บทที่ 506-507
[แปลโดยฝีมือ...ยักษาแปร...มาติดตามได้ที่แฟนเพจหรือเพื่อติดตามเอาข่าวสารได้นะ]
[Thai-novelจะทำการลงไวกว่าที่อื่นทุกที่ เป็นจำนวน 5 ตอน แต่เรื่องราคาแพงกว่าที่อื่นนิดหน่อย]
[หลังแปลจบ คิดว่าจะมีการเกลาคำเบื้องต้น แก้คำผิด ปรับสำนวนให้สละสลวย เทียบคำต่อคำ อยากขอให้ทุกคนสนับสนุนไปจนจนนะครับ ส่วนคนที่สนับสนุนแล้ว ก็ขอบคุณที่ให้การสนับสนุนกันเสมอมาครับ]
บทที่ 506 : กุญเเจสำคัญ
อิทาจิหัวเราะเยาะ แม้ว่าเขาจะไม่ได้พูดทั้งหมด แต่ความหมายของเขาชัดเจนมากและอีกอย่างที่ชัดเจนนั้นก็คือจักระที่เหลืออยู่ในร่างกายของซาสึเกะมีไม่มากนัก
ในเวลานี้อิทาจิเชื่อมากว่าอาการของซาสึเกะนั้นจะกว่าเขาเป็นเท่าตัว
เพราะเขาไม่สามารถรักษาสถานะของซูซาโนโอะเอาไว้ได้
"นายพูดแบบนี้ก็น่าสนใจดี สิ่งสำคัญก็คือฉันจะคอยดูว่านายจะหลบการโจมตีได้ไหมอิทาจิ?"
ซาสึเกะหอบหายใจ เขาเงยหน้าขึ้นมองอิทาจิด้วยดวงตาแดงก่ำ
"ดูเหมือนว่านายจะเตรียมใจไว้แล้วสินะ"
ในตอนนี้อิทาจิไอออกมาเป็นเลือดสีแดงสด และเลือดนั้นไหลออกมาจากมุมปากของเขา
ในขณะนี้ ดวงตาของยักษ์สีส้มแดงเปล่งประกายในคืนที่มืดมิดราวกับว่าความมืดมิดถูกขจัดออกไป
"ซาสึเกะ บางทีฉันควรจะบอกนายให้รู้ว่าความลับที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของตระกูลอุจิวะ แต่ตอนนี้เรามาถึงจุดจบแล้ว บางทีเธออาจจะตาย บางทีฉันอาจจะตายแต่ไป และจำเป็นสำหรับนายที่จะได้สัมผัสขั้นที่สองของซูซาโนะโอะ"
อิทาจิถ่มเลือดลงบนพื้น เขาเช็ดเลือดจากมุมปากด้วยหลังมือแล้วพูดขึ้น
"ขั้นที่สองของซูซาโนะโอะ? มันเกี่ยวข้องกับเนตรวงแหวนของนายหรือเปล่า?" เมื่อซาสึเกะได้ยินอิทาจิพูด ดวงตาของเขาหรี่ลงมองทันที
เขาไม่เคยได้ยินเรื่องนี้มาก่อนเลย
แน่นอนว่านี่น่าจะเกี่ยวข้องกับความจริงที่ว่าเขาไม่ได้ฝึกฝนกับตระกูลอุจิวะตั้งแต่เขายังเป็นเด็ก
เขาไม่ได้เข้าใจหลายสิ่งอย่างชัดเจน แต่เขาได้ยินจากปากของผู้อื่นในหมู่บ้านโคโนฮะเท่านั้น
อย่างไรก็ตาม เรื่องที่เป็นความลับของตระกูลอุจิวะจะเปิดเผยได้เฉพาะกับตระกูลอุจิวะที่มีสถานะขุนนางเดียวกันเท่านั้น และคนอื่น ๆ ไม่มีสิทธิ์รู้
เป็นที่ทราบกันดีว่าสมาชิกกลุ่มอุจิวะทุกคนถูกอิทาจิสังหารไปแล้ว กล่าวอีกนัยหนึ่งคือตระกูลอุจิวะที่สืบทอดกันมาหลายร้อยปี เชื้อสายเกือบจะหายไปหมดแล้ว
ทำไมเกือบล่ะ?
แต่ยังมีอิทาจิที่รู้ความลับของตระกูลอุจิวะ เช่นเดียวกันกับพลังขั้นที่สองของซูซาโนะโอะ และอีกครั้งเช่นระดับที่สูงกว่าของเนตรวงแหวนกระจกเงาหมื่นบุปผา
"นายเดาถูกแล้ว" อิทาจิเหลือบมองซาสึเกะด้วยความโล่งใจ แต่ดวงตาที่โล่งใจกลับถูกแทนที่ด้วยดวงตาที่ไม่แยแสอย่างรวดเร็ว
อิทาจิไม่ลืมความรับผิดชอบของเขา
เขาต้องใช้ความเกลียดชังเพื่อกระตุ้นให้ซาสึเกะเติบโตต่อไปจนกว่าเขาจะสามารถสืบทอดมรดกของตระกูลอุจิวะได้
"ตอนนี้ ฉันจะแสดงให้นายดูเพื่อที่นายจะได้ไม่นิ่งเฉยและกลายเป็นคนโง่และนายก็เป็นสมาชิกของตระกูลอุจิวะด้วย มีบางสิ่งที่นายยังต้องรู้…."
อิทาจิพูดเบา ๆ
จากนั้นเขามองตรงไปที่ซูซาโนะโอะที่อยู่ตรงหน้าเขา ตรงนั่นคือยักษ์สีส้มแดงที่สูงตระหง่านและทรงพลัง
หลังจากนั้น ซาสึเกะสังเกตเห็นว่าเนตรวงแหวนของอิทาจิเริ่มหมุนอย่างรวดเร็ว และในเวลาเดียวกัน แสงสีแดงเลือดเข้มก็ระเบิดออกมาอย่างประหลาดจากเนตรวงแหวนของอิทาจิ และแสงก็ยิงตรงไปที่ร่างกายของซูซาโนะโอะทันที
หลังจากถูกฉายรังสีด้วยแสงสีแดงเลือดนี้ ดูเหมือนซูซาโนะโอะจะดูดซับแสงนั้นได้อย่างสมบูรณ์ และการเปลี่ยนแปลงแปลก ๆ บางอย่างก็เริ่มเกิดขึ้นในร่างกายของซูซาโนะโอะ
ร่างกายของมันเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงจนสั่นสะเทือนไปทั่วบริเวณ
และทันใดนั้นก็เห็นว่าร่างของยักษ์ซึ่งสูงเกือบสามเมตรค่อย ๆ หดตัวลง
บทที่ 507 : ขั้นที่สองของซูซาโนะโอะ
จากความสูงเริ่มแรกมากกว่า 2 เมตร ลดลงอย่างรวดเร็วเหลือ 2 เมตร และเหลือเพียง 1.6 เมตรเท่านั้น นอกจากนี้ยังมีหนามแหลมคมงอกอยู่บนร่างกายซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกหวาดกลัวอย่างยิ่ง
และเขางอกออกมาจากหัวของเขา หนวดอีกสองสามอันงอกขึ้นมาจากด้านบนของหัว ขาหนา ๆ หลายอันยื่นออกมาจากหาง และกรงเล็บอันแหลมคมก็งอกออกมาจากมือของเขา
ร่างกายของมันถูกปกคลุมไปด้วยเปลวไฟ และเปลวไฟบนร่างกายของมันก็ลุกโชนอย่างต่อเนื่อง เปลี่ยนทั้ร่างให้กลายเป็นสีทองเข้ม
ตอนนี้มันกลายเป็นยักษ์สีทองเข้ม!
เปลวเพลิงสีทองจำนวนมากพันอยู่รอบ ๆ ตัวของยักษ์ทองสีเข้ม และเปลวไฟสีทองจาง ๆ ก็เผาไหม้บนตัวมันและเปลวไฟยังคงเผาไหม้ผิวหนังของยักษ์นั้น
มันวางโล่ทรงกลมในมือขวา เปลี่ยนจากถือดาบด้วยมือเดียวเป็นถือดาบด้วยสองมือ และจับด้ามเพลิงของดาบยักษ์สีทองอย่างแน่นหนา
ยักษ์ทองเข้มกวัดแกว่งดาบยักษ์และฟันไปในทิศทางเดียว
บูม!
มีเสียงดังในอากาศ และก้อนหินที่มีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าสิบเมตรและลึกสองเมตรก็ถูกกระแทกเป็นชิ้น ๆ
พลังงานดาบอันแหลมคมที่กำลังพุ่งเข้ามาทำให้เท้าของซาสึเกะขยับและถูกับพื้นเพื่อสร้างเสียงกรอบแกรบ
เขายกระดับการมองเห็นแบบไดนามิกของเนตรวงแหวนให้สูงสุด จ้องมองไปที่ดาบยักษ์สีทองในมือของยักษ์ทองคำสีเข้มโดยไม่กระพริบตา และทั้งคนก็เงียบลง
"พลังโจมตีนั้นแข็งแกร่งมากและแม้แต่ความเร็วก็ยังเพิ่มขึ้นในระดับหนึ่งงั้นสินะ" ซาสึเกะรู้สึกถึงความแตกต่างระหว่างทั้งสองผ่านการโจมตีของยักษ์ทองเข้ม
"ใช่แล้ว เห็นแบบนี้นายยังมีแน่ใจที่จะหนีอยู่หรือเปล่า?" อิทาจิเดินเข้าหาซาสึเกะ มองดูซาสึเกะที่กำลังหมดแรงอย่างไม่แยแสเหมือนเทพที่มองเศษฝุ่น มุมปากของเขายกขึ้นเล็กน้อยราวกับว่ากำลังเยาะเย้ย แต่ปนไปด้วยความสงสาร
"บูม!"
แต่จู่ ๆ ก็มีเสียงดังก้องอยู่ในท้องฟ้าอันกว้างใหญ่
ท้องฟ้าเต็มไปด้วยเมฆมืด และสายฟ้าฟาดลงมาบนท้องฟ้า เปลี่ยนกลางคืนให้เป็นกลางวัน ทำให้เกิดแรงลมจนหนาวเหน็บไปถึงกระดูก
ในตอนนั้นเองซาสึเกะและซูซาโนะโอะก็เริ่มขยับตัวพร้อมกัน
เสียงฟ้าร้องดังไปทั่วบริเวณ จนซาสึเกะรู้สึกถึงจักระในร่างกายที่เกือบจะถึงจุดต่ำสุด ซาสึเกะพยายามอย่างเต็มที่ที่จะหลบและเคลื่อนที่ไปข้างหลัง เพื่อออกจากระยะการโจมจีของซูซาโนะโอะ
และดาบยักษ์ทองคำในมือของซูซาโนะโอะสีทองเข้มก็กวาดออกไปโดยทำลายสิ่งกีดขวางททั้งหมด
แผ่นดินเริ่มพังทลายลง และอาคารต่าง ๆ ระหว่างทางถูกตัดออกเป็นสองส่วน ทำให้เกิดพายุเฮอริเคน พัดก้อนหินและต้นไม้ก็หักโคน
มุมปากของซาสึเกะยกยิ้มขึ้น เมื่อเห็นว่าเขาเกือบจะรอดจากซูซาโนะโอะแล้ว และก่อนที่เขาจะมีความสุข ดาบมากไปกว่านี้ ดาบของซูซาโนะโอะสีทองก็ขยายออกเป็นแนวกว้างและยาวขึ้นในพริบตา จนกระทั่งมันถูกแทรกเข้าไปในโขดหินของกำแพงที่อยู่ไกลออกไป
เมื่อเห็นเช่นนี้ รูม่านตาของซาสึเกะก็หรี่ลงอย่างกะทันหันและเสียงระเบิดก็ตามมาอย่างรวดเร็ว
พลังงานดาบที่น่าสะพรึงกลัวยังคงกวาดไปทั่วบริเวณ และขยายอย่างรวดเร็วในดวงตาของเขา
บูม!
บูม!
กำแพงสูงที่ทำจากหินแข็งเต็มไปด้วยฝุ่นหนาแตกออกจากกัน และสลายตัวลงไปกับพื้นตามมาด้วยเสียงที่ดังสนั่นเผยให้เห็นป่าฝนสีดำด้านนอก
ท่ามกลางซากปรักหักพังนั้น มีเสียงไอเบา ๆ ดังมาจากซอกก้อนหินก้อนใหญ่ และซาสึเกะก็คลานออกมาจากใต้ก้อนหินด้วยร่างกายที่สั่นเทา
แม้จะอายที่ตัวเองอยู่ในสภาพนี้ แต่หัวใจที่ยังคงเต้นอยู่ทำให้ซาสึเกะรู้อย่างชัดเจนว่าเขารอดพ้นจากการโจมด้วยดาบใหญ่นั้นได้ทันเวลา
ดังนั้น เขาจึงเงยหน้าขึ้นมองซูซาโนะโอะที่กำลังยิ้มอยู่ตรงหน้า ราวกับว่ามันมีความสุขมากที่เห็นอิทาจิพ่ายแพ้
แม้ว่าเขาจะยังคงเจ็บปวดอย่างมาก แต่เขาก็ยังมองเห็นความหวังที่จะเอาชนะอิทาจิได้
ติดตามผู้แปลได้ที่แฟนเพจ:ยักษาแปร ผู้แปลลงแค่ในMy-NovelและThai-novelเท่านั้น หากอ่านที่อื่นรบกวนมาสนับสนุนทีนะครับผม หรือจะมากดไลก์แฟนเพจก็ได้ กระซิกกระซิก ;-;_
