บทที่ 46 บรรลุเลเวล 20 และรับภารกิจสองอาชีพ
หลังจากเรียนรู้ หัวใจแห่งการอุทิศตน แล้ว
หลี่เหยาก็จัดเก็บอุปกรณ์และไอเท็มที่ได้จากดันเจี้ยนต้นกำเนิดลงคลังเรียบร้อย
นอกจากสัตว์เผ่าฉีกลิ้นทั้งสองตัวแล้ว อสูรตัวอื่น ๆ ก็ได้ดรอปอุปกรณ์จำนวนไม่น้อย
ดันเจี้ยนต้นกำเนิดนี้ไม่เพียงอัตราการดรอปสูง แต่คุณภาพของของดรอปยังจัดอยู่ในระดับดีด้วย
จนถึงตอนนี้ เหลือแค่เพียงแผ่นม้วนคาถาแผ่นเดียวที่ยังไม่ได้ตรวจสอบ
เนื่องจากหลี่เหยาไม่เคยเห็นไอเท็มประเภทนี้มาก่อน จึงเลือกที่จะเปิดเป็นสิ่งสุดท้าย
“น่าจะเป็นไอเท็มพิเศษคล้ายกับ หินห้ามเวท ใช่ไหมนะ?”
หลี่เหยานึกคาดเดาพลางเปิดม้วนคาถานั้นออก
【นักรอ (ม้วนคาถาเปลี่ยนอาชีพ)】
【คุณภาพ: ระดับ SS】
【ประเภท: สายอาชีพนักรบเน้นความว่องไว】
【เงื่อนไขการใช้: ต้องยังไม่ได้ทำภารกิจสองอาชีพสำเร็จ และต้องเป็นสายอาชีพนักรบ】
【คำอธิบาย: อาชีพนี้เกิดมาเพื่อการล่าอสูรทรงพลังโดยเฉพาะ โดดเด่นด้านความว่องไวและความแข็งแกร่งอย่างยิ่ง】
【จำนวนที่ตกในเขตแดนแผ่นดินใหญ่ในปีนี้: 3/12】
“โห...”
หลี่เหยาถึงกับต้องสูดหายใจลึก
คำพูดทั้งหมดสรุปได้เป็นคำเดียวสั้น ๆ
“บ้าเอ๊ย!”
“ของแบบนี้มันมีอยู่จริงเหรอ?”
“ถึงว่าเลย ว่าทำไมทายาทตระกูลใหญ่ถึงมีอาชีพสุดยอดกันทุกคน”
แม้สภาพร่างกายจะมีผลต่อการเปลี่ยนอาชีพบ้าง แต่มันคงไม่ถึงขนาดที่ทุกคนจะ
โชคดีขนาดนี้หรอก?
พร้อมกันนั้น เขาก็ตระหนักได้ถึงคุณค่าของม้วนคาถานี้
มันต้องมีค่ามากกว่าหินห้ามเวทหลายเท่าตัว!
แต่ของแบบนี้ เขาไม่สามารถใช้เองได้
เขาจึงเริ่มคิดว่าจะใช้ม้วนคาถานี้ให้เกิดประโยชน์อย่างไรดี
จะเอาไปแลกเปลี่ยนก็เหมือนจะขาดทุน
เก็บไว้ก็ดูจะเป็นการใช้อย่างไม่คุ้มค่า
คิดไปคิดมา เห็นทีมีทางเลือกเดียวที่เหมาะสมคือการนำมันไปแลกกับสหพันธรัฐเพื่อแลกเป็นไอเท็มที่เหมาะสมกว่า
ของแบบนี้มีแค่เจ้าหน้าที่ระดับสูงของรัฐเท่านั้นที่จะมีของมาแลกเปลี่ยนได้
แต่ประโยคสุดท้ายมันหมายความว่าอย่างไร?
หลี่เหยาจึงเก็บม้วนคาถาใส่แหวนเก็บของอย่างระมัดระวัง ขณะที่ยังครุ่นคิดถึงข้อความที่อยู่บนนั้น
เขตรัฐในแผ่นดินใหญ่สามารถดรอปม้วนคาถาระดับ SS ได้เพียง 12 แผ่นต่อปี?
การที่ระบุออกมาแบบนี้ น่าจะมีวิธีเพิ่มอัตราดรอปได้สินะ?
หรือจะขึ้นอยู่กับกำลังภายในของรัฐ?
หลี่เหยาคิดได้เพียงเท่านี้ แต่ก็ไม่มีโอกาสเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องระดับนั้นอยู่ดี
เขาสลัดความคิดทั้งหมดออกจากหัว
เป้าหมายตอนนี้คือเร่งเลเวลให้ถึง 20 เพื่อทำภารกิจบรรลุขั้นสอง
ตอนนั้นเอง เขาจะสามารถเตรียมตัวสำหรับการสอบศึกได้เต็มที่
คิดได้ดังนั้น หลี่เหยาจึงเอนตัวนอนและเข้าสู่การพักผ่อนลึก
เช้าวันรุ่งขึ้น
หลี่เหยาติดต่อฉินเยว่เพื่อบอกแผนการจัดงานประมูลที่เขาวางไว้
เมื่อฉินเยว่รู้ว่าหลี่เหยาจะมอบหมายให้ตระกูลฉินจัดงานประมูลทั้งหมด
เธอก็โผเข้ากอดหลี่เหยาด้วยความตื่นเต้น
โชคดีที่เขาไวพอที่จะรีบห้ามปากเจ้าแม่จอมพูดทันเวลา
ทำให้ฉินเยว่ได้แต่จ้องเขาอย่างไม่พอใจอยู่พักหนึ่ง
“ว่าแต่ ครั้งนี้นายได้อะไรมาจากดันเจี้ยนต้นกำเนิดกันแน่ ถึงขั้นคิดจะจัดประมูล
ในเมืองซางอวี่ได้?”
“ไม่มากหรอก แค่รวยนิดหน่อย”
หลี่เหยาพูดพลางมองฉินเยว่ที่ดูเหมือนไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังเขาออกมาจากดันเจี้ยน
จะว่าไปก็คงไม่แปลก
เพราะการที่เขาฆ่าอัจฉริยะจากตระกูลหยานต่อหน้าต่อตาผู้อาวุโสก็เหมือนการตบหน้าเขา และย่อมไม่ใช่เรื่องที่จะถูกเปิดเผย
ยิ่งไปกว่านั้น คำพูดที่เขาปล่อยออกไปก่อนหน้านี้
ทำให้คนของสหพันธรัฐต้องพยายามปิดบังข่าวนี้อย่างแน่นอน
อย่างไรก็ตาม หลี่เหยาไม่ได้กังวลว่าคำพูดของเขาจะไร้ผลเพราะการปิดข่าว
รางวัลกล่องแรกจากดันเจี้ยนระดับนรกนี้จะดึงดูดให้คนจำนวนมากหาวิธีเข้าถึงมันแน่นอน
แม้แต่ในสหพันธรัฐเองก็คงมีหลายคนที่อยากจะเสี่ยงดู
เรื่องแบบนี้แค่แพร่ไปทีละนิด สุดท้ายก็จะเป็นข่าวในหมู่ผู้มีอำนาจเอง
ตระกูลหยานเป็นตระกูลใหญ่ในเมืองหลวง แม้กล่องนี้อาจไม่สามารถล้มพวกเขาได้
แต่อย่างน้อยก็ทำให้พวกเขาต้องเจอกับปัญหาไม่มากก็น้อย
นี่คือสิ่งที่หลี่เหยาต้องการ
แม้จะไม่สามารถล้มได้ ก็ขอให้ทำให้พวกเขาปั่นป่วนได้ก็ยังดี!
“ไม่พูดก็ไม่เป็นไร ยังไงวันประมูลฉันก็ได้รู้เอง!”
ฉินเยว่ฮึดฮัดเบา ๆ ก่อนจะเริ่มถูมือด้วยท่าทางออดอ้อน
“หลี่น้อย... อ๊ะ!”
“หลี่น้อยเรียกฉันมา ไม่ใช่จะพูดเรื่องประมูลใช่ไหม?”
“แน่นอนว่าไม่ใช่!”
“ก่อนหน้านี้เคยถามไป ว่ามีใครที่มีไอเท็มอย่าง กระจกแห่งห้วงลึก หรือเปล่า?”
“ดังๆ!” ฉินเยว่หยิบกระจกออกจากพื้นที่เก็บของมา พร้อมทำเสียงประกอบอย่างเกินจริง
“ดูนี่สิ!”
“กระจกแห่งความลึก! ใช้เพื่อเราจะฟาร์มดันเจี้ยนระดับฝันร้ายได้ถึงห้าครั้งเลยนะ!”
“ซวนซวนเขาตอนนี้กำลังเรียนรู้กับอาจารย์ด้านการสร้างของอยู่ ไม่มีเวลามาที่นี่
เลย ยืมของนี้มาให้ฉัน ใช่มั้ย? ไว้ใจได้เลยใช่ไหม?”
“ไว้ใจได้เลย!”
ในสองวันถัดมา
หลี่เหยาและฉินเยว่ได้ลงดันเจี้ยน ป่าบีบเลือด ระดับฝันร้ายไปทั้งหมดเจ็ดรอบ
กระจกแห่งห้วงลึก ถูกใช้ไปห้าครั้ง ตั้งแต่รอบแรก จนถึงรอบสุดท้ายเมื่อเวลาคูลดาวน์สิ้นสุด
ในที่สุด
ในรอบสุดท้าย เมื่อบอสสุดท้ายถูกกำจัด
【ฆ่าบอสระดับสูงด้วยเลเวลต่ำกว่า ได้รับประสบการณ์ +15%】
【การพัฒนาของผู้ล่าสิ่งมีชีวิตเสร็จสิ้น, เพิ่มพลังชีวิตสูงสุด 25,000】
【ระดับเลเวลถึง 20 ได้รับคะแนนสถานะอิสระ 10; ขีดจำกัดจำนวนผู้เล่นที่สามารถเรียกได้ +1; รางวัลเฮ็กซ์ x1】
【กองทุนเฮดจ์ฟันด์ทำงาน, ได้รับทองคำ +10】
【ระดับอาชีพถึง 20, ประสบการณ์ปัจจุบันถูกจำกัดที่ 0%, จะรับภารกิจสองอาชีพไหม?】
หลี่เหยาหยุดมองดู
ไม่ว่าจะเป็นจำนวนผู้เล่นใหม่ที่เพิ่มขึ้นหรือรางวัลเฮ็กซ์ ทั้งหมดในหน้าจอระบบกลับแสดงเป็นสีเทา
ดูเหมือนว่าต้องทำภารกิจสองอาชีพให้เสร็จสิ้นก่อน
ตอนนี้ ยังมีเวลาอีกเก้าวันสำหรับการสอบศึก
ฉินเยว่ตามหลี่เหยาไปเก็บประสบการณ์ จนเลเวลของเธอถึง 18 แล้ว คงไม่ยากที่
จะเลื่อนเลเวลถึง 20 ในวันสุดท้ายนี้
“ต่อไป เธอจะไปทำภารกิจสองอาชีพใช่ไหม?”
ฉินเยว่ยืดตัวและถามอย่างสบายใจ
ในสองวันที่ผ่านมา เธอประสบกับสามช่วงอารมณ์
ความตกใจ, สงสัยในชีวิต, และการสนุกสนาน
เธอรู้สึกสนุกกับความเร็วในการเลื่อนเลเวล จนตอนนี้คิดว่ามันน่าจะเป็นแบบนี้มาตลอด
“ใช่แล้ว” หลี่เหยาตอบ
“รีบไปดูสิว่าจะไปดันเจี้ยนไหน ฉันจะช่วยหาข้อมูลให้!”
ฉินเยว่ตื่นเต้นพูด
“อย่าประมาทนะ ด้วยความสามารถของนาย มันต้องเป็นภารกิจที่ยากมากแน่!”
ฉินเยว่หดคอเล็กน้อย ราวกับนึกถึงบางสิ่งที่น่ากลัว
ภารกิจบรรลุระดับต้องเกี่ยวข้องกับความสามารถของตัวเอง
หลี่เหยาเคยทำได้ในดันเจี้ยนระดับฝันร้าย ดังนั้นภารกิจสองอาชีพนี้...
มีโอกาสสูงที่จะเป็นระดับนรก
“ลองดูสิ...”
หลี่เหยาเปิดหน้าจอระบบเพื่อรับภารกิจสองอาชีพ
【ติ๊ง! กำลังรับภารกิจสองอาชีพ!】
【การรับภารกิจล้มเหลว!】
【ระบบเฮ็กซ์ขัดขวางภารกิจสองอาชีพ...】
【ติ๊ง! รับภารกิจสองอาชีพเฉพาะของผู้วางหมากสำเร็จ!】
【คำอธิบายภารกิจ: ในฐานะอาชีพที่แข็งแกร่งที่สุดในการเรียก, จะไม่มีการมีสัตว์เรียกเฉพาะของตนได้อย่างไร? ไปยังชั้นสูงสุดของ หอคอยเทวะ,
ปราบ ปีกมืด-เกย์เนียต, ตามผลของการปราบจะมีการประเมินระดับความสำเร็จของภารกิจ ความสำเร็จที่สูงขึ้น จะทำให้การเปลี่ยนอาชีพสมบูรณ์ยิ่งขึ้น】
【ได้รับไอเท็มภารกิจชั่วคราว: การ์ดสัญญาเรียก: สามารถทำสัญญากับอสูรให้กลายเป็นผู้เล่นใหม่, โอกาสสำเร็จในการทำสัญญาจะสูงขึ้นเมื่ออสูรมีพลังชีวิตเหลืออยู่น้อย (เวลาที่เหลือ: 23:59)】
“หอคอยเทวะ...”
อาคารนี้ หลี่เหยาคุ้นเคยดี
ส่วนใหญ่แล้วภารกิจสองอาชีพของนักผจญภัยจะจัดขึ้นที่นี่
เพียงแค่จะต้องท้าทายในชั้นที่ต่างกันขึ้นอยู่กับระดับอาชีพ
เขารู้จักอสูรภายในได้ดีพอสมควร
แต่เจ้าสิ่งมีชีวิตที่ชื่อ ปีกมืด นั้น เขากลับไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
หลี่เหยาหันไปมองฉินเยว่ และเห็นว่าเธอเองก็ไม่ได้มีท่าทีรู้จักเช่นกัน
เขาจึงพูดลาบทความและเดินกลับไปที่ห้องของเขาในตลาดดาว
พอถึงที่ เขาได้พิมพ์คำว่า ‘ปีกมืด’ ลงในคอมพิวเตอร์
【ปีกมืด-เกย์เนียต: สัตว์มนุษย์, อาศัยอยู่ใน หอคอยเทวะ ระดับนรก, ปรากฏตัวหลังจากฆ่าบอสสุดท้ายของระดับนรก, รับผิดชอบการมอบรางวัลหลังผ่านด่าน】
เมื่ออ่านคำอธิบาย หลี่เหยาก็รู้สึกงงงวย
จะไปฆ่ามันได้ยังไง?
