ตอนที่แล้วบทที่ 30: รอเหรอ? เสียเวลาชัดๆ!
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 32 ดันเจี้ยนแห่งการกลืนกิน! ฟาร์มก็อบลิน!

บที่ 31 สาวน้อยจากซากุระคุน โหดระดับ SS!


หลี่เหยามองไปยังเงาร่างทั้งห้าที่กำลังเดินเข้ามาหาเขา คิ้วของเขายกขึ้นเล็กน้อย

กำลังจะเอ่ยอะไรออกมา แต่ฉินเยว่กลับก้าวมายืนข้างหน้าเขาเสียก่อน พร้อมพูดออกมาอย่างเป็นห่วง

"เฮ้ๆๆ นายบอกว่าดันเจี้ยนนี้นายเป็นคนพบหรือ? คิดจะเป็นคนควบคุมงั้นสิ?" ฉินเยว่

ชี้ไปยังหญิงวัยกลางคนที่ยืนล้อมรอบด้วยทหารอยู่ข้างหน้า พร้อมบอกว่า “หลี่เหยา

ไปคุยกับพี่สาวคนนั้นสิ เธอคือคนที่พบดันเจี้ยนนี้ ถ้าเธอยอมให้เข้า ก็ไม่มีใครขวางนายได้!“จากนั้นเธอก็ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์”แค่ให้ของรางวัลอย่างไอเทมทองคำหรือสกิลเล่มหนึ่ง เธอก็น่าจะพอใจแล้วล่ะ”

ดันเจี้ยนระดับแรกที่สุ่มปรากฏตัวขึ้นนั้น ใครก็ตามที่เจอก่อนจะมีสิทธิ์ตัดสินใจ และหากคนพบไม่สามารถลงดันเจี้ยนเองได้ ก็มักจะต้องขอความช่วยเหลือจากกองกำลังส่วนกลางแทน และผู้ที่อยากเข้าดันเจี้ยนก็จะต้องจ่ายค่าธรรมเนียมเพื่อเข้า

“ฮ่าๆ คงไม่ต้องลำบากขนาดนั้นหรอกมั้ง?” ชายหนุ่มที่มาพร้อมกับทีม หรี่ตามอง

หลี่เหยาและฉินเยว่ด้วยความดูแคลน “เมื่อครู่นี้ เธอได้โอนสิทธิ์ในการเข้าดันเจี้ยนให้

ผมเรียบร้อยแล้ว” เขาว่าพร้อมรอยยิ้ม ก่อนจะหันไปสบตาสองผู้นำเมือง

หลัวหยู่พยักหน้าเห็นด้วย พลางพูดขึ้น “จริงตามนั้น หลี่เหยา ต้องขออภัยด้วยนะ

ถึงเราจะรู้ว่าเธอแข็งแกร่งมาก แต่ด้วยเลเวล 17 ของเธอในตอนนี้ การจะเข้าดันเจี้ยนนี้คงจะ...”

ทั้งคำพูดและท่าทีเหล่านี้ชัดเจนจนหลี่เหยาต้องแอบเหน็บในใจ ถ้าเขาเลเวลสูงกว่านี้

มีหวังพวกนั้นคงจะหาข้ออ้างอื่นมาตอบแทนแน่ แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็สัมผัสได้ว่าหลัวหยู่

ก็ยังรู้สึกเกรงใจทีมชายหนุ่มคนนี้อยู่ดี

ทันใดนั้น เขารู้สึกถึงการตบไหล่เบาๆ หันไปเจอเสวีย หัวหน้าเมืองอีกคนกำลังเอียงหัวมากระซิบเบาๆ "คนพวกนี้มาจากเมืองซางอวี่ เมืองใหญ่ที่มีอิทธิพลมาก อีกสองคนไม่รู้จัก แต่คงไม่ธรรมดา เธอต้องระวังไว้ให้ดีนะ"

“เมืองซางอวี่…” หลี่เหยาคิดทบทวนในใจ เมืองใหญ่อันดับต้นๆ ของประเทศและมีเมืองย่อยหลายเมืองรวมถึงเมืองเจียงโจวและเมืองหนาน เมืองย่อยเหล่านี้ถูกสังกัดรวมถึง

27 เมือง ส่วนหนึ่งเป็นแหล่งรวมของนักรบชั้นสูงของประเทศ หลี่เหยารู้ดีว่าผู้ที่ได้เปลี่ยนอาชีพพร้อมเขาปีนี้ มีผู้ที่ได้ระดับ S ถึง 13 คน

แต่ถึงอย่างนั้น หลี่เหยาก็ไม่ได้หวั่นไหวแม้แต่น้อย สิ่งที่ทำให้เขาสงสัยจริงๆ คือเหตุใดถึงไม่สามารถใช้สกิลตรวจสอบเลเวลของอีกฝ่ายได้ แม้เขาจะพยายามขยับเข้าใกล้แค่ไหนก็ตาม ทั้งที่รู้ดีว่าการเลื่อนเลเวลนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย แต่จะมีใครเลื่อนระดับเร็วยิ่งกว่าเขาได้อย่างนั้นหรือ?

หากสังเกตจากอุปกรณ์ที่คนเหล่านั้นใส่ ทุกคนต่างใส่ของระดับสูงที่เปล่งแสงสีทองสดใส โดยเฉพาะชายหนุ่มที่ถือหอกยาว น่าจะเป็นสายต่อสู้ ขณะที่อีกสองคนในทีมเมืองซางอวี่ดูเป็นนักรบถือโล่ใหญ่และนักบวชหญิงผู้ให้การสนับสนุน อีกคนหนึ่งเป็นผู้อัญเชิญอีกคน ซึ่งท่าทางโดดเด่นขึ้นมาก เพราะแม้จะดูเป็นคนหยิ่งผยอง แต่กลับแสดงท่าทีอ่อนน้อมกับหญิงสาวที่อยู่ข้างๆ

"น่าสนใจจริงๆ" หลี่เหยาพึมพำ

ในจังหวะนั้นเอง หนุ่มคนนั้นที่ชื่อหยางจวิ้นเฟยถึงกับถอนหายใจ ก่อนจะพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเบื่อหน่าย “ผู้นำเมืองทั้งสองท่าน ตอนนี้เราตรวจสอบคนแล้ว คุณจะปล่อยให้เราลงดันเจี้ยนได้หรือยัง?”

หลัวหยู่ช่วยพูดให้สถานการณ์ดีขึ้นทันที “ไม่เป็นไรหรอก ดันเจี้ยนต้นกำเนิดสำคัญมาก หยางจวิ้นเฟยรีบร้อนก็เข้าใจได้ เดี๋ยวฉันจะให้ฝ่ายทหารเปิดสิทธิ์เข้าให้ทันที”

เมื่อสถานการณ์เป็นแบบนี้ หลี่เหยาก็เริ่มหมดความสนใจในดันเจี้ยนนี้ไป ถึงเขาจะอยากลองเข้าไปดู แต่ก็ไม่ถึงขั้นต้องการอะไรนัก การเข้าตีดันเจี้ยนเป็นรอบแรกๆ มีข้อดีอยู่ที่รางวัลการผ่านบอสครั้งแรกและแต้มการสนับสนุนจากทางสหพันธ์ แต่ด้วยพลังของเขา ตอนนี้ยังมีดันเจี้ยนระดับฝันร้ายที่ยังไม่มีใครพิชิตอยู่ และเรื่องแต้มสหพันธ์เองก็ยังมีโอกาสได้อีกมากมายในภายหลัง

หลี่เหยาหันไปเรียกฉินเยว่ให้เตรียมตัวกลับ แต่ทันใดนั้น เสียงใสเย็นชาของหญิงสาวคนหนึ่งก็เอ่ยขึ้นข้างหลังเขา “หลี่คุง…ไม่สิ หลี่ซัง คืออาชีพผู้อัญเชิญที่ผ่านดันเจี้ยนระดับฝันร้ายใช่ไหมคะ?”

เสียงที่มีสำเนียงติดขัดแต่ยังคงไพเราะฟังดูเป็นภาษาของซากุระคุน ทำให้หลี่เหยาต้องหันกลับไปมองอย่างสงสัย

“ใช่ค่ะ เขาคือหลี่ซังที่ทุกคนกล่าวถึง!” ฉินเยว่พูดพร้อมท่าทางพองแก้มด้วยความหงุดหงิดเล็กน้อย เพราะในใจลึกๆ เธอรู้สึกผิดที่เป็นคนพาหลี่เหยามาแต่สุดท้ายกลับ

ต้องเสียเที่ยว เมื่อได้ยินเช่นนั้น หญิงสาวจากซากุระคุนก็มีแววตาเป็นประกาย “ถ้าอย่างนั้น หลี่ซังก็ร่วมทีมกับพวกเราได้ค่ะ แต่ต้องยอมจ่ายอุปกรณ์ทองสองชิ้นเป็นค่าตอบแทน”

คำพูดของเธอทำให้หยางจวิ้นเฟยดูไม่พอใจอยู่ชัดเจน แต่กลับไม่ได้พูดอะไร เขามองอย่างโกรธๆ แต่ก็ยังคงสงบปากไว้ หญิงสาวจากซากุระคุนอธิบายเพิ่มเติมว่า “เคเซอิซังเองก็เป็นผู้อัญเชิญ แต่ฝีมือยังไม่เทียบเท่าหลี่ซัง การให้หลี่ซังเข้าทีมจึงเป็นเรื่องที่สมควรค่ะ”

ผู้อัญเชิญที่เคยทำท่าทางเย่อหยิ่งยโสกลับซีดเผือดลงเมื่อได้ยินเช่นนั้น เขาหดคอตัวเองทันทีและไม่กล้าพูดอะไรสักคำ แต่เขาจ้องมองหลี่เหยาด้วยความแค้น

หลี่เหยามองตอบอย่างเยือกเย็นและกล่าวเสียงเรียบ “ชิ้นเดียวพอ” จริงๆ แล้วเขาก็ไม่ได้สนใจดันเจี้ยนนี้มากขนาดนั้น

หยางจวิ้นเฟยไม่พอใจทันที เขาก้าวออกมาด้วยเสียงกร้าว “แกจะเอามากเกินไปแล้วนะ ตอนที่ฉันจ่ายให้ก็ตั้งราคาเท่านี้ นี่แกเป็นแค่ผู้อัญเชิญเกรด A แต่ฉันยอมให้เข้าทีมก็ถือว่ามีบุญแค่ไหนแล้ว ยังจะกล้าต่อรองอีกเรอะ?”

ฉินเยว่เองก็อดไม่ได้ที่จะกระตุกแขนหลี่เหยาอย่างเป็นกังวล แต่สุดท้ายหญิงสาว

ซากุระคุนกลับตอบด้วยท่าทีเฉยเมย “ตกลงค่ะ เอาแค่ชิ้นเดียว หลี่ซังเชิญร่วมทีมได้เลย”

เมื่อคำพูดของเธอเอ่ยออกมา หยางจวิ้นเฟยก็ไม่มีข้อโต้แย้งเพิ่มเติม แต่ยังคงเหลือบมองหลี่เหยาด้วยสายตาอาฆาต

ในหน้าต่างทีมที่ปรากฏตรงหน้า หลี่เหยาสังเกตเห็นชื่อและระดับของเพื่อนร่วมทีม “นักหอกมังกร ระดับ S, อัศวินศักดิ์สิทธิ์ ระดับ S, นักบวชซัพพอร์ต ระดับ S และแม่มดแห่งดารา ระดับ SS”

ทุกคนในทีมนี้มีระดับที่สูงเกินมาตรฐาน ถือว่าครบทีมสำหรับการพิชิตดันเจี้ยนชุดแรกโดยแท้จริง ยิ่งได้แม่มดแห่งดาราที่เป็นระดับ SS มาร่วมทีม ความสำเร็จยิ่งเพิ่มสูงขึ้น

หญิงสาวซากุระคุนมีเสน่ห์ดึงดูดที่งดงามเป็นอย่างมาก แม้แต่ฉินเยว่และเจียงหนิงอวี่ยังเทียบไม่ติด แต่สิ่งที่ทำให้หลี่เหยาสนใจจริงๆ คือแววตาที่ดูเย็นชาทะนงตัวของเธอ ไม่ใช่แค่ท่าที แต่ยังแฝงความเย่อหยิ่งที่ดูไม่เห็นใครในสายตา แม้กระทั่งตอนที่เอ่ยชวน

หลี่เหยา ก็ยังคงมีท่าทีราวกับเป็นการออกคำสั่งจากผู้สูงศักดิ์

เมื่อพวกเขาเดินเข้าสู่ดันเจี้ยน เสียงฮือฮาของเหล่านักสู้รอบข้างดังขึ้นเพราะการได้เห็นทีมที่นำโดยระดับ SS เป็นสิ่งที่พวกเขาเคยเห็นแค่ในจอโทรทัศน์เท่านั้น และไม่มีใครสังเกตเลยว่ามีสายตาอำมหิตซ่อนเร้นของหยางจวิ้นเฟยที่จับจ้องไปยังหลี่เหยาอย่างเงียบงัน

หลี่เหยาไม่รู้เลยว่าความคิดของหยางจวิ้นเฟยเป็นอย่างไร แต่ตราบใดที่เขากล้าเข้าทีม แผนการของ

หยางจวิ้นเฟยก็สำเร็จไปครึ่งทางแล้ว ส่วนอีกครึ่งนั้น…ก็คือจัดการหลี่เหยาให้สิ้นซากในดันเจี้ยนนี้เอง!

หยางจวิ้นเฟยเดินนำหน้า ใบหน้าเย็นชา มุ่งมั่นลอบคิดแผนการที่เตรียมไว้อย่างละเอียด เขาเป็นทายาทตระกูลหยางจากซานอวี่เฉิง หนึ่งในเมืองใหญ่และร่ำรวยของประเทศ

การมาที่พื้นที่ห่างไกลอย่างที่นี่ก็เพื่อพิชิตดันเจี้ยนระดับนรกที่เพิ่งเปิดใหม่ ซึ่งผู้เริ่มดันเจี้ยนนี้คือหลี่เหยา ทำให้เขามีสิทธิ์เข้าได้ก่อน แต่ถ้าหลี่เหยาหายตัวไปก่อนถึงเวลานั้น โอกาสทั้งหมดก็จะเป็นของเขา!

ตลอดเวลา หยางจวิ้นเฟยไม่เคยประมาทหลี่เหยาเลย แม้หลี่เหยาจะเป็นเพียงผู้อัญเชิญ แต่การที่เขาสามารถพิชิตดันเจี้ยนระดับฝันร้ายคนเดียวได้ นั่นทำให้เขากลายเป็นผู้อัญเชิญที่แข็งแกร่งที่สุดในสายอาชีพนี้

แผนการของหยางจวิ้นเฟยตั้งใจไว้จะชวนหลี่เหยาเข้าทีมพิชิตดันเจี้ยน จากนั้นจะร่วมมือกับคนในทีมจัดการเขาภายในดันเจี้ยน แต่โชคดีที่ดันเจี้ยนต้นกำเนิดเปิดตัวขึ้นมาโดยบังเอิญ เขาจึงรีบเดินทางมาซื้อสิทธิ์เข้าเป็นราคาสูง และวางท่าแสดงความยโสโอหังใส่

หลี่เหยา เพื่อให้ทุกคนเห็นว่าหลี่เหยานั้นเป็นเพียง “ผู้อัญเชิญไร้ค่า” คนหนึ่งที่ถูกปฏิเสธไม่ให้เข้าทีม เมื่อนั้นหากหลี่เหยาตายจริง ๆ คงไม่มีใครสงสัยมาที่เขา

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด