บทที่ 260 อายุสิบแปดปี
บทที่ 260 อายุสิบแปดปี เฉินเฉิงเปิดประตูรถ เขาไม่ได้วางเค้กก้อนเล็กที่เจียงลู่ซีให้ในกระโปรงท้ายรวมกับเค้กก้อนใหญ่ที่พ่อแม่ของเขาเตรียมไว้ แต่กลับนั่งลงบนเบาะหลังแล้ววางเค้กก้อนนั้นไว้บนตัก เฉินฉวนที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับ เห็นท่าทีของเฉินเฉิงผ่านกระจกมองหลังแล้วถามขึ้นว่า “ในกระโปรงท้ายก็มีเค้กที่ฉัน...