ตอนที่แล้วบทที่ 504-505
ทั้งหมดรายชื่อตอน
ตอนถัดไปบทที่ 508-509

บทที่ 506-507


[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ]

[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]

[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ อยากขอให้ทุกคนสนับสนุนไปจนจนนะครับ ส่วนคนที่สนับสนุนแล้ว ก็ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมาครับ]

บทที่ 506 : กุญเเจสำคัญ

อิทาจิหัวเราะเยาะ แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดทั้งหมด แต่ความหมายของเขาชัดเจนมากและอีกอย่างที่ชัดเจนนั้นก็คือจักระที่เหลืออยู่ในร่างกายของซาสึเกะมีไม่มากนัก

ในเวลานี้อิทาจิเชื่อมากว่าอาการของซาสึเกะนั้นจะกว่าเขาเป็นเท่าตัว

เพราะเขาไม่สามารถรักษาสถานะของซูซาโนโอะเอาไว้ได้

"นายพูดแบบนี้ก็น่าสนใจดี สิ่งสำคัญก็คือฉันจะคอยดูว่านายจะหลบการโจมตีได้ไหมอิทาจิ?"

ซาสึเกะหอบหายใจ เขาเงยหน้าขึ้นมองอิทาจิด้วยดวงตาแดงก่ำ

"ดูเหมือนว่านายจะเตรียมใจไว้แล้วสินะ"

ในตอนนี้อิทาจิไอออกมาเป็นเลือดสีแดงสด และเลือดนั้นไหลออกมาจากมุมปากของเขา

ในขณะนี้ ดวงตาของยักษ์สีส้มแดงเปล่งประกายในคืนที่มืดมิดราวกับว่าความมืดมิดถูกขจัดออกไป

"ซาสึเกะ บางทีฉันควรจะบอกนายให้รู้ว่าความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตระกูลอุจิวะ แต่ตอนนี้เรามาถึงจุดจบแล้ว บางทีเธออาจจะตาย บางทีฉันอาจจะตายแต่ไป และจำเป็นสำหรับนายที่จะได้สัมผัสขั้นที่สองของซูซาโนะโอะ"

อิทาจิถ่มเลือดลงบนพื้น เขาเช็ดเลือดจากมุมปากด้วยหลังมือแล้วพูดขึ้น

"ขั้นที่สองของซูซาโนะโอะ? มันเกี่ยวข้องกับเนตรวงแหวนของนายหรือเปล่า?" เมื่อซาสึเกะได้ยินอิทาจิพูด ดวงตาของเขาหรี่ลงมองทันที

เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย

แน่นอนว่านี่น่าจะเกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่าเขาไม่ได้ฝึกฝนกับตระกูลอุจิวะตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก

เขาไม่ได้เข้าใจหลายสิ่งอย่างชัดเจน แต่เขาได้ยินจากปากของผู้อื่นในหมู่บ้านโคโนฮะเท่านั้น

อย่างไรก็ตาม เรื่องที่เป็นความลับของตระกูลอุจิวะจะเปิดเผยได้เฉพาะกับตระกูลอุจิวะที่มีสถานะขุนนางเดียวกันเท่านั้น และคนอื่น ๆ ไม่มีสิทธิ์รู้

เป็นที่ทราบกันดีว่าสมาชิกกลุ่มอุจิวะทุกคนถูกอิทาจิสังหารไปแล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งคือตระกูลอุจิวะที่สืบทอดกันมาหลายร้อยปี เชื้อสายเกือบจะหายไปหมดแล้ว

ทำไมเกือบล่ะ?

แต่ยังมีอิทาจิที่รู้ความลับของตระกูลอุจิวะ เช่นเดียวกันกับพลังขั้นที่สองของซูซาโนะโอะ และอีกครั้งเช่นระดับที่สูงกว่าของเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผา

"นายเดาถูกแล้ว" อิทาจิเหลือบมองซาสึเกะด้วยความโล่งใจ แต่ดวงตาที่โล่งใจกลับถูกแทนที่ด้วยดวงตาที่ไม่แยแสอย่างรวดเร็ว

อิทาจิไม่ลืมความรับผิดชอบของเขา

เขาต้องใช้ความเกลียดชังเพื่อกระตุ้นให้ซาสึเกะเติบโตต่อไปจนกว่าเขาจะสามารถสืบทอดมรดกของตระกูลอุจิวะได้

"ตอนนี้ ฉันจะแสดงให้นายดูเพื่อที่นายจะได้ไม่นิ่งเฉยและกลายเป็นคนโง่และนายก็เป็นสมาชิกของตระกูลอุจิวะด้วย มีบางสิ่งที่นายยังต้องรู้…."

อิทาจิพูดเบา ๆ

จากนั้นเขามองตรงไปที่ซูซาโนะโอะที่อยู่ตรงหน้าเขา ตรงนั่นคือยักษ์สีส้มแดงที่สูงตระหง่านและทรงพลัง

หลังจากนั้น ซาสึเกะสังเกตเห็นว่าเนตรวงแหวนของอิทาจิเริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว และในเวลาเดียวกัน แสงสีแดงเลือดเข้มก็ระเบิดออกมาอย่างประหลาดจากเนตรวงแหวนของอิทาจิ และแสงก็ยิงตรงไปที่ร่างกายของซูซาโนะโอะทันที

หลังจากถูกฉายรังสีด้วยแสงสีแดงเลือดนี้ ดูเหมือนซูซาโนะโอะจะดูดซับแสงนั้นได้อย่างสมบูรณ์ และการเปลี่ยนแปลงแปลก ๆ บางอย่างก็เริ่มเกิดขึ้นในร่างกายของซูซาโนะโอะ

ร่างกายของมันเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงจนสั่นสะเทือนไปทั่วบริเวณ

และทันใดนั้นก็เห็นว่าร่างของยักษ์ซึ่งสูงเกือบสามเมตรค่อย ๆ หดตัวลง

บทที่ 507 : ขั้นที่สองของซูซาโนะโอะ

จากความสูงเริ่มแรกมากกว่า 2 เมตร ลดลงอย่างรวดเร็วเหลือ 2 เมตร และเหลือเพียง 1.6 เมตรเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีหนามแหลมคมงอกอยู่บนร่างกายซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง

และเขางอกออกมาจากหัวของเขา หนวดอีกสองสามอันงอกขึ้นมาจากด้านบนของหัว ขาหนา ๆ หลายอันยื่นออกมาจากหาง และกรงเล็บอันแหลมคมก็งอกออกมาจากมือของเขา

ร่างกายของมันถูกปกคลุมไปด้วยเปลวไฟ และเปลวไฟบนร่างกายของมันก็ลุกโชนอย่างต่อเนื่อง เปลี่ยนทั้ร่างให้กลายเป็นสีทองเข้ม

ตอนนี้มันกลายเป็นยักษ์สีทองเข้ม!

เปลวเพลิงสีทองจำนวนมากพันอยู่รอบ ๆ ตัวของยักษ์ทองสีเข้ม และเปลวไฟสีทองจาง ๆ ก็เผาไหม้บนตัวมันและเปลวไฟยังคงเผาไหม้ผิวหนังของยักษ์นั้น

มันวางโล่ทรงกลมในมือขวา เปลี่ยนจากถือดาบด้วยมือเดียวเป็นถือดาบด้วยสองมือ และจับด้ามเพลิงของดาบยักษ์สีทองอย่างแน่นหนา

ยักษ์ทองเข้มกวัดแกว่งดาบยักษ์และฟันไปในทิศทางเดียว

บูม!

มีเสียงดังในอากาศ และก้อนหินที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าสิบเมตรและลึกสองเมตรก็ถูกกระแทกเป็นชิ้น ๆ

พลังงานดาบอันแหลมคมที่กำลังพุ่งเข้ามาทำให้เท้าของซาสึเกะขยับและถูกับพื้นเพื่อสร้างเสียงกรอบแกรบ

เขายกระดับการมองเห็นแบบไดนามิกของเนตรวงแหวนให้สูงสุด จ้องมองไปที่ดาบยักษ์สีทองในมือของยักษ์ทองคำสีเข้มโดยไม่กระพริบตา และทั้งคนก็เงียบลง

"พลังโจมตีนั้นแข็งแกร่งมากและแม้แต่ความเร็วก็ยังเพิ่มขึ้นในระดับหนึ่งงั้นสินะ" ซาสึเกะรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างทั้งสองผ่านการโจมตีของยักษ์ทองเข้ม

"ใช่แล้ว เห็นแบบนี้นายยังมีแน่ใจที่จะหนีอยู่หรือเปล่า?" อิทาจิเดินเข้าหาซาสึเกะ มองดูซาสึเกะที่กำลังหมดแรงอย่างไม่แยแสเหมือนเทพที่มองเศษฝุ่น มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยราวกับว่ากำลังเยาะเย้ย แต่ปนไปด้วยความสงสาร

"บูม!"

แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงดังก้องอยู่ในท้องฟ้าอันกว้างใหญ่

ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆมืด และสายฟ้าฟาดลงมาบนท้องฟ้า เปลี่ยนกลางคืนให้เป็นกลางวัน ทำให้เกิดแรงลมจนหนาวเหน็บไปถึงกระดูก

ในตอนนั้นเองซาสึเกะและซูซาโนะโอะก็เริ่มขยับตัวพร้อมกัน

เสียงฟ้าร้องดังไปทั่วบริเวณ จนซาสึเกะรู้สึกถึงจักระในร่างกายที่เกือบจะถึงจุดต่ำสุด ซาสึเกะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลบและเคลื่อนที่ไปข้างหลัง เพื่อออกจากระยะการโจมจีของซูซาโนะโอะ

และดาบยักษ์ทองคำในมือของซูซาโนะโอะสีทองเข้มก็กวาดออกไปโดยทำลายสิ่งกีดขวางททั้งหมด

แผ่นดินเริ่มพังทลายลง และอาคารต่าง ๆ ระหว่างทางถูกตัดออกเป็นสองส่วน ทำให้เกิดพายุเฮอริเคน พัดก้อนหินและต้นไม้ก็หักโคน

มุมปากของซาสึเกะยกยิ้มขึ้น เมื่อเห็นว่าเขาเกือบจะรอดจากซูซาโนะโอะแล้ว และก่อนที่เขาจะมีความสุข ดาบมากไปกว่านี้ ดาบของซูซาโนะโอะสีทองก็ขยายออกเป็นแนวกว้างและยาวขึ้นในพริบตา จนกระทั่งมันถูกแทรกเข้าไปในโขดหินของกำแพงที่อยู่ไกลออกไป

เมื่อเห็นเช่นนี้ รูม่านตาของซาสึเกะก็หรี่ลงอย่างกะทันหันและเสียงระเบิดก็ตามมาอย่างรวดเร็ว

พลังงานดาบที่น่าสะพรึงกลัวยังคงกวาดไปทั่วบริเวณ และขยายอย่างรวดเร็วในดวงตาของเขา

บูม!

บูม!

กำแพงสูงที่ทำจากหินแข็งเต็มไปด้วยฝุ่นหนาแตกออกจากกัน และสลายตัวลงไปกับพื้นตามมาด้วยเสียงที่ดังสนั่นเผยให้เห็นป่าฝนสีดำด้านนอก

ท่ามกลางซากปรักหักพังนั้น มีเสียงไอเบา ๆ ดังมาจากซอกก้อนหินก้อนใหญ่ และซาสึเกะก็คลานออกมาจากใต้ก้อนหินด้วยร่างกายที่สั่นเทา

แม้จะอายที่ตัวเองอยู่ในสภาพนี้ แต่หัวใจที่ยังคงเต้นอยู่ทำให้ซาสึเกะรู้อย่างชัดเจนว่าเขารอดพ้นจากการโจมด้วยดาบใหญ่นั้นได้ทันเวลา

ดังนั้น เขาจึงเงยหน้าขึ้นมองซูซาโนะโอะที่กำลังยิ้มอยู่ตรงหน้า ราวกับว่ามันมีความสุขมากที่เห็นอิทาจิพ่ายแพ้

แม้ว่าเขาจะยังคงเจ็บปวดอย่างมาก แต่เขาก็ยังมองเห็นความหวังที่จะเอาชนะอิทาจิได้

ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_

0 0 โหวต
Article Rating
0 Comments
Inline Feedbacks
ดูความคิดเห็นทั้งหมด