บทที่ 19 เปิดร้านประสบความสำเร็จ

อยู่ในร้านทั้งวัน

ความตื่นเต้นของถังชิงค่อยๆ จางหายไป

ที่เหลือ

ก็มีแต่ความเบื่อ เบื่อ และเบื่อ สามพี่น้องนี้เป็นเพื่อนเขา ทำให้เขายิ่งเบื่อ

เพื่อไม่ให้ตัวเองมีเรื่อง ถังชิงตัดสินใจว่าต่อไปจะมาร้านน้อยลง แค่มากินข้าวหรือแวะมาดูแล้วกลับ ไม่อยู่ช่วงเที่ยงและเย็น ทั้งเสียงดัง แออัด และไม่สนุก

อืม

ตัดสินใจอย่างมีความสุขแบบนี้แหละ

4 ทุ่ม

ส่งลูกค้ากลุ่มสุดท้ายกลับ

พนักงานเริ่มเก็บร้าน

จางจิ้งเร่งคำนวณยอดขายวันนี้ ทุกบิลมีใบเสร็จ หน้าร้านหนึ่งชุด ครัวหนึ่งชุด แยกตรวจสอบ แบบนี้ทุกคนจะได้ไม่ต้องระแวงกัน

จางจิ้งรับผิดชอบตรวจหน้าร้าน

ญาติของหลี่เจี้ยนกั๋วรับผิดชอบตรวจครัว

ไม่เกี่ยวข้องกัน

สุดท้ายแค่ตรวจสอบยอดรวมตรงกันก็พอ ใบเสร็จทุกใบมีเลขที่ ตอนตรวจสอบจะบันทึกในสมุดเล่มเล็ก ถ้ามีความคลาดเคลื่อนจะตรวจสอบได้ทันที

10 กว่านาทีผ่านไป

จางจิ้งคำนวณยอดขายวันนี้เสร็จ

หลี่เจี้ยนกั๋วยืนข้างๆ อย่างตื่นเต้น เรื่องเก็บครัวแน่นอนว่าไม่ต้องทำเอง ตั้งแต่ผัดอาหารจานสุดท้ายเสร็จ เขาก็นั่งกินเมล็ดแตงกับถังชิงในห้องโถง

คุยกันดูทีวี

ส่วนหลี่ข่าย

ไอ้นี่ยังถูกพ่อจ้องให้ทำการบ้าน เงยหน้าขึ้นมองถังชิงอย่างน้อยใจเป็นระยะ ในชั่วขณะนั้น เขาถึงกับมีความคิดอยาก 'บาดเจ็บ' บ้าง

น่าเสียดาย

พอนึกว่าจะเจ็บ

รีบกำจัดความคิดชั่วร้ายนี้ทันที

"คำนวณเสร็จแล้ว รวมทั้งหมด 9,560 หยวน" จางจิ้งตรวจสอบกับเจ้าเผิงไม่มีข้อผิดพลาด จึงถือบัญชีเดินมาอย่างตื่นเต้น

ถังชิงไม่ได้ดูกระดาษของจางจิ้ง

เขาเชื่อใจจางจิ้ง และเธอยังคิดสองรอบ ไม่จำเป็นต้องดู เห็นถังชิงไม่มีปฏิกิริยา หลี่เจี้ยนกั๋วก็ไม่กล้าขอดู แค่ในใจตื่นเต้นมาก ในที่สุดก็เปิดร้านประสบความสำเร็จ

เขาก็รู้

ส่วนใหญ่เป็นความดีความชอบของหนุ่มน้อยคนนั้น

เขามีฝีมือจริง

แต่ก่อนก็แค่ทำเล็กๆ น้อยๆ เริ่มต้นต่ำเกินไป ทำคนเดียวก็เหนื่อย ถ้าตามแผนเดิม เปิดร้านเอง ทั้งในนอกต้องทำเอง

ตอนนี้จุดเริ่มต้นสูง

พื้นที่ใหญ่

ทำให้เขาเข้าใจลึกซึ้งว่า การมีหุ้นส่วนที่แข็งแกร่งสำคัญแค่ไหน

ทำให้เขาเข้าใจว่าทำไมเจ้าพ่อพวกนั้นชอบร่วมทุนทำธุรกิจ งานที่คนเดียวก็ทำได้ แต่กลับดึงคนมาร่วมหลายคน ก็เพื่อแบ่งปันทรัพยากร แบ่งความเสี่ยง

แน่นอน

เขาก็รู้ว่านี่เหมาะกับธุรกิจใหญ่หน่อย

เปิดร้านเล็กๆ 2-3 คน ยังไงก็ทำคนเดียวดีกว่า

ยอดขายนี้

ถังชิงพอใจมาก

ห้องโถงมีโต๊ะรวม 30 โต๊ะ เพราะหน้าร้านค่อนข้างกว้าง ยังเพิ่มได้อีก 6 โต๊ะ ชั้นบนมีห้องวีไอพี 9 ห้อง หนึ่งในนั้นเป็นห้องใหญ่พิเศษ 20 กว่าตารางเมตร

รวม 45 โต๊ะ

มื้อบ่ายบวกมื้อเย็น

คิดจากอัตราการหมุนเวียนโต๊ะเฉลี่ย 2 รอบกว่า บวกกับโปรโมชั่นลด 50 ทุกคน เฉลี่ยต่อบิลก็ร้อยกว่าหยวน ส่วนลูกค้าที่สั่งอาหาร 60-70 จานก็มีไม่กี่คน

คิดแล้วรายได้นี้ในยุคนี้ก็ไม่น้อย

แต่วันนี้เป็นวันเสาร์

คนออกมากินข้าวเยอะ ต้องดูผลงานจริงๆ ในสัปดาห์หน้า

ถังชิงรอคอยมาก

รอดูว่าสิ้นเดือนอัตราผลตอบแทนจะเท่าไหร่ เพราะไม่เกี่ยวกับการขยายกิจการ พวกเขาจึงใช้ระบบปันผลรายเดือน ในบัญชีเก็บไว้แค่เงินซื้อของบางส่วน

ส่วนเงิน

นอกจากเก็บไว้ในร้านนิดหน่อยตอนกลางคืน ตกลงกันว่าหลี่เจี้ยนกั๋วจะเอากลับบ้านตอนกลางคืน ส่วนจะเก็บไว้ที่บ้านหรือฝากธนาคาร ให้หลี่เจี้ยนกั๋วตัดสินใจเอง

ยังไงตอนรับเงินก็เซ็นชื่อแล้ว

สรุปแล้ว

ทุกอย่างเข้าที่เข้าทาง

"ลุงหลี่ ผมขอกลับก่อนนะ สุดสัปดาห์หน้าผมค่อยมา มีอะไรส่งข้อความมา ผมจะรีบตอบ" ดูแล้วไม่มีอะไรให้ทำ ถังชิงก็ลุกขึ้นเตรียมกลับบ้าน

เมื่อกี้รอดูยอดขายจนดึกขนาดนี้

1 ทุ่มกว่า

เขาโทรบอกลุงแล้ว

บอกว่าจะกลับดึก แค่ไม่คิดว่าจะดึกขนาดนี้ ป้าโทรมาหลายครั้งแล้ว เร่งให้รีบกลับ เพราะเขาไม่เคยกลับดึกขนาดนี้ ทำให้ลุงป้าเป็นห่วงมาก

"ได้ ฉันไปส่ง" หลี่เจี้ยนกั๋วได้ยินก็ลุกขึ้นเตรียมไปส่ง ถังชิงก็ไม่ได้ปฏิเสธ ดึกขนาดนี้ ถ้าไม่ส่งคนป่วยขึ้นรถ หลี่เจี้ยนกั๋วก็คงไม่สบายใจ

"พี่จิ้ง พี่เจ้า ทำงานดีๆ นะ สิ้นเดือนตอนจ่ายเงินเดือนจะดูสถานการณ์ให้โบนัสพวกคุณ" ถังชิงลุกขึ้นยิ้มพูดกับจางจิ้ง กำลังใจที่ควรมีก็ต้องมี

ไม่งั้นจะแสดงคุณค่าของเจ้านายได้ยังไง

หลี่เจี้ยนกั๋วส่งถังชิงขึ้นแท็กซี่

นั่งในแท็กซี่

ถังชิงรู้สึกมากมาย

นี่ถือเป็นธุรกิจแรกของเขา ชีวิตของเขาในที่สุดก็เหมือนเข้าที่เข้าทาง สามารถชดเชยความเสียใจในชาติก่อนเล็กน้อย ทำความฝันที่ยังไม่สำเร็จในชาติก่อนให้สำเร็จ สามารถปกป้องคนที่รัก...

ถึงชั้นล่างบ้านลุง

มองเห็นไฟที่บ้านลุงยังเปิดอยู่ และเงาคนที่หน้าต่างห้องนั่งเล่น เขารู้ว่านั่นคือลุง ปกติลุงทำงานทั้งวัน ถ้าไม่มีภารกิจไม่กลับ

ไม่งั้นป่านนี้หลับไปแล้ว

ตาถังชิงชื้น

มีญาติดีจริงๆ มีญาติที่รักเรา ยิ่งดี

"ถังถัง กลับมาซะที ลุงเห็นเธอไม่กลับยังไม่นอนเลย" ที่ประตู ยังไม่ทันเอากุญแจออก ประตูก็เปิด ป้าเปิดประตูจากด้านในยิ้มพูด

เห็นหลานชายกลับดึก

เธอก็เป็นห่วง จึงรออยู่กับสามี

"วันนี้พิเศษ ร้านเพื่อนเปิดร้าน ขายดีมาก ผมเลยไปช่วยดูเก็บเงิน ต่อไปคงไม่เป็นแบบนี้แล้ว" ถังชิงอธิบายเหตุผลที่เคยอธิบายทางโทรศัพท์อีกครั้ง

สำหรับความห่วงใยของญาติ

อย่าเบื่อเลย

"งั้นก็ดี รีบอาบน้ำนอนเถอะ น้องสาวเพิ่งเข้านอนไม่นาน พวกเราก็จะนอนแล้ว"

ป้าเห็นถังชิงกลับมาก็เตรียมเข้านอน

"ลุงครับ ทำให้พวกคุณเป็นห่วง"

ถังชิงพูดกับลุงที่นั่งสูบบุหรี่อยู่บนโซฟาอย่างสำนึกผิด

"กลับมาก็ดีแล้ว ส่วนเรื่องช่วยงาน ลุงไม่ได้คัดค้าน คราวหน้าช่วยตอนกลางวันก็พอ ตอนกลางคืนไม่ต้อง ดึกแบบนี้" ลุงสูบบุหรี่เบาๆ สั่งสอนถังชิง

"ครับ วันนี้ผมก็อ่านหนังสือทั้งวัน ผมไปอาบน้ำนอนก่อนนะครับ" ถังชิงพยักหน้า

"ไปเถอะ" ชิ่นอวี่กังสูบครั้งสุดท้าย ดับบุหรี่

อาบน้ำเสร็จ

ถังชิงปิดไฟ

นอนบนเตียงมองเพดาน แสงกลางคืนส่องเข้าห้อง พร้อมเสียงจักจั่นที่ดังเป็นระยะ ทำให้ใจถังชิงสงบ ทุกอย่างกำลังพัฒนาไปในทางที่ดี ไม่นาน ถังชิงก็หลับไป

...

สัปดาห์ต่อมา

ความคึกคักของร้านทำให้ถังชิงโล่งใจ

เขากลัวแค่ย้ายที่แล้วจะมีอะไรเปลี่ยนแปลง ตอนนี้ดูเหมือนทุกอย่างเหมือนเดิม ร้านใหญ่หรูกว่า บวกกับฝีมือเยี่ยมของหลี่เจี้ยนกั๋ว ทำให้ร้านขายดีผิดปกติ

ชั้นล่างยังพอว่า

ห้องวีไอพีชั้นบนหลังจากสะสมลูกค้าไม่กี่วัน

ต้องจองล่วงหน้าหนึ่งวันถึงจะมีที่นั่ง ต่อมายังเพิ่มยอดขั้นต่ำก็ยังไม่หยุดความร้อนแรง

ส่วนหลี่เจี้ยนกั๋วทั้งทุกข์ทั้งสุข

เทียบกับร้านเล็กๆ ก่อนหน้า ที่นี่ยุ่งกว่ามาก

ร้านที่ใหญ่ที่สุดที่เคยเปิดก็แค่ร้อยกว่าตารางเมตร ตอนนี้เพิ่มขึ้นหลายเท่า โชคดีที่อาหารซับซ้อนเขาทำเอง อาหารง่ายๆ ให้ลูกศิษย์ทำทั้งหมด

เทียบแล้วก็เหนื่อยกว่าเดิมนิดหน่อย

แต่ฝีมือกลับพัฒนาขึ้นรวดเร็ว

ยิ่งตั้งใจ ยิ่งเชี่ยวชาญ

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา

คือวันที่ 24

ตอนถังชิงมาร้านอีกครั้ง เพราะหมดช่วงโปรโมชั่น บวกกับลูกค้าเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ยอดขายวันก่อนถึง 33,000 กว่าหยวน ทำถังชิงตกใจ

45 โต๊ะ

เฉลี่ยแต่ละโต๊ะสร้างยอดขาย 730 หยวน คิดจากกลางวันหมุนเวียนเฉลี่ย 2 รอบ กลางคืน 2 รอบ รวมถึงลูกค้าที่พลาดช่วงมื้อหลัก

ราคาเฉลี่ยต่อบิลแค่ 180 หยวน

แน่นอน

นี่เป็นราคาเฉลี่ยทั้งหมด ชั้นล่าง 120-130 ก็ถือว่าดีแล้ว ห้องวีไอพีชั้นบนถึงเป็นจุดทำกำไรหลัก ในห้องวีไอพีใช้จ่าย 400-500 หรือเกิน 1,000 เป็นเรื่องปกติ

นี่ยังไม่รวมยอดขายเครื่องดื่ม

ถ้าคิดเครื่องดื่มด้วย

ชั้นบนมื้อหนึ่งอย่างน้อยร้อยหรือพันหยวน

กำไรเครื่องดื่มไม่สูง โดยเฉพาะเหล้ายี่ห้อดัง กำไรขายปลีกยิ่งต่ำ จึงไม่คิดรวมในยอดขาย ยังไงก็ไม่มีกำไรสูงกว่าอาหารที่เกิน 100%

เดือนนี้จะได้กำไรเท่าไหร่

ถังชิงรอคอยมาก

แต่ต้องรอถึงอาทิตย์หน้าวันที่ 31 ถึงจะรู้

ตอนนั้นให้จางจิ้งทำงานล่วงเวลา

ถือโอกาสจ่ายเงินเดือนวันนั้นด้วย พร้อมคำนวณรายได้รวม เดือนแรกถังชิงไม่ได้ใช้วิธีหักเงินเดือนครึ่งเดือน เปิดร้านประสบความสำเร็จก็ควรมีโบนัสฉลองความสำเร็จ

ทุกคนหาเงินไม่ง่าย

ร้านก็รุ่งเรือง ไม่กังวลว่าใครจะลาออก

(จบบท)