บทที่ 151 โฉมสะคราญดุจนกหงส์สะบัดปีก - ฉู่เฟยหง
ผ่านไปอีกครึ่งวัน ริมฝั่งทะเลสาบวิญญาณปรากฏแสงสีขาววูบวาบ ร่างแยกในชุดคลุมดำเผยตัวขึ้น “ท่านประมุข!” “อาจารย์!” ทั้งสองรีบโค้งคำนับทันที ฉินฉางชิงแอบคิดอยู่ในใจ หนนี้เขาต้องคารวะตัวเองเสียด้วยหรือ? ส่วนหลินหวงนั้นก็หน้าแดงเล็กน้อย ก่อนจะเหลือบมองฉินฉางชิงข้างๆ อย่างรวดเร็ว พลางแลบลิ้นลับๆ โชคดีที่ฉินฉางชิงได้เตือนล่วงหน้า ไม่เช่นนั้นคงน่าอายแย่ โดยที่เธอไม่รู้เลยว่า แม้ร่างแยกในชุดคลุมดำจะเห็นก็ไม่เสียหายอะไร เพราะท้ายที่สุดก็เป็นตัวของฉินฉางชิงเองทั้งนั้น...
