บทที่ 146 ไม่เรียกพ่อ... แล้วจะให้บอกได้ยังไงล่ะ?!
ในตอนนั้นเอง... เจียงเฉินยิ้มมุมปากอย่างภาคภูมิใจ หันไปยิ้มให้หวังฉง "เป็นไงล่ะ... ฉันไม่ได้โกหกนายนะ หวังเพื่อนรัก!" "ไม่ๆๆ..." หวังฉงกลืนน้ำลายเอื๊อก ถามออกไปโดยไม่รู้ตัว "เจียงเฉิน... ไอ้หมอนี่โผล่มาจากไหนกัน? ทำไมฉันไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย?" "เมืองชิงเนี่ยว? เมืองหนานจี้? หรือว่า... เมืองหลินหยาน?...
