บทที่162
เมื่อปีเตอร์ ยอร์ก เดินออกมาจากร้านไม้กายสิทธิ์ของโอลิแวนเดอร์พร้อมกับบ่นพึมพำ มือกุมสะโพกด้วยความเจ็บปวด เวลาก็ล่วงเลยมาถึงช่วงบ่าย "เจ้าแก่เจ้าเล่ห์!" ปีเตอร์ด่าทอในใจ ตกลงกันไว้ว่าเอาแค่ขนหนึ่งเส้น แต่ตอนที่เขาเผลอ โอลิแวนเดอร์กลับดึงขนจากหางของเขาไปถึงสองเส้น โดยอ้างว่าทำไว้สำรองเพื่อความแน่นอน ...
