บทที่ 47 : ภัยคุกคามราชธานี
เรื่องคำเชิญ ฉีหยวนจดจำไว้แล้ว แต่ อีกสามร้อยปี งานปราบปีศาจ? เขาจะรออย่างไรไหว? สามร้อยปี ราชวงศ์ชิงก็ล่มสลายไปแล้ว! เขาไม่สนใจอีก รีบออฟไลน์ทันที เมื่อหุ่นแมวไม้น่ารำคาญร้องเหมียวไม่หยุดอีกครั้ง คราวนี้ฉีหยวนไม่ได้โยนปลาแห้งไม้เล็กๆ ใส่ปากมันแล้ว เขาลุกขึ้น ตบหัวหุ่นแมวไม้เบาๆ มองแสงอรุณงดงามภายนอ...
