บทที่ 170 หลี่เฮาคู่กาย ถนนหลงกวนต้องห้าม
สายฝนฤดูใบไม้ผลิโปรยปรายไม่ขาดสาย ขุนเขาไกลและป่าใกล้นอกด่านถูกม่านฝนสีเงินห่มคลุม เม็ดฝนเล็กๆ กระทบรั้วลานเรือนน้อย กระเซ็นลงร่องหินสีเขียวในลาน ส่งกลิ่นดินชื้นลอยมา ในครัวมีชาหนึ่งกา ในห้องมีคนสองคนนั่งอยู่ คนหนึ่งคือหลี่เฮา อีกคนก็คือ...หลี่เฮา ไม่ผิด ร่างสองร่างที่นั่งดื่มชาและเล่นหมากอยู่ในลาน...
