บทที่ 23 'แย่งตัวคนจาก' หลิวผู้ชอบวิ่ง

บทที่ 23 'แย่งตัวคนจาก' หลิวผู้ชอบวิ่ง

หลังจากพยุงจ้าวหยุนลุกขึ้น ฟางอวี่ก็พาเขาไปที่น้ำพุศักดิ์สิทธิ์แห่งชีวิต ให้เขาดื่มน้ำวิเศษแห่งชีวิตเพื่อรักษาบาดแผลจากดาบหลายแห่งบนร่างกาย

หลังจัดการจ้าวหยุนเรียบร้อยแล้ว ฟางอวี่ก็พาจ้าวอี้ออกจากพิภพ

การที่จ้าวหยุนยอมรับเขาเป็นนายเป็นสิ่งที่เขาคาดการณ์ไว้แล้ว เพราะครั้งนี้เขาไม่เพียงช่วยชีวิตจ้าวหยุน แต่ยังช่วยทั้งหมู่บ้านตระกูลจ้าว อีกทั้งยังช่วยขจัดความกังวลทั้งหมดของจ้าวหยุน

ด้วยนิสัยสำนึกบุญคุณตอบแทนของจ้าวหยุน เขาย่อมยอมรับฟางอวี่เป็นนายอย่างแน่นอน

เมื่อออกจากพิภพ ฟางอวี่ก็เห็นชาวบ้านกลุ่มหนึ่งล้อมรอบจุดที่พวกเขายืนอยู่เมื่อครู่

"ขอคารวะท่านเซียน!"

เมื่อเห็นฟางอวี่และอีกสองคนปรากฏตัว ชาวบ้านทั้งหมดก็คุกเข่าให้ฟางอวี่พร้อมกัน มองเขาด้วยแววตาเคารพยำเกรง

ในความคิดของพวกเขา การที่ฟางอวี่สามารถพาคนหายตัวไปได้ เขาต้องเป็นเซียนในตำนานอย่างแน่นอน

แม้จะไม่เคยเห็นเซียน แต่จ้าวอี้และคนรุ่นเก่ามักเล่าเรื่องราวของเซียนให้พวกเขาฟัง ดังนั้นพวกเขาจึงมีความเข้าใจคร่าวๆ เกี่ยวกับเซียน

อีกอย่าง เมื่อเผ่าต่างดาวปรากฏตัว เจ้าของพิภพที่อยู่ในความคิดของคนรุ่นเก่าก็ต้องมีอยู่จริง

"ไม่ต้องมากพิธี ลุกขึ้นเถอะ!"

ฟางอวี่ยิ้มพลางโบกมือ เขาไม่แปลกใจที่ชาวบ้านคุกเข่าให้

เพราะทุกคนที่ผ่านการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ล้วนมีข้อมูลเกี่ยวกับเจ้าของพิภพในหัว และย่อมเล่าให้ลูกหลานฟัง

ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงมีความเข้าใจคร่าวๆ เกี่ยวกับ 'เทพเจ้า' ชาวบ้านในยุคสามก๊กที่ไร้เดียงสาล้วนเคารพยำเกรงเทพเจ้า

"ท่านจ้าว ท่านพาพวกเขากลับไปที่หมู่บ้านแล้วอธิบายเรื่องเมื่อครู่ให้พวกเขาฟัง หากพวกเขาเต็มใจ เดี๋ยวข้าจะพาพวกเขาไป"

ฟางอวี่หันไปมองจ้าวอี้พลางยิ้มกล่าว

"ขอรับ!"

จ้าวอี้คำนับอย่างนอบน้อมแล้วพาชาวบ้านทั้งหมดกลับหมู่บ้าน

มองแผ่นหลังของจ้าวอี้และคนอื่นๆ ฟางอวี่ก็ครุ่นคิด

"คนมากขนาดนี้ ในตำหนักเต๋าแห่งบรรพกาลยังไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกครบครัน อีกทั้งยังอยู่บนยอดเขา ถ้าให้พวกเขาพักที่นั่น ตำหนักเต๋าแห่งบรรพกาลของข้าคงวุ่นวายแน่"

"ดูท่าต้องย้ายบ้านของพวกเขาไปด้วย"

คิดถึงตรงนี้ ฟางอวี่ก็ตัดสินใจแล้ว

ประสิทธิภาพการเพิ่มพูนพลังของตำหนักเต๋าแห่งบรรพกาลนั้นมหาศาล เขาไม่ได้ตั้งใจจะใช้ที่นั่นให้ชาวบ้านธรรมดาพักอาศัย แต่จะให้คนสนิทของเขาอยู่

ดังนั้น ก่อนที่พิภพจะอัพเกรด ก็ต้องให้ชาวบ้านตระกูลจ้าวอาศัยบ้านเดิมของพวกเขาไปก่อน

"รายงานนายท่าน สนามรบเก็บกวาดเรียบร้อยแล้วขอรับ"

ในตอนนั้น เตี้ยนเหว่ยก็มาหาฟางอวี่และรายงานอย่างนอบน้อม

"เตี้ยนเหว่ย ตอนนี้เจ้าเป็นเตี้ยนเหว่ยที่เติบโตเต็มที่แล้ว"

ฟางอวี่ตบไหล่เตี้ยนเหว่ยพลางชมยิ้มๆ

เตี้ยนเหว่ย: "???"

เตี้ยนเหว่ยมีสีหน้างุนงง ไม่เข้าใจ

เห็นเตี้ยนเหว่ยสีหน้างุนงง ฟางอวี่ก็ไม่ได้อธิบาย เดินไปที่กองของที่ระลึกแล้วนับ

ศิลาเทพพิภพ 950 ชิ้น ดาบใหญ่สิบห้าเล่ม กำไรนิดหน่อย

"นายท่าน ชาวบ้านในหมู่บ้านของพวกเราทั้งหมดยินดีติดตามท่าน ไม่มีใครคัดค้านขอรับ!"

ฟางอวี่เพิ่งนับของเสร็จ จ้าวอี้ก็มาถึงตรงหน้าและรายงานอย่างนอบน้อม

ชาวบ้านต่างเห็นความแข็งแกร่งของพวกมิโนทอร์กับตา อีกทั้งศพของพวกมันก็ยังอยู่หน้าหมู่บ้าน

เมื่อชาวบ้านได้ยินว่าจะได้ไปอยู่ในโลกที่ปลอดภัย ไม่มีใครคัดค้านเลย

ในทางกลับกัน เมื่อรู้จากปากจ้าวอี้ว่าฟางอวี่คือเจ้าของพิภพที่เทียบชั้นกับเทพเจ้า และฟางอวี่เต็มใจรับพวกเขาไว้ พวกเขาต่างดีใจจนตัวลอย

บางคนถึงกับคิดว่า ฟางอวี่เป็นเจ้าของพิภพ โลกของฟางอวี่ก็คือแดนเซียนในตำนาน บางทีในอนาคตพวกเขาอาจมีโอกาสกลายเป็นเซียนในตำนานก็ได้

ฟางอวี่พยักหน้า แล้วพุ่งเข้าไปในหมู่บ้าน นำบ้านเรือนและปศุสัตว์ทั้งหมดของชาวบ้านเข้าไปในพิภพ วางไว้บนที่ว่างริมทะเลสาบแห่งหนึ่ง

เห็นฟางอวี่ทำให้บ้านของพวกเขาหายไป ชาวบ้านก็ไม่ตกใจ เพราะฟางอวี่คือเซียน นี่คือเวทมนตร์ในตำนาน

หลังจัดการบ้านเรือนเรียบร้อย ฟางอวี่ก็เชื่อมต่อกับตราประทับพิภพที่หว่างคิ้ว เรียก "ประตูพิภพ" ให้ชาวบ้านเดินเข้าไปเอง

ครู่ต่อมา ชาวบ้านตระกูลจ้าวทั้งหมดก็เข้าสู่พิภพของฟางอวี่

"ที่นี่สวยจัง นี่คือแดนเซียนของท่านเซียนใช่ไหม?"

"สมแล้วที่เป็นโลกของเซียน แค่หายใจเข้าไปไม่กี่ครั้ง อาการปวดข้อจากความเย็นของข้าก็ทุเลาลง นี่ต้องเป็นลมหายใจเซียนแน่ๆ"

"ตำหนักที่ตั้งตระหง่านอยู่ในเมฆนั่นคือตำหนักเซียนที่คุณปู่หัวหน้าตระกูลพูดถึงใช่ไหม?"

"คุณปู่บอกว่าจ้าวหยุนกำลังรักษาตัวอยู่ในตำหนักนั่น ถ้าข้าโชคดีได้นายท่านเห็นความสำคัญ บางทีอาจได้อยู่ในตำหนักนั้นก็ได้"

เพิ่งเข้ามาในพิภพ ชาวบ้านตระกูลจ้าวก็วิจารณ์กันใหญ่

ที่ภายนอก ฟางอวี่เรียกประตูพิภพกลับและหันไปหาเตี้ยนเหว่ย ยิ้มพลางกล่าว "เตี้ยนเหว่ย พวกเราไปกันเถอะ!"

ฟางอวี่พาเตี้ยนเหว่ยขึ้นเฮลิคอปเตอร์แล้วบินมุ่งหน้าไปยังเขตจั๋วกุนแห่งแคว้นอวิ๋นโจว

ประมาณครึ่งชั่วยาม เฮลิคอปเตอร์ของฟางอวี่ก็จอดลงบนที่ว่างนอกเมืองจั๋ว สิ่งที่น่าสนใจคือระหว่างทางไม่พบเผ่าต่างดาวเลย แต่กลับเห็นเจ้าพิภพลับหลายกลุ่ม

อย่างไรก็ตาม ฟางอวี่ไม่ได้เข้าไปทักทาย

ถึงขนาดบางคนได้ยินเสียงเครื่องบินแต่ไกลก็ตกใจวิ่งหนีไปแล้ว

เพราะคนที่ขับเฮลิคอปเตอร์ได้ย่อมไม่ใช่คนธรรมดา พวกเขากังวลว่าฟางอวี่จะฆ่าคนปล้นสมบัติ

"จ้าวหยุน เจ้าไปสืบดูที่เมืองจั๋วหน่อย ว่ามีคนชื่อกวนอี่(กวนอู)กับจางเฟย(เตียวหุย)หรือไม่ ถ้ามี ให้พาพวกเขามาพบข้า!"

ฟางอวี่ปล่อยจ้าวหยุนที่รักษาอาการบาดเจ็บหายดีแล้วออกมา พลางยิ้มกล่าว

ฟางอวี่ไม่ได้ให้เตี้ยนเหว่ยไปตามหาคน เพราะตอนนี้เตี้ยนเหว่ยเป็นผู้ต้องหาที่ทางการต้องการตัว เขากังวลว่าในเมืองจั๋วอาจมีภาพวาดหน้าเตี้ยนเหว่ย จะทำให้เกิดปัญหาที่ไม่จำเป็น

"ขอรับ!"

จ้าวหยุนคำนับแล้วหมุนตัวเดินไปยังเมืองจั๋ว

"นายท่าน สองคนที่ท่านให้จ้าวหยุนไปตามหาเป็นคนมีความสามารถหรือขอรับ?"

ไฉ่หยงถามอย่างสงสัย

"พวกเขาทั้งสองก็เหมือนกับเจ้าเตี้ยนเหว่ยและจ้าวหยุน เป็นผู้กล้าหาญเหนือคน อีกทั้งยังรักษาน้ำใจมิตร หากรับเข้าสังกัดได้ จะเป็นเสมือนเสือติดปีกสำหรับข้า!"

ฟางอวี่ยิ้มตอบ

"ถ้าเช่นนั้น ข้าขอแสดงความยินดีล่วงหน้ากับนายท่านแล้วกัน"

ดวงตาไฉ่หยงเป็นประกาย พลางคำนับกล่าว

ฟางอวี่ส่ายหน้า "ท่านไฉ่ สองคนนั้นอาจไม่ได้อยู่ในเมืองจั๋ว ข้ามาที่นี่ก็แค่ลองเสี่ยงโชคเท่านั้น"

"ในยุคสามก๊กมีคนมีความสามารถมากมาย หลังจากรับตัวจางเฟยและกวนอี่แล้ว ก็จะไปหากั๋วเจี๋ย(กุยแก)และซุนอวี๋ที่อำเภอหยิงชวน..."

ฟางอวี่พิงเก้าอี้คนขับ ครุ่นคิดในใจ

แม้เขาอยากจะรวบรวมแม่ทัพผู้เลิศล้ำและที่ปรึกษาระดับสูงในพิภพลับนี้ทั้งหมด แต่พิภพลับสามก๊กนั้นกว้างใหญ่ เขาก็แบ่งตัวไม่ได้

อีกอย่าง หลังจากเผ่าต่างดาวและเจ้าพิภพลับลงมา ย่อมก่อให้เกิดผลกระทบมากมาย บางคนอาจถูกเจ้าพิภพลับคนอื่นแย่งตัวไปแล้ว หรือบางคนอาจถูกเผ่าต่างดาวฆ่าตายไปแล้ว

ถ้าตอนนี้เขามีกลุ่มผู้ติดตามที่ไว้ใจได้ก็คงดี จะได้แจกรายชื่อให้พวกเขาออกตามหาทั่วโลก ไม่ต้องให้เขาวิ่งไปวิ่งมาเอง

หนึ่งธูปผ่านไป ฟางอวี่ได้ยินเสียงฝีเท้า หันไปมอง

"ถูกคนแย่งตัวไปแล้วหรือ?"

เห็นจ้าวหยุนวิ่งกลับมาคนเดียว ฟางอวี่ก็ขมวดคิ้ว

"รายงานนายท่าน ข้าสืบได้ความแล้ว ในเมืองจั๋วมีสองคนที่ท่านกล่าวถึงจริง แต่ว่าพวกเขาได้ไปผูกสาบานเป็นพี่น้องกับคนขายรองเท้าฟางคนหนึ่งที่อ้างตัวว่าเป็นพระญาติราชวงศ์ฮั่น ชื่อหลิวเปี้ยว ที่สวนท้อของจางเฟย เมื่อครึ่งเดือนก่อนพวกเขาได้ออกจากเมืองจั๋วไปแล้ว ไม่ทราบว่าไปทางไหน!"

จ้าวหยุนมาถึงข้างกายฟางอวี่ รายงานอย่างนอบน้อม

"บ้าเอ๊ย ตั้งใจจะแย่งตัวคนจากหลิวผู้ชอบวิ่ง แต่กลับถูกเขา 'แย่งตัว' ไปก่อน"

ฟางอวี่ขมวดคิ้วคม

"จ้าวหยุน ขึ้นเครื่องบิน พวกเราจะไปเมืองหยิงชวนแห่งมณฑลอวี๋โจว!"

ฟางอวี่ไม่คิดมาก สั่งจ้าวหยุน

จ้าวหยุนพยักหน้าแล้วก้าวขึ้นเครื่อง

"ดูเหมือนว่าหลังจากการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ พิภพลับก็ก่อให้เกิดผลกระทบมากมายจริงๆ เช่นนี้แล้ว ความรู้จากชาติก่อนของข้าคงใช้เป็นแค่ข้อมูลอ้างอิงเท่านั้น"

การที่หลิว กวน จาง ผูกสาบานเป็นพี่น้องกันก่อนกำหนด เป็นการเตือนฟางอวี่ว่าความรู้จากชาติก่อนของเขาใช้เป็นได้แค่ข้อมูลอ้างอิง ทุกอย่างอาจเกิดขึ้นได้

เพราะหลังการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ โลกใบนี้ไม่ใช่โลกที่เขารู้จักอีกต่อไป

เมื่อรู้ว่ากวนอี่และจางเฟยได้สาบานเป็นพี่น้องกับหลิวเปี้ยวไปแล้ว ฟางอวี่ก็เลิกล้มความคิดที่จะรับพวกเขาเข้าสังกัด

เพราะเขารู้ว่าด้วยนิสัยรักษาน้ำใจมิตรของกวนอี่และจางเฟย หากเขาไม่ยอมรับหลิวเปี้ยว ทั้งสองก็จะไม่ยอมทิ้งหลิวเปี้ยวมาอยู่กับเขาแน่

หากจะรับหลิวเปี้ยวด้วย หลิวเปี้ยวผู้นี้มีความทะเยอทะยานสูงเกินไป อีกทั้งยังเก่งในการรวบรวมคน การบ่มเพาะคนเช่นนี้ หากมีกำลังแล้วอาจจะกลับมาทำร้ายเขาก็ได้!

เขาสามารถเปลี่ยนหลิวเปี้ยวให้เป็นหุ่นเชิดที่เชื่อฟังเขาเท่านั้น แต่หากทำเช่นนั้น เมื่อกวนอี่และจางเฟยรู้เข้า พวกเขาต้องระแวงเขาแน่นอน

ดังนั้น แม้จะเสียดายเพียงใด เขาก็ต้องยอมปล่อยไป

ในประวัติศาสตร์ชาติก่อน แม้แต่เฉาผู้ชอบภรรยาคนอื่นที่ดีกับกวนอี่ขนาดนั้นยังรับกวนอี่เข้าสังกัดไม่ได้ เห็นได้ชัดว่ากวนอี่ให้ความสำคัญกับมิตรภาพระหว่างพี่น้องมาก

น่าเสียดายแม่ทัพผู้เลิศล้ำสองคนนี้จริงๆ หากไม่มีเผ่าต่างดาวลงมา ในอนาคตพวกเขาจะสร้างแคว้นฉู่ร่วมกับหลิวผู้ชอบวิ่ง

แต่ตอนนี้เผ่าต่างดาวลงมาในยุคสามก๊ก พวกเขาที่ติดตามหลิวผู้ชอบวิ่งคงต้องตายก่อนเวลาอันควร

ส่วนเจ้าพิภพลับคนอื่น บางทีอาจมีคนพบและรับพวกเขาไว้

แต่โอกาสนี้ค่อนข้างน้อย

เพราะแม้เจ้าพิภพลับจะฝึกฝนผู้ติดตาม แต่พวกเขามักจะไปรวบรวมคนจากพิภพลับระดับสูง เพราะคนในพิภพลับระดับสูงล้วนมีวรยุทธ์อยู่แล้ว ไม่ต้องเริ่มฝึกตั้งแต่ต้น

เพราะการฝึกฝนตั้งแต่ต้นต้องใช้ทรัพยากรมหาศาล ไม่คุ้มค่าเลย

ฟางอวี่สลัดความคิดในหัวทิ้ง แล้วขับเฮลิคอปเตอร์มุ่งหน้าไปทางเมืองหยิงชวนแห่งมณฑลอวี๋โจว

(จบบทที่ 23)