากของจิ้งจอกเก้าหาง
เซียวซิงหยูหลับตาลง เชื่อมต่อจิตใจของตนกับจิ้งจอกเก้าหาง
ครู่หนึ่งต่อมา…บนหน้าผากของจิ้งจอกเก้าหาง ก็มีสัญลักษณ์รูปดาวห้าแฉกปรากฏขึ้นห้าวินาทีก่อนจะจางหายไป
พันธสัญญาเลือดสำเร็จ!
เซียวซิงหยูยกมือขึ้น ลูบหูของจิ้งจอกเก้าหางเบาๆ
"คุณจิ้งจอก, ตั้งแต่นี้เป็นต้นไปคุณคืออสูรรับใช้ของผม เซียวซิงหยู!"
"ไอ้เด็กเวร..."
"เรียกผมว่ามาสเตอร์"
"อย่าได้มากเกินไปนักนะ!"
"ถ้าไม่เรียก ผมก็จะไม่รักษาให้"
"เจ้า...มาส...มาสเตอร์" จิ้งจอกเก้าหางเอ่ยด้วยหน้าแดงก่ำ
ตอนนี้เธอทั้งอาย ทั้งโกรธ และทั้งจำยอม
เพราะหลังจากทำพันธสัญญาเลือดแล้ว จิ้งจอกเก้าหางก็จะกลายเป็นอสูรรับใช้ของเซียวซิงหยู…เเละอสูรรับใช้ต้องเชื่อฟังเจ้านาย ห้ามทำร้ายเจ้านาย
นั่นหมายความว่า ตอนนี้จักรพรรดิอสูรตนนี้ ตกอยู่ใต้อำนาจของเซียวซิงหยูอย่างสมบูรณ์เเล้ว
"ไอ้เด็ก...มาสเตอร์, ข้าหวังว่าท่านจะรักษาสัญญานะ"
"ไม่ต้องห่วง, ตอนนี้เธอเป็นอสูรรับใช้ของฉันแล้ว, ฉันจะดูแลเธออย่างดี"
เซียวซิงหยูเริ่มเปลี่ยนคำพูดเรียก…จากนั้นเขาก็ถอดเสื้อผ้า
จิ้งจอกเก้าหางจ้องมองอย่างตะลึง
"ท่าน...ท่านจะถอดเสื้อผ้าทำไม?"
"ก็จะรักษาเธอไง"
"อย่าทำอะไรบุ่มบ่ามนะ, ข้าไม่ใช่จิ้งจอกใจง่ายๆนะ!"
จิ้งจอกเก้าหางยกมือขึ้นป้องหน้าอก พร้อมดวงตาที่เต็มไปด้วยความหวาดระแวง
เซียวซิงหยูรู้สึกเหนื่อยใจกับฉากนี้เล็กน้อย…เเละทันใดนั้นเขาก็ชักมีดสั้นออกมาจากเอว แล้วแทงเข้าที่หน้าอกของตัวเอง
เลือดไหลออกมาเป็นทางยาว
"รีบกินเลือดเหล่านี้เร็วเข้า!"
"หา?"
"เลือดบริสุทธิ์จากหัวใจของฉัน, สามารถปกป้องเส้นชีพจรของเธอได้"
จิ้งจอกเก้าหางไม่มีเวลาสงสัย จึงได้เเต่ทำตามที่เซียวซิงหยูบอก
เธอก้มลง ใช้ริมฝีปากที่อิ่มเอิบแนบชิดกับบาดแผลของเซียวซิงหยู
ทันใดนั้น…เลือดบริสุทธิ์จากหัวใจของเซียวซิงหยูก็ค่อยๆไหลเข้าสู่ร่างกายของจิ้งจอกเก้าหาง
"เส้นชีพจรของข้า... รู้สึกเหมือนมีพลังบางอย่างมาห่อหุ้มเอาไว้"
เซียวซิงหยูมีดวงตาเทพอสูร, เลือดที่ไหลเวียนอยู่ในกายจึงเป็นเลือดของเทพอสูร
โดยเฉพาะเลือดบริสุทธิ์จากหัวใจ, มันมีอนุภาคเทพอสูรอยู่เป็นจำนวนมาก…มันจึงสามารถปกป้องเส้นชีพจรขอจิ้งจอกเก้าหางได้
หลังจากนั้นไม่นาน, สีหน้าของจิ้งจอกเก้าหางก็ค่อยๆกลับมาเป็นปกติ
เส้นชีพจรที่เสียหายได้รับการฟื้นฟูด้วยอนุภาคเทพอสูร
ห้านาทีต่อมา
เซียวซิงหยูใส่เสื้อผ้าเรียบร้อย กดปิดแผลที่หน้าอก หน้าซีดเผือด ริมฝีปากแห้งผาก
"คุณจิ้งจอก, ฉันให้เลือดคุณไปตั้งเยอะ…เเบบนี้ถือว่าคุณติดหนี้บุญคุณผมครั้งใหญ่เลยนะ!"
ณ เวลานี้…จิ้งจอกเก้าหางมองเซียวซิงหยูด้วยสายตาแปลกประหลาดอย่างมาก
"เจ้าเด็กน้อย, เจ้าเป็นใครกันแน่?”
“เลือดบริสุทธิ์จากหัวใจของเจ้าสามารถต้านทานพลังมังกร และปกป้องเส้นชีพจรของข้าได้…นี่มันไม่ใช่เรื่องปกติเลยสักนิด”
"ฉันชื่อเซียวซิงหยู, เป็นมาสเตอร์ของคุณไง" เซียวซิงหยูจัดเสื้อผ้า แล้วยกนิ้วแตะคางของจิ้งจอกเก้าหาง
"คุณจิ้งจอก, มีชื่อหรือเปล่า?"
"เดลลู"
"ชื่อเพราะดี, ต่อไปฉันจะเรียกคุณว่า ลูลู่"
จิ้งจอกเก้าหางเลิกคิ้วเเล้วจ้องเขม็ง
"พวกเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น!"
"ฉันจะเรียกคุณว่า ลูลู่, ไม่พอใจก็มากัดฉันสิ"
เดลลูแยกเขี้ยว แต่ก็ต้องหุบปากลงอย่างเงียบๆ
"น่าโมโหจริงๆ, เเต่เมื่อทำพันธสัญญาเลือดไปแล้ว, ข้าก็ต้องตกอยู่ใต้อำนาจของไอ้เด็กโดยไม่สามารถขัดขืนใดๆได้"
…………………..
