บทที่ 37 จิ้งจอกพิภพ ตาย!
"ตูม!!!"
ราวกับคลื่นมหึมาซัดกระหน่ำบนผิวทะเลที่เงียบสงบ!
คลื่นยักษ์ถาโถมกระจายไปทั่วทุกทิศ!
ลมพายุคำรามกึกก้อง!
ท้องฟ้าเปลี่ยนสี!
พื้นดินสั่นสะเทือน!
ท้องฟ้าครวญคราง!
อากาศโดยรอบระเบิดแตกตัว เสียงระเบิดแหลมแสบแก้วหูดังขึ้น คลื่นอากาศที่มองเห็นได้ด้วยตาเปล่าวงแล้ววงเล่าระเบิดออกจากร่างของชูหยุนเซิง ซัดกระจายไปทุกทิศทาง!
ร่างที่กำลังพุ่งไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วถูกคลื่นแรงระเบิดปะทะจนชะงัก ก่อนจะถูกเหวี่ยงกระเด็นไปไกลในวินาถัดมา!
"อะไรกัน นี่มัน..."
วิญญาณลมตกตะลึง ร่างหมุนคว้างกลางอากาศหลายรอบก่อนลงจอดพื้น ถอยห่างออกไปไกลพอสมควรจึงรับมือกับพลังอันน่าสะพรึงกลัวของชูหยุนเซิงได้อย่างยากเย็น!
แม้แต่ผู้นำเผ่าเสือบินที่ลอยอยู่กลางอากาศ ยามเผชิญกับพายุที่พัดกระหน่ำ ก็ต้องลงจอดพื้นเพื่อทรงตัว!
ทว่า...
เมื่อวิญญาณลม จิ้งจอกพิภพ ผู้นำเผ่าเสือบิน และหัวหน้าทีมสื่อ มองไปที่ชูหยุนเซิงอีกครั้ง ม่านตาก็สั่นระริกด้วยความตะลึงงัน!
เห็นเพียงเส้นผมของชูหยุนเซิงลอยชูขึ้นทีละเส้น ลอยอยู่กลางอากาศ เสื้อผ้าขาดวิ่นราวกับถูกลมพัดจนพองฟู ท่วงท่าสง่างาม!
พลังอันยิ่งใหญ่พลุ่งพล่านในร่างของชูหยุนเซิง ราวกับลาวาเดือดพล่าน ไหลบ่าไปทั่วร่างกาย!
ทุกที่ที่ลาวาไหลผ่าน บาดแผลทั้งหมด ไม่ว่าจะเป็นแผลลึกที่เห็นอวัยวะภายในหรือกระดูก
หรือแม้แต่รอยถลอกช้ำเล็กน้อย ทั้งหมดหายสนิทในพริบตา กลับคืนสู่สภาพเดิม!
คราบสกปรกและเลือดแห้งกรังที่เกาะติดร่างกาย ภายใต้การชำระล้างของพลังอันทรงพลัง ก็ร่วงหล่นลงมาเอง กลับมาสะอาดเรียบร้อย!
วินาทีก่อนหน้า ชูหยุนเซิงเหมือนไม้โทรมที่แทบจะก้าวเท้าเข้าโลงศพ พร้อมจะตายได้ทุกเมื่อ
วินาทีถัดมาก็กลายเป็นผู้ใช้พลังที่แข็งแกร่ง กล้ามเนื้อเป็นมัดๆ องอาจสง่างาม สะอาดเรียบร้อย ทรงพลังน่าเกรงขาม!
ชูหยุนเซิงฟื้นคืนพลังเต็มที่!
และยังแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม!
ท่ามกลางค่ายทหารของเผ่าต่างๆ ที่เต็มไปด้วยซากศพและเลือดที่ไหลนองเป็นแม่น้ำ ชูหยุนเซิงที่กลับมาเปล่งประกายรัศมีอีกครั้งยืนตระหง่านอย่างองอาจ เอี้ยวตัวมองวิญญาณลมอย่างเนิบช้า
สายตายังคงเย็นชาเรียบเฉยเช่นเดิม ยังคงมองลงมาจากที่สูง ดูแคลนผู้คนทั้งปวงเช่นเคย!
ชูหยุนเซิงชี้นิ้วเรียกวิญญาณลม พูดเย็นชาว่า "ไอ้ขยะ แกคิดว่าแกฆ่าฉันได้งั้นเหรอ?"
"ตูม!!!"
การดูถูก!
ดูถูกติดต่อกันถึงสามครั้ง!
ดวงตาทั้งสองข้างของวิญญาณลมแดงก่ำในทันที จ้องมองชูหยุนเซิงตรงหน้าด้วยความโกรธแค้น เลือดในร่างพุ่งขึ้นสู่ศีรษะ ก่อนจะระเบิดออกมาดังสนั่น!
"ข้าจะเอาชีวิตเจ้าให้ได้!"
วิญญาณลมโกรธจัด คำรามลั่น กลายร่างเป็นเงาสีฟ้าอมเขียว พุ่งบ้าคลั่งเข้าใส่ชูหยุนเซิง!
"เจ้าแค่ขั้นห้าระยะปลาย กล้าดียังไงมาวางท่าต่อหน้าข้า!!!"
พลังน่าสะพรึงกลัวแผ่ซ่านออกจากร่างวิญญาณลม พลังวิญญาณสีฟ้าอมเขียวราวกับน้ำพุ พุ่งทะลักออกมาจากร่างวิญญาณลมอย่างบ้าคลั่ง!
พลังวิญญาณสีฟ้าอมเขียวมากมายห่อหุ้มร่างวิญญาณลม ทำให้ความเร็วของวิญญาณลมเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เร็วขึ้นเรื่อยๆ!
ในขณะเดียวกัน พลังวิญญาณสีฟ้าอมเขียวหลอมรวมกับร่างของวิญญาณลม กลายเป็นดาบยาวสีเขียวมรกตที่มีความยาวถึงเจ็ดแปดเมตร!
วิชาลับเผ่าวิญญาณลม・แปรกายเป็นดาบ!
"ตูม!!!"
พอใช้ท่านี้ออกมา ความเร็วของวิญญาณลมก็เพิ่มขึ้นอีกเท่าตัว!
ดาบยาวสีเขียวมรกตวาววับ พุ่งเข้าหาชูหยุนเซิงด้วยความเร็วปานสายฟ้าแลบ ฟันลงมา!
คมดาบยังไม่ทันถึง พลังดาบอันน่าสะพรึงกลัวก็ผ่าพื้นดินเป็นรอยแยกขนาดมหึมา ทรายและหินกระเด็น ราวกับเหวลึก!
ชูหยุนเซิงมองการโจมตีอันทรงพลังของวิญญาณลมอย่างเย็นชา ระดมพลังในร่าง พร้อมกับปล่อยพลังอาฆาตที่ได้มาจากการสังหารกองร้อยเสือบินร้อยอสูรออกมา!
สายฟ้าเทพเก้าชั้นฟ้า・สายฟ้าฟาด!
สายฟ้าเทพเก้าชั้นฟ้า・สายฟ้าอาฆาต!
"คำราม!!!"
หลังขึ้นสู่ขั้นห้าระยะปลาย พลังของมังกรสายฟ้าก็เพิ่มขึ้นอีก จากเส้นผ่านศูนย์กลางแปดเมตรเพิ่มเป็นสิบเมตร!
พลังเพิ่มขึ้นอย่างมาก!
มังกรสายฟ้าอันทรงพลังน่าเกรงขามปะทะกับดาบยาวสีเขียวมรกตอย่างดุเดือด ก่อให้เกิดการระเบิดครั้งใหญ่!
พื้นดินเกิดหลุมยุบขนาดใหญ่เส้นผ่านศูนย์กลางหลายสิบเมตร!
ทรายและหินที่กระเด็นน่าสะพรึงกลัวราวกับกระสุน พุ่งวี้ดว้าดไปทั่วทุกทิศทาง ครอบคลุมพื้นที่หลายร้อยเมตรโดยรอบ กลายเป็นอาณาจักรแห่งฝุ่นทราย!
หากมีมนุษย์ธรรมดาอยู่ในรัศมีหลายร้อยเมตรนี้ เพียงครั้งเดียวก็จะถูกยิงเป็นรังผึ้ง ตายคาที่!
ภายใต้แรงระเบิดมหาศาล วิญญาณลมที่แปรกายเป็นดาบถูกเหวี่ยงกระเด็นไปไกลเป็นร้อยเมตร
วิญญาณลมคำรามด้วยความโกรธ ระเบิดพลังวิญญาณในร่างอีกครั้ง แปรกายเป็นดาบสีเขียวมรกตอีกหน แล้วพุ่งเข้าสังหารชูหยุนเซิง!
"คำราม!!!"
แต่พอวิญญาณลมเพิ่งขยับร่าง ท่ามกลางควันฝุ่นที่ปกคลุมก็มีมังกรสายฟ้าอีกตัวทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้า พุ่งเข้าโจมตี!
วิญญาณลมตกใจ กำลังจะหลบหลีก แต่กลับพบว่าเป้าหมายของมังกรสายฟ้าตัวนี้ไม่ใช่ตน!
มังกรสายฟ้าเปล่งประกายวูบวาบ เลื้อยพุ่งไป เป้าหมายคือ... จิ้งจอกพิภพที่อยู่ด้านล่าง!
ตอนนี้จิ้งจอกพิภพและผู้นำเผ่าเสือบินที่เพิ่งทรงตัวได้หลังคลื่นระเบิดครั้งแรก พอเห็นมังกรสายฟ้าอีกตัวพุ่งเข้าโจมตี ก็ตกใจจนสีหน้าซีดเผือด!
จิ้งจอกพิภพแค่ขั้นสอง!
แถมยังเป็นฝ่ายสนับสนุน!
หากถูกการโจมตีของชูหยุนเซิงเข้าเต็มๆ ต้องตายแน่!
"ลู่เฟย ช่วยข้าด้วย!"
"หัวหน้าทีมสื่อ ช่วยข้าด้วย!"
จิ้งจอกพิภพตกใจจนแทบบ้า ร้องเสียงแหลมด้วยความหวาดกลัว!
ผู้นำเผ่าเสือบินลู่เฟยได้ยินเสียงจิ้งจอกพิภพ รีบกระพือปีก พุ่งเข้าไปยืนบังหน้าจิ้งจอกพิภพ!
ปรมาจารย์ขั้นเจ็ดอย่างหัวหน้าเผ่าอสูรสายฟ้าม่วง พอได้ยินเสียงร้องขอความช่วยเหลือจากผู้ใต้บังคับบัญชา ก็เริ่มระดมสายฟ้าสีม่วงในร่างโดยสัญชาตญาณ กำลังจะเข้าไปช่วย
แม้การโจมตีของชูหยุนเซิงจะน่าสะพรึงกลัวสั่นสะเทือนฟ้าดิน แต่ด้วยพลังของปรมาจารย์ขั้นเจ็ดอย่างมัน ก็ยังรับมือได้!
แต่ว่า...
พอระดมสายฟ้าสีม่วงได้ครึ่งทาง หัวหน้าทีมสื่อก็ชะงักกึก
ไม่ถูก
ทำไมตนต้องช่วยไอ้ขยะขั้นสองตัวนี้ด้วย?
ขั้นสองเหมือนกัน ดูอัจฉริยะฝ่ายมนุษย์สิ ทั้งต่อสู้กับผู้นำขั้นแปด ทั้งรบมาหนึ่งวันหนึ่งคืน
ทำไมจิ้งจอกพิภพตัวนี้ต้องให้ตนช่วย?
เทียบกับอีกฝ่ายแล้ว จิ้งจอกพิภพตัวนี้ทั้งอ่อนแอทั้งปากเสีย ยังกล้าคิดจะสั่งการตนอีก!
ไอ้ขยะแบบนี้... ช่วยไปทำไม?
ความคิดเหล่านี้ราวกับวัชพืช พอผุดขึ้นมาก็เติบโตอย่างบ้าคลั่ง ยึดครองสมองทั้งหมดของมัน!
และในช่วงเวลาที่หัวหน้าทีมสื่อลังเลนี่เอง มังกรสายฟ้าอันน่าสะพรึงกลัวก็พุ่งมาถึง ฟาดลงบนร่างของผู้นำเผ่าเสือบินและจิ้งจอกพิภพอย่างดุดัน!
ผู้นำเผ่าเสือบินพยายามต้านทานสุดกำลัง ใช้ปีกทั้งสองข้างบังด้านหน้าร่าง
แต่...
"อ๊าาาาา!"
เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสดังก้องกลางอากาศ!
อีกด้านหนึ่ง
ชูหยุนเซิงที่ฟาดมังกรสายฟ้าออกไปสองตัว จู่ๆ ก็มีสายฟ้าสีดำปกคลุมทั่วร่าง แล้ววิ่งหนีไปในพริบตา!
ชูหยุนเซิงยังคงรู้จักประมาณตน!
แม้เขาจะขึ้นสู่ขั้นห้าระยะปลายแล้ว แต่อีกฝ่ายยังมีปรมาจารย์ขั้นเจ็ดอยู่นะ!
แถมยังเป็นเผ่าอสูรสายฟ้าม่วงที่แข็งแกร่งอีก!
ชูหยุนเซิงจำได้ว่า แม้เผ่าอสูรสายฟ้าม่วงจะไม่ได้อยู่ในร้อยเผ่าชั้นนำ แต่ก็อยู่ใกล้เคียงมาก วนเวียนอยู่หน้าประตูร้อยเผ่าชั้นนำ!
อันดับหนึ่งร้อยเอ็ด หนึ่งร้อยสอง ประมาณนั้น
พลังไม่ธรรมดา!
ยอดฝีมือที่แข็งแกร่ง!
ดังนั้นแม้ตอนนี้ชูหยุนเซิงจะฟื้นฟูพลังทั้งหมดแล้ว แต่โอกาสที่จะสังหารศัตรูระดับนี้ยังต่ำเกินไป เว้นแต่เขาจะขึ้นสู่ขั้นแปดได้ ถึงจะมีโอกาส...
"หืม???"
ในขณะที่ชูหยุนเซิงกำลังครุ่นคิด จู่ๆ ก็มีเสียงร้องด้วยความเจ็บปวดแสนสาหัสดังมาจากด้านหลัง!
ชูหยุนเซิงสะดุ้ง เสียงร้องนั้นเป็นเสียงของจิ้งจอกพิภพ!
ไม่ถูก...
มังกรสายฟ้าตัวแรกของเขาบังคับให้วิญญาณลมถอย
มังกรสายฟ้าตัวที่สองฟาดใส่จิ้งจอกพิภพ เป็นกลยุทธ์ล้อมปราสาทจับจิ้งจอก เพื่อให้วิญญาณลมกลับมาป้องกัน แล้วเขาค่อยหนี...
เขาไม่คิดว่าจะทำร้ายจิ้งจอกพิภพได้เลย นี่มันเกิดอะไรขึ้น?
ชูหยุนเซิงสงสัย หันกลับไปมองด้านหลัง
เห็นเพียงควันฝุ่นค่อยๆ จางหายลง
และที่ตำแหน่งของศัตรู มังกรสายฟ้าของเขากลับโจมตีถูกจิ้งจอกพิภพจริงๆ
แม้เสือบินขั้นแปดจะกลับมาป้องกัน ยืนบังหน้าจิ้งจอกพิภพ
แต่การโจมตีครั้งนี้ของชูหยุนเซิงไม่ใช่การโจมตีธรรมดา แต่ยังมีพลังอาฆาตพันเส้นติดมาด้วย!
การโจมตีที่น่าสะพรึงกลัวเช่นนี้ ทำให้ผู้นำเสือบินขั้นแปดและจิ้งจอกพิภพ ทั้งคู่กลายเป็นถ่านไปพร้อมกัน!
ควันดำลอยขึ้นจากร่างทั้งสอง กลิ่นเนื้อไหม้โชยมา!
[สังหารศัตรูขั้นแปด 1 ตัว ขั้นสอง 1 ตัว ได้รับค่าพลัง 5,500 แต้ม!]
[ผู้ครองระบบ: ชูหยุนเซิง]
[ระดับ: ขั้นห้าระยะปลาย]
[ต้องการค่าพลังเพื่อขึ้นสู่ขั้นหกระยะต้น: 5,500/200,000]
เห็นผลประโยชน์ที่ได้รับชัดเจน ชูหยุนเซิงก็มั่นใจว่าจิ้งจอกพิภพและผู้นำเสือบินขั้นแปดตายจริงๆ!
ไม่สิ...
แม้จะได้รับค่าพลังและพลังอาฆาตจากทั้งสองแล้ว ชูหยุนเซิงก็ยังรู้สึกงุนงง
เขาโจมตีสุ่มสี่สุ่มห้า ทำไมถึงฆ่าอีกฝ่ายได้ล่ะ?
นี่มันเกินไปแล้ว!
ทำไมปรมาจารย์ขั้นเจ็ดอย่างเผ่าอสูรสายฟ้าม่วงถึงไม่ลงมือ?
ทำไมไม่ปกป้องจิ้งจอกพิภพ?
ปล่อยให้ถูกเขาฟาดตายต่อหน้าต่อตา?
สายตาของชูหยุนเซิงวาบ จากร่างของเผ่าอสูรสายฟ้าม่วง เขาได้กลิ่นบางอย่างที่แตกต่างออกไป!
(จบบท)
