บทที่ 499 ไม่ต้องเขียนเรียงความ
หลังจากรถไถเข้าสู่ทุ่งถั่วเหลือง มันเริ่มทำงานทันทีด้วยเสียงหวีดหวิวของใบเลื่อยวงกลมที่หมุนอย่างรวดเร็ว ต้นถั่วถูกตัดและบดจนละเอียด ส่งผ่านท่อไปยังรถบรรทุกที่จอดอยู่ข้างๆ กระบวนการทั้งหมดดำเนินไปอย่างต่อเนื่องและแม่นยำ
---
นักศึกษาที่เฝ้าดูต่างประหลาดใจกับเทคโนโลยี หลิวฟางหมิน วิศวกรผู้อยู่เบื้องหลังรถไถ "หงฮู่ T300K" อธิบายว่า "รถไถนี้ทำงานตามเส้นทางที่กำหนดไว้ล่วงหน้าจากข้อมูลที่ได้รับจากโดรนสำรวจ และเมื่อแบตเตอรี่ใกล้หมด จะกลับไปยังสถานีชาร์จอัตโนมัติ"
นอกจากนี้ยังมีการเพิ่มฟีเจอร์ใหม่ เช่น ระบบเสียงที่เล่นเสียงเครื่องจักรเพื่อเตือนสัตว์ในพื้นที่ให้หลีกเลี่ยง ถือเป็นการแก้ปัญหาเชิงสร้างสรรค์
ขณะเดียวกัน มหาจื้อเทาอธิบายเพิ่มเติมว่า เศษถั่วเหลืองที่เก็บจากการเก็บเกี่ยวจะถูกนำไปใช้ในการผลิตถุงเพาะเห็ด เช่น เห็ดธรรมดาและเห็ดหอม ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการเกษตรครบวงจร
---
ช่วงเย็นบรรยากาศในทุ่งเต็มไปด้วยสีแดงของแสงอาทิตย์ยามเย็น เรียกว่า “แสงอาทิตย์แห่งฮั่น” ซึ่งเป็นภาพที่โด่งดังระดับประเทศ
เมื่อพระอาทิตย์ลับขอบฟ้า หลัวอี้หางประกาศเรียกทุกคนกลับมาทานอาหารเย็นที่โรงอาหารของบริษัท ซึ่งเป็นที่ร่ำลือถึงความอร่อย
---
โรงอาหารเต็มไปด้วยอาหารหลากหลายชนิดที่เสิร์ฟแบบบุฟเฟต์ ไม่ว่าจะเป็นเห็ดทอดที่โด่งดัง น้ำซุปไข่ ผักและเนื้อที่ปรุงใหม่ตลอดเวลา และที่สำคัญคือขนมเค้กเล็กๆ ที่เคยปรากฏในเทศกาลเก็บเกี่ยว กลายเป็นไฮไลท์ที่ทุกคนต้องลอง
นักศึกษาทั้งระดับมหาวิทยาลัยและมัธยมต่างประทับใจกับอาหารที่หลากหลายและอุดมสมบูรณ์ บางคนถึงกับกล่าวว่าโรงอาหารแห่งนี้สมกับคำร่ำลือว่าเป็น "สวรรค์แห่งอาหาร"
---
เมื่อถึงเวลาสิ้นสุดกิจกรรมในค่ำคืนนี้ ครูเพลงตบมือเรียกความสนใจของทุกคน และกล่าวปิดท้ายกิจกรรมว่า
“กลับถึงบ้านแล้ว ให้พักผ่อนให้เต็มที่ วันนี้ไม่ต้องเขียนเรียงความ ไม่ต้องเขียนบันทึก แค่เก็บความทรงจำนี้ไว้ในใจ”
คำพูดนี้สร้างความยินดีให้กับนักเรียนมัธยมที่เคยกังวลว่าจะต้องเขียนเรียงความ แต่ก็ทำให้นักศึกษามหาวิทยาลัยหลายคนที่แอบหวังจะฟังความคิดสร้างสรรค์ของน้องๆ ผิดหวังไปเล็กน้อย
สุดท้ายทุกคนก็ขึ้นรถกลับด้วยความสุขและความทรงจำที่น่าประทับใจ
### จบบท
