บทที่ 43 ความเสียหายรุนแรงสะท้านโลก

เสียงระเบิดดังก้องกึกทั่วพื้นที่ พลังอันแข็งแกร่งซัดเข้าใบหน้าของหลี่เหยา สองเท้าของเขาจมลึกลงไปในพื้นดินจนเศษหินและฝุ่นปลิวฟุ้งไปทั่วรอบตัว ทำให้พื้นดินสั่นสะเทือน

“หมอนั่นเป็นผู้อัญเชิญไม่ใช่เหรอ? ทำไมไม่เรียกสัตว์อัญเชิญออกมาช่วยป้องกันล่ะ?”

ซางจื่อจินยืนกอดอกมองเหตุการณ์ด้วยคิ้วขมวดแน่น สายตาเย็นเยียบ หากจะมีโอกาสแม้เพียงเล็กน้อย เธอก็ยังอยากเห็นหลี่เหยาชนะ เพราะหากเขาแพ้

กล่องสมบัติแรกที่ได้จากการเคลียร์ดันเจี้ยนขั้นสูงสุดก็คงตกไปอยู่ในมือหยานเกาจี๋ ซึ่งจะทำให้เขาหมดโอกาสคว้ากล่องสมบัตินั้นไปทันที

แม้แต่ชินเซียนโหว ก็ยังเริ่มทำสีหน้าไม่ดี “เจ้าหมอนี่ถึงกับเอาชนะอสูรระดับบอสใหญ่ได้ แต่กลับเอาชนะหมัดไฟของหยาน เกาจี๋ไม่ได้หรือไง?”

ซางจื่อจินพึมพำเบา ๆ “หรือพวกเราจะประเมินเขาสูงเกินไป?”

ท่ามกลางกลุ่มฝุ่นควัน หยานเกาจี๋ยังคงยืนค้างในท่าชกเดิม ใบหน้าแสยะยิ้ม

“ไร้ค่าจริง ๆ”

“ถึงจะเก่งแค่ไหนก็แค่ตัวตลกที่ต้องพึ่งพาผู้อัญเชิญ...”

ทันใดนั้น หยาน เกาจี๋ก็ต้องตกตะลึง เบิกตากว้างราวกับไม่เชื่อสายตาเมื่อเห็นร่างของหลี่เหยาปรากฏขึ้นจากเปลวไฟ พลังบางอย่างที่เขาไม่รู้จักปรากฏออกมาบดบังหมัดของเขา หลี่เหยายืนนิ่งไม่ไหวติง แม้จะถูกรุกหนักก็ยังไม่ได้รับบาดเจ็บเลยแม้แต่น้อย

“กระบวนท่านั่นมัน...?”

หยาน เกาจี๋สับสนไปชั่วขณะ แม้จะเป็นกระบวนท่าพลังของหลี่เหยาก็น่าจะต้องมี

รอยแผลบ้าง แต่นี่ไม่มีแม้แต่การเสียเลือดแม้แต่น้อย!

“ชิ้ง!”

ไม่รอให้หยานเกาจี๋ได้คิดนาน ใบดาบที่สร้างจากกระดูกขาวจรัสพลันสะท้อนแสง ก่อนที่เงาของตั๊กแตนจะซัดพลังพิษลงบนใบดาบเปลี่ยนเป็นสีดำอมม่วง

【-0】

【-0 (พิษ)】

หยาน เกาจี๋มองดูตัวเลขความเสียหายบนแถบสถานะด้วยใจหล่นวูบ พลังเกราะไฟของเขาถูกดาบนี้ตัดกินค่าความทนทานไปกว่าครึ่งแล้ว! พลังทำลายที่เกินหมื่นทั้งที่ยังไม่ได้เปลี่ยนสายอาชีพงั้นหรือ?

"เจ้าบอกข้าว่าเจ้าเป็นแค่ผู้อัญเชิญอย่างนั้นรึ?"

หลี่เหยายังยืนนิ่งไม่เปลี่ยนสีหน้า แม้พลังโจมตีของเขาจะไม่สร้างความเสียหายได้ แต่ก็เป็นเพราะเกราะป้องกันของหยาน เกาจี๋ที่ป้องกันไว้ได้เต็มที่ พลังของผู้ใช้ระดับ SS ไม่ทำให้เขาผิดหวังจริง ๆ ยังมีทักษะป้องกันที่ทรงพลังเช่นนี้

ทันใดนั้น ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าก็ปรากฏตัวขึ้น

【-7051】

【-14320】

【-4132】

“แคว่ก!”

เสียงร้องจากการเจ็บปวดของหยาน เกาจี๋ดังสนั่นไปทั่ว เพียงพริบตาเดียวเปลวไฟรอบตัวก็ถูกบังคับให้ต้องแตกกระจายออกไปจากร่าง

หลี่เหยาเริ่มกระบวนท่าใหม่ เขาเรียกใช้พลังและอัญเชิญพลังจากอุปกรณ์ของเขา

【เครื่องรางความกล้าหาญของก็อบลิน】 เมื่ออยู่ในสถานะพลังความแข็งแกร่งของเขาก็พุ่งทะลุขีดจำกัดไปอีกครั้ง เปล่งแสงสีแดงกระจายทั่วตัว พลังของเขาและตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าพุ่งทะลุถึงระดับสามพันอย่างน่าตกใจ

เขาไม่ได้ต้องการจะเอาชนะหยาน เกาจี๋ด้วยการฆ่าเพียงเท่านั้น แต่เขาต้องการกำจัดคนผู้นี้ให้สิ้นซากก่อนที่ชายชราที่หนุนหลังเขาจะรู้ตัวเสียอีก!

สีหน้าเยือกเย็นของหลี่เหยา ทำให้เหงื่อเย็นผุดขึ้นทั่วแผ่นหลังของหยาน เกาจี๋ ร่างกายของเขาสั่นสะท้าน ขณะที่ความคิดวิ่งพล่านหาทางเอาตัวรอด เขารู้ดีว่าหลี่เหยาใช้และหากพลังนี้หมดหลี่เหยาก็จะต้องอ่อนแอลงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้า

ข้าเพียงแค่ต้องอดทน...อดทนอีกสักพักเท่านั้น!

หยานเกาจี๋ พยายามปลอบใจตัวเองให้ตั้งสมาธิเต็มที่ สู้ไปก่อนเพื่อถ่วงเวลา

ในขณะเดียวกันก็เริ่มรู้สึกถึงแรงกดดันมหาศาลที่หลี่เหยามอบให้ ซึ่งมันมากกว่าที่เขาเคยรู้สึกจากพวกชินเซียนโหว เสียอีก ทั้ง ๆ ที่หลี่เหยาโดนจำกัดการเรียกสัตว์อัญเชิญออกมาแท้ ๆ

แต่ตอนนี้ หลี่เหยากลับย่างสามขุมเข้ามาใกล้ ดาบในมือพร้อมจู่โจมอย่างรวดเร็ว

“เกราะมังกรไฟ!” หยาน เกาจี๋ตะโกนพร้อมเรียกทักษะป้องกันเต็มที่

“เคร้ง!” เสียงดาบกระทบโล่ไฟดังสะท้าน ก่อนที่หลี่เหยาจะยิ้มออกมา ไม่ว่าทักษะนี้จะป้องกันได้มากแค่ไหน แต่เกราะของอีกฝ่ายก็พังไปแล้ว

หยาน เกาจี๋สวนหมัดออกมา แต่ด้วยความที่หลี่เหยาไม่ได้มีความคล่องตัวสูงพอจะหลบ เขาจึงใช้ทักษะ【บาเรีย】ป้องกันการโจมตีแทน

【-0】

ในเวลาเดียวกัน ร่างของหลี่เหยาก็หายไปในเงามืด ทันใดนั้น เขากับตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าก็ปรากฏตัวขนาบซ้ายขวาของหยาน เกาจี๋ ท่ามกลางความเยือกเย็นรุนแรงที่โถมเข้ามาจนหยาน เกาจี๋ใจสั่น แต่ก็หาไม่เจอว่าเป็นใครกันแน่ที่กำลังจู่โจมเขา แสงดาบวาบขึ้น! หลี่เหยากระหน่ำโจมตีทันทีโดยไม่ลังเล

【-19841】

【-20461】

เสียงอุทานตกใจดังขึ้นรอบทิศ เหล่าผู้คนแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง แม้แต่ผู้เล่นระดับสามยังแทบไม่สามารถทำความเสียหายขนาดนี้ได้ แต่หลี่เหยาที่เพิ่งเปลี่ยนอาชีพมาเพียงไม่กี่วันกลับทำได้อย่างสบาย ๆ

ในจังหวะนั้นเองหยานซิงหงที่รอช่วยหลานชายอยู่ด้านหลังแทบจะพุ่งตัวไปทันที

แต่กลับมีคนมาขวางทางเขาไว้

“อู่หยวนฉวี่! เจ้าคิดจะยืนมองดูหลานข้าถูกฆ่าที่นี่งั้นหรือ?”

อู่หยวนฉวี่ที่คอยขวางไว้ชะงักไปเล็กน้อย นี่หากเป็นแค่การต่อสู้ธรรมดาก็ว่าไปอย่าง แต่หากหลี่เหยาถึงขั้นสังหารหยานเกาจี๋ได้จริง ๆ ผลกระทบจากตระกูลหยานที่ตามมาก็อาจจะรุนแรงเกินที่ใครจะต้านทานไหว

แต่เมื่อเขาคิดทบทวนอีกครั้ง จิตใจก็กลับมาแน่วแน่

“เรื่องของคนรุ่นหลัง ก็ให้พวกเขาจัดการกันเองดีกว่า พวกเราไม่ควรไปแทรกแซงให้ดูขาดมาดหรอกกระมัง”

คำพูดนี้ทำให้หยานซิงหงถึงกับเลือดขึ้นหน้า

แรงโจมตีมหาศาลจากการรุมโจมตีทำให้ร่างกายของหยาน เกาจี๋แทบแหลกเป็นชิ้น ดาบยาวฟันตั้งแต่บ่าลงไปถึงเอว ขณะที่ตั๊กแตนแห่งความว่างเปล่าก็ฟันแขนขวาของหยาน เกาจี๋จนขาดสะบั้น ความเจ็บปวดทำให้เขาหมดสติทันที

“ยังไม่ตายอีกหรือ?”

หลี่เหยามองเลือดที่เหลืออยู่นิดหน่อยบนศีรษะของอีกฝ่ายถึงกับประหลาดใจที่ความเสียหายสี่หมื่นยังไม่สามารถปลิดชีพเขาได้ ของป้องกันชีวิตของผู้สืบทอดตระกูลนั้นไม่ธรรมดาจริง ๆ

แต่หลี่เหยาไม่ได้คิดนาน ดาบในมือพุ่งตรงไปที่หว่างคิ้วของหยานเกาจี๋อีกครั้ง

“สารเลว แกกล้า!” เสียงหยานซิงหงร้องลั่น แต่เพราะถูกอู่หยวนฉวี่ขวางอยู่

จึงทำได้แค่ส่งเสียงโกรธแค้นเท่านั้น

เสียงดาบแทงทะลุกะโหลก

【-2741】

เลือดของหยาน เกาจี๋หมดลงทันที หลี่เหยาทำการคาดคะเนอย่างรวดเร็ว พบว่าค่าพลังป้องกันของหยาน เกาจี๋อยู่ที่ประมาณห้าร้อย

“แข็งแกร่งไม่ธรรมดาจริง ๆ” เขาพึมพำก่อนจะย่อตัวลงเตรียมปลดอุปกรณ์จากร่างของหยาน เกาจี๋ อุปกรณ์ระดับแพลตินัมทั้งตัวนี้คงมีค่ามหาศาล

แต่ในจังหวะนั้นเอง ลมแรงบางอย่างพัดเข้ามาอย่างรวดเร็ว ร่างของหยานเกาจี๋หายไปอย่างรวดเร็ว พร้อมกับเสียงโกรธเกรี้ยวดังลั่นจากหยานซิงหง

“ไอ้เดรัจฉาน! จำเอาไว้ให้ดี ตระกูลหยานจากเมืองหลวงไม่ปล่อยเจ้าไว้แน่!”