บทที่ 110 รอให้ถึงวันที่ข้าเหนือธรรมชาติกลายเป็นเทพ (ฟรี)
บทที่ 110 รอให้ถึงวันที่ข้าเหนือธรรมชาติกลายเป็นเทพ (ฟรี)
"เป็นซูไห่ใช่ไหม... ข้าคงไม่ได้ดูผิดนะ สวรรค์เอ๋ย แม้แต่มู่หรงกุ่ยระดับราชายังสู้เขาไม่ได้?!"
หลินโม่บนอัฒจันทร์มองดูซูไห่บนสนามปรักหักพัง ม่านตาคู่ที่ติดตัวมาแต่กำเนิดสั่นระริกอย่างรุนแรง แสดงความเคารพยำเกรงอย่างที่สุด
"นอกจากเขาจะเป็นใครได้อีก..."
"ไอ้หมอนี้ น่ากลัวมาก ข้าสงสัยว่าเขาคงเป็นระดับราชาแล้ว ไม่อย่างนั้นจะต้านมู่หรงกุ่ยได้อย่างไร!"
หูเฟยเฟยที่เป็นดาวแม่ทัพเช่นกัน ดวงตางามสั่นระริกเล็กน้อย แสดงความตกตะลึงและหวาดกลัวที่ยากจะบรรยาย รวมถึงความไม่น่าเชื่อราวกับเห็นผีกลางวันแสกๆ!
แม้ทุกคนจะเป็นดาวแม่ทัพ แต่ช่องว่างระหว่างกันกลับใหญ่โตถึงขนาดที่หากไม่ได้เห็นกับตา คงไม่มีทางจินตนาการได้เลย!
ทั่วทั้งอัฒจันทร์!
ตั้งแต่ผู้เข้าแข่งขัน ผู้บริหารระดับสูงจากมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้ต่างๆ ไปจนถึงผู้ชมแปดหมื่นคน ล้วนตกตะลึงอย่างสุดซึ้ง
บรรดาอัจฉริยะจากตระกูลราชวงศ์ ตระกูลจักรพรรดิที่ว่า...
บรรดาผู้แข็งแกร่ง ผู้แข็งแกร่งยิ่งกว่าที่ว่า... ทุกคนมองตาค้าง ตกตะลึงอย่างที่สุด มองหน้ากันไปมา อ้าปากค้าง!
ซูไห่ราชาแมลง ดาวแม่ทัพ!
แม้ชื่อเสียงเช่นนี้จะทำให้พวกเขารู้แล้วว่าศักยภาพของซูไห่สูงมาก สูงกว่าดาวแม่ทัพรุ่นก่อนๆ ทุกคน พูดอีกแง่หนึ่งก็คือ สมควรได้ชื่อว่าเป็นที่หนึ่งตั้งแต่โบราณกาล!
แม้แต่เมี่ยวหน่า หลิงโม่ และคนอื่นๆ ที่เป็นดาวแม่ทัพเช่นกัน รวมถึงกลุ่มที่สองของตระกูลราชวงศ์และตระกูลจักรพรรดิต่างก็ด้อยกว่าซูไห่หนึ่งขั้น
แต่ว่า!
เจ้าใช้มังกรกดดันก็บ้าพอแล้ว!
ผ่านไปแค่สองเดือนเท่านั้น เจ้าจะใช้สวรรค์ปราบราชา?!
นี่... มันน่าตกใจและไร้เหตุผลเกินไปแล้ว!
และเมื่อเทียบกับความตกตะลึงก็ดี ความงงงวยก็ดีของผู้คน...
ในตอนนี้ คลื่นใหญ่ที่ซัดสาดในใจมู่หรงกุ่ยต่างหากที่ใหญ่โตเกินกว่าจะบรรยาย!
มองดูซูไห่ที่ยังคงไม่บาดเจ็บแม้แต่น้อยบนพื้นเบื้องล่าง เขางงงันไปเล็กน้อย!
"..."
"เป็นไปได้อย่างไร!"
สายตาสั่นระริก มู่หรงกุ่ยพึมพำอย่างยากลำบาก
ค่ายดาบ สายฝนดาบ วิถีดาบอสูรเสือ ศิลปะดาบดาราจันทร์ กลับทำร้ายซูไห่ไม่ได้แม้แต่น้อย?!
ไอ้หมอนี่เป็นปีศาจอะไรกันแน่?!
ต้องรู้ว่า สองเดือนก่อนตอนจำลองการต่อสู้เข้าเรียน เขาเพียงแค่ใช้ค่ายดาบก็กวาดล้างคลื่นสัตว์อสูรใน "สัตว์อสูรล้อมเมือง 5.0" ทำให้สัตว์อสูรขั้น 4 ขั้น 5 ที่จำลองขึ้นมาตายหมด...
และตอนนั้น เขาเป็นเพียงระดับสวรรค์เก้าดาวเท่านั้น!
ตอนนี้ เขาก้าวเข้าสู่ระดับราชาแล้ว ทั้งพลังและศิลปะดาบต่างก็ขึ้นไปอีกหลายระดับ ถ้าเผชิญหน้ากับ "สัตว์อสูรล้อมเมือง 5.0" ตอนนี้ บางทีแค่ค่ายดาบเดียวก็อาจจบด่านได้เลย!
แต่แม้แต่ศิลปะการต่อสู้และดาบที่ทรงพลังถึงเพียงนี้ กลับไม่สามารถทำร้ายซูไห่ได้จริงๆ เพียงแค่ทำให้แมลงไฟของเขาบาดเจ็บเล็กน้อยเท่านั้น!
ซูไห่ราชาแมลง น่ากลัวจริงๆ!
หากพูดถึงพลังการต่อสู้ ไอ้หมอนี่ซูไห่คงไม่ด้อยกว่าระดับราชาแล้ว!
แต่ว่า...
สายตามู่หรงกุ่ยพลันเด็ดเดี่ยว แน่วแน่ขึ้นมา อ้าปาก พรวด!
สิ่งหนึ่งขนาดเท่าลูกกระสุนพุ่งออกมา เมื่อกางออกกลับเป็นดาบโบราณเล็กๆ ดาบเล็กพองตัวตามลม เห็นได้ชัดว่ากลายเป็นดาบใหญ่สูงเจ็ดฉื่อสิบเล่ม!
"ซูไห่ ข้าบอกแล้วว่า วันนี้เจ้าต้องตาย!!"
เมื่อดาบยักษ์ปรากฏ ทันใดนั้น อื้อ!
พลังดาบและจิตฆาตอันคมกริบที่ดูเหมือนจะผ่าฟ้าเบื้องบนเป็นสองส่วน ฟันจักรวาลได้แผ่ซ่านออกมา!
"มู่หรงจะใช้ของสิ่งนั้นแล้ว!!"
เมื่อเห็นท่าทางของมู่หรงกุ่ยบนท้องฟ้า ซือหม่าซาพลันตะลึง จากนั้นก็พูดกับตัวเอง
"นั่นคือ ดาบจักรพรรดิ... มู่หรงกุ่ยถึงกับถูกบีบให้ต้องหยิบดาบประจำกายของจักรพรรดิดาบมู่หรงเฉินออกมา? ฮึ่ก... จะไม่ฆ่าซูไห่ไม่เลิกราแน่!"
หวงฝู่รุ่ยสูดลมหายใจเย็นเฉียบ แม้เขาจะอยู่ในเขตพักผ่อน ห่างจากสนามรบปรักหักพังระยะหนึ่ง ก็ยังรู้สึกไม่สบายราวกับมีหนามทิ่มหลัง ราวกับร่างกายจะถูกความคมกริบนั้นฟันเป็นชิ้นๆ ได้ทุกเมื่อ
"สามารถบีบมู่หรงถึงขั้นนี้ เด็กหนุ่มซูไห่ผู้นี้ แข็งแกร่งจริงๆ... แค่ไม่รู้ว่ามู่หรงกุ่ยจะแสดงพลังที่แท้จริงของดาบจักรพรรดิ ออกมาได้มากแค่ไหน!"
เมื่อมองดูดาบยักษ์โบราณที่เต็มไปด้วยไอสังหารในมือมู่หรงกุ่ย ในขณะนี้ แม้แต่หยูซาหัวหน้าคณะไป๋หูก็ยังม่านตาหดเกร็งอย่างรุนแรง!
ขณะที่มู่หรงกุ่ยค่อยๆ ยกดาบยักษ์ในมือขึ้น ลมปราณสวรรค์พิภพรอบกายก็ปั่นป่วนราวกับน้ำเดือด คลื่นพลังดาบอันคมกริบดุดันแผ่ขยายออกจากตัวและดาบไม่หยุด
ซูไห่มองไปที่มู่หรงกุ่ย ในดวงตาเผยความดุร้ายอย่างที่สุด... เจ้าต้องการไม่จบไม่สิ้น ข้าก็จะไม่จบไม่สิ้นเช่นกัน!!
โบกแขนอย่างแรง แมลงเกราะไฟนับไม่ถ้วนถาโถมมา ในอุณหภูมิอันร้อนแรงเต็มไปด้วยความพินาศและความดุร้าย แมลงเกราะไฟแต่ละตัวห่อหุ้มด้วยเปลวไฟขนาดเท่ากำปั้น กลายเป็นทะเลเพลิงแห่งความพินาศที่บดบังฟ้า ก่อคลื่นไฟแห่งความพินาศซัดถาโถม คลื่นแล้วคลื่นเล่าซ้อนทับกัน พุ่งเข้าใส่มู่หรงกุ่ย
แม้จะสูญเสียกำลังพลไปหกเจ็ดหมื่นแล้วจะเป็นไร?
ไม่ถึงหนึ่งในสิบด้วยซ้ำ!
แมลงเกราะไฟของเขากระจายเป็นดาวเต็มฟ้า รวมตัวเป็นกองทัพนับหลายแสน ความน่าสะพรึงกลัวของการรวมพลในพริบตาเริ่มแสดงออกมาอย่างแท้จริง
ในขณะเดียวกัน วิถีเทพสวรรค์ในร่างซูไห่หมุนเวียนถึงขีดสุด ดูดกลืนลมปราณสวรรค์พิภพรอบกายอย่างบ้าคลั่ง พลังที่กลั่นออกมาไหลเวียนไม่หยุด หล่อเลี้ยงการหมุนเวียนของศิลปะการต่อสู้ไฟระดับดั้งเดิม!
ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างระดับราชากับระดับสวรรค์อยู่ที่ไหน?
นอกจากระดับราชาสามารถเหยียบอากาศว่างเปล่าได้แล้ว ความแตกต่างที่ใหญ่ที่สุดระหว่างระดับราชากับระดับสวรรค์อยู่ที่ปริมาณพลัง!
อย่างไรก็ตาม เมื่อวิถีเทพสวรรค์ของซูไห่หมุนเวียนอย่างบ้าคลั่ง แสดงคุณสมบัติกลืนฟ้ากลืนดินถึงขีดสุด ความได้เปรียบของระดับราชาเหนือระดับสวรรค์ก็สลายไปหมดสิ้น!
พลังของเจ้ามากหรือ?
สู้การดูดกลืนไม่สิ้นสุดของข้าได้หรือไม่!
เจ้าสามารถเหยียบอากาศว่างเปล่าบินบนฟ้าได้?
สู้กองทัพแมลงเกราะไฟหกแสนกว่าของข้าได้หรือไม่!
ซูไห่แทบไม่จำเป็นต้องอาศัยพลังของแมลงบินขึ้นสู่ท้องฟ้า ในฐานะแม่ทัพแห่งภัยพิบัติ เขาเพียงแค่ยืนอยู่บนพื้น บัญชาการกองทัพภัยพิบัติแมลงเกราะไฟของเขาก็เพียงพอแล้ว!
พลังของภัยพิบัติ อำนาจของแม่ทัพ ในขณะนี้ เริ่มแสดงให้เห็น!
เผา!
ในตอนนี้ ไฟพุ่งออกจากทั่วร่างซูไห่ เปลวไฟแต่ละสายราวกับบัฟเพิ่มพลัง ภายใต้การนำของพลังวิญญาณอันแข็งแกร่ง ตกลงบนตัวแมลงเกราะไฟแต่ละตัวอย่างแม่นยำ
ทำให้การโจมตีของแมลงเกราะไฟที่ถาโถมขึ้นยิ่งร้อนแรง ดุดัน และคึกคัก!
"ทำลาย!"
มู่หรงกุ่ยตะโกนเสียงดัง ฟันดาบฝ่าทะเลเพลิงตรงหน้า พุ่งลงมา ชี้ดาบใส่ซูไห่ ความคมกริบนั้นราวกับจะผ่าซูไห่เป็นสองส่วน!
ซูไห่เตรียมพร้อมไว้แล้ว!
"กลับมา!"
เพียงคำสั่งเดียว กองทัพแมลงเกราะไฟแยกกำลังหนึ่งหมื่นนายมาในทันที ด้วยความเร็วที่เร็วกว่ากระสุนมาอยู่หลังซูไห่ แมลงเกราะไฟแต่ละตัวเชื่อมต่อหัวท้าย ต่อกันเป็นห่วงโซ่ กลายเป็นแขนไฟหกแขนที่แข็งแรง ร้อนแรง เต็มไปด้วยลมหายใจแห่งความพินาศที่หลังซูไห่ เหนือศีรษะก็มีวงแหวนเพลิงร้อนแรงที่ประกอบจากแมลงเกราะไฟ!
"พิษทั่วร่าง!"
กองทัพแมลงพิษนาโนเคลื่อนไหว ร่างของซูไห่ถูกปกคลุมด้วยสีม่วงดำเข้มอย่างรวดเร็ว... กองทัพแมลงพิษนาโนไม่มีศิลปะการต่อสู้ระดับดั้งเดิมคุ้มครอง หากส่งออกไปต่อสู้กับมู่หรงกุ่ยก็เท่ากับส่งไปตาย แต่ใช้ป้องกันตัวเองนั้นเกินพอ!
แขนเพลิงของแมลงเกราะไฟ ร่างสีม่วงดำเข้ม ควบคุมทะเลเพลิงแห่งความพินาศที่บดบังฟ้า ชั่วขณะนั้น ซูไห่ราวกับกลายร่างเป็นเทพอสูรลาวาแปดแขนที่เดินออกมาจากนรก
ในขณะเดียวกัน มู่หรงกุ่ยฟันดาบลงมาด้วยความโกรธ!
ฉิว!
แสงดาบวาบ ดาบฟันไร้เสียง แขนลาวาแมลงเกราะไฟแปดแขนหลังซูไห่ถูกฟันขาดในทันที แต่แล้วอย่างไรเล่า?
แค่แมลงเกราะไฟตายไปไม่กี่ร้อยตัวเท่านั้น จากนั้น แขนแมลงเกราะไฟที่ถูกฟันขาดก็เชื่อมต่อกันอย่างรวดเร็ว กลับคืนสู่สภาพเดิม
ต้องรู้ว่า แขนลาวาทั้งหกแขนนี้ประกอบขึ้นจากแมลงเกราะไฟมากมายนับไม่ถ้วน มีชีวิต มีพลังชีวิต สามารถแยกและรวมตัว รวมตัวแล้วแยกใหม่ได้!
การฟัน?
เมื่อเผชิญกับแมลงเกราะไฟที่มีจำนวนมากถึงหลายแสนตัว พลังกลับมีจำกัดมาก!
แขนลาวาหกแขน หมัดลาวาร้อนแรงหกหมัดพุ่งออกพร้อมกัน โครม!
อากาศตรงหน้าถูกชนจนระเบิด ส่งเสียงระเบิดราวฟ้าร้อง แม้มู่หรงกุ่ยจะมีดาบจักรพรรดิในมือ ฟันแขนหนึ่งออกไป ก็ยังถูกห้าหมัดที่เหลือชกเข้าเต็มๆ ร่างพุ่งกระเด็นออกไปในทันที!
ดวงตาซูไห่เย็นชาเฉียบขาด... ถ้ามู่หรงกุ่ยไม่มีพลังดาบป้องกันตัว หมัดเมื่อครู่นี้ เพียงแค่อุณหภูมิพันองศาก็ทำให้เขาบาดเจ็บสาหัสได้แล้ว
ต่อมาคิดนิดเดียว เมฆไฟ ทะเลไฟถาโถมมา มู่หรงกุ่ยที่ร่างพุ่งกระเด็นถูกกองทัพแมลงเกราะไฟท่วมท้นในทันที
"ตาข่ายรับรู้วิญญาณ!"
เปิดการรับรู้ แม้จะมองไม่เห็นมู่หรงกุ่ยที่จมอยู่ในกองทัพแมลงเกราะไฟ ซูไห่ก็ยังจับตำแหน่ง การเคลื่อนไหว และเจตนาของอีกฝ่ายได้อย่างแม่นยำ!
ตอนนี้ เป็นจังหวะของเขาแล้ว!
"ใยแมงมุมวิญญาณ!"
จากนั้น พลังวิญญาณอันมหาศาลที่ไม่ใช่ของซูไห่แต่กลับถูกเขาใช้ก็พุ่งทะลักออกมา ใยที่มองไม่เห็น จับต้องไม่ได้ ไร้ร่องรอย แต่สามารถสร้างความเสียหายจริงได้พุ่งทะลักออกมา
ทะลุผ่านกองทัพแมลงเกราะไฟในทันที...
มู่หรงกุ่ยกำลังปล่อยพลังดาบทั่วร่างกลายเป็นกำแพงดาบ ต้านการโจมตีราวกับคลื่นบ้าของกองทัพแมลงเกราะไฟ เมื่อเผชิญกำแพงดาบระดับราชา แมลงเกราะไฟร่วงลงเป็นกลุ่มๆ...
อย่างไรก็ตาม เขาปล่อยกำแพงดาบต้านการทะลวงของกองทัพแมลงเกราะไฟได้ แต่ต้านใยแมงมุมวิญญาณที่ซูไห่ปล่อยออกมาไม่ได้!
วินาทีถัดมา ตึง!
ใยแมงมุมวิญญาณทะลุกำแพงดาบเข้าถูกมู่หรงกุ่ย ร่างของมู่หรงกุ่ยชะงักกะทันหันโดยไม่มีสัญญาณเตือน!
ยอดฝีมือประมือกัน อย่าว่าแต่ร่างชะงัก แม้แต่ช้าลงเพียงชั่วครู่ก็อาจถึงตายได้
ในวินาทีที่ร่างมู่หรงกุ่ยชะงัก ฉิว ฉิว ฉิว!
ก็ถูกใยแมงมุมวิญญาณที่ซูไห่ปล่อยออกมาติดๆ กันมัดมือเท้าในทันที ชั่วขณะนั้น ไม่ว่าเขาจะปล่อยกำแพงดาบออกมาอย่างไรก็ไร้ประโยชน์!
พลังจิตนั้นเหนือกว่าพลังเลือดลมและพลังลมปราณ และพลังวิญญาณคือการยกระดับของพลังจิต!!
"..."
ในชั่วขณะนี้ จ้างไห่หลงบนที่นั่งผู้บรรยายพลันประหลาดใจ!
คนทั่วไปย่อมมองไม่เห็นสถานการณ์ในสนามในตอนนี้ แต่เขาในฐานะนักพลังจิตระดับจักรพรรดิกลับมองเห็นรางๆ... เวรเอ๊ย?
เชือกพลังจิตสี่เส้นราวกับหนวดปลาหมึกยักษ์พุ่งออกมาจากร่างซูไห่ มัดแขนขามู่หรงกุ่ยแน่นหนา ทำให้สูญเสียความสามารถในการเคลื่อนไหวโดยสิ้นเชิง!
สมควรตาย ซูไห่คนนี้เป็นนักพลังจิตจริงๆ หรือ?
และ... พลังจิตนี้ให้ความรู้สึกบริสุทธิ์ เข้มข้นอย่างยิ่ง!
จ้างไห่หลงรู้ในทันทีว่าก่อนหน้านี้ซูไห่ต้านลูกธนูพลังจิตได้อย่างไร และไอ้หมอนี้จับและกลืนเงาวิญญาณงูยักษ์บนร่างหงอู่จงได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร...
ตอนที่ซูไห่จับเงาวิญญาณงูยักษ์ครั้งแรก ใช้พลังจิตน้อยมาก ยากจะค้นพบ และตอนที่ต้านลูกธนูพลังจิตครั้งที่สอง ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินไป ไม่ทันได้สังเกต
แต่ในตอนนี้ เขากลับเห็นอย่างชัดเจน... พลังจิตที่เหมือนหนวดปลาหมึกยักษ์เหล่านั้น!!
ถ้าซูไห่เป็นนักพลังจิต ทุกอย่างก็อธิบายได้!
เมื่อคิดถึงตรงนี้ ความเสียใจไม่สิ้นสุดก็ผุดขึ้นมาในใจจ้างไห่หลงอย่างห้ามไม่อยู่... สมควรตาย ถ้ารู้แต่แรก ก็ไม่ควรไปยุ่งกับเขาเลย!!
ผู้ที่สังเกตเห็น "พลังจิต" อันน่าสะพรึงกลัวของซูไห่เช่นกันก็คือจักรพรรดิปี้ลั่ว!
ในดวงตาของท่านผู้เฒ่าพลันปรากฏแววยินดี ความตื่นเต้นและปีติยินดีอย่างห้ามไม่อยู่แผ่ซ่านในใจทันที!
ยอดไปเลย เด็กหนุ่มซูไห่นี่เป็นนักพลังจิตจริงๆ!!
นั่นหมายความว่า หลังจากที่ซูไห่เข้าใจจารึกเทพสวรรค์แห่งสี่อสูรแล้ว ก็ยังมีโอกาสเข้าใจจารึกฮุ่นตุนแห่งสี่อสูรอีก?
ฮึ่ก... ถ้าซูไห่สามารถเข้าใจจารึกฮุ่นตุนแห่งสี่อสูรได้จริง อนาคตของเด็กคนนี้ย่อมไร้ขีดจำกัด จะต้องกลายเป็นผู้แข็งแกร่งเหนือใครที่ไม่เคยมีมาก่อนในประวัติศาสตร์แน่นอน!
และ!
มีโอกาสจริงๆ ที่จะแตะถึงอาณาจักรเหนือธรรมชาติในตำนาน!
จักรพรรดิปี้ลั่วเลิกคิ้วขึ้นอย่างแรง... บัดซบ มีคนยุ่งยากมาอีกคนแล้ว!
ตอนนี้เขากำลังกดดันแม่ทัพใหญ่มู่หนานซิงของกองทัพ หัวหน้าวิทยาลัยทั้งสี่และผู้บริหารระดับสูงของวิทยาลัยเซิ่งหลิงพร้อมกัน ยังต้องป้องกันให้ผู้ชม ถ้าตอนนี้ต่อสู้กับคนผู้นั้น เขาไม่กลัว แม้จะกดดันอีกฝ่ายได้ แต่ถึงจะเป็นเช่นนั้น ถ้าคนผู้นั้นพุ่งโจมตีซูไห่ ซูไห่ก็ไม่มีทางรอดแน่นอน!
ปักคันเบ็ดในมือลงพื้น พลังจิตอันแข็งแกร่งพุ่งออกไป ผลักแมลงเกราะไฟของซูไห่ออกไปทั้งหมดในทันที จากนั้นสายตาอันน่าหวาดกลัวก็กวาดมอง ราวกับทะลุก้อนเมฆ ทะลุขอบฟ้า มองไปยังทิศทางหนึ่ง!
ครู่หนึ่ง วิกฤตผ่านพ้น จึงหันกลับมามองสนาม
ตอนนี้บนอัฒจันทร์เงียบผิดปกติ!
และในสนาม!
เห็นมู่หรงกุ่ยราวกับถูกบางสิ่งที่มองไม่เห็นสัมผัสไม่ได้ควบคุม ลอยอยู่กลางอากาศหมดสติ บนใบหน้า เหงื่อเย็นเม็ดโตไหลไม่หยุด บนร่างกาย เสื้อผ้าทั้งอกและหลังชุ่มโชกด้วยเหงื่อเย็น!
และแขนขวาที่ถือดาบ...
กลายเป็นถ่านดำสนิท ดาบจักรพรรดิ ในมือถูกเผาจน "ติด" กับฝ่ามือขวาที่จับดาบ
แขนข้างนี้เห็นได้ชัดว่าพิการสิ้นเชิงแล้ว!
ส่วนซูไห่ หลังจากมองจักรพรรดิปี้ลั่วแวบหนึ่ง ก็ถอนหายใจลึก เก็บใยแมงมุมวิญญาณที่เหมือนหนวดปลาหมึกยักษ์กลับ ทิ้งร่างนั้นลงมา
หากไม่ใช่จักรพรรดิปี้ลั่วผลักแมลงเกราะไฟของเขาออกไปในจังหวะสำคัญ และส่งข่าวให้เขา วันนี้มู่หรงกุ่ยต้องตายแน่!
"แม้แต่ผู้แข็งแกร่งอย่างจักรพรรดิปี้ลั่วก็ต้องคำนึงถึงหลายด้านหรือ..."
ซูไห่พึมพำ กัดฟันแน่น กำมือแน่น
เนื้อหาข่าวพลังจิตที่จักรพรรดิปี้ลั่วส่งมาให้เขานั้นง่ายมาก... ผู้แข็งแกร่งระดับจักรพรรดิของตระกูลมู่หรงมาถึงแล้ว หยุดมือ!
ตระกูลจักรพรรดิ!!
อีกแล้ว ตระกูลจักรพรรดิ!!
ในขณะนี้ แสงในดวงตาซูไห่ดุร้ายอย่างที่สุด ครู่หนึ่ง ความดุร้ายนั้นก็จมหายไปในดวงตา!
แม้แต่ถึงระดับจักรพรรดิก็ยังต้องคำนึงถึงหลายด้าน... เฮอะ งั้นข้าก็จะพุ่งขึ้นสู่จุดสูงสุดที่แท้จริงของโลกนี้ เหนือธรรมชาติ พ้นโลกีย์ กลายเป็นเทพ
เมื่อถึงตอนนั้น ไม่ว่าตระกูลจักรพรรดิหรือตระกูลราชวงศ์ ดูซิว่าใครจะกล้ากดข่มข้า!
ในชั่วขณะนี้ ความเชื่อมั่นในการไต่ขึ้นสู่จุดสูงสุดของศิลปะการต่อสู้ของซูไห่แข็งแกร่งอย่างที่สุด มั่นคงอย่างที่สุด
"สมควรประกาศผลการแข่งขันแล้วกระมัง!"
เสียงของจักรพรรดิปี้ลั่วดังขึ้น สายตาตกลงบนร่างของมาสคอตปากใหญ่ที่ที่นั่งผู้บรรยาย
ปากใหญ่สะดุ้งเฮือก!
มองดูในสนาม... มองดูซูไห่ที่ดุร้ายราวปีศาจ...
"การท้าชิงระหว่างวิทยาลัยทงเทียนกับวิทยาลัยเซิ่งหลิง รอบ... รอบ... รอบที่สี่ วิทยาลัยทงเทียนชนะ!"